opis przypadku
wcześniej zdrowy 3-letni chłopiec (Waga 17,5 kg i wzrost 102,5 cm) z wirusowym zapaleniem krtani i tchawicy (zad). Jego początkowe tętno wynosiło 120 uderzeń na minutę (bpm). Jeden miligram epinefryny został podany przez nebulizator bez znaczących zmian w tętnie. Ponieważ objawy ze strony układu oddechowego utrzymywały się, przepisano drugą dawkę adrenaliny (1 mg), ale nieumyślnie podawano ją dożylnie do przewodu obwodowego., Dawka ta była około 6-krotnie większa od zalecanej dawki (0, 01 mg/kg masy ciała). U dziecka nagle pojawiły się zaczerwienienia twarzy, tachykardia (187 uderzeń na minutę), nadciśnienie tętnicze (110/75 mmHg), hipoksemia (nasycenie tlenem 90% w powietrzu pokojowym) i nasilenie duszności. Nie było galopu ani hepatomegalii. RTG klatki piersiowej wykazało zwiększone oznaczenia naczyniowe, które poprawiły się po podaniu dawki furosemidu.
u dziecka rozwinęła się wieloogniskowa częstoskurcz przedsionkowy z wieloma wyraźnymi morfologiami fali P, nieregularnymi interwałami P-P, izoelektrycznymi wartościami początkowymi między falami P i szybkim tempem komór (187 uderzeń na minutę)., Zespół QRS ≤ 100 ms i uniesienie odcinka ST ≥ 3 mm były widoczne na pasku rytmu (ryc. (Rys. 1,1, górny panel). Tachykardia utrzymywała się przez około 12 godzin, chociaż wędrujący rozrusznik serca utrzymywał się po normalizacji częstości akcji serca. Potwierdzono to na 24-godzinnym nagraniu taśmy Holtera od 12 do 36 godzin po podaniu epinefryny dożylnie; częstość komorowa i czas trwania QRS były w normie., EKG (rysunek (Rys. 1,1, dolny panel) i 24-godzinne nagrywanie taśmy Holtera w 2, 12 i 18 miesiącach wykazało trwały wędrujący rozrusznik serca z normalnym czasem trwania QRS i szybkością komór (około 100 uderzeń na minutę).
wyniki EKG.Górny panel, Pasek rytmiczny (ołów II) bezpośrednio po dożylnym wstrzyknięciu adrenaliny, wykazujący tętno 187 uderzeń na minutę, wieloogniskowy częstoskurcz przedsionkowy i uniesienie ST 4 mm. zwróć uwagę na różne morfologie fali P; płaskie (łącznikowe), negatywne i dodatnie fale p są widoczne (strzałki)., Dolny panel, EKG (przewody II i V5) dwa miesiące później pokazano częstość komorową 115 uderzeń na minutę i trwały wędrujący rozrusznik przedsionkowy. Te same wyniki odnotowano po 12 i 18 miesiącach.
podczas ostrego epizodu badanie echokardiograficzne wykazało prawidłową strukturę serca i funkcję komór. Stężenie troponiny-T i kinazy kreatynowej-MB w surowicy również było prawidłowe. Jego funkcje życiowe (w tym częstość akcji serca i ciśnienie krwi), nasycenie tlenem i EKG były ściśle monitorowane. Jego ciśnienie krwi znormalizowało się 4 godziny po podaniu dawki adrenaliny., Otrzymał dawkę dożylnego furosemidu i suplementację tlenem. Został wypisany po 48 godzinach z normalnymi objawami życiowymi.
innym incydentem sercowym odnotowanym u tego pacjenta był podwyższony segment ST (~4 mm, objaw skurczu wieńcowego), rys. rys. 11.
opublikowali oparte na dowodach wykresy centyli od urodzenia do 18 roku życia dla prawidłowego rytmu serca . Od 1 do 5 lat częstość akcji serca (średnia ± SD) wynosi 109 ± 14 uderzeń na minutę dla mężczyzn i 108 ± 15 uderzeń na minutę dla kobiet. Odpowiednie wartości dla niemowląt wynoszą 132 ±12 uderzeń na minutę i 135 ± 14 uderzeń na minutę ., Tak więc częstość akcji serca odnotowana u tego pacjenta (187 uderzeń na minutę) wynosiła 5 SD Powyżej średniej.
dzieci z wyraźnym tachykardią (≥4 SD) powinny być monitorowane(czynności życiowe, pulsoksymetria i EKG). Na podstawie wyników badań klinicznych i EKG konieczne może być wykonanie badania RTG klatki piersiowej. Echokardiografia jest również potrzebne do wykluczenia podstawowej patologii serca. Leczenie adenozyną, beta-adrenolitykami lub blokerami kanałów wapniowych powinno być zindywidualizowane. Uzasadnione są interwencje terapeutyczne u dzieci z objawami (np.,, niewydolność serca, ból w klatce piersiowej i duszność), utrzymujące się tachy-arytmia, zmiany niedokrwienne w EKG lub nieprawidłowe biomarkery serca w surowicy. W szczególnych przypadkach konieczne mogą być badania elektrofizjologiczne w celu wykluczenia ponownego wejścia do węzła zatokowego lub częstoskurczu prawego przedsionka. Monitorowanie przez kardiologa dziecięcego może być konieczne, zwłaszcza w obecności nieprawidłowego EKG.