Toxorhynchites, zwany także komarem słonia lub pożeraczem komarów, jest rodzajem dziennych i często stosunkowo kolorowych komarów, występujących na całym świecie między około 35° północy i 35° południa. Obejmuje największy znany gatunek komara, osiągający do 18 mm długości i 24 mm rozpiętości skrzydeł. Należy do wielu rodzajów komarów, które nie spożywają krwi. Dorosłe osobniki żywią się materiałami bogatymi w węglowodany, takimi jak wiciokrzew, soki i soki z uszkodzonych roślin, śmieci, owoców i nektaru.,
Theobald, 1901
See text.,
ich larwy żerują na larwach innych komarów i podobnych nektonicznych zdobyczy, czyniąc Toxorhynchity korzystnymi dla ludzi. Pod tym względem kontrastują z wysysającymi krew gatunkami komarów. Larwy Toxorhynchites żyją na bogatej w białko i tłuszcz diecie zwierząt wodnych, takich jak larwy komarów. Nie muszą ryzykować swojego życia ssąc krew w dorosłym życiu, zgromadziwszy już niezbędne materiały do oogenezy i witellogenezy.
większość gatunków występuje w lasach., Larwy jednej z odmian dżunglowych, Toxorhynchites splendens, zjadają larwy innych gatunków komarów występujących w szczelinach drzew, zwłaszcza Aedes aegypti.
w przeciwieństwie do komarów Toxorhynchites, larwy komarów detritus feeder polegają na pokarmach z krwi, aby produkować jaja bardziej obficie, niż pozwala na to dieta nektaru., I chociaż ssanie krwi jest ryzykowną strategią, która pociąga za sobą więcej ofiar i mogą w zasadzie utrzymywać się na nektarze i tym podobnych, jak zwykle robią to ich samce, ryzyko jest przeciętnie przewyższane przez wzrost liczby i wielkości jaj bogatych w żółtka, na które pozwala pokarm bogaty w białko. Jaja są koloru białego lub żółtego, znajdują się na powierzchni wody i zazwyczaj okres inkubacji wynosi 40-60 godzin w zależności od temperatury. Im starsza samica komara, tym mniej prawdopodobne, że jaja będą zdrowe.,
ekolodzy zasugerowali, aby komary Toxorhynchites były wprowadzane na obszary poza ich naturalnym zasięgiem w celu zwalczania gorączki dengi. Było to praktykowane historycznie, ale popełniono błędy. Przykładowo, zamierzając wprowadzić T. splendens na nowe obszary, naukowcy faktycznie wprowadzili T. amboinensis. Wymarły gatunek znany jest z miocenu.
