Odlewanie wosku traconego

Replika brązowego berła ze skarbca Nahal Miszmar.

Południowa Azjaedytuj

odlewanie metali przez cywilizację doliny Indusu rozpoczęła się około 3500 pne w obszarze Mohenjodaro, który wyprodukował jeden z najwcześniejszych znanych przykłady odlewania wosku traconego, indyjska figurka z brązu o nazwie „Tańcząca dziewczyna”, która sięga prawie 5000 lat do okresu Harappan (ok. 3300-1300 pne)., Inne przykłady to Bawół, Byk i pies znaleziony w Mohenjodaro i Harappa, dwie miedziane figurki Znalezione w Harappan site Lothal w dystrykcie Ahmedabad w Gujarat, i prawdopodobnie kryty wóz z kółkami i kompletny wóz z kierowcą znaleziony w Chanhudaro.

w okresie po Harappanie znane są z Uttar Pradesh, Bihar, Madhya Pradesh, Odisha, Andhra Pradesh i Bengalu Zachodniego. Złote i miedziane ozdoby, pozornie w stylu hellenistycznym, wykonane przez cire perdue znaleziono w ruinach w Sirkap., Jeden z przykładów tej sztuki Indo-Greckiej pochodzi z I wieku p. n. e., młodociana postać Harpocratesa wykopana w Taxila. Ikony z brązu powstawały w III I IV wieku, np. wizerunek Buddy w Amaravati oraz wizerunki Rama i Kartikeya w dystrykcie Guntur w Andhra Pradesh. Kolejne dwa brązowe wizerunki Parsvanathy i małego pustego byka pochodziły z Sahribahlol w Gandharze, a stojący Tirthankara (II, III wiek n. e.) z Chausa w Biharze należy wspomnieć tutaj również., Inne godne uwagi figury i wizerunki z brązu zostały znalezione w Rupar w stanie Mathura (w stanie Uttar Pradesh) i Brahmapura w stanie Maharasztra.

figurki z brązu Gupta i post-Gupta zostały znalezione w następujących miejscach: Saranath, Mirpur-Khas (w Pakistanie), Sirpur (Dystrykt Raipur), Balaighat (w pobliżu Mahasthan obecnie w Bangladeszu), Akota (w pobliżu Vadodara, Gujarat), Vasantagadh, Chhatarhi, Barmer i Chambi (w Rajesthan). Produkcja obrazów metodą traconego wosku osiągnęła swój szczyt w latach 750-1100 i nadal była rozpowszechniona w południowych Indiach w latach 1500-1850., Technika ta była stosowana w całych Indiach, a także w sąsiednich krajach: Nepalu, Tybecie, Cejlonie, Birmie i Syjamie.

Egiptedytuj

Egipcjanie praktykowali cire perdue od połowy III tysiąclecia p. n. e., czego dowodem są wczesne dynastyczne bransoletki i złota biżuteria. Wkładane wylewki do ewerów (miedzianych naczyń wodnych) z IV dynastii (stare Królestwo) były wykonywane metodą traconego wosku., Puste odlewy, takie jak statuetka Luwru ze znaleziska z Fajum, pojawiły się w okresie Środkowego Królestwa, a następnie solidne odlewy (jak przykucająca, karmiąca matka, na Brooklynie) z drugiego pośredniego/wczesnego Nowego Królestwa. Puste odlewy posągów reprezentowane są w Nowym Królestwie przez klęczący posąg Totmesa IV (British Museum, Londyn) i fragment głowy Ramzesa V (Fitzwilliam Museum, Cambridge)., Puste odlewy stają się bardziej szczegółowe i trwają do XVIII dynastii, pokazane przez klęczącą z czarnego brązu figurę Tutanchamona (Muzeum Uniwersytetu Pensylwanii). Cire Perdue jest używane w masowej produkcji w okresie późnym do czasów grecko-rzymskich, kiedy figury bóstw były odlewane dla osobistego poświęcenia i wotywnych ofiar świątynnych. Nagie kobiece uchwyty na brązowych lustrach odlewano metodą traconego wosku.

technika traconego wosku znana była na Morzu Egejskim w epoce brązu, szczególnie w II tysiącleciu p. n. e. Bezpośrednie imitacje i lokalne pochodne orientalnych, Syro-palestyńskich i cypryjskich figurek znajdują się w późnej epoce brązu, a lokalna produkcja figurek od XI do X wieku p. n. e. Na niektórych stanowiskach z późnej epoki brązu na Cyprze powstały odlewane figurki ludzi i zwierząt z brązu., Jednym z przykładów jest postać męska znaleziona w Enkomi. Trzy przedmioty z Cypru (znajdujące się w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku) zostały odlane techniką traconego wosku z XIII i XII wieku p. n. e., a mianowicie obręcz amfor, statyw prętowy i statyw odlewany. Groby kremacyjne (głównie VIII-VII w.p. n. e., ale trwające do początku IV w.) z nekropolii w Paularo (Włoskie Alpy orientalne) zawierały kości strzałkowe, wisiorki i inne przedmioty na bazie miedzi, które zostały wykonane w procesie traconego wosku., Przykłady Etrusków, takie jak brązowa rękojeść antropomorficzna z kolekcji Bocchi (Narodowe Muzeum Archeologiczne w Adrii), datowana na VI-V wiek p. n. e., zostały wykonane przez cire perdue. Większość uchwytów z kolekcji Bocchi, a także niektóre naczynia z brązu Znalezione w Adrii (Rovigo, Włochy) zostały wykonane techniką traconego wosku. Do bardziej znanych przedmiotów wykonanych z traconego wosku ze świata klasycznego należy „modlący się chłopiec” ok.300 p. n. e. (w Muzeum berlińskim), posąg Hery z Vulci (Etruria), który, jak większość posągów, został odlany w kilku częściach, które następnie zostały połączone ze sobą., Inne, wcześniejsze przykłady, które pokazują ten zespół odlewów z lanego wosku, to brązowa Głowa Apolla z Chatsworth i brązowa Głowa Afrodyty z Satali (Turcja) z British Museum. Geometryczne Brązy, takie jak cztery miedziane konie San Marco (Wenecja, prawdopodobnie II Wiek), są innymi czołowymi przykładami posągów odlewanych w wielu częściach.

Ołtarz rytualny z brązu o rozbudowanych wzorach., Z Państwa Chu w środkowych Chinach, przed 552 pne