w modelu DNA Watsona i Cricka, podwójnej helisy, dwie nici DNA są połączone ze sobą przez wiązania wodorowe między uzupełniającymi się zasadami azotowymi. Te wiązania wodorowe mają siłę 4-21 kJ mol-1.
w DNA adenina zawsze para z tyminą, a cytozyna zawsze para z guaniną. W RNA uracyl zastępuje tyminę, dlatego w RNA adenina zawsze para z uracylem., Tymina i uracyl lub adenina mają między sobą dwa wiązania wodorowe, podczas gdy guanina i cytozyna mają trzy. W konsekwencji DNA z większym udziałem guaniny i cytozyny jest bardziej stabilne i wymaga więcej energii, aby złamać dwie nici DNA od siebie.
spis treści
- 1 Struktura
- 2 puryny i pirymidyny
- 3 Zasady Chargaffa
- 4 układanie bazy
- 5 odniesienia
struktura
parowanie bazy w helisie DNA pomaga określić jej strukturę., Ze względu na różne interakcje między bazami helisa dsDNA wykonuje pełny obrót na swojej osi co dziesięć baz. Każda podstawa umożliwia obrót helisy o trzydzieści sześć stopni .
puryny i pirymidyny
adenina i guanina to zarówno zasady purynowe, co oznacza, że mają strukturę podwójnie pierścieniową. Cytozyna, uracyl (obecny tylko w RNA) i tymina są pirymidynami i mają struktury jednopierścieniowe. Zasady te zawierają azot w związkach pierścieniowych. Puryny łączą się tylko z pirymidynami, a pirymidyny łączą się tylko z purynami., Jest to jeden z powodów, dla których transwersalna zmiana parowania zasad może mieć tak katastrofalny wpływ na strukturę białka, że wiązania wodorowe nie wystąpią między dwoma purynami lub dwiema pirymidynami . Zanim Watson i Crick przedstawili strukturę DNA, Erwin Chargaff w latach 50. odkrył technikę chemiczną, w której mógł określić stężenie molowe dowolnej z zasad w źródle DNA. Z tego, co odkrył Chargaff, zauważył pewne wzorce w stężeniach molowych zasad, na podstawie swoich wyników opracował pewne zasady .,
Zasady Chargaffa
układanie bazy
w podwójnej helisie DNA, a także bazy będące komplementarnymi bazami są układane jeden na drugim. Bazy te mają również interakcje (Van der Waalsa) zachodzące między sobą, które również przyczyniają się do struktury DNAs. Układanie bazy w ten sposób tworzy hydrofobowy rdzeń na DNA .