istnieją wyraźne trendy w zmienności zarówno zawartości wody w glebie, jak i natężenia światła, ale nie w zmienności zawartości składników odżywczych w glebie. W oparciu o dostępność mniejszej liczby danych na temat poziomu wody w glebie w wieloletnich, konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań, aby uzyskać głębszy wgląd w ten temat.,
ogólna tendencja w doborze sposobów rozrodu w odniesieniu do poziomu składników odżywczych w glebie u bylin
rośliny Klonalne zwiększona alokacja do rozmnażania klonów przy dobrej żyzności gleby w Sanguinaria canadensis (Marino et al. 1997), Allium vineale (Ronsheim 1996), Leymus chinensis (Bai et al. 2009) i Penthorum sedoides (Nicholls 2011) (patrz Tabela 1), prawdopodobnie dlatego, że rozmnażanie płciowe jest znacznie droższe niż rozmnażanie klonowe (López-Almansa et al. 2003). Korzystna gleba zmniejsza zapotrzebowanie na potomstwo różnorodności genetycznej do wyboru (Bai et al. 2009)., Pozwala to roślinie umieścić swoje genetycznie identyczne potomstwo w środowisku, w którym roślina macierzysta rozmnaża się pomyślnie. Zakłada się, że zjawisko to może być spowodowane innymi funkcjami propagul klonalnych, takimi jak przechowywanie, pobieranie składników odżywczych i zimowanie oraz zwiększona fotosynteza. Co więcej, ułatwienie wśród genetycznie identycznego rodzeństwa rosnącego razem sprzyjałoby rozmnażaniu klonalnemu (Ronsheim and Bever 2000; Ronsheim 1996).,
w glebach ubogich w składniki odżywcze rośliny mogą przeznaczyć więcej zasobów na budowę płciową u L. chinensis (Bai et al. 2009), p. sedoides (Nicholls 2011) i Trapella sinensis (Liu et al. 2013) (patrz Tabela 1) ponieważ rozmnażanie płciowe ma potencjał do wytwarzania zmian genetycznych, które mogą zwiększyć przetrwanie roślin w przyszłości (Grant 1981; Philbrick and Les 1996)., Ponadto nasiona mogą służyć jako potencjalny mechanizm ucieczki dla potomstwa (Choo et al. 2015; Nicholls 2011; van Kleunen et al. 2002). Wzrost biomasy płciowej wskazuje, że roślina może sprzyjać zakładaniu nowych populacji, zamiast rozszerzać obecną populację poprzez rozprzestrzenianie nasion i bank nasion w warunkach niedoboru zasobów.,
okazjonalny przypadek w doborze trybów rozrodu w odniesieniu do poziomu składników odżywczych w glebie u bylin
Tussilago farfara (Ogden 1974) i Chamaenerion angustifolium (van Andel i Vera 1977) zwiększył przydział do rozmnażania wegetatywnego na glebach ubogich (patrz Tabela 1). Charakter przyczyn tego efektu nie jest znany, ale może być związany z „preferencją”, jaką wykazuje T. farfara dla otwartych, niestabilnych siedlisk, gdzie gleby powierzchniowe są często pozbawione składników odżywczych dla roślin. W takich miejscach, T., farfara nie porusza się szybko w kierunku konkurencji o światło i składniki odżywcze z innymi gatunkami. Tak więc taktyczna reakcja zwiększonego przydziału do kłącza w ubogich glebach służy do utrzymania i rozbudowy klonu in situ, w obszarze, który jest niekorzystny dla wysokich konkurentów (Ogden 1974).
podział rozrodczy płciowy był mniej zmienny w Warunkach różnych nawożenia gleby niż podział rozrodczy wegetatywny u T. farfara (Ogden 1974) i S. canadensis (Marino et al. 1997) (zob. tabela 1)., W przeciwieństwie do wzrostu wegetatywnego rozmnażanie płciowe może nie reagować na podwyższony poziom składników odżywczych w krótkim okresie. Byłoby impulsywne, aby wykluczyć różnice w reprodukcji seksualnej w oparciu o krótkoterminowy charakter raportowanego badania (Marino et al. 1997). Co więcej, reakcja tego gatunku na zwiększoną żyzność gleby dodatkowo zapewni jej wylęg jako nasion z późniejszych zbiorowisk seralińskich., W takich zbiorowiskach rośliny dostosowują się do cienia, zwiększając powierzchnię liści w stosunku do masy liści, ale generalnie nie utrzymują tempa asymilacji netto przy niskiej intensywności światła, tak że klony nie utrzymują się długo po ich przewróceniu (Ogden 1974).
ogólna tendencja w doborze sposobów rozrodu w stosunku do poziomu wody w glebie w wieloletnich
siedliskach wilgotnych sprzyjała stosunkowo lepszemu rozmnażaniu wegetatywnemu, podczas gdy warunki suche sprzyjały rozmnażaniu płciowemu u Cyperus esculentus (Li et al. 2001b) (zob. tabela 2)., W związku z tym warunki wilgotne mogą sprzyjać inwazji i poszerzeniu zasięgu C. esculentus, ponieważ rozmnażanie bezpłciowe jest głównym środkiem jego rozmnażania i ponieważ ten sposób rozmnażania ma wiele zalet w stosunku do rozmnażania płciowego (Li et al. 2001b; Baker 1974; Turner 1988; Radosevich et al. 1996). Ponadto, niska zawartość wody w glebie jako stresory środowiskowe, donoszono o zwiększaniu rozmnażania płciowego u C. esculentus (Li et al. 2001b) i Sinapis arvensis (Mal i Lovett-doust 2005) (zob. tabela 2)., Suchość gleby może hamować przenikanie podziemnych propagul, zwiększając w ten sposób koszt energii na wytworzony propagul lub zwiększając ryzyko awarii. Takie czynniki powinny sprzyjać reprodukcji seksualnej (Loehle 1987). Ponadto, w porównaniu z nasionami, rozmnażanie wegetatywne jest na ogół bardziej podatne na wysuszenie (Boedeltje et al. 2008).,
3 cieniowanie w Aster acuminatus (pitelka et al. 1980), Zamai skinneri (Clark and Clark 1987), uvularia perfoliata (Kudoh et al. 1999), Astrocaryum urostachys( Svenning 2000), C. esculentus (Li et al., 2001a), Smilacina japonica, Cardamine leucantha (Ida and Kudo 2009) i Iris japonica (Wang et al. 2013) (zob. tabela 3). Wzrost wielkości rośliny w stosunku do wysokiej intensywności światła i prawdopodobieństwo większych roślin do kwitnienia więcej wskazuje, że rozmiar jest proksymalnym czynnikiem wpływającym na rozmnażanie płciowe (Kudoh et al. 1999). Ponadto światło może ograniczać gromadzenie się fotosyntezy dla rozmnażania płciowego i różnicowania pąków kwiatowych. Wiele roślin zanikowych w lasach przystosowuje się do słabego oświetlenia i trudno rozmnażać się seksualnie (Kawano et al. 1990)., Produkcja kwiatów miała bardziej negatywny wpływ niż produkcja klonów, co wskazuje, że rozmnażanie płciowe jest tłumione w nieoptymalnych warunkach (Wang et al. 2013). Tylko wtedy, gdy dostępne są dodatkowe zasoby, A. acuminatus zainwestuje w znacznie bardziej ryzykowne rozmnażanie płciowe (Pitelka et al. 1980).,
z drugiej strony, przydział do struktur klonalnych był bardziej w Warunkach cienia niż w warunkach pełnego naturalnego napromieniowania w Geonoma cf. aspidiifolia( Svenning 2000), Ligularia virgaurea (Wang, Xu et al. 2008), I. japonica (Wang et al. 2013) (zob. tabela 3)., Zmniejszenie rozmiarów roślin może prowadzić do większej proporcji narządów fotosyntetycznych (liści)w porównaniu do nie-fotosyntetycznych i składników klonalnych (Wang et al. 2013). Te zmiany morfologiczne mogą być adaptacją do utrzymania równowagi węglowej osobników w Warunkach zacienionych i osiągnięcia ekspansji klonalnej przez nowe ramety (Wang et al. 2013). Na dnie lasu słaba konkurencja międzygatunkowa ze względu na niski zasięg ziół i odpowiednią przestrzeń wzrostu sprzyjała rozmnażaniu klonów., W związku z tym rozmnażanie klonów znacznie poprawiło stabilność populacji i adaptacje do siedlisk o ograniczonych zasobach (np. światło i temperatura) poprzez integrację fizjologiczną. Ponadto, poprzez rozmnażanie klonalne, rośliny mogą rozszerzać swoje populacje, aby skolonizować siedliska pod warunkiem pełnego naturalnego napromieniowania. Uważano, że rozmnażanie klonalne umożliwia roślinom żerowanie na mikrozytach bogatych w światło, aby ułatwić tworzenie genetów i zmniejszyć ryzyko śmiertelności w Warunkach cienia (Maurer and Zedler 2002; Chu et al. 2006; Wang et al. 2008).,
istnieje również wiele przypadków niezakłóconego przydziału do rozmnażania wegetatywnego. Względny przydział do rozmnażania wegetatywnego nie miał wpływu na warunki świetlne u A. acuminatus (Pitelka et al. 1980), A. urostachys (Svenning 2000) i C. esculentus (Li et al. 2001a) (zob. tabela 3). W przypadku A. acuminatus występującego w warunkach słabej dostępności światła z powodu rozwoju baldachimu lub innych rodzajów konkurencji międzygatunkowej, przeznaczając określony procent swojej energii na rozmnażanie wegetatywne, każda roślina prawie zapewnia sobie przetrwanie przez kolejny rok, ponieważ A., acuminatus ma niskie nasiona i wysokie kłącza przetrwania (Pitelka et al. 1980).
sporadyczny przypadek w doborze trybów rozrodczych w odniesieniu do natężenia światła u bylin
S. canadensis (Marino et al. 1997) i Circaea lutetiana (Verburg i w 1998) wykazują szybkie rozprzestrzenianie wegetatywne w odpowiedzi na wzrost poziomu światła; natomiast rozmnażanie płciowe nie reaguje na wzrost natężenia światła(patrz Tabela 3). Jako S., canadensis rośnie znacznie bardziej energicznie w siedliskach o wysokim świetle, pojedyncze rośliny, które utrzymywały się na niskich gęstościach w zacienionych podszyciach, mogą reagować poprzez szybkie rozprzestrzenianie się wegetatywnego i wielokrotne rozgałęzienia lub kłącza, gdy zakłócenia, takie jak upadki drzew, zapewniają podwyższone środowisko światła (Marino et al. 1997). W przeciwieństwie do wzrostu wegetatywnego rozmnażanie płciowe może nie reagować na podwyższone światło w ciągu jednego sezonu wegetacyjnego. Dlatego impulsywne byłoby wykluczenie różnic w rozmnażaniu płciowym ze względu na krótkoterminowy charakter zgłaszanego badania (Marino et al. 1997).,
w niektórych innych przypadkach Wyjaśnienie nieobecnego lub raczej słabego wpływu dostępności światła na płodność seksualną i klonalną u Phytelephas tenuicaulis, Palm niedoszłych (patrz Tabela 3), jest tak tolerancyjne na cień, że ich reakcje na dostępność światła były bardziej subtelne niż to, co zostało uchwycone przez środki zastosowane w badaniu (Svenning 2000).,
ogólna tendencja w doborze trybów rozrodczych w odniesieniu do poziomu składników odżywczych w glebie u roślin z chasmogamią i cleistogamią
zabiegi o wysokiej zawartości składników odżywczych na ogół zwiększyły przydział rozmnażania chasmogamicznego, w porównaniu do zabiegów o niskiej zawartości składników odżywczych w Calathea micans (Corff 1993), Triplasis purpurea (Cheplick 1996), Emex spinosa (Weiss 1980; Sadeh et al. 2009), oraz Persicaria thunbergii (Kim et al. 2016) (zob. tabela 1)., Roślina inwestuje w większą liczbę rozproszonych propagul dalekiego zasięgu wraz z możliwością kolonizacji nowych plam, gdy postrzega siedlisko jako bogate w składniki odżywcze (Sadeh et al. 2009). Produkcja, w sprzyjających warunkach, licznych, małych chasmogamicznych achenów zapewnia skuteczne sposoby rozprzestrzeniania się do odpowiednich miejsc kiełkowania i ewentualnego osiedlania się na nowych obszarach., Dodatkowo, produkcja chasmogamous achenes może być również konieczna do utrzymania różnorodności genetycznej poprzez outcrossing przed ich rozproszeniem, co byłoby mało prawdopodobne w cleistogamous Achen production (Weiss 1980; Keeton 1967). Ponadto nasiona dyspergowalne, produkowane wyżej na wschodzących wiechach końcowych, są w stanie uciec przed negatywnymi konsekwencjami tłoczenia (konkurencja rodzeństwa), które mogą wystąpić w przypadku sadzonek powstałych z nasion, które nie są rozproszone w przestrzeni lub czasie (Cheplick 1995, 1996; Venable and Brown 1993)., Inne wyjaśnienia tego zjawiska to spadek kosztów reprodukcji seksualnej (Bai et al. 2009; Loehle 1987) oraz wpływ dostępności składników odżywczych na wzrost roślin (Corff 1993; Cheplick 1994) z późniejszym wzrostem produkcji nasion chasmogamicznych.
natomiast u C. micans (Corff 1993), E. spinosa (Weiss 1980) i Persicaria thunbergii (Kim et al. 2016), różne poziomy składników odżywczych wpływają na produkcję nasion kleistogamous w mniejszym stopniu niż produkcja nasion chasmogamous (patrz Tabela 1)., W ubogiej glebie, produkcja kleistogamous achenes byłoby korzystne dla tego gatunku, aby objąć mechanizm zapewnienia trwałości in situ (Weiss 1980).
strategia reprodukcyjna obserwowana u T. purpurea (Cheplick 1996) i E. spinosa (Sadeh et al. 2009). W środowisku ubogim w składniki odżywcze, gdzie ryzyko rozprzestrzeniania się jest wysokie, roślina rosnąca na słabo zaludnionym obszarze inwestuje więcej w kleistogamiczne achy., W ten sposób roślina zwiększa prawdopodobieństwo, że jej potomkowie dominują nad plastrem. Ponieważ niewielka część rozmnożeń zwykle prowadzi do udanego kiełkowania, roślina jest zobowiązana do wyprodukowania bardzo dużej ich liczby, aby osiągnąć pewien sukces, co sprawia, że strategia” ucieczki ” ekonomicznie niewykonalna w trudnych warunkach (Sadeh et al. 2009). Jeśli dostępne są zasoby, dodatkowe nasiona dojrzewają na wiechach chasmogamicznych (Cheplick 1996).,
ogólna tendencja w doborze trybów rozrodu w stosunku do poziomu wody w glebie u roślin z chasmogamią i cleistogamią
siedliska wilgotne sprzyjały bardziej chasmogamicznej propagacji u Bromus carinatus (Harlan 1945), Stipa leucotricha (Brown 1952), Dichanthelium clandestinum (Bell i Quinn 1987), C. micans (Corff 1993), Bromus unioloides (Langer i Wilson 1965), Impatiens capensis (Waller 1980), collomia grandiflora (Minter and Lord 1983; Wilken 1982), gymnarrhena micrantha (Koller and Roth 1964) i Commelina Benghalensis (Webster and grey 2008) (patrz Tabela 2)., W łagodnej glebie rozmnażanie chasmogamiczne jest bardziej korzystne niż rozmnażanie chasmogamiczne, ponieważ kwiaty chasmogamiczne wytwarzają liczne lekkie nasiona, które są łatwo rozproszone od rośliny macierzystej i istnieje możliwość zapylenia krzyżowego, co zachęca do zdolności adaptacyjnych i plastyczności w populacji (Cheplick 1994; Webster and Grey 2008; Kaul et al. 2000)., Ponadto, ponieważ nasiona chasmogamiczne kiełkują na powierzchni gleby i dopiero po pewnym opóźnieniu, w stosunku do nasion kleistogamicznych, korzystne połączenie czynników środowiskowych jest warunkiem wstępnym ich powstawania, a także ich późniejszego kiełkowania i zakładania. I to dobrze pasuje do stosunkowo niskiej tolerancji, jaką ich sadzonki wykazują wobec niekorzystnych reżimów glebowo-wilgotnościowych (Koller and Roth 1964)., Ponadto, w latach o niskich opadach, roślina może więdnąć i obumrzeć bez tworzenia się kwiatostanów chasmogamicznych po produkcji nasion kleistogamicznych (Koller and Roth 1964).
w międzyczasie rozmnażanie kleistogamiczne było faworyzowane przez rozmnażanie chasmogamiczne, ponieważ wilgotność gleby stała się bardziej ograniczona u B. carinatus (Harlan 1945), s. leucotricha (Brown 1952), D. clandestinum (Bell i Quinn 1987), C. grandiflora (Minter i Lord 1983; Wilken 1982), G. micrantha (Koller i Roth 1964) i C. benghalensis (Webster i Grey 2008) (zob. tabela 2)., Ten zwiększony udział kleistogamicznych kwiatów w odpowiedzi na stres wodny może służyć jako adaptacja do zwiększenia prawdopodobieństwa sukcesu reprodukcyjnego w wyjątkowo suchych latach (Minter and Lord 1983). Owoce kleistogamous są bardzo bezpieczną inwestycją. Zaczynają kiełkować stosunkowo wkrótce po wchłonięciu, a ich kiełkowanie jest stosunkowo mniej wrażliwe na zmiany w środowisku. Sadzonki z kleistogamicznych achenów przetrwały w znacznie większym stopniu niż te z chasmogamicznych achenów., Ponadto sadzonki produkowane przez większe nasiona cleistogamous są bardziej energiczne i mają większą zdolność konkurowania i wytrzymywania niekorzystnych warunków glebowo-wilgotnościowych niż te produkowane przez nasiona chasmogamous (Webster and Grey 2008; Kaul et al. 2000). Wszystkie te cechy mają tendencję do zwiększania prawdopodobieństwa kiełkowania i zakończenia cyklu życia., Ponadto, ponieważ nasiona kleistogamous mają zazwyczaj ograniczone rozproszenie niż nasiona chasmogamous, kiełkują dokładnie w warunkach, które wystarczały, aby ich rodzic zakończył cykl życia, a proces ten najprawdopodobniej zostanie powielony (Koller and Roth 1964). Co więcej, rośliny dają pierwszeństwo kwiatom kleistogamous w stresujących warunkach, ponieważ kwiaty cleistogamous są tańsze w produkcji, a tym samym roślina może produkować niektóre potomstwo cleistogamous w warunkach, które mogą nie zezwalać na produkcję bardziej kosztownego potomstwa chasmogamous (Bell and Quinn 1987)., Dodatkowo, jeśli zwiększona wilgotność otacza piętno i kiełkujący pyłek w wyniku zamkniętej korony kwiatów kleistogamicznych, można zapobiec nadmiernemu wysuszeniu w suchych warunkach (Minter and Lord 1983). Istnieje możliwość, że zmiany chasmogamii/kleistogamii w gradiencie wilgotności były po prostu pośrednim wpływem wielkości roślin, ponieważ biomasa jest znacznie niższa, gdy wilgotność gleby jest ograniczona (Bell and Quinn 1987; Cheplick 2007).,
sporadyczny przypadek w doborze sposobów rozrodu w odniesieniu do poziomu wody w glebie u roślin z chasmogamią i kleistogamią
Amphicarpaea bracteata ilościowo ograniczył podziemną produkcję nasion w glebie suchej (Trapp i Hendrix 1988) (zob. tabela 2). Susza spowodowała śmierć większości biegaczy i znacznie zmniejszyła liczbę podziemnych kwiatów i nasion na biegaczach., Ponieważ podziemne kwitnienie jest inicjowane przed kwitnieniem powietrznym, utrata biegaczy i / lub duża liczba podziemnych kwiatów mogła uwolnić zasoby, które zostały następnie wykorzystane do produkcji kwiatów powietrznych. Mogło to zapobiec zmniejszeniu liczby chasmogamicznych kwiatów w odpowiedzi na suszę, a także zwiększyć liczbę powietrznych kwiatów kleistogamicznych.
w innym przypadku, w glebie o niskiej zawartości wody, utrzymanie droższej produkcji nasion chasmogamous w D. clandestinum (Bell i Quinn 1987) i Polygonum thunbergii (Kawano et al., 1990) (patrz Tabela 2) może być wynikiem strategii wielokrotnego rozproszenia, w którym nasiona o potencjale większej zmienności są rozproszone w przestrzeni (lub czasie poprzez uśpienie) do nowych środowisk (Bell and Quinn 1987).
ogólna tendencja w doborze trybów rozrodu w odniesieniu do natężenia światła u roślin z chasmogamią i kleistogamią
podział na rozmnażanie płciowe był wyższy przy wysokim natężeniu światła U C. micans (Corff 1993), Viola pubescens (Culley 2002), Impatiens pallida, Impatiens biflora (Schemske 1978), I., capensis (Waller 1980), Impatiens noli-tangere (Masuda i Yahara 1994), A. bracteata (Trapp i Hendrix 1988) i P. thunbergii (Kawano et al. 1990) (zob. tabela 3). W warunkach podwyższonego oświetlenia wczesną wiosną można łatwo wykryć kwiaty chasmogamiczne, a Temperatura powietrza jest wystarczająco wysoka (Motten 1986) dla maksymalnej aktywności zapylacza (Culley 2002; Schemske et al. 1978). Wysoka dostępność światła może prowadzić do zwiększenia szybkości fotosyntezy, w wyniku czego więcej środków do produkcji kosztownych kwiatów chasmogamous (Culley 2002; Waller 1980;Schemske et al. 1978)., Poza tym należy unikać wytwarzania genetycznie zmiennego potomstwa u małych roślin, które już borykają się ze zmiennością niskiej płodności, podczas gdy duże rośliny, zapewnione mniejszym zróżnicowaniem ich średniej sprawności dzięki większej liczbie potomstwa, mogą lepiej pozwolić sobie na ryzyko wyklucia. Ponadto potomstwo większych roślin częściej spotyka się z wysokim poziomem konkurencji niż potomstwo mniejszych roślin., W warunkach niskiej konkurencji faworyzowana byłaby maksymalna płodność wynikająca ze skutecznej kleistogamii, ale w warunkach wysokiej konkurencji, potomstwo wykluczone, wyrażające heterozję, dominowałoby w osiąganiu sukcesu (Waller 1980). Ponadto wydaje się, że wyższe natężenie światła zwiększa outcrossing zarówno poprzez zwiększenie wzrostu, jak i bezpośrednio zwiększając produkcję kwiatów outcrossing w większych roślinach. Kwiaty chasmogamiczne znajdują się w osiach górnych węzłów, co wskazuje, że produkcja tych kwiatów zależy od wielkości rośliny., Mniejsze rośliny nigdy nie wytwarzają tych wielu węzłów i chasmogamicznych kwiatów. Rozmieszczenie kwiatów chasmogamicznych w roślinie wydaje się być adaptacją do dostępności zapylaczy. Produkowane są na obrzeżach górnych gałęzi, gdzie są rzucające się w oczy i łatwo dostępne. Większa produkcja kwiatów chasmogamicznych w słonecznych warunkach może być również interpretowana jako adaptacyjna, jeśli zapylacze preferują kwiaty oświetlone słońcem (Waller 1980; Beattie 1971).,
a fakultatywna cleistogamia jako strategia warunkowa została wykazana jako wpływ zmian w stanie światła w V. pubescens (Culley 2002), I. pallida, I. biflora (Schemske 1978) i I. noli-tangere (Masuda and Yahara 1994) (patrz Tabela 3). Stwierdzono, że kleistogamiczne kwiaty pojawiły się przy słabym oświetleniu po tym, jak drzewa przekroczyły liście i zapylacze praktycznie zniknęły. Kwiaty kleistogamiczne, pozbawione płatków i innych atrakcyjnych cech, mogą następnie pojawić się przy słabym oświetleniu, ponieważ są mniej kosztowne w produkcji., W tym przypadku samozapylone kwiaty kleistogamiczne byłyby preferowane w zacienionych środowiskach, ponieważ nie zależą od owadów zapylających (Culley 2002).
In C. micans (Corff 1993), I. capensis (Waller 1980), and P. thunbergii (Kawano et al. 1990), rośliny zwiększyły produkcję kwiatostanów chasmogamicznych, podczas gdy nie było znaczącego wpływu na produkcję kwiatostanów kleistogamicznych w odpowiedzi na wzrost natężenia światła(patrz Tabela 3)., Obniżając koszty reprodukcji, cleistogamia pozwala roślinie zapewnić pewne zbiory nasion nawet w warunkach niekorzystnych dla wzrostu roślin i produkcji kwiatów chasmogamicznych (Corff 1993). Również nasiona kleistogamous posiadające wyższą sprawność mogą być kluczowe dla utrzymania populacji (Kawano et al. 1990).,
sporadyczny przypadek w doborze trybów rozrodczych w odniesieniu do natężenia światła u roślin z chasmogamią i kleistogamią
w przypadku Microstegium vimineum, większość reprodukcji wydaje się być przez kleistogamię, gdy warunki są stosunkowo łagodne; w zacienionym środowisku, jest stosunkowo więcej chasmogamii reprodukcji (Cheplick 2005) (patrz Tabela 3). Wyniki te nie potwierdzają uogólnienia, że warunki środowiskowe, które nie są optymalne dla wzrostu i reprodukcji, mogą sprzyjać większemu odsetkowi kwiatów kleistogamicznych” (Campbell et al. 1983)., Ponieważ rozwój racemów pachowych wzdłuż rumowiska jest bazipetalny, dostępność światła prawdopodobnie określa liczbę i masę nasion, które ostatecznie mogą być dojrzewane na racemach pachowych kleistogamicznych w warunkach słabego światła pod drzewem leśnym, a nasiona osadzone w chasmogamicznych kolcach na końcowych racemach mogą być podstawową metodą rozmnażania (Cheplick 2005).
, clandestinum (Bell i Quinn 1987) (zob. tabela 3). Brak wyraźnej odpowiedzi chasmogamous-cleistogamous na światło może być spowodowany tym, że światło nie ma spójnego lub wyzwalającego wpływu na D. clandestinum na przydział biomasy do chasmogamous i cleistogamous reprodukcji (Bell and Quinn 1987).