w swojej autobiografii z 1907 roku, cowboy Nat Love opowiada historie z jego życia na granicy tak banalne, że czytają jak sceny z filmu Johna Wayne ' a. Opisuje Dodge City w Kansas, Miasto usiane romantycznymi instytucjami pogranicza: „wiele salonów, sal tanecznych i domów hazardowych, i bardzo niewiele z niczego innego.,”Przenosił ogromne stada bydła z jednego pastwiska do drugiego, pił z Billym The Kid i brał udział w strzelaninach z rdzennymi mieszkańcami broniącymi swojej ziemi na szlakach. A kiedy nie, jak to ujął, „angażował się w walkę z Indianami”, bawił się zajęciami takimi jak ” jazda na oślep, strzelanie, roping i takie sporty.”
choć opowieści miłosne z pogranicza wydają się typowe dla XIX-wiecznego kowboja, pochodzą ze źródła rzadko kojarzonego z Dzikim Zachodem. Love był Afroamerykaninem, urodził się w niewoli niedaleko Nashville w stanie Tennessee.,
kilka obrazów uosabia ducha amerykańskiego Zachodu, a także pionierskiego, strzelającego z łuku, jeździeckiego kowboja amerykańskiej historii. I choć afroamerykańscy kowboje nie odgrywają roli w popularnej narracji, historycy szacują, że co czwarty kowboje był czarny.
kowbojski styl życia pojawił się w Teksasie, który był krajem bydła, ponieważ został skolonizowany przez Hiszpanię w 1500 roku. ale hodowla bydła nie stała się obfitym zjawiskiem ekonomicznym i kulturowym uznawanym dzisiaj aż do końca 1800 roku, kiedy miliony bydła wypasały się w Teksasie.,
biali Amerykanie szukający taniej ziemi—a czasami unikający długu w Stanach Zjednoczonych—zaczęli przenosić się na hiszpańskie (a później Meksykańskie) terytorium Teksasu w pierwszej połowie XIX wieku. Chociaż rząd meksykański sprzeciwiał się niewolnictwu, Amerykanie przywieźli ze sobą niewolników, gdy osiedlali się na granicy i zakładali farmy bawełny i rancza dla bydła. Do 1825 roku niewolnicy stanowili prawie 25% mieszkańców Teksasu., Do 1860 roku, piętnaście lat po tym, jak stała się częścią Unii, liczba ta wzrosła do ponad 30 procent—w tym roku spis powszechny wykazał 182 566 niewolników żyjących w Teksasie. Jako coraz bardziej znaczące nowe państwo niewolnicze, Teksas dołączył do Konfederacji w 1861 roku. Chociaż Wojna secesyjna ledwo dotarła do Teksasu, wielu białych Teksańczyków chwyciło za broń, by walczyć u boku swoich braci na Wschodzie.
podczas gdy teksańscy ranczerzy walczyli w wojnie, polegali na niewolnikach, aby utrzymać swoją ziemię i stada bydła., W ten sposób niewolnicy rozwinęli umiejętności pielęgnacji bydła (łamiąc konie, wyciągając cielęta z błota i uwalniając długie kończyny złapane w szczotkę, by wymienić tylko kilka), które uczyniły je nieocenionymi dla Teksańskiego przemysłu bydlęcego w czasach powojennych.
ale dzięki połączeniu braku skutecznego zabezpieczenia— drutu kolczastego jeszcze nie wynaleziono—i zbyt małej ilości krów, populacja bydła biegła dziko. Ranczerzy wracający z wojny odkryli, że ich stada zostały utracone lub wymknęły się spod kontroli., Starali się gromadzić bydło i odbudowywać stada niewolniczą pracą, ale ostatecznie Proklamacja emancypacji pozostawiła ich bez wolnych robotników, od których byli tak zależni. Rozpaczliwie szukając pomocy w zbieraniu bydła maverick, ranczerzy byli zmuszeni zatrudnić wolnych, wykwalifikowanych Afroamerykanów jako płatnych kowbojów.
/https://public-media.si-cdn.com/filer/96/4c/964c03cf-252b-4d33-bb62-2191596355d8/ih158432.jpg)
„zaraz po wojnie secesyjnej bycie kowbojem było jednym z niewielu miejsc pracy otwartych dla kolorowych mężczyzn, którzy nie chcieli służyć jako operatorzy Wind lub chłopcy dostawy lub innych podobnych zawodów”, mówi William Loren Katz, badacz historii Afroamerykanów i autor 40 książek na ten temat, w tym Czarnego Zachodu.
wyzwoleni Czarni wykwalifikowani w pasterstwie bydła znaleźli się w jeszcze większym popycie, gdy ranczerzy zaczęli sprzedawać swoje bydło w północnych stanach, gdzie wołowina była prawie dziesięć razy cenniejsza niż w zalanym bydłem Teksasie., Brak znaczących linii kolejowych w stanie spowodował, że ogromne stada bydła musiały zostać fizycznie przeniesione do punktów żeglugi w Kansas, Kolorado i Missouri. Zbierając stada na koniach, kowboje przemierzali bezlitosne szlaki, obarczone trudnymi warunkami środowiskowymi i atakami rdzennych Amerykanów broniących swoich ziem.,
afroamerykańscy kowboje stanęli w obliczu dyskryminacji w miastach, które przejeżdżali-zakazano im jedzenia w niektórych restauracjach lub pobytu w niektórych hotelach, na przykład—ale w ich załogach znaleźli szacunek i poziom równości nieznany innym Afroamerykanom epoki.
miłość wspominała koleżeństwo kowbojów z podziwem. „Odważniejszy, prawdziwszy zestaw ludzi nigdy nie żył niż ci dzicy synowie równin, których dom był w siodle i ich kanapie, Matce Ziemi, z niebem za okrycie”, pisał., „Zawsze byli gotowi podzielić się kocem i ostatnią racją z mniej szczęśliwym towarzyszem i zawsze pomagali sobie nawzajem w wielu trudnych sytuacjach, które nieustannie pojawiały się w życiu kowboja.”
jednym z niewielu przedstawień czarnych kowbojów w mainstream entertainment jest fikcyjny Josh Deets w teksańskim powieściopisarzu Larry McMurtry ' s Lonesome Dove. Miniserial telewizyjny z 1989 roku oparty na nagrodzonej Pulitzerem powieści Danny Glover w roli Deets, byłego niewolnika zamienionego w kowboja, który służy jako zwiadowca na drodze bydła z Teksasu do Montany., Deets został zainspirowany prawdziwym Bose Ikard, afroamerykański kowboj, który pracował na Charles Goodnight i Oliver Loving cattle drive pod koniec 19 wieku.
prawdziwe zamiłowanie Goodnight do Ikarda jest jasne w Epitafium, które napisał dla kowboja: „służył ze mną cztery lata na szlaku kochających Dobranoc, nigdy nie uchylił się od obowiązku lub nie posłuchał rozkazu, jechał ze mną w wielu stempelach, uczestniczył w trzech komancze. Wspaniałe zachowanie.,”
” Zachód był rozległą otwartą przestrzenią i niebezpiecznym miejscem ” – mówi Katz. „Kowboje musieli polegać na sobie. Nie mogli zatrzymać się w środku jakiegoś kryzysu, jak panika lub atak złodziei i dowiedzieć się, kto jest czarny, a kto biały. Czarni działali „na poziomie równości z białymi kowbojami”, mówi.
Wypędy bydła zakończyły się na przełomie wieków. Kolej stała się bardziej znanym środkiem transportu na Zachodzie, wynaleziono Drut kolczasty, a rdzenni Amerykanie zostali sprowadzeni do rezerwatów, z których wszystkie zmniejszyły zapotrzebowanie na kowbojów na ranczach., To pozostawiło wielu kowbojów, zwłaszcza Afroamerykanów, którzy nie mogli łatwo kupić ziemi, w czasie trudnych przemian.
miłość padła ofiarą zmieniającego się przemysłu bydlęcego i porzuciła swoje życie na dzikiej granicy, aby zostać portierem Pullman dla kolei Denver i Rio Grande. „Do nas, dzikich kowbojów, przyzwyczajonych do dzikiego i nieograniczonego życia bezgranicznych równin, nowy porządek rzeczy nie przemawiał” – wspominał. „Wielu z nas stało się zdegustowanych i porzuciło dzikie życie dla poszukiwań naszego bardziej cywilizowanego brata.,”
choć możliwości zostania pracującym kowbojem spadały, przeważała fascynacja publiczności kowbojskim stylem życia, robiąc miejsce dla popularności pokazów Dzikiego Zachodu i Rodeo.
Bill Pickett, urodzony w 1870 roku w Teksasie do byłych niewolników, stał się jedną z najbardziej znanych wczesnych gwiazd Rodeo., Porzucił szkołę, aby zostać farmerem i zyskał międzynarodową reputację dzięki swojej unikalnej metodzie łapania bezpańskich krów. Pickett, wzorując się na swoich obserwacjach, jak Ranczo łapie wędrowne bydło, kontrolował byka, gryząc krową wargę, przytłaczając go. Wykonał swój trick, zwany bulldogging lub steer wrestling, dla publiczności na całym świecie z Miller Brothers ' 101 Wild Ranch Show.
„przyciągał aplauz i podziw od młodych i starych, od kowbojów do miejskich cwaniaków” – zauważa Katz.,
w 1972 roku, 40 lat po jego śmierci, Pickett został pierwszym czarnoskórym wyróżnionym w National Rodeo Hall of fame. I był tylko początkiem długiej tradycji afroamerykańskich kowbojów rodeo.
Love też brał udział we wczesnych rodeos. W 1876 roku zyskał przydomek „Deadwood Dick” po wzięciu udziału w zawodach ropingowych w pobliżu Deadwood w Dakocie Południowej po dostarczeniu bydła. Sześciu zawodników, w tym Love, było ” kolorowymi kowbojami.,”
w dokładnie 9 minut od strzału z pistoletu podwijałem, rzucałem, wiązałem, oplatałem, osiodłałem i montowałem mojego Mustanga” – przypomniał. „Mój rekord nigdy nie został pobity.”Żaden koń nigdy nie rzucił go tak mocno, jak ten mustang”, napisał, ” ale nigdy nie przestałem wbijać w niego ostrogi i używać mojego quirt na jego flankach, dopóki nie udowodniłem jego mistrza.”
76-letnia Cleo Hearn jest zawodowym kowbojem od 1959 roku. W 1970 roku został pierwszym afroamerykańskim kowbojem, który wygrał zawody w Rodeo. Był również pierwszym Afroamerykaninem, który uczęszczał do college ' u na stypendium rodeo., Grał kowboja w reklamach Forda, Pepsi-Coli i Levi ' s. był pierwszym Afroamerykaninem, który przedstawił kultowego Marlboro Man. Ale bycie czarnym kowbojem nie zawsze było łatwe—wspomina, że został wykluczony z udziału w rodeo w swoim rodzinnym mieście Seminole w Oklahomie, gdy miał 16 lat z powodu swojej rasy.
„kiedyś nie pozwalali czarnym kowbojom skakać przed tłumem” – mówi Roger Hardaway, profesor historii na Northwestern Oklahoma State University. „Musieli skakać po tym, jak wszyscy poszli do domu lub następnego ranka.,”
ale Hearn nie pozwolił, aby dyskryminacja powstrzymała go od robienia tego, co kochał. Nawet kiedy został powołany do prezydenckiej Straży Honorowej Johna F. Kennedy ' ego, kontynuował liny i występował na rodeo W New Jersey. Po ukończeniu studiów biznesowych na Langston University, Hearn został zatrudniony do pracy w Ford Motor Company w Dallas, gdzie kontynuował rywalizację w rodeos w wolnym czasie.
w 1971 roku Hearn rozpoczął produkcję rodeos dla afroamerykańskich kowbojów. Dziś jego Kowboje koloru Rodeo rekrutuje kowbojów i kowbojki z różnych ras., Rodeo touring oferuje ponad 200 sportowców, którzy rywalizują w kilku różnych Rodeo przez cały rok, w tym dobrze znany Fort Worth Stock Show i Rodeo. mimo że Hearn ma na celu szkolenie młodych kowbojów i kowbojek, aby wejść do profesjonalnej branży rodeo, jego cele rodeo są dwojakie. „Tematem Cowboys OF Color jest Pozwól nam Cię edukować, podczas gdy my cię zabawiamy”, wyjaśnia., „Pozwólcie, że opowiemy wam o wspaniałych rzeczach, które Czarni, Latynosi i Indianie zrobili dla osiedlenia się na Zachodzie, które książki historyczne pominęły.”
chociaż siły modernizacji ostatecznie wypchnęły miłość z życia, które kochał, z czułością rozważał swój czas jako kowboj. Napisał, że ” zawsze pielęgnować czułe i kochające uczucie do dawnych czasów na zakresie jego ekscytujących przygód, dobre konie, dobrych i złych ludzi, długie przejażdżki venturesome, indyjskich walk i last but przede wszystkim przyjaciół mam i przyjaciół zdobyłem., Uwielbiałem niebezpieczeństwo, Dzikie i wolne życie równin, nowy kraj, który nieustannie przemierzałem, i wiele nowych scen i incydentów nieustannie pojawiających się w życiu szorstkiego jeźdźca.”
afroamerykańscy kowboje mogą być nadal niedostatecznie reprezentowani w popularnych relacjach Zachodu, ale praca uczonych takich jak Katz i Hardaway i kowboje tacy jak Hearn utrzymują wspomnienia i niezaprzeczalny wkład wczesnych afroamerykańskich kowbojów przy życiu.