prawdopodobnie najbardziej ohydny złoczyńca Szekspira, fascynuje mnie jego najstraszniejsza cecha: brak przekonującej motywacji do swoich działań. W pierwszej scenie złości się na Othello za to, że przekazał go na stanowisko porucznika (I. I. 7-32). Na końcu aktu i, scena iii, Iago mówi, że myśli, że Otello mógł spać ze swoją żoną, Emilia: „uważa się za granicą, że' Twix my sheets / he has done my office „(I. iii.369-370).,Iago wspomina o tym podejrzeniu ponownie pod koniec II aktu,scena i, tłumacząc, że pożąda Desdemony, ponieważ chce się dogadać z Otello „żona za żonę” (II.i.286).Żadne z tych twierdzeń nie wydaje się odpowiednio wyjaśniać głębokiej nienawiści Iago do Otello, a brak motywacji Iago – lub jego niezdolność lub niechęć do wyrażenia prawdziwej motywacji-sprawia, że jego działania są jeszcze bardziej przerażające.Jest gotów zemścić się na każdym-Otello, Desdemonie, Cassio, Roderigo, nawet Emilii – przy najmniejszej prowokacji i cieszy się bólem i szkodami, które powoduje.,
Iago jest często zabawny, zwłaszcza w swoich scenach z zwariowanym Roderigo, które służą jako wizytówka zdolności manipulacyjnych Iago.Wydaje się, że prawie mruga na widownię, gdy rozkoszuje się własną umiejętnością. Jako rozrywkowi widzowie znajdujemy się po stronie Iago, gdy jest z Roderigo, ale interakcje między nimi ujawniają również pasmo tchórzostwa w Iago—tchórzostwo, które przejawia się w końcowej scenie, kiedy Iago zabija własną żonę (w.II.231-242).
zamordowanie Emilii przez Jago mogło również wynikać z ogólnego okrucieństwa kobiet, które wystawia., Niektórzy czytelnicy sugerują, że prawdziwym motywem prześladowania Otella jest jego homoseksualna miłość do generała. Z pewnością sprawia mu to wielką przyjemność, że nie może cieszyć się szczęściem małżeńskim, a jego miłość do Otello wyraża często i wylewnie.
to talent Iago do zrozumienia i manipulowania pragnieniami otaczających go ludzi sprawia, że jest zarówno potężną, jak i fascynującą postacią., Iago jest w stanie wziąć chusteczkę odemilii i wie, że może odwrócić jej pytania; jest w stanie usunąć Otello z chusteczki i wie, że Otello nie będzie go wątpić; jest w stanie powiedzieć publiczności: „a co on wtedy mówi, że gram łotra” i wie, że będzie się śmiać, jak gdyby był klaunem (II.iii.310). Choć najbardziej zatwardziałym kłamcą, Iago inspiruje wszystkie postacie sztuki, cecha, która jest najbardziej zabójcza dla Otello: zaufanie.