migotanie przedsionków (AF) jest częstą arytmią, która może powodować szybkie, nieregularne tętno. Powoduje to deficyt tętna wierzchołkowo-promieniowego, ponieważ każdy skurcz komorowy może nie być wystarczająco silny, aby przekazać falę tętnicy tętniczej przez tętnicę obwodową (Lip, 1993). Ocena tętna promieniowego w izolacji nie będzie dokładnym odzwierciedleniem rzeczywistego tętna. Inne przyczyny Deficytu tętna szczytowo-promieniowego obejmują trzepotanie przedsionków.,
w przypadku braku monitorowania pracy serca ocena rytmu wierzchołkowego przez pielęgniarkę (wraz z tętnem promieniowym) jest ważnym aspektem leczenia pacjenta z AF. Szeroki deficyt tętna wierzchołkowo-promieniowego wskazuje na nieefektywne skurcze serca.
najczęstszym leczeniem AF jest Digoksyna, która kontroluje częstość komorową, szczególnie gdy AF jest związany z niewydolnością serca (Jowett and Thompson, 1995). Skuteczność leku może być monitorowana poprzez regularną ocenę Deficytu tętna szczytowo-promieniowego., Dawka podtrzymująca może być zazwyczaj określona na podstawie szybkości komór w spoczynku. Nie należy dopuszczać do spadku poniżej 60 uderzeń na minutę, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, na przykład jednoczesnego podawania beta-blokerów (BMA i Royal Pharmaceutical Society of Great Britain, 2000). Inne metody leczenia obejmują amiodaron.