cel: oceniono współbieżną, konstruującą i dyskryminującą Ważność testu identyfikacji zaburzeń używania alkoholu (AUDIT). Audyt składa się z 10-elementowego kwestionariusza podstawowego i 8-elementowej procedury klinicznej., Audyt miał na celu zidentyfikowanie osób pijących niebezpiecznie (których picie zwiększa ryzyko wystąpienia problemów związanych z alkoholem, choć szkoda związana z alkoholem jeszcze nie wystąpiła); osób pijących szkodliwie (które w ostatnim czasie doznały uszczerbku fizycznego lub psychicznego w wyniku picia alkoholu, ale nie są uzależnione od alkoholu); oraz osób uzależnionych od alkoholu.
metoda: znani alkoholicy (N = 65) i pacjenci z medycyny ogólnej (n = 187) wypełnili kwestionariusze do samodzielnego zgłoszenia i przeszli Wywiad diagnostyczny, badanie fizykalne i badania laboratoryjne.,
Wyniki: Wyniki kontroli korelowały znacząco z wynikami badań przesiewowych alkoholizmu maast i MacAndrew oraz z poziomami ALAT, ASAT, GGT i MCV, które odzwierciedlają Ostatnie intensywne picie alkoholu. Wyniki kontroli były skorelowane z miarami podatności na alkoholizm (np. alkoholizm rodzinny i socjopatia) oraz z somatycznymi i afektywnymi konsekwencjami picia alkoholu., Analiza charakterystyk pracy odbiornika i funkcji dyskryminacyjnych wykazała, że rdzeń audytu i instrumenty kliniczne były wrażliwe i specyficzne w rozróżnianiu alkoholików od pacjentów medycznych, z których większość była bezalkoholowymi. Trzon audytu był lepszy od masztu i audytu Klinicznego w rozróżnianiu osób pijących niebezpiecznych od osób pijących niegroźnych. Był również lepszy od audytu Klinicznego w rozróżnianiu szkodliwych od nieharmonijnych pijących.,
wnioski: podstawowy instrument audytu jest przydatny do wczesnego wykrywania niebezpiecznego lub szkodliwego picia alkoholu, podczas gdy instrument kliniczny audytu jest lepiej stosowany do identyfikacji i / lub potwierdzania przypadków uzależnienia od alkoholu.