zasady zarządzania

przed początkiem 1900 roku, nie było teorii zarządzania, jak myślimy o tym dzisiaj., Praca odbywała się tak, jak zawsze—ci z umiejętnościami wykonywali pracę w sposób, w jaki uważali za najlepszą(zwykle tak, jak zawsze była wykonywana). Koncepcja, że praca może być badana i proces pracy ulepszony nie istniał formalnie przed pomysłami Fredericka Winslowa Taylora.

naukowy ruch zarządzania stworzył rewolucyjne pomysły na czas—pomysły, takie jak szkolenie pracowników i wdrażanie znormalizowanych najlepszych praktyk w celu poprawy wydajności., Teoria Taylora została nazwana naukową, ponieważ do jej rozwoju wykorzystywał techniki zapożyczone od botaników i chemików, takie jak analiza, obserwacja, synteza, racjonalność i logika. Możesz zdecydować, czytając więcej o Taylorze, że według dzisiejszych kryteriów nie był „przyjacielem pracownika”.”Jednak Taylor musi być przypisany do tworzenia koncepcji organizacji prowadzonej „jako firma” lub w „sposób biznesowy”, czyli efektywnie i produktywnie.

Fryderyk W., Taylor

Frederick Taylor (1856-1915) jest nazywany ojcem naukowego zarządzania.

przed rewolucją przemysłową, większość przedsiębiorstw były małe operacje, średnio trzy lub cztery osoby. Właściciele często pracowali obok pracowników, wiedzieli, do czego są zdolni i ściśle kierowali swoją pracą. Dynamika miejsca pracy zmieniła się dramatycznie w Stanach Zjednoczonych wraz z rewolucją przemysłową. Właściciele fabryk i menedżerowie nie mieli bliskich relacji z pracownikami., Pracownicy” na podłodze ” kontrolowali proces pracy i generalnie pracowali wystarczająco ciężko, aby upewnić się, że nie zostaną zwolnieni. Było niewiele lub nie było motywacji do pracy ciężej niż następny mężczyzna (lub kobieta).

Taylor był inżynierem mechanikiem, który interesował się przede wszystkim rodzajem pracy wykonywanej w fabrykach i warsztatach mechanicznych. Zauważył, że właściciele i menedżerowie fabryk niewiele wiedzą o tym, co faktycznie odbywało się w warsztatach. Taylor wierzył, że system można ulepszyć i rozejrzał się za bodźcem. Postawił na pieniądze., Uważał, że pracownik powinien dostać ” godziwą zapłatę za uczciwy dzień pracy— – nie więcej, nie mniej. Jeśli pracownik nie mógł pracować do celu, to osoba nie powinna w ogóle pracować. Taylor uważał również, że zarządzanie i praca powinny współpracować i współpracować, aby osiągnąć cele. Jako pierwszy zasugerował, że podstawowymi funkcjami menedżerów powinno być planowanie i szkolenie.

w 1909 roku Taylor opublikował zasady zarządzania naukowego. W tej książce zasugerował, że produktywność wzrośnie, jeśli miejsca pracy zostaną zoptymalizowane i uproszczone., Zaproponował również dopasowanie pracownika do konkretnej pracy, która odpowiada poziomowi umiejętności danej osoby, a następnie przeszkolenie pracownika do wykonywania tej pracy w określony sposób. Taylor po raz pierwszy rozwinął ideę podziału każdego zadania na części składowe i czas każdej części w celu określenia najbardziej wydajnej metody pracy. Wkrótce potem dwaj teoretycy zarządzania, Frank i Lillian Gilbreth, wpadli na pomysł filmowania pracowników, aby przeanalizować ich ruchy. Od tego czasu ich pomysły zostały połączone w jeden proces (zwany time and motion studies) w celu analizy najbardziej produktywnego sposobu wykonania zadania.,

Zarządzanie naukowe opiera się na czterech podstawowych zasadach, które mają zastosowanie również w dzisiejszych organizacjach. Należą do nich:

• spójrz na każde zadanie lub zadanie naukowo, aby określić „jeden najlepszy sposób”, aby wykonać zadanie. Jest to zmiana w stosunku do poprzedniej metody „zasady kciuka”, w której pracownicy opracowali własne sposoby wykonywania pracy.
• zatrudniaj odpowiednich pracowników do każdej pracy i szkol ich do pracy z maksymalną wydajnością.
• Monitoruj wydajność pracownika i w razie potrzeby udzielaj instrukcji i szkoleń.,
• podziel pracę między kierownictwo i pracę, aby kierownictwo mogło planować i szkolić, a pracownicy mogli efektywnie wykonywać zadanie.

Taylor zaprojektował swoje podejście do stosowania w miejscach, w których praca może być określona ilościowo, usystematyzowana i standaryzowana, na przykład w fabrykach. W zarządzaniu naukowym istnieje jeden właściwy sposób wykonania zadania; pracownicy nie byli zachęcani (w rzeczywistości byli zakazani) do podejmowania decyzji lub oceny działań, które mogłyby przynieść lepsze wyniki. Taylor był bardziej zaniepokojony wydajnością niż satysfakcją lub motywacją pracownika., Praca Taylora po raz pierwszy wprowadziła ideę systematycznych szkoleń i selekcji, a także zachęciła właścicieli firm do pracy z pracownikami w celu zwiększenia produktywności i wydajności. I wprowadził koncepcję „pracownik pierwszej klasy”, aby ustalić standard tego, co pracownik powinien być w stanie wyprodukować w określonym czasie. Zarządzanie naukowe zyskało na popularności wśród dużych firm, ponieważ wzrosła produktywność, udowadniając, że działa.

dziś zaktualizowana wersja jego oryginalnej teorii jest używana przez takie firmy jak FedEx i Amazon., Cyfrowy Tayloryzm opiera się na maksymalizacji wydajności poprzez standaryzację narzędzi i technik wykonania każdego zadania związanego z danym zadaniem. Każde zadanie jest podzielone na najmniejszy ruch i przetłumaczone na dokładną procedurę, którą należy przestrzegać, aby wykonać to zadanie. Ponieważ wszyscy działają w ten sam sposób mechaniczny, Zwiększa to przewidywalność i spójność przy jednoczesnej redukcji błędów. Stosunkowo łatwo jest menedżerom zastąpić pracowników i utrzymać tę samą wydajność., Krytyka tego typu podejścia do zarządzania jest podobna do oryginalnej teorii Taylora: zmniejsza kreatywność pracowników; wymaga zarządzania do monitorowania wszystkich aspektów zachowań pracowników; i jest bezlitosna dla pracowników, którzy nie spełniają standardu.

Frank i Lillian Gilbreth

jeszcze dwoma pionierami w dziedzinie teorii zarządzania byli Frank i Lillian Gilbreth, którzy prowadzili badania mniej więcej w tym samym czasie co Taylor., Podobnie jak Taylor, Gilbrethowie byli zainteresowani produktywnością pracowników, w szczególności tym, jak ruch i ruch wpływały na wydajność.

Lillian Gilbreth. Książka i film „The Dozen By The Dozen” zostały oparte na doświadczeniach jej i Franka wychowujących dwunastoro dzieci zgodnie z ich teoriami badań nad czasem i ruchem.

Jak wspomniano powyżej, Gilbrethowie wykorzystali filmy do analizy aktywności pracowników. Dzielili zadania na dyskretne elementy i ruchy oraz zapisywali czas potrzebny na ukończenie jednego elementu., W ten sposób byli w stanie przewidzieć najbardziej efektywny przepływ pracy dla danego zadania. Filmy, które stworzyli Gilbrethowie, były również przydatne do tworzenia filmów szkoleniowych, aby pouczyć pracowników, jak pracować wydajnie.

Taylor And The Gilbreths należeli do klasycznej szkoły zarządzania, która kładła nacisk na zwiększenie produktywności pracowników poprzez analizę naukową. Różniły się jednak znaczeniem pracownika. Taylor kładł nacisk na rentowność i produktywność; Gilbrethowie byli również skoncentrowani na dobrobycie pracowników i motywacji., Wierzyli, że poprzez zmniejszenie ilości ruchów związanych z danym zadaniem, mogą również zwiększyć dobro pracownika. Ich badania, wraz z Taylor ' s, pod warunkiem wielu ważnych zasad później włączone do zapewnienia jakości i programów kontroli jakości rozpoczętych w 1920 i 1930. ostatecznie ich praca doprowadziła do nauki ergonomii i psychologii przemysłowej. (Ergonomia to badanie ludzi w ich środowisku pracy, mające na celu zwiększenie wydajności i zmniejszenie ryzyka urazów związanych z pracą.,)

możesz obejrzeć poniższe filmy Gilbrethów, aby dowiedzieć się, w jaki sposób udokumentowali swoje badania czasu i ruchu w celu zwiększenia wydajności i bezpieczeństwa.

Henry Gantt

Henry Gantt (1861-1919) był również współpracownikiem Taylora. Jest prawdopodobnie najbardziej znany z dwóch kluczowych elementów klasycznej teorii zarządzania: wykresu Gantta oraz systemu zadań i premii.

wykres Gantta jest narzędziem, które zapewnia wizualną (graficzną) reprezentację tego, co występuje w trakcie projektu., Celem wykresu jest sekwencyjne wykonywanie zadań, które składają się na projekt. Identyfikuje kluczowe zadania, przypisuje szacowany czas wykonania zadania i określa datę rozpoczęcia każdego elementu zadania. Gantt rozróżnił element terminala, który musi zostać ukończony jako część większego zadania. Powiązane elementy końcowe razem stworzyły element podsumowania.,

przykład prostego wykresu Gantta

wykres Gantta ma wiele zalet dla zarządzania projektami:

• pomaga w podziale zadań na konkretne elementy.
• pozwala na monitorowanie przewidywanych osi czasu.
• określa, które zadania są zależne od wcześniejszego zadania lub elementu, a które są niezależne i mogą być ukończone w dowolnym momencie.

zastosujmy Zasady wykresu Gantta do prostego projektu. Wyobraź sobie, że chcesz pomalować pokój., Elementem podsumowującym jest wykończone, pomalowane pomieszczenie. Poszczególne zadania terminalowe mogą obejmować obliczanie powierzchni kwadratowej pomieszczenia, przygotowanie ścian, wybór farby, zakup farby, odkładanie tkaniny, oklejanie okien, nakładanie farby i końcowe sprzątanie. Niektóre z tych elementów są niezależne, a niektóre są zależne od innych. Zakup farby zależy od znajomości powierzchni kwadratowej i wyboru koloru farby. Przed rozpoczęciem malowania należy przygotować ściany i zakupić farbę., Ale zakup farby nie jest zależny od przygotowania ścian—te zadania Można rozpocząć w tym samym czasie.

istnieje kilka różnych zadań związanych z malowaniem pokoju.

Gantt promował również plan zadań i premii, który zmodyfikował założenie Taylora „a fair day' s pay for a fair day 's work”. Gantt chciał ustalić standardowy (średni) czas pracy lub zadania. Następnie, jeśli pracownik wziął więcej niż standardowy czas, jego wynagrodzenie było zadokowane., Ale jeśli zajęło mu to mniej czasu, otrzymywał wynagrodzenie za dodatkowe prace i premię w wysokości do 20 procent więcej. Znany również jako progresywny system stawek, plan ten był preferowany przez pracowników, którzy byli gotowi pracować ciężej za dodatkowe wynagrodzenie.

chociaż Gantt nie jest najbardziej znanym z klasycznych teoretyków zarządzania, wiele z jego pomysłów jest nadal wykorzystywanych w zarządzaniu projektami.

kluczowe punkty

Zarządzanie naukowe było pierwszą powszechną promocją racjonalnych procesów w celu poprawy wydajności., Celem było opracowanie standardu, według którego można mierzyć wydajność pracy. Szkolenie stało się ważną częścią procesu zarządzania. W latach trzydziestych XX wieku wiele związków zawodowych i pracowników było podejrzanych o zamiary kierownictwa naukowego.

zgłoś się!

popraw tę stronę więcej