program został stworzony pod nazwą Aid to Dependent Children (ADC) na mocy ustawy o zabezpieczeniu społecznym z 1935 roku jako część New Deal. Powstał jako środek uprawniający do subwencjonowania dochodów rodzin, w których ojcowie byli „zmarli, nieobecni lub niezdolni do pracy”.:29: 18, 18 sie 2006 (CEST),:30: 76
rząd federalny wymagał wpłat od poszczególnych państw i upoważnił Państwo do ustalenia, kto otrzymał pomoc i w jakiej wysokości.:30 ADC został stworzony przede wszystkim dla białych samotnych matek, które miały nie pracować. Czarne matki, które zawsze były w sile roboczej, nie były uważane za kwalifikujące się do otrzymania świadczeń. W 1961 roku zmiana w prawie pozwoliła państwom rozszerzyć świadczenia na rodziny, w których ojciec był bezrobotny, środek, który ostatecznie przyjął 25 stanów.,:164 słowa „rodziny z” zostały dodane do nazwy w 1962 roku, częściowo ze względu na obawy, że zasady programu zniechęcają do małżeństwa.:31
ruch Praw Obywatelskich i wysiłki Narodowej Organizacji praw socjalnych w latach 60.rozszerzyły zakres uprawnień socjalnych o czarne kobiety. Demografia rasowa zmieniła się drastycznie. Większość odbiorców opieki społecznej nadal pozostawała biała, a większość czarnoskórych kobiet kontynuowała pracę., Począwszy od 1962, Departament Zdrowia i usług ludzkich zezwalał na specjalne zwolnienia państwowe, o ile zmiana była „w duchu AFDC”, aby umożliwić pewne eksperymenty. Do 1996 wydatki wynosiły 24 miliardy dolarów rocznie. Po uwzględnieniu inflacji największe wydatki odnotowano w 1976 r., które przekroczyły wydatki z 1996 r. o około 8%. W 1967 roku rząd federalny zaczął wymagać od państw ustalenia ojcostwa dzieci kwalifikujących się do programu i rozszerzył świadczenia na „bezrobotnych rodziców męskich z historią pracy”.,:31
Man-in-the-house ruleedytuj
wiele państw wprowadziło tzw. zasady „man-in-the-house”, które dyskwalifikowały rodziny, jeśli w gospodarstwie domowym był jakikolwiek dorosły mężczyzna. Jak ujęli to Williams i Hardisty:
państwa miały szeroką swobodę decydowania o kwalifikowalności, a wiele państw uwarunkowało otrzymanie zasiłku od moralności seksualnej matki, stosując zasady „odpowiedni Dom” i „człowiek w domu”, aby zdyskwalifikować wiele samotnych afroamerykańskich matek.,
zasada „man-in-the-house” została zniesiona w 1968 roku przez Sąd Najwyższy USA w sprawie King V.Smith. Następnie rodziny z mężczyznami w gospodarstwie domowym kwalifikowały się do świadczeń, jeśli nie zostały uznane za rodziców rzeczywistych lub zastępczych, chociaż jakikolwiek wkład finansowy ze strony mężczyzny do rodziny był nadal uważany za część całkowitego dochodu rodziny.:77 do 1981 r. Sąd Najwyższy poszedł dalej i wymagał, aby Państwa uwzględniały dochody uzyskiwane przez ojcostwa.,oad:166
w roku 1967 wprowadzono zasadę trzydziestu i jednej trzeciej, która pozwalała rodzinom zachować pierwsze 30 dolarów zarobionych wraz z jedną trzecią dochodu po pierwszych 30 usd bez zmiany wpływającej na ich uprawnienia do świadczeń.,: 164: 95 Ten i inne czynniki prowadzą do dużego wzrostu liczby zapisów.:95 na przykład liczba spraw wzrosła o 24% W latach 1960-1965, ale wzrosła o 126% w latach 1965-1970.:166