skrzyp Zwyczajny (Equisetum arvense)
KINGDOM Plantae
PHYLUM Pteridophyta
Klasa Equisetopsida
rząd Equisetales
rodzina Equisetaceae
nasze znane skrzypy są stosunkowo prymitywnymi roślinami, po raz pierwszy wykrytymi w zapisie kopalnym w okres Karboński (>300 milionów lat temu), kiedy to były drzewami (z rodzaju calamites) osiągającymi ponad 30 m wysokości. Skrzypy nadal wykazują wydrążoną łodygę z żebrowaniem Na zewnątrz, jak ich arborescent przodkowie., Ze względu na budowę zarodników obu grup, a także najnowsze badania ich DNA, skrzypy i paprocie uważa się za swoich najbliższych krewnych.
skrzyp Zwyczajny jest rośliną na półkuli północnej.łodygi rosną nawet 60 cm każdego lata, zanim umrą. Jest łatwo rozpoznawalny przez wióry smukłych włókien rosnących wokół połączonej zielonej łodygi. Chociaż tak naprawdę nie wyglądają jak ogony koni, ten układ jest źródłem nazwy zwyczajowej, a Equisetum oznacza ” końska Szczecina.,”W okresie zimowym rośliny pozostają jako kłącza pod ziemią, a następnie kiełkują ponownie następnej wiosny.
gatunki „Equisetum” występują w dwóch rodzajach, z odgałęzieniami i bez. Prawdziwe skrzypy są rozgałęzione, frędzle wokół rośliny faktycznie składające się z gałęzi dużej łodygi. Liście są szczątkowe, reprezentowane przez łuski na każdym ze stawów. Trzony są podobne, ale brak bocznych odgałęzień. Oba typy mają osady krzemionki w łodygach, które czynią je ściernymi. Pędzle Do Czyszczenia są często używane przez ludzi, na przykład do czyszczenia patelni po ugotowaniu.,
młode pędy skrzyp są gotowane i spożywane w niektórych kulturach, w tym w niektórych rdzennych Amerykanach Północno-Zachodniego Pacyfiku. Gatunek ten jest również stosowany leczniczo, jest bogaty w minerały. Ze strony negatywnej jest rośliną bardzo udaną, rosnącą w wielu wilgotnych środowiskach, w tym w miejscach silnie zaburzonych, i może być inwazyjnym chwastem. Bardzo niewielu roślinożerców może go jeść, być może ze względu na osady krzemionki w łodygach i jest odporny na większość herbicydów. Skrzypy są historią sukcesu przez długi czas.,
urodzajne pędy pojawiają się wczesną wiosną, są brązowe i mają wydatne osłonki na węzłach. Na końcu każdego z nich znajduje się strobilus, narząd rozrodczy. Każdy strobilus dzieli się na wiele sporangioforów, które noszą zarodniki. Zarodniki są wyrzucane, gdy elatery, struktury przypominające wstążki, do których są przymocowane, rozwijają się w suchych warunkach i wyrzucają je do powietrza. Zarodniki, które lądują w odpowiednich warunkach glebowych, kiełkują, tworząc nowe rośliny.