wprowadzenie:
wymuszenie jest zarówno czynem niedozwolonym, jak i przestępstwem i jest chyba o wiele bardziej powszechne niż większość z nas myśli. Obraz obskurnego szantażysty żądającego pieniędzy lub grożącego nagłośnieniem starego skandalu rzadko jest aktem, który prowadzi do sporów z wymuszeniami. Zamiast tego, znacznie bardziej subtelne działania mogą prowadzić do zarzutów, że ktoś popełnił wymuszenie.,
wymuszenie jest przestępstwem, które ma miejsce, gdy osoba bezprawnie uzyskuje pieniądze, mienie lub usługi od innej osoby lub podmiotu za pomocą określonych rodzajów zagrożeń. To nie wszystkie groźby-na przykład grożenie pozwem, chyba że ktoś zapłaci ci należne pieniądze, nie jest wymuszeniem. Zazwyczaj to groźba przemocy lub zgłoszenie sprawy do agencji publicznej lub mediów może tworzyć zarzuty wymuszenia.
podobnie jak w przypadku wielu przestępstw, ofiara może mieć prywatną przyczynę powództwa przeciwko sprawcy.,
typową groźbą wymuszenia jest zgłoszenie domniemanego przestępstwa na policję, chyba że osoba zapłaci sumę pieniędzy. Innym typowym zagrożeniem jest to, że członek rodziny zostanie zaatakowany, chyba że pieniądze zostaną wypłacone. Oba te groźby można zaskarżyć.
RICO (Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act) jest prawem federalnym, które obejmuje sankcje za przestępstwo wymuszenia, ale idzie znacznie dalej niż ten aspekt w dążeniu do ochrony handlu międzystanowego, jak omówiono poniżej.
Ustawa Zasadnicza:
w prawie powszechnym wymuszenia dokonuje funkcjonariusz publiczny., Gdy funkcjonariusz publiczny zabiera od osoby pieniądze lub inne kosztowności, które nie należą się funkcjonariuszowi, taki czyn nie będzie stanowił rabunku, ale wymuszenia.
tradycyjnie, kosztowności lub pieniądze są wydobywane za pomocą siły lub zagrożenia. Aby stanowić przestępstwo wymuszenia, funkcjonariusz publiczny powinien użyć groźby pod pozorem wykonywania obowiązków publicznych. Gdy funkcjonariusz fałszywie twierdzi, że jest uprawniony do przyjęcia tego, do czego funkcjonariusz nie jest zgodnie z prawem uprawniony, taki czyn jest znany jako działanie pod przykrywką urzędu. Conway v. State, 8 N. J. Misc. 406 (Sup . Tomografia komputerowa. 1930).,
bezprawne wymuszanie pieniędzy poprzez zastraszanie było uzupełnieniem przekupstwa we wczesnych wiekach. Stało się tak dlatego, że obie zbrodnie zostały uznane za dokonane wyłącznie przez funkcjonariuszy publicznych.
w Stanach Zjednoczonych Zbrodnia wymuszenia jest zwykle określana ustawowo. W niektórych stanach wymuszenia nie ograniczają się do czynów dokonywanych przez funkcjonariuszy publicznych, ale obejmują działania osób prywatnych. Evans V. United States, 504 U. S. 255 (U. S. 1992). Jednak w niektórych stanach, gdy osoba prywatna popełnia wymuszenie, staje się to przestępstwem szantażu., Szantaż jest najczęściej używany jako termin określający wymuszenie. Zbrodnia wymuszenia obejmuje czyn polegający na podłości moralnej lub rażącej niemoralności. Stan ex rel. Mays kontra Mason, 29 Ore. 18 (lub. 1896). Zgodnie z niektórymi statutami korporacja może być również uznana za odpowiedzialną za wymuszenie.
wymuszenie może obejmować groźby szkody fizycznej, ścigania karnego lub publicznego ujawnienia, jeśli żądana przez osobę kwota lub wartość nie zostanie przekazana. Może stać się Federalnym naruszeniem prawa, jeśli zostanie popełnione za pośrednictwem systemu komputerowego, telefonu, poczty lub przy użyciu dowolnego instrumentu handlu międzystanowego., Wymuszenie jest przestępstwem federalnym, gdy zakłóca handel międzystanowy. Podlega karze grzywny, pozbawienia wolności lub obu.
wszystkie ustawy o wymuszeniach wymagają groźby dla osoby lub mienia ofiary. Groźbą wyrządzenia krzywdy osobie w jej karierze lub reputacji jest również wymuszenie. Powinien istnieć zamiar wzięcia pieniędzy od innej osoby. W większości Ustaw intencja wyrażana jest w kategoriach takich jak „świadomie” lub „świadomie”., Gdy osoba błędnie uważa, że inna osoba jest mu winna pieniądze i prosi o zapłatę, takie czyny nie będą stanowić przestępstwa wymuszenia. Jednak gdy funkcjonariusz wyciąga pieniądze na siłę, będzie to oznaczać wymuszenie. Nie ma potrzeby udowadniania, że funkcjonariusz publiczny miał zamiar wydobyć od osoby pieniądze. Ale jeśli funkcjonariusz pobiera opłatę Nie upoważnioną przez prawo, w przekonaniu, że zgodnie z prawem jest do niej uprawniony, i bez żadnych skorumpowanych intencji w tej sprawie, nie jest winny wymuszenia.
wymuszenie jest ściśle związane z rabunkiem i fałszywymi pretekstami., Dzieje się tak dlatego, że wszystkie te przestępstwa wchodzą w zakres wspólnego przestępstwa kradzieży. Rabunek różni się od wymuszenia. W przypadku kradzieży mienie jest zabierane wbrew woli i bez zgody ofiary. W wymuszeniu ofiara niechętnie wyraża zgodę na oddanie pieniędzy lub mienia. Smith v. State, 71 Fla. 639 (Fla. 1916).
zauważ, że wymuszenie różni się od innych przestępstw konwersji tym, że zwykle nie obejmuje natychmiastowego fizycznego zagrożenia szkodą, takiego jak rabunek. Zagrożenie rabunkiem ogranicza się do natychmiastowej szkody fizycznej ofiary lub jej domu., Wymuszenia obejmują większą różnorodność zagrożeń. Wymuszenie może być popełnione z użyciem siły lub bez użycia siły oraz z użyciem broni lub bez użycia broni. Główną różnicą między wymuszeniem a rabunkiem jest to, że wymuszenie zawsze wiąże się z pisemnym lub słownym Zagrożeniem, podczas gdy rabunek może nastąpić bez żadnego groźby werbalnej lub pisemnej. Jeśli chodzi o różnicę między fałszywymi pretensjami lub oszustwem, a wymuszeniem, w oszustwie mienie uzyskuje się przez wprowadzenie w błąd w przeciwieństwie do groźby.
karą za wymuszenie jest grzywna, więzienie lub jedno i drugie. Stany Zjednoczone przeciwko Xiao Qin Zhou, 428 F.,3d 361, 371 (2D Cir. N. Y. 2005). Jednak, gdy przestępstwo jest popełnione przez urzędnika publicznego, kara może obejmować przepadek urzędu. W niektórych stanach, w tym w Kalifornii, ofiara wymuszenia może wnieść powództwo cywilne i odzyskać od oskarżonego odszkodowanie pieniężne i karne.
szantaż i wymuszenie:
szantaż jest przestępstwem, które obejmuje groźbę z zamiarem zmuszenia osoby do działania wbrew jej woli lub odebrania jej pieniędzy lub mienia., W szantażu groźba może, ale nie musi, polegać na fizycznym zranieniu osoby zagrożonej lub osoby przez nią kochanej. Czasami Zagrożeniem może być uszkodzenie reputacji danej osoby. W niektórych przypadkach Zagrożeniem byłoby ujawnienie bezprawnego czynu wcześniej popełnionego przez ofiarę, jeśli ofiara nie podporządkuje się żądaniu. Kara za szantaż może obejmować grzywnę, więzienie lub oba.
generalnie szantaż jest synonimem wymuszenia. Niektóre państwa odróżniają szantaż od wymuszenia, żądając, aby szantaż był na piśmie, aby karać go., Terminy wymuszenia i szantażu są czasami mówi się, że dotyczą różnych zachowań. Często wymuszenie odnosi się do groźby urzędnika publicznego, podczas gdy szantaż odnosi się do groźby nielegalnego zbierania pieniędzy.
groźba wiąże się z aktem przymusu. Jest to wyraz intencji wyrządzenia zła lub krzywdy innej osobie. Robinson v. Bradley, 300 F. Supp. 665 (D. Mass. 1969). Zagrożeniem musi być działanie w taki sposób, że ofiara będzie w uzasadniony sposób obawiać się negatywnej odpowiedzi. Zagrożenie jest również definiowane jako zagrożenie, które utrzymuje umysł osoby, na której działa zagrożenie.,
ogólnie rzecz biorąc, zagrożenie jest jednym z elementów wymuszenia lub szantażu. Aby ukarać przestępstwo wymuszenia, prokuratura musi wykazać, że motywem groźby było uzyskanie pieniędzy, mienia lub innej wartościowej rzeczy. Ale zgodnie z niektórymi ustawami, zagrożenie jest uważane za niezależne przestępstwo. W związku z tym zagrożenie bez żadnego motywu może być również karalne w niektórych jurysdykcjach.,
podstawowe elementy:
w swojej najbardziej podstawowej definicji wymuszenie to uzyskanie własności od innego, za jego zgodą, wywołane bezprawnym użyciem rzeczywistej lub zagrożonej siły, przemocy, strachu lub pod wpływem prawa urzędowego. 2005-05-05 14: 00: 00 LEXIS 37466 (W. D. Tenn. Gru. 12, 2005). Najbardziej istotne jest użycie groźby w celu uzyskania pieniędzy lub czegokolwiek wartościowego, co stanowi przestępstwo wymuszenia. Intencja jest również traktowana jako element wymuszenia. Wymuszenie jest przestępstwem intencyjnym wymagającym stanu umysłu do popełnienia przestępstwa., Zasadniczo żądanie lub żądanie określonej sumy pieniędzy nie jest uważane za warunek konieczny do skazania za wymuszenie. People v. Hesslink, 167 Cal. App. 3d 781 (Kal. App. 4. Dist. 1985).
zaobserwowano go u ludzi v. Fort, 138 Mich. App. 322 (Mich . Tomografia komputerowa. App., 1984) , że elementami wymuszenia są:
- Komunikacja;
- grożenie oskarżeniem o jakiekolwiek przestępstwo lub wykroczenie lub szkodę na osobie lub mieniu lub matce, ojcu, mężowi, żonie lub dziecku innej osoby,
- z zamiarem wyłudzenia pieniędzy lub korzyści majątkowej, aby zmusić osobę tak zagrożoną do wykonania lub powstrzymania się od dokonania czynu wbrew jego woli.
należy zauważyć, że groźba nie została uznana za konieczną do popełnienia wymuszenia w prawie powszechnym., Jednak w wielu jurysdykcjach przestępczość wymuszenia została rozszerzona o uzyskanie pieniędzy, mienia lub czegokolwiek wartościowego przez jakąkolwiek osobę, za pomocą groźby.
istotne jest rozróżnienie rodzaju zagrożeń, które są wymagane do wyłudzenia lub czarnej poczty. Każdego dnia otrzymuje się” groźby”, w których wierzyciele grożą złożeniem pozwu, konkurenci grożą odebraniem udziału w rynku, właściciele grożą eksmisją, jeśli czynsz nie zostanie zapłacony, itp. Ogólnie rzecz biorąc, zagrożenie oznacza coś, co zwykle wywołuje strach., W przypadku wymuszenia taki strach może być wywołany groźbą wyrządzenia bezprawnej szkody osobie lub mieniu osoby zagrożonej lub osoby trzeciej, lub oskarżenia jej o jakąkolwiek zbrodnię, lub ujawnienia lub przypisania jej jakiejkolwiek hańby lub przestępstwa, lub ujawnienia jakiejkolwiek tajemnicy, która jej dotyka. People v. Oppenheimer, 209 Cal. App. 2d 413 (Kal. App. 2D Dist. 1962). Zagrożenie może polegać na zniszczeniu lub uszkodzeniu osoby, jej charakteru lub mienia.,
zagrożenie jest używane jako środek do uzyskania pieniędzy lub innych rzeczy o wartości w celu uzyskania korzyści dla osoby podejmującej zagrożenie. Nie jest jednak konieczne, aby osoba, która powoduje zagrożenie, musiała uzyskać coś dla siebie. Nawet próba uzyskania czegoś dla innej osoby jest wystarczająca do przestępstwa wymuszenia. Stan przeciw Taylor, 30 Wn. App. 89 (wym. Tomografia komputerowa. App. 1981).,
ustawa Hobbsa:
za wymuszenie przez urzędnika rządowego, zgodnie z Ustawą Hobbsa, (Anti Racketeering Act) dowód działań pod kolor urzędu jest niezbędny do udowodnienia przestępstwa, a przestępstwo wymaga, aby ława przysięgłych stwierdziła, że urzędnik publiczny zrobił coś pod kolor swojego biura, aby spowodować przyznanie świadczeń. Stany Zjednoczone przeciwko Aguon, 813 F. 2d 1413 (9th Cir. Guam 1987)., Innymi słowy, aby udowodnić przestępstwo wymuszenia na podstawie prawa urzędowego z naruszeniem ustawy Hobbsa, rząd musi jedynie wykazać, że urzędnik publiczny uzyskał płatność, do której nie był uprawniony, wiedząc, że płatność została dokonana w zamian za czynności urzędowe. Evans V. United States, 504 U. S. 255 (U. S. 1992).
Ustawa o przeciwdziałaniu Rozbojowi lub ustawie Hobbsa przewiduje wysokie kary za czyny rozboju lub wymuszenia, które wpływają na handel międzypaństwowy., Aby być bardziej szczegółowym, The Anti-Racketeering Act lub Hobbs Act manifestuje cel, aby wykorzystać całą władzę konstytucyjną Kongres ma karać ingerencję w handel międzypaństwowy przez wymuszenia, rabunek lub przemoc fizyczną. United States v. Bailey, 990 F. 2d 119 (4th Cir. S. C. 1993). Sądy konsekwentnie orzekały, że ustawa Hobbsa musi mieć ekspansywną interpretację obejmującą szeroki zakres działalności wyłudzającej.
ustawa Hobbsa przewiduje karanie osób, które ingerują w handel za pomocą gróźb lub przemocy. Stany Zjednoczone przeciwko Blair, 762 F. Supp. 1384 (N. D., Cal. 1991). Ustawa przewiduje, że ktokolwiek utrudnia, opóźnia lub wpływa na handel lub przepływ jakiegokolwiek artykułu lub towaru w handlu, przez rabunek lub wymuszenie, lub próbuje, spiskuje, popełnia lub grozi przemocą fizyczną jakiejkolwiek osobie lub mieniu podlega grzywnie i / lub pozbawienia wolności. 18 USCS § 1951. Należy zauważyć, że ustawa o przeciwdziałaniu wymuszeniom jest uważana za konstytucyjną.
istnieją dwa zasadnicze elementy ustawy Hobbsa:
- ingerencja w handel;
- wymuszenie.
– Stirone V. United States, 361 U. S. 212 (U. S. 1960).,
musi istnieć związek między domniemanym wymuszonym zachowaniem a handlem międzypaństwowym. Należy zauważyć, że oba elementy muszą być naładowane. Gdy tylko jeden konkretny rodzaj handlu jest obciążony, skazanie musi opierać się na tym konkretnym obciążeniu, a nie na innym. Jednak rzeczywiste wymuszenie i próba wymuszenia są odrębnymi przestępstwami zgodnie z Ustawą Hobbsa. Jeśli istnieje osobna i dyskretna próba wyłudzenia, musi być ona obciążona oddzielnie. Stany Zjednoczone przeciwko Blair, 762 F. Supp. 1384 (N. D.Cal. 1991).
ogólnie rzecz biorąc, legalna działalność zawodowa nie jest zabroniona przez ustawę Hobbsa., Jednak konsekwencje legalnej pracy mogą stać się bezprawne. Ustawa nie zakazuje użycia siły w celu osiągnięcia uzasadnionych żądań rokowań zbiorowych. Użycie siły, przemocy lub strachu nie jest bezprawne, chyba że samo uzyskanie nieruchomości jest bezprawne, ponieważ domniemany szantażysta nie ma zgodnych z prawem roszczeń do tej nieruchomości. Dlatego ustawa Hobbsa wskazuje, że wymuszenie może być dokonane poprzez bezprawne użycie rzeczywistej lub zagrożonej siły, przemocy, strachu lub pod wpływem oficjalnego prawa. United States v. Russo, 708 F. 2d 209 (6th Cir. Mich. 1983).,
RICO (Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act):
Tytuł IX ustawy o kontroli przestępczości zorganizowanej z 1970 roku jest znany jako Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act lub RICO Act. Celem ustawy RICO jest ograniczenie zagrożenia przestępczością zorganizowaną i zapobieganie infiltracji finansowej legalnych operacji biznesowych wpływających na handel międzypaństwowy. Zakres statutu nie jest jednak ściśle ograniczony do tych dwóch celów i obejmuje szeroko zakrojony system egzekwowania prawa cywilnego obejmujący szeroki zakres celów, w tym zapewnienie uczciwości na rynku.,”działalność przestępcza” do celów ustawy RICO oznacza każdą czynność ” wymagalną „na podstawie kilku ogólnie opisanych przepisów prawa karnego stanowego, każdą czynność” oskarżoną „na podstawie licznych przepisów federalnych, w tym oszustwa pocztowe i telegraficzne, oraz każde” przestępstwo „obejmujące upadłość lub oszustwa związane z papierami wartościowymi lub działania związane z narkotykami, które jest” karalne ” na mocy prawa federalnego., Ustawa RICO zakazuje korzystania z dochodów pochodzących z „wzorca działalności wymuszającej haracz” w celu nabycia lub założenia przedsiębiorstwa zajmującego się lub wpływającego na handel międzypaństwowy; nabycia lub utrzymania jakichkolwiek udziałów w przedsiębiorstwie „poprzez” wzór działalności wymuszającej haracz; prowadzenia lub uczestniczenia w prowadzeniu przedsiębiorstwa poprzez wzór działalności wymuszającej haracz; oraz spiskowania w celu naruszenia któregokolwiek z tych postanowień.
gravamen of wykroczenia na podstawie ustawy RICO jest nielegalne pozyskanie funduszy.,lating do dokumentów identyfikacyjnych i urządzeń dostępu, wyłudzające transakcje kredytowe, przekazywanie informacji o grach hazardowych, oszustwa pocztowe, oszustwa drutowe, manipulowanie świadkami, Odwet przeciwko świadkom, utrudnianie stanowych lub lokalnych organów ścigania, ingerencja w handel, przekupstwo lub wymuszenie, transport międzypaństwowy w celu pomocy w wymuszaniu haraczy, bezprawne płatności funduszu socjalnego, pranie pieniędzy, transakcje pieniężne w mieniu pochodzącym z bezprawnej działalności, seksualne wykorzystywanie dzieci, międzypaństwowy transport skradzionego mienia, sprzedaż skradzionych towarów, malwersacja z funduszy unijnych itp., Ponadto, oszustwa upadłościowe, oszustwa przy sprzedaży papierów wartościowych, przestępczej produkcji, przywozu, przyjmowania, ukrywania, kupowania, sprzedaży lub w inny sposób obrotu środkami odurzającymi lub innymi niebezpiecznymi środkami, a także wszelkie akty oskarżenia na mocy ustawy o raportowaniu transakcji walutowych i zagranicznych są uważane za działalność wymuszającą haracz.
również naruszenia prawa stanowego, które stanowią „działalność przestępczą” zgodnie z ustawą federalną RICO, muszą być zagrożone karą pozbawienia wolności na okres dłuższy niż rok., Przestępstwa należące do tej kategorii obejmują morderstwo, porwanie, Hazard, podpalenie, rabunek, przekupstwo, wymuszenie, handel obsceniczną sprawą i handel narkotykami lub innymi niebezpiecznymi narkotykami. Sąd uznał, że lista przestępstw prawa stanowego, które mogą stanowić „działalność przestępczą” na mocy RICO, jest wyłączna. Overnite Transp. Co. v. Międzynarodowy rosół. of Teamsters, Chauffeurs, Warehousemen & Helpers of America, AFL-CIO, 168 F. Supp. 2d 826 (W. D. Tenn. 2001).,
zatem, aby stwierdzić naruszenie przepisów, powód musi udowodnić 1) istnienie przedsiębiorstwa, 2) wyprowadzenie przez pozwanego dochodu ze wzoru działalności przestępczej, oraz 3) wykorzystanie jakiejkolwiek części tego dochodu do nabycia udziałów lub prowadzenia przedsiębiorstwa. Stany Zjednoczone przeciwko Cauble, 706 F. 2d 1322, 1331 (5th Cir. 1983). ponadto, musi istnieć związek między domniemanym naruszeniem a szkodą powoda, który musi pochodzić z wykorzystania lub inwestycji dochodów z haraczu. Crowe v. Henry, 43 F. 3d 198, 205 (5th Cir. 1995), St. Paul Mercury Ins. Co. v., Williamson, 224 F. 3d 425, 441 (5th Cir. La. 2000).
termin „przedsiębiorstwo” w rozumieniu ustawy obejmuje każdą osobę fizyczną, spółkę osobową, korporację, stowarzyszenie lub inny podmiot prawny oraz każdy związek lub grupę osób powiązanych w rzeczywistości, choć nie jest to osoba prawna. RICO dotyczy zarówno nielegalnych, jak i legalnych przedsiębiorstw. United States v. Thevis, 665 F. 2d 616 (5th Cir. Ga. 1982).
termin „działalność przestępcza” został zdefiniowany szeroko w ustawie w celu objęcia wszelkich akt oskarżenia na podstawie wielu ustaw federalnych, zarówno w sprawach cywilnych, jak i karnych., Sądy orzekły, że zastosowanie ustawy nie ogranicza się do członków zorganizowanej przestępczości, a zatem nie trzeba wykazywać związku z przestępczością zorganizowaną. Ustawa przewiduje kary pozbawienia wolności, grzywny i przepadku za naruszenie jej postanowień. 18 U. S. C. S. § 1963.
naruszenie przepisów wymaga udowodnienia „wzorca działalności przestępczej”, poprzez „co najmniej dwa akty działalności przestępczej, z których ostatni miał miejsce w ciągu dziesięciu lat.”18 U. S. C. § 1961(5), Blue Cross & Blue Shield of N. J. Inc. v. Philip Morris, Inc., 36 F. Supp., 2d 560, 567 (E. D. N. Y. 1999). Sądy zasadniczo interpretują RICO w sposób liberalny w celu realizacji jego celów naprawczych. W celu ustalenia wzorca powódka powinna udowodnić związek między czynami wymuszenia czynu a groźbą kontynuowania lub ciągłości takiej czynności. Innymi słowy, „ciągłość plus relacja” tworzy wzór działalności wymuszającej haracz. H. J. Inc. v. Northwestern Bell tel. Co., 492 U. S. 229 (U. S. 1989). Termin „wzorzec” wymaga zatem co najmniej dwóch aktów działalności przestępczej w okresie 10 lat. 18 U. S. C. S. § 1961 (5).,
alternatywą dla pokazania wzoru działalności przestępczej jest pokazanie windykacji bezprawnego długu. Chociaż w celu ustalenia wzoru powinny być co najmniej dwa Bezprawne Działania, tylko jeden zbiór jest konieczny do ustalenia naruszenia. 18 U. S. C. A. § 1961 (6). Windykacja bezprawnego długu może być wykazana poprzez wykazanie działalności hazardowej naruszającej prawo federalne, stanowe lub lokalne lub długu powstałego w związku z tą działalnością hazardową i windykacją długu., Ta metoda udowodnienia windykacji bezprawnego długu ma zastosowanie nawet w państwie, które nie ma określonego ustawowego opisu działalności hazardowej.
” podczas gdy przedsiębiorstwo i wzór działalności przestępczej są odrębnymi elementami przestępstwa, dowód tych dwóch elementów nie musi być oddzielny lub odrębny, ale w rzeczywistości może się łączyć.”United States v. Patrick, 248 F. 3d 11 (1st Cir. Masa. 2001).
, W związku z tym nielegalne jest przejęcie kontroli nad przedsiębiorstwem poprzez wymuszenia lub program oszustwa, lub może utrzymać interes w przedsiębiorstwie poprzez przekupstwo. United States v. Parness, 503 F. 2D 430 (2D Cir. N. Y. 1974).
zgodnie z Ustawą wykorzystywanie przedsiębiorstwa do popełnienia czynów niezgodnych z prawem jest wykroczeniem merytorycznym., W związku z tym powodowie muszą udowodnić (1) istnienie przedsiębiorstwa, które wpływa na handel międzypaństwowy lub zagraniczny, (2) że pozwany był zatrudniony przez przedsiębiorstwo lub z nim związany, (3) że pozwany uczestniczył w prowadzeniu spraw przedsiębiorstwa, oraz (4) że taki udział miał charakter działalności wymuszającej haracz. Jednak powód nie musi udowodnić faktycznego zatrudnienia lub związku pozwanego z przedsiębiorstwem, niezależnie od działalności wymuszającej haracz., Ustawa RICO wymaga jedynie udowodnienia powiązania pozwanego z nielegalną działalnością przedsiębiorstwa, a osoby postronne, które uczestniczą w sprawach związanych z działalnością przestępczą, mogą być również pociągnięte do odpowiedzialności za naruszenie RICO. United States v. Tille, 729 F. 2D 615 (9th Cir. Wash. 1984).
oprócz przestępstw materialnych ustawa RICO tworzy również przestępstwo konspiracyjne, które wymaga dowodu naruszenia przepisu RICO materialnego., Aby zostać pociągniętym do odpowiedzialności, członek spisku przedsiębiorstwa, poprzez swoje słowa lub czyny, musi obiektywnie wyrazić zgodę na udział, bezpośrednio lub pośrednio, w sprawach przedsiębiorstwa poprzez popełnienie dwóch lub więcej predykatów przestępstw. Pozwany nie musi faktycznie wykonywać orzeczeń; pozwany może zostać skazany tak długo, jak zgodził się na popełnienie takich czynów. Pomocnictwo w popełnieniu dwóch orzeczeń podlega również karze, jeżeli spełnione są wszystkie pozostałe wymogi.,
w postępowaniu karnym akt oskarżenia musi zawierać elementy przestępstwa i informować oskarżonego o charakterze zarzutu. W postępowaniu karnym akt oskarżenia musi w wystarczającym stopniu wskazywać, że dane przedsiębiorstwo miało wpływ na handel międzypaństwowy lub było zaangażowane w handel międzypaństwowy, tak aby stanowić podstawę prawną naruszenia przepisów ustawy. United States v. Teitler, 802 F. 2D 606 (2D Cir. N. Y. 1986). W związku z tym rząd musi uszczegółowić swój akt oskarżenia, określając rodzaj interesów podlegających przepadkowi zgodnie z Ustawą RICO., Również czynności, które pozornie nie są ze sobą powiązane, mogą być połączone za pomocą liczby merytorycznej, która zapewni ogólny związek z aktem oskarżenia. Spisek RICO może zapewnić połączenie między dwoma innymi niespokrewnionymi spiskami niezbędnymi do spełnienia wymagań łącznika. United States v. Welch, 656 F. 2d 1039 (5th Cir. Tex. 1981).
18 U. S. C. A. § 3282., W przypadku naruszeń merytorycznych bieg przedawnienia rozpoczyna się w momencie ostatniego naruszenia merytorycznego popełnionego przez pozwanego. Gdy tak jak w przypadku spisku, bieg przedawnienia rozpoczyna się z chwilą osiągnięcia przez spiskowców celów spisku lub zaniechania ich przez spiskowców, lub z chwilą popełnienia ostatniego jawnego czynu w celu realizacji takiego spisku. United States v. Persico, 832 F. 2D 705 (2D Cir. N. Y. 1987)., Należy zauważyć, że ściganie zarówno za istotne naruszenia RICO, jak i spisków RICO reguluje wyżej wymieniony pięcioletni federalny okres przedawnienia, a prawo stanowe przedawnienie nie ma zastosowania w tym zakresie.
18 U. S. C. A. § 1962 wymienia czynności zabronione na mocy ustawy RICO i stwierdza, że osoby naruszające ten czyn podlegają grzywnie, karze pozbawienia wolności lub obu tych czynów oprócz kary przepadku mienia. Kara przepadku ma na celu zniszczenie bazy ekonomicznej, przez którą jednostki stanowią poważne zagrożenie., Sąd może orzec przepadek w przypadku zarówno spisków RICO, jak i przestępstw merytorycznych RICO. United States v. Caporale, 806 F. 2d 1487 (11th Cir. Fla. 1986). Jednakże, jeśli pozwany jest skazany za spisek w celu naruszenia RICO, gdy w rzeczywistości nie otrzymał żadnych dochodów z nielegalnego przedsięwzięcia, przepadek byłby nieodpowiedni, ponieważ prawo zezwala tylko na przepadek interesów nabytych lub utrzymanych w wyniku naruszenia RICO. 18 U. S. C. S. § 1963(a)(1).,
osoby trzecie nie mogą interweniować w procesie lub apelacji w sprawie karnej dotyczącej przepadku i mogą dochodzić swoich interesów tylko w postępowaniu po skazaniu. Jednakże, w celu ochrony interesów osób trzecich, każdej takiej stronie przysługuje prawo do rozprawy w celu rozstrzygnięcia zasadności jego / jej domniemanego interesu w mieniu.
odszkodowanie cywilne za naruszenia przepisów RICO:
system egzekwowania prawa cywilnego zapewnia prywatne prawo do powództwa o odszkodowanie przeciwko naruszającym przepisy RICO., Cywilne środki odwoławcze mają szerszy charakter i nie ograniczają się do pozwów przeciwko osobom związanym z przestępczością zorganizowaną. Przepisy cywilne nie mają jednak zastosowania do roszczeń odszkodowawczych lub strat ekonomicznych wynikających z obrażeń ciała, takich jak obrażenia fizyczne, niepokój emocjonalny, utrata przytomności i śmierć z winy umyślnej.
aby ustalić roszczenie RICO, powód musi wykazać naruszenie statutu RICO, szkodę w biznesie lub mieniu oraz że szkoda została spowodowana naruszeniem statutu. De Falco V. Bernas, 244 F. 3d 286 (2d Cir. N. Y. 2001).,
powód nie musi ustalać szkody wynikającej z samego orzeczenia. Wystarczy wykazanie, że szkoda wynikła z któregokolwiek z orzeczeń. Podobnie prywatne powództwo cywilne nie wymaga uprzedniego skazania oskarżonego za naruszenie prawa karnego, ani też za podstawowe wykroczenia.
okres przedawnienia dla czynności cywilnoprawnych wynosi cztery lata., Powodem powództwa RICO będzie naliczać tylko wtedy, gdy szkody lub obrażenia są jasne i określone i gdy powód może udowodnić wiele obrażeń RICO, oddzielna przyczyna powództwa będzie naliczać i nowy czteroletni okres przedawnienia rozpocznie bieg dla każdego urazu. Rodriguez kontra Banco Cent., 917 F. 2D 664 (1. Cir. P. R. 1990).
ustawa przewiduje odszkodowanie za szkody wyrządzone przez poszkodowanego, a poszkodowany może odzyskać trzykrotne szkody, które poniósł. Ogólne domniemanie zakłada, że odszkodowanie karne jest niewłaściwe w postępowaniu cywilnym. Istnieje jednak przeciwny autorytet., Na przykład, w District Of Columbia, przyznanie odszkodowania karnego jest dopuszczalne, gdy istnieje ważna podstawa do przyznania odszkodowania kompensacyjnego. „W przypadku gdy powód poniósł rzeczywiste szkody, może on uzyskać odszkodowanie za straty moralne, pokazując, że pozwani działali z rażącym oszustwem,chciwością, złośliwością lub umyślnym lekceważeniem praw innych.”Al-Kazemi v. akceptacja Ogólna & Inv. Corp., 633 F. Supp. 540 (D. D. C. 1986).Poszkodowany ma również prawo do kosztów i rozsądnej opłaty Adwokackiej.,
wniosek:
możliwość otrzymania wysokich odszkodowań i kosztów oraz honorariów adwokackich sprawia, że wykorzystanie RICO podczas dochodzenia odszkodowania za wymuszenie lub inne działania wymuszające haracz o ekstremalnej wartości, ale należy pamiętać, że takie środki zaradcze są dostępne tylko wtedy, gdy handel międzystanowy był w jakiś sposób zaangażowany. Z e-mail, internet i telefony częścią większości transakcji teraz, taki wymóg może nie być już tyle barierą, jak kiedyś.,
powództwo o wymuszenie połączone lub nie z roszczeniem jest roszczeniem merytorycznym wymagającym starannego planowania strategicznego i oczekiwania, że obrona będzie agresywna i długotrwała. Zapoznaj się z naszym artykułem towarzyszącym na temat korzyści z tytułu kosztów w sporach sądowych.