Uwaga

Jawna i ukryta orientacjaedit

Uwaga Może być zróżnicowana na „jawną” i „ukrytą” orientację.

jawne orientowanie jest aktem selektywnego zwracania uwagi na przedmiot lub lokalizację nad innymi, przesuwając oczy, aby wskazać w tym kierunku. Jawne orientowanie można zaobserwować bezpośrednio w postaci ruchów oczu. Chociaż jawne ruchy oczu są dość powszechne, istnieje rozróżnienie, które można dokonać między dwoma rodzajami ruchów oczu; refleksyjne i kontrolowane. Ruchy refleksyjne są sterowane przez wyższy koliculus śródmózgowia., Ruchy te są szybkie i są aktywowane przez nagłe pojawienie się bodźców. Natomiast kontrolowane ruchy oczu są sterowane przez obszary w płacie czołowym. Ruchy te są powolne i dobrowolne.

Ukryte orientowanie jest aktem mentalnego przesunięcia skupienia bez poruszania oczami. Po prostu, to zmiany w uwadze, które nie są przypisane do jawnych ruchów oczu., Ukryte orientowanie może wpływać na wyjście procesów percepcyjnych poprzez kierowanie uwagą na poszczególne elementy lub lokalizacje (na przykład aktywność neuronu V4, którego pole odbiorcze leży na bodźcu z udziałem, zostanie wzmocniona przez ukrytą uwagę), ale nie wpływa na informacje przetwarzane przez zmysły. Badacze często używają zadań „filtrujących” do badania roli ukrytej uwagi w doborze informacji. Zadania te często wymagają od uczestników obserwacji wielu bodźców, ale udziału tylko w jednym.,
obecny widok jest taki, że wizualna ukryta uwaga jest mechanizmem szybkiego skanowania pola widzenia w poszukiwaniu ciekawych miejsc. Ta zmiana tajnej uwagi jest związana z obwodami ruchu oczu, które ustawiają wolniejszą saccade do tego miejsca.

istnieją badania sugerujące, że mechanizmy jawnego i ukrytego orientowania nie mogą być kontrolowane oddzielnie i niezależnie, jak wcześniej sądzono. Centralne mechanizmy, które mogą kontrolować Ukryte orientowanie, takie jak płat ciemieniowy, również otrzymują wkład z ośrodków podkorowych zaangażowanych w Jawne orientowanie., Na poparcie tego, ogólne teorie uwagi aktywnie zakładają, że procesy oddolne (refleksyjne) i odgórne (dobrowolne) zbiegają się na wspólnej architekturze neuronowej, ponieważ kontrolują zarówno ukryte, jak i jawne systemy uwagi. Na przykład, jeśli osoby zajmują się polem widzenia w prawym rogu, ruch oczu w tym kierunku może być aktywnie tłumiony.

zorientowanie egzogenne i endogenneedytuj

orientowanie uwagi jest niezbędne i może być kontrolowane za pomocą procesów zewnętrznych (egzogennych) lub wewnętrznych (endogennych)., Jednak porównanie tych dwóch procesów jest trudne, ponieważ sygnały zewnętrzne nie działają całkowicie egzogennie, ale wywołają tylko uwagę i ruchy oczu, jeśli są ważne dla podmiotu.

egzogenne (z greckiego exo, co oznacza „Na zewnątrz”, i genein, co oznacza „produkować”) orientowanie jest często opisywane jako będące pod kontrolą bodźca. Egzogenne orientowanie jest uważane za refleksyjne i automatyczne i jest spowodowane nagłą zmianą peryferii. Często prowadzi to do refleksyjnej sakkady., Ponieważ egzogenne sygnały są zazwyczaj prezentowane na peryferiach, są one określane jako sygnały obwodowe. Egzogenne orientowanie może być nawet obserwowane, gdy osoby są świadome, że kij nie przekaże wiarygodnych, dokładnych informacji o tym, gdzie cel ma wystąpić. Oznacza to, że sama obecność egzogennego kija wpłynie na odpowiedź na inne bodźce, które są następnie prezentowane w poprzedniej lokalizacji kija.

w kilku badaniach zbadano wpływ ważnych i nieważnych sygnałów., Doszli do wniosku, że ważne sygnały obwodowe korzyści wydajności, na przykład, gdy sygnały obwodowe są krótkie błyski w odpowiednim miejscu przed początkiem bodźca wzrokowego. Posner i Cohen (1984) zauważyli odwrócenie tej korzyści ma miejsce, gdy odstęp między początkiem sygnału a początkiem celu jest dłuższy niż około 300 ms. zjawisko ważnych sygnałów wytwarzających dłuższy czas reakcji niż nieprawidłowe sygnały nazywa się hamowaniem powrotu.,

endogenne (z greckiego endo, co oznacza „wewnątrz” lub „wewnętrznie”) orientowanie to celowe przydzielenie zasobów uwagi do określonej z góry lokalizacji lub przestrzeni. Mówiąc najprościej, endogenne orientowanie występuje, gdy uwaga jest zorientowana zgodnie z celami lub pragnieniami obserwatora, umożliwiając manipulowanie skupieniem uwagi przez wymagania zadania. Aby uzyskać efekt, sygnały endogenne muszą być przetwarzane przez obserwatora i podejmowane celowo. Sygnały te są często określane jako sygnały Centralne., Dzieje się tak, ponieważ są one zazwyczaj prezentowane na środku wyświetlacza, gdzie oczy obserwatora mogą być zamocowane. Sygnały Centralne, takie jak strzałka lub cyfra przedstawiona przy fiksacji, mówią obserwatorom, aby uczestniczyli w określonym miejscu.,

badając różnice między egzogennym i endogennym orientowaniem, niektórzy badacze sugerują, że istnieją cztery różnice między dwoma rodzajami sygnałów:

• egzogenne orientowanie jest mniej dotknięte obciążeniem poznawczym niż endogenne orientowanie;
• obserwatorzy są w stanie ignorować sygnały endogenne, ale nie sygnały egzogenne;
• egzogenne sygnały mają większe efekty niż sygnały endogenne; i
• oczekiwania dotyczące ważności sygnału i wartości prognostycznej wpływają na endogenne orientowanie więcej niż egzogenne orientowanie.,

istnieją zarówno nakładanie się, jak i różnice w obszarach mózgu, które są odpowiedzialne za orientację endogenną i egzogenną. Inne podejście do tej dyskusji zostało omówione pod nagłówkiem tematycznym ” oddolne „i” odgórne ” orientacje na uwagę. Badacze tej szkoły opisali dwa różne aspekty tego, w jaki sposób umysł skupia uwagę na przedmiotach obecnych w środowisku. Pierwszy aspekt nazywa się oddolnym przetwarzaniem, znanym również jako Uwaga stymulowana lub egzogenna Uwaga., Opisują one uważne przetwarzanie, które jest napędzane przez właściwości samych obiektów. Niektóre procesy, takie jak ruch lub nagły głośny hałas, mogą przyciągnąć naszą uwagę w sposób świadomy lub nie wolicjonalny. Zajmujemy się nimi, czy tego chcemy, czy nie. Uważa się, że te aspekty uwagi dotyczą kory ciemieniowej i skroniowej, a także pnia mózgu. Nowsze eksperymentalne dowody potwierdzają pomysł, że pierwotna kora wzrokowa tworzy oddolną mapę salicji, która jest odbierana przez superior colliculus w obszarze śródmózgowia, aby kierować uwagą lub zmianami wzroku.,

drugi aspekt nazywa się obróbką odgórną, znaną również jako ukierunkowana na cel, endogenna Uwaga, Kontrola uwagi lub uwaga wykonawcza. Ten aspekt naszego uważnego orientowania jest pod kontrolą osoby, która uczestniczy. Jest pośredniczony głównie przez korę czołową i zwoje podstawy jako jedną z funkcji wykonawczych. Badania wykazały, że jest ona związana z innymi aspektami funkcji wykonawczych, takimi jak pamięć robocza, rozwiązywanie konfliktów i hamowanie.,

wpływ przetwarzania loadEdit

„niezwykle wpływową” teorią dotyczącą selektywnej uwagi jest teoria obciążenia percepcyjnego, która stwierdza, że istnieją dwa mechanizmy wpływające na uwagę: poznawczy i percepcyjny. Percepcja uwzględnia zdolność podmiotu do postrzegania lub ignorowania bodźców, zarówno związanych z zadaniami, jak i nie związanych z zadaniami. Badania pokazują, że jeśli jest wiele bodźców obecnych (zwłaszcza jeśli są one związane z zadaniami), znacznie łatwiej jest zignorować bodźce niezwiązane z zadaniami, ale jeśli jest ich niewiele, umysł będzie postrzegał bodźce nieistotne, jak również istotne., Poznawcze odnosi się do rzeczywistego przetwarzania bodźców. Badania dotyczące tego wykazały, że zdolność do przetwarzania bodźców zmniejszała się wraz z wiekiem, co oznacza, że młodsi ludzie byli w stanie odbierać więcej bodźców i w pełni je przetwarzać, ale prawdopodobnie przetwarzali zarówno istotne, jak i nieistotne informacje, podczas gdy starsi ludzie mogli przetwarzać mniej bodźców, ale zwykle przetwarzali tylko istotne informacje.

niektórzy ludzie potrafią przetwarzać wiele bodźców, np. wyszkoleni operatorzy kodu Morse ' a byli w stanie skopiować 100% wiadomości podczas prowadzenia sensownej rozmowy., Polega to na refleksyjnej reakcji ze względu na „overlearning” umiejętności odbioru/wykrywania/transkrypcji kodu morse ' a, tak że jest to autonomiczna funkcja nie wymagająca szczególnej uwagi do wykonania. To przetrenowanie mózgu jest „praktyką umiejętności 100% dokładności”, dzięki czemu aktywność staje się autonomiczna, podczas gdy twój umysł ma miejsce na przetwarzanie innych działań jednocześnie.

Model Klinicznyedytuj

uwagę najlepiej opisuje się jako stałe skupianie zasobów poznawczych NA informacji podczas filtrowania lub ignorowania informacji obcych., Uwaga jest bardzo podstawową funkcją, która często jest prekursorem wszystkich innych funkcji neurologicznych / poznawczych. Jak to często bywa, kliniczne modele uwagi różnią się od modeli badawczych. Jednym z najczęściej stosowanych modeli oceny uwagi u pacjentów z bardzo różnymi patologiami neurologicznymi jest model Sohlberga i Mateera. Ten hierarchiczny model opiera się na odzyskiwaniu procesów uwagi u pacjentów z uszkodzeniem mózgu po śpiączce., W modelu opisano pięć różnych rodzajów czynności o rosnącym stopniu trudności; łączenie z czynnościami, które pacjenci mogli wykonać w miarę zaawansowania procesu odzyskiwania.

• skupienie uwagi: umiejętność dyskretnego reagowania na określone bodźce wzrokowe, słuchowe lub dotykowe.
• trwała Uwaga( czujność i koncentracja): zdolność do utrzymania spójnej reakcji behawioralnej podczas ciągłej i powtarzalnej aktywności.
• selektywna Uwaga: zdolność do utrzymania zestawu behawioralnego lub poznawczego w obliczu bodźców rozpraszających lub konkurujących., Dlatego zawiera pojęcie ” wolności od rozpraszania.”
• zmienna Uwaga: zdolność elastyczności umysłowej, która pozwala jednostkom na przesunięcie skupienia uwagi i poruszanie się między zadaniami o różnych wymaganiach poznawczych.
• Divided attention: odnosi się to do zdolności do odpowiadania jednocześnie na wiele zadań lub wiele żądań zadań.,

model ten okazał się bardzo przydatny w ocenie uwagi w bardzo różnych patologiach, silnie koreluje z codziennymi trudnościami i jest szczególnie pomocny w projektowaniu programów stymulacyjnych, takich jak trening procesu uwagi, program rehabilitacji dla pacjentów neurologicznych tych samych autorów.

• uważność: uważność została konceptualizowana jako kliniczny model uwagi. Praktyki uważności są interwencjami klinicznymi, które podkreślają funkcje uwagi treningowej.,

korelaty neuronowe

większość eksperymentów pokazuje, że jeden neuronowy korelat uwagi jest wzmocniony. Jeśli neuron ma pewną reakcję na bodziec, gdy zwierzę nie uczestniczy w bodźcu, to gdy zwierzę uczestniczy w bodźcu, odpowiedź neuronu zostanie wzmocniona, nawet jeśli fizyczne cechy bodźca pozostają takie same.,

w przeglądzie z 2007 roku Knudsen opisuje bardziej ogólny model, który identyfikuje cztery podstawowe procesy uwagi, z pamięcią roboczą w centrum:

• pamięć robocza tymczasowo przechowuje informacje do szczegółowej analizy.
• selekcja konkurencyjna to proces, który określa, które informacje uzyskują dostęp do pamięci roboczej.
• dzięki odgórnej kontroli czułości wyższe procesy poznawcze mogą regulować natężenie sygnału w kanałach informacyjnych, które konkurują o dostęp do pamięci roboczej, a tym samym dają im przewagę w procesie konkurencyjnej selekcji., Poprzez odgórną kontrolę czułości, chwilowa zawartość pamięci roboczej może wpływać na wybór nowych informacji, a tym samym pośredniczyć w dobrowolnej kontroli uwagi w pętli nawracającej (Uwaga endogenna).
• filtry dolnoprzepustowe automatycznie zwiększają odpowiedź na rzadko występujące bodźce, czyli bodźce o instynktownym lub wyuczonym znaczeniu biologicznym (Uwaga egzogenna).

neurologicznie, na różnych poziomach hierarchicznych mapy przestrzenne mogą wzmacniać lub hamować aktywność w obszarach sensorycznych i wywoływać orientacyjne zachowania, takie jak ruch oczu.,

• na szczycie hierarchii przednie pola oczu (FEF) i grzbietowo-boczna kora przedczołowa zawierają retinocentryczną mapę przestrzenną. Mikrostymulacja w FEF powoduje, że małpy muszą wykonać sakkadę w odpowiednie miejsce. Stymulacja na poziomach zbyt niskich, aby wywołać saccade będzie jednak wzmacniać reakcje korowe na bodźce znajdujące się w odpowiednim obszarze.
• na kolejnym niższym poziomie znajdują się różne mapy przestrzenne w korze ciemieniowej., W szczególności, boczny obszar wewnątrzparietalowy (warga) zawiera mapę salicji i jest połączony zarówno z FEF, jak i z obszarami czuciowymi.
• U kręgowców dolnych ta mapa saliency jest bardziej prawdopodobna w górnym colliculus (optic tectum).
• pewne automatyczne reakcje, które wpływają na uwagę, jak orientowanie się na bardzo istotny bodziec, są pośredniczone subkorycznie przez superior colliculi.,
• na poziomie sieci neuronowej uważa się, że procesy takie jak hamowanie boczne pośredniczą w procesie selekcji konkurencyjnej.

w wielu przypadkach Uwaga powoduje zmiany w EEG. Wiele zwierząt, w tym ludzie, wytwarza fale gamma (40-60 Hz) podczas skupiania uwagi na określonym obiekcie lub aktywności.

inny powszechnie stosowany model systemu uwagi został przedstawiony przez badaczy takich jak Michael Posner. Dzieli uwagę na trzy funkcjonalne elementy: ostrzeganie, orientowanie i uwagę wykonawczą, które mogą również wchodzić w interakcje i wpływać na siebie nawzajem.,

• alarmowanie to proces polegający na stawaniu się i pozostawaniu uważnym wobec otoczenia. Występuje w płacie czołowym i ciemieniowym prawej półkuli i jest modulowany przez noradrenalinę.
• orientacja to kierowanie uwagi na określony bodziec.
• Uwaga Wykonawcza jest używana, gdy istnieje konflikt między wieloma wskazówkami uwagi. Jest to zasadniczo to samo, co Centralny Zarząd w modelu Baddeley ' A pamięci roboczej., Zadanie Eriksena flankera wykazało, że kontrola wykonawcza uwagi może odbywać się w przedniej Korie cingulate

wariacja Kulturowaedytuj

dzieci wydają się rozwijać wzorce uwagi związane z praktykami kulturowymi swoich rodzin, społeczności i instytucji, w których uczestniczą.

w 1955 Jules Henry zasugerował, że istnieją społeczne różnice w wrażliwości na sygnały z wielu bieżących źródeł, które wymagają świadomości kilku poziomów uwagi jednocześnie., Swoje spekulacje wiązał z etnograficznymi obserwacjami społeczności, w których dzieci są zaangażowane w złożoną społeczność społeczną o wielu relacjach.

wiele rdzennych dzieci w obu Amerykach uczy się głównie obserwując i rzucając. Istnieje kilka badań potwierdzających, że wykorzystanie uwagi do uczenia się jest znacznie bardziej powszechne w rdzennych społecznościach Ameryki Północnej i Środkowej niż w środowisku Klasy średniej europejsko-amerykańskiej. Jest to bezpośredni wynik nauki poprzez obserwację i Pitching w modelu.,

uwaga jest zarówno wymogiem, jak i wynikiem nauki poprzez obserwację i rzucanie. Włączenie dzieci do społeczności daje im możliwość obserwowania i przyczyniania się do działań, które nie były skierowane do nich. Z różnych rdzennych społeczności i kultur, takich jak Majowie z San Pedro, można zauważyć, że dzieci mogą jednocześnie uczestniczyć w wielu wydarzeniach. Większość dzieci Majów nauczyło się zwracać uwagę na kilka wydarzeń naraz, aby dokonać użytecznych obserwacji.,

jednym z przykładów jest jednoczesna uwaga, która obejmuje nieprzerwaną uwagę na kilka czynności występujących w tym samym czasie. Inną praktyką kulturową, która może odnosić się do strategii jednoczesnej uwagi, jest koordynacja w grupie. Maluchy i opiekunowie San Pedro często koordynowali swoje działania z innymi członkami grupy w wieloosobowych związkach, a nie w sposób dyadyczny. Badania dowodzą, że dzieci o bliskich związkach z rdzennymi amerykańskimi korzeniami mają dużą tendencję do bycia szczególnie zapalonymi obserwatorami.,

ta nauka poprzez obserwację i pitching-in model wymaga aktywnego poziomu zarządzania uwagą. Dziecko jest obecne, podczas gdy opiekunowie angażują się w codzienne czynności i obowiązki, takie jak: tkactwo, Rolnictwo i inne umiejętności niezbędne do przetrwania. Obecność pozwala dziecku skupić uwagę na czynnościach wykonywanych przez rodziców, starszych i / lub starsze rodzeństwo. Aby uczyć się w ten sposób, wymagana jest uważna uwaga i skupienie. Ostatecznie oczekuje się, że dziecko będzie w stanie samodzielnie wykonywać te umiejętności.,

Modelowaniedytuj

w dziedzinie widzenia komputerowego podjęto wysiłki na rzecz modelowania mechanizmu ludzkiej uwagi, zwłaszcza oddolnego mechanizmu celowego i jego znaczenia semantycznego w klasyfikacji treści wideo. Zarówno Uwaga przestrzenna, jak i czasowa zostały włączone do takich wysiłków klasyfikacyjnych.

Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwa rodzaje modeli naśladujących mechanizm oddolnego salience w obrazach statycznych. Jednym ze sposobów jest analiza kontrastu przestrzennego., Na przykład, mechanizm center–surround został użyty do określenia salience w różnych skalach, zainspirowany domniemanym mechanizmem neuronowym. Postawiono również hipotezę, że niektóre wejścia wizualne są z natury istotne w pewnych kontekstach tła i że są one w rzeczywistości niezależne od zadań. Model ten stał się wzorem do wykrywania istotności i konsekwentnie stosowany do porównań w literaturze; drugi sposób opiera się na analizie domeny częstotliwości. Metoda ta została po raz pierwszy zaproponowana przez Hou et al., metodę tę nazwano SR, a następnie wprowadzono również metodę PQFT., Zarówno SR, jak i PQFT używają tylko informacji fazowych. W 2012 roku wprowadzono metodę HFT, wykorzystującą zarówno amplitudę, jak i informacje fazowe. Neural Abstraction Pyramid to hierarchiczny, powtarzający się model konwolucyjny, który obejmuje oddolny i odgórny przepływ informacji w celu iteratywnej interpretacji obrazów.

zaniedbania Hemispatialedytuj

zaniedbania Hemispatial, zwane również zaniedbaniami jednostronnymi, często występują, gdy ludzie mają uszkodzenia prawej półkuli., Uszkodzenie to często prowadzi do tendencji do ignorowania lewej strony ciała lub nawet lewej strony obiektu, który można zobaczyć. Uszkodzenie lewej strony mózgu (lewej półkuli) rzadko powoduje znaczne zaniedbanie prawej strony ciała lub przedmiotu w środowisku lokalnym danej osoby.

skutki zaniedbania przestrzennego mogą się jednak różnić I różnić w zależności od tego, w jakim obszarze mózgu został uszkodzony. Uszkodzenia różnych substratów nerwowych mogą prowadzić do różnego rodzaju zaniedbań. Zaburzenia uwagi (lateralizowane i niezlaterowane) mogą również przyczynić się do objawów i skutków., Wiele badań wykazało, że uszkodzenie szarej materii w mózgu powoduje zaniedbanie przestrzenne.

nowa technologia dostarczyła więcej informacji, tak że istnieje duża, rozproszona sieć czołowych, ciemieniowych, skroniowych i podkorowych obszarów mózgu, które zostały związane z zaniedbaniem. Sieć ta może być również powiązana z innymi badaniami; sieć uwagi grzbietowej jest powiązana z orientacją przestrzenną. Efekt uszkodzenia tej sieci może spowodować, że pacjenci zaniedbują lewą stronę, gdy są rozproszeni wokół prawej strony lub obiektu po prawej stronie.,

Uwaga w kontekstach społecznychedytuj

Uwaga społeczna jest jedną ze szczególnych form uwagi, która polega na alokacji ograniczonych zasobów przetwarzania w kontekście społecznym. Wcześniejsze badania dotyczące uwagi społecznej często dotyczą tego, jak uwaga jest skierowana na bodźce społecznie istotne, takie jak twarze i kierunki spojrzeń innych osób. W przeciwieństwie do uczestnictwa w innych, inna linia badań wykazała, że informacje związane z samym sobą, takie jak własna twarz i imię, automatycznie przyciągają uwagę i są preferencyjnie przetwarzane w porównaniu do innych informacji związanych., Te kontrastujące efekty między uczestniczeniem w innych i uczestniczeniem w sobie wywołują syntetyczny pogląd w niedawnym artykule opinii, w którym proponuje się, że uwaga społeczna działa w dwóch stanach polaryzacyjnych: w jednej skrajności jednostka ma tendencję do zajmowania się sobą i priorytetowania informacji związanych z sobą nad innymi, a w drugiej skrajności uwaga jest przydzielana innym jednostkom, aby wywnioskować ich intencje i pragnienia. Uczestniczenie-dla-siebie i uczestniczenie-dla-innych wyznaczają dwa końce inaczej kontinuum spektrum uwagi społecznej., Dla danego kontekstu behawioralnego, mechanizmy leżące u podstaw tych dwóch biegunowości mogą oddziaływać i konkurować ze sobą w celu określenia mapy istotności uwagi społecznej, która kieruje naszymi zachowaniami. Niezrównoważona konkurencja między tymi dwoma procesami behawioralnymi i poznawczymi spowoduje zaburzenia poznawcze i objawy neurologiczne, takie jak zaburzenia ze spektrum autyzmu i zespół Williamsa.

czynniki Rozpraszająceedytuj

według książki Daniela Golemana, Focus: The Hidden Driver of Excellence, istnieją dwa rodzaje czynników rozpraszających wpływających na skupienie – sensoryczny i emocjonalny., Sensorycznym czynnikiem rozpraszającym byłoby, na przykład, gdy osoba czyta ten artykuł, zaniedbuje białe pole otaczające tekst. Emocjonalnym czynnikiem rozpraszającym byłoby, gdy ktoś koncentruje się na odpowiadaniu na e-mail, a ktoś krzyczy swoje imię. To byłoby prawie niemożliwe, aby zaniedbać głos mówiący to. Uwaga jest natychmiast skierowana w stronę źródła.

, Ich badania pokazują, że gdy ludzie koncentrują się na określonych bodźcach, często tęsknią za innymi bodźcami, które są wyraźnie obecne. Chociaż rzeczywista ślepota nie występuje tutaj, ślepota, która się dzieje, jest spowodowana percepcyjnym obciążeniem tego, co jest uczęszczane. Na podstawie eksperymentu przeprowadzonego przez Macka i rocka, Ula Finch i Nilli Lavie przetestowały uczestników z zadaniem percepcyjnym. Przedstawiali obiekty z krzyżem, z jednym ramieniem dłuższym od drugiego, przez 5 prób. W szóstym procesie dodano biały kwadrat w lewym górnym rogu ekranu., Z wyników wynika, że z 10 uczestników tylko 2 (10%) faktycznie zobaczyło plac. Sugerowałoby to, że gdy większa koncentracja była skupiona na długości skrzyżowanych ramion, tym bardziej prawdopodobne, że ktoś całkowicie przegapi obiekt, który był w zasięgu wzroku.

ślepota zmiany została po raz pierwszy przetestowana przez Rensinka i współpracowników w 1997 roku. Ich badania pokazują, że ludzie mają trudności z wykrywaniem zmian ze sceny na scenę z powodu intensywnego skupienia na jednej rzeczy lub braku uwagi ogólnie., To zostało przetestowane przez Rensink poprzez prezentację obrazu, a następnie puste pole, a następnie to samo zdjęcie, ale z brakuje elementu. Wyniki pokazały, że zdjęcia musiały być zmieniane tam iz powrotem wiele razy, aby uczestnicy zauważyli różnicę. Pomysł ten jest w dużym stopniu przedstawiany w filmach, które mają błędy ciągłości. Wiele osób nie dostrzega różnic, gdy w rzeczywistości zmiany wydają się być znaczące.