Dwight D. Eisenhower (Polski)

Supreme commander

Kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do ii Wojny Światowej w grudniu 1941 roku, Marshall mianował Eisenhowera dywizją planów wojennych armii w Waszyngtonie, gdzie przygotowywał strategię inwazji Aliantów na Europę. Eisenhower został mianowany generałem brygady we wrześniu 1941 roku, a w marcu 1942 roku został awansowany na generała majora; został również mianowany szefem wydziału operacyjnego Departamentu Wojny. W czerwcu Marshall wybrał go na dowódcę USA 366 wyższych oficerów., żołnierzy w Europie. Szybki rozwój Eisenhowera, po długiej karierze wojskowej spędzonej we względnym zapomnieniu, wynikał nie tylko ze znajomości strategii wojskowej i talentu organizacyjnego, ale także ze zdolności do przekonywania, mediacji i dogadywania się z innymi. Ludzie z różnych środowisk, pod wrażeniem jego życzliwości, pokory i wytrwałego optymizmu, lubili go i ufali mu. Zdanie, które później stało się jednym z najbardziej znanych haseł kampanii w historii Ameryki, zdawało się odzwierciedlać wrażenie wszystkich, którzy go spotkali: „Lubię Ike!,”

Eisenhower został awansowany na generała porucznika w lipcu 1942 roku i mianowany szefem operacji Torch, alianckiej inwazji na francuską Afrykę Północną. Pierwsza aliancka ofensywa została rozpoczęta 8 listopada 1942 roku i zakończona sukcesem w maju 1943 roku., Decyzja Eisenhowera o współpracy podczas kampanii z francuskim admirałem François Darlanem, który współpracował z Niemcami, wywołała burzę protestów ze strony aliantów, ale jego działania bronił prezydent Franklin D. Roosevelt. W lutym 1944 roku Eisenhower dowodził desantem amfibijnym na Sycylię i kontynent włoski, który doprowadził do upadku Rzymu.,

podczas walk we Włoszech Eisenhower uczestniczył w planach przekroczenia kanału La Manche w celu inwazji na Francję. 24 grudnia 1943 został mianowany Naczelnym Dowódcą alianckich sił ekspedycyjnych, a w następnym miesiącu przebywał w Londynie, przygotowując się do masowego natarcia na Europę. 6 czerwca 1944 r. zaryzykował przerwę w złej pogodzie i wydał rozkaz rozpoczęcia inwazji w Normandii, największego ataku amfibijnego w historii. W dniu D ponad 156 000 żołnierzy wylądowało w Normandii., Najeźdźcy aliantów liczyli ostatecznie 1 000 000 i zaczęli walczyć w sercu Francji. 25 sierpnia Paryż został wyzwolony. Po wygranej bitwie nad Bulge-zaciętego niemieckiego kontrataku w Ardenach w grudniu-alianci przekroczyli Ren 7 marca 1945. Niemcy poddali się 7 maja, kończąc wojnę w Europie., Mimo że Eisenhower był krytykowany wtedy i później za pozwolenie Rosjanom na zdobycie stolicy wroga-Berlina, on i inni bronili jego działań na kilku płaszczyznach (Rosjanie byli bliżej, mieli więcej żołnierzy i obiecano im Berlin na konferencji jałtańskiej w lutym 1945 roku). W międzyczasie, w grudniu 1944 roku, Eisenhower został pięciogwiazdkowym generałem.

Eisenhower został powitany przez bohatera po powrocie do Stanów Zjednoczonych w czerwcu 1945, ale w listopadzie jego planowana emerytura została opóźniona, gdy Pres. Harry S. Truman mianował go na stanowisko Szefa Sztabu Marshalla. Przez ponad dwa lata Eisenhower kierował demobilizacją armii wojennej i pracował nad ujednoliceniem służb zbrojnych pod scentralizowanym dowództwem. W maju 1948 opuścił czynną służbę jako najbardziej popularny i szanowany żołnierz w Stanach Zjednoczonych i został prezydentem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku., Jego książka Krucjata w Europie, wydana tej jesieni, uczynił go zamożnym człowiekiem.

krótka kariera Eisenhowera jako administratora akademickiego nie była szczególnie udana. Jego wykształcenie techniczne i doświadczenie wojskowe źle przygotowały go na to stanowisko., Jesienią 1950 roku prezydent Truman poprosił go o stanowisko Naczelnego Dowódcy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), a na początku 1951 roku poleciał do Paryża, aby objąć nowe stanowisko. Przez następne 15 miesięcy poświęcił się zadaniu utworzenia Zjednoczonej Organizacji Wojskowej w Europie Zachodniej, która miała być obroną przed możliwością komunistycznej agresji.