
Public domainzobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Slapstick, rodzaj komedii fizycznej charakteryzujący się szerokim humorem, absurdalnymi sytuacjami i energiczną, zazwyczaj gwałtowną akcją. Komiks slapstickowy, bardziej niż zwykły żartowniś czy bufon, często musi być akrobatą, kaskaderem i czymś w rodzaju Magika—mistrzem nieskrępowanej akcji i doskonałego wyczucia czasu.,

dzięki uprzejmości Rijksmuseum, Amsterdam; Dar F. G. Wallera, Amsterdam
skandaliczna udawana Przemoc zawsze była główną atrakcją komedii slapstickowej, a forma wzięła swoją nazwę od jednej z ulubionych broni., Slapstick był pierwotnie nieszkodliwym wiosłem składającym się z dwóch kawałków drewna, które uderzały w siebie, aby wytworzyć głośne uderzenie, gdy wiosło uderzyło kogoś. Wydaje się, że slapstick po raz pierwszy pojawił się w XVI wieku, kiedy Harlequin, jeden z głównych bohaterów włoskiej commedia dell ' Arte, użył go na posterach swoich komiksowych ofiar.,
szorstko-szarpany slapstick był częścią niskiej komedii i farsy od czasów starożytnych, będąc ważną cechą greckiego i rzymskiego mimu i pantomimy, w której łysi, mocno wyściełani klauni wymieniali się dowcipami i biciami ku uciesze publiczności.
w renesansie powstały atletyczne zanessy commedia dell ' arte, a nawet bardziej brutalne klaunów, takich jak garbaty, haczykowaty, bijący żonę Pulcinella, który przetrwał do XX wieku jako Poncz dziecięcych przedstawień lalkowych.,

Public domainzobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Slapstick osiągnął kolejny Zenit pod koniec XIX wieku w angielskiej i amerykańskiej muzyce-hall entertainment i wodewilu, a takie angielskie gwiazdy jak George Formby i Gracie Fields przyniosły jego popularność również w XX wieku., KOMICY Charlie Chaplin, Harold Lloyd, Buster Keaton I KEYSTONE Kops Macka Sennetta wprowadzili takie Klasyczne procedury, jak scena szalonego pościgu i rzucanie ciastem, często podwójnie przezabawne, przyspieszając akcję kamery. Za ich przykładem w filmach dźwiękowych poszli Laurel i Hardy, Bracia Marx i Three Stooges, których kariery sceniczne wyprzedziły ich filmy i których filmy były często ożywiane począwszy od lat 60. i były czule naśladowane przez współczesnych reżyserów komediowych., Można powiedzieć, że najlepsi KOMICY slapsticków zamienili niski humor w wysoką sztukę.

Museum of Modern Art/Film Stills Archive, Nowy Jork