Ekonomia Klasyczna-angielska szkoła myśli ekonomicznej, która powstała pod koniec XVIII wieku wraz z Adamem Smithem i osiągnęła dojrzałość w dziełach Davida Ricardo i Johna Stuarta Milla. Teorie szkoły klasycznej, która zdominowała myślenie ekonomiczne w Wielkiej Brytanii do około 1870 roku, koncentrowały się na wzroście gospodarczym i wolności gospodarczej, kładąc nacisk na idee laissez-faire i wolną konkurencję.,
dzięki uprzejmości National Portrait Gallery, Londyn
wiele podstawowych pojęć i zasad ekonomii klasycznej zostało przedstawionych w An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations (1776). Silnie przeciwstawiając się teorii i polityce merkantylistycznej, która panowała w Wielkiej Brytanii od XVI wieku, Smith twierdził, że wolna konkurencja i wolny handel, nie utrudniony ani nie rozpieszczany przez rząd, najlepiej sprzyjałyby wzrostowi gospodarczemu kraju. Jak to widział, cała społeczność korzysta najbardziej, gdy każdy z jej członków podąża za własnym interesem., W systemie wolnego przedsiębiorstwa, jednostki zarabiają na produkcji towarów, które inni ludzie są gotowi kupić. Z tego samego powodu osoby wydają pieniądze na towary, które chcą lub potrzebują najbardziej. Smith pokazał, jak pozorny chaos konkurencyjnego kupna i sprzedaży przekształca się w uporządkowany system współpracy gospodarczej, który może zaspokoić potrzeby jednostek i zwiększyć ich bogactwo. Zauważył również, że ten system współpracy zachodzi poprzez proces indywidualnego wyboru, w przeciwieństwie do kierunku centralnego.,
analizując funkcjonowanie wolnego przedsiębiorstwa, Smith wprowadził Podstawy teorii wartości pracy i teorii dystrybucji. Ricardo rozwinął obie idee w Principles of Political Economy and Taxation (1817). W swojej teorii wartości pracy Ricardo podkreślił, że wartość (tj. cena) towarów produkowanych i sprzedawanych w warunkach konkurencji jest zwykle proporcjonalna do kosztów pracy poniesionych przy ich produkcji. Ricardo w pełni zrozumiał jednak, że w krótkich okresach cena zależy od podaży i popytu., Pojęcie to stało się podstawą klasycznej ekonomii, podobnie jak teoria dystrybucji Ricardo, która dzieliła produkt narodowy między trzy klasy społeczne: płace dla robotników, zyski dla właścicieli kapitału i czynsze dla właścicieli. Biorąc pod uwagę ograniczony potencjał wzrostu każdej gospodarki narodowej, Ricardo doszedł do wniosku, że dana klasa społeczna może uzyskać większy udział w całkowitym produkcie tylko kosztem innej.
te i inne teorie Ricardiańskie zostały powtórzone przez Milla w Principles of Political Economy (1848), traktacie, który wyznaczył kulminację klasycznej ekonomii., Prace Milla odnosiły abstrakcyjne zasady ekonomiczne do rzeczywistych warunków społecznych, a tym samym nadały nowy autorytet koncepcjom ekonomicznym.
nauki ekonomistów klasycznych przyciągnęły wiele uwagi w połowie XIX wieku., Na przykład teoria wartości pracy została przyjęta przez Karola Marksa, który opracował wszystkie jej logiczne implikacje i połączył ją z teorią wartości nadwyżkowej, która została oparta na założeniu, że sama praca ludzka tworzy całą wartość, a tym samym stanowi jedyne źródło zysków.
bardziej znaczące były skutki klasycznej myśli ekonomicznej dla doktryny wolnego handlu., Najbardziej wpływowa była zasada przewagi komparatywnej Ricardo, która mówi, że każdy naród powinien specjalizować się w produkcji tych towarów, które może produkować najefektywniej; Wszystko inne powinno być importowane. Idea ta zakłada, że gdyby wszystkie narody miały w pełni wykorzystać terytorialny podział pracy, całkowita produkcja światowa byłaby niezmiennie większa niż gdyby narody próbowały być samowystarczalne. Zasada przewagi komparatywnej Ricardo stała się podstawą XIX-wiecznej Teorii Handlu Międzynarodowego.