poznaj wiersz
„Invictus” to po łacinie „niezwyciężony”. Henley napisał ten wiersz o stoicyzmie, odwadze i odmowie zaakceptowania porażki, przeżywając surowy okres próbny w szpitalu. W młodości chorował na gruźlicę kości, a w wieku dwudziestu lat amputowano mu dolną część jednej z nóg. W pewnym momencie obawiano się, że może stracić drugą nogę.
napisany w 1875 roku, ale opublikowany dopiero trzynaście lat później, „Invictus” był wierszem natychmiast popularnym., Jego podnoszące na duchu i inspirujące cechy często pojawiały się w antologiach poetyckich, a do lat 60-tych XX wieku był często zapamiętywany i recytowany w szkołach.
zauważ, jak pierwszy wiersz przyjmuje pozycję humanistyczną. Odniesienie do wyższej mocy pośród cierpienia jest niejasne – „czymkolwiek bogowie mogą być – – podczas gdy koncentruje się na jego „niezwyciężonej duszy”., Słynny wiersz „moja głowa jest krwawa, ale unbowed” sugeruje szlachetną odwagę w obliczu przeciwności losu, podczas gdy jeszcze częściej cytowane dwie ostatnie linijki potwierdzają siłę jednostek do kształtowania własnego losu, do przyjęcia odpowiedzialności i do wyboru, jak pójdą naprzód w życiu.
czy ton wiersza jest melodramatyczny czy prawdziwie inspirujący?
o W. E. Henleyu
„Invictus” zapewnił, że Henley jest znaczącą wiktoriańską postacią literacką, ale fenomenalna popularność tego jednego wiersza doprowadziła być może do zaniedbania innych jego dzieł., W rzeczywistości Henley był wpływowym krytykiem, dziennikarzem i poetą, choć mniej udanym dramaturgiem.
rozpoczął pracę jako dziennikarz, ale jego karierę przerwał długi pobyt w szpitalu. Gruźlica kości doprowadziła do amputacji jednej nogi poniżej kolana i dopiero dzięki nowatorskiemu leczeniu Josepha Listera udało się uratować drugą nogę. Podczas pobytu w szpitalu stworzył serię wierszy zapisujących swoje obserwacje i uczucia w różnych formach poetyckich i przy użyciu różnych technik.,
Henley był wyjątkowo utalentowanym krytykiem i dziennikarzem, przez całe życie redagował wiele czasopism. Nawiązał bliską przyjaźń z Robertem Louisem Stevensonem, który rzekomo wzorował się na poecie Long John Silver z wyspy skarbów.