Postępowanie w hiponatremii

hiponatremia jest ważną nieprawidłowością elektrolitów, mogącą prowadzić do znacznej zachorowalności i śmiertelności. Najczęstsze przyczyny to leki i zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH). Hiponatremię można sklasyfikować według stanu objętości pacjenta jako hipowolemię, hiperwolemię lub euvolemię. Hiponatremia hiperwolemiczna może być spowodowana zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby i chorobami nerek., Rozróżnienie między euvolemią a hipowolemią może być klinicznie trudne, ale przydatną pomocą badawczą jest pomiar osmolalności osocza. Hiponatremia z dużą osmolalnością osocza jest spowodowana hiperglikemią, podczas gdy normalna osmolalność osocza wskazuje na pseudohyponatremię lub zespół po przezcewkowej elektroresekcji gruczołu krokowego. Stężenie sodu w moczu pomaga w diagnozowaniu pacjentów z niską osmolalnością osocza., Wysokie stężenie sodu w moczu w obecności niskiej osmolalności osocza może być spowodowane zaburzeniami nerek, niedoborami endokrynologicznymi, zespołem reset osmostatu, SIADH i lekami. Niskie stężenie sodu w moczu jest spowodowane przez poważne oparzenia, straty żołądkowo-jelitowe i ostre przeciążenie wodą. Postępowanie obejmuje wprowadzenie natychmiastowego leczenia u pacjentów z ostrą ciężką hiponatremią z powodu ryzyka obrzęku mózgu i encefalopatii hiponatremicznej., U pacjentów z przewlekłą hiponatremią, ograniczanie płynów jest podstawą leczenia, z terapią demeklocykliną zarezerwowaną do stosowania w trwałych przypadkach. Należy unikać szybkiej korekcji w celu zmniejszenia ryzyka mielinolizy ośrodkowego układu nerwowego. Diuretyki pętlowe są przydatne w leczeniu obrzękowych Stanów hiponatremicznych i przewlekłych SIADH. We wszystkich przypadkach identyfikacja przyczyny hiponatremii pozostaje integralną częścią planu leczenia.