Nie mów mi, że moje dziecko jest grube

zdarzyło się to jeszcze raz. Byłam na zajęciach muzycznych z moimi dwoma dziewczynkami, kiedy jedna z matek powiedziała mi, jak „ogromna i miękka” jest moja dziewięciomiesięczna córka. I znowu, kiedy wychodziłam z dziewczynkami na spacer, przechodnia nieznajoma ściskała nogi Augusty, mówiąc:” Gruba, Gruba, Gruba ” tryskającym głosem. I znowu na parkingu przy spożywczaku, kiedy przerzucałem Augustę z samochodu do mojego przewoźnika, przechodząca obok kobieta krzyknęła :” jesteś pewien, że możesz ją tak nieść? Bądź ostrożny., Możesz złamać sobie plecy – ona jest ogromna!”

za każdym razem, gdy ktoś komentuje rozmiar mojej córki, moje serce tonie trochę bardziej. Uśmiecham się pusto, ale w środku myślę, jak śmiesz?

zanim urodziła się Augusta, martwiłem się, że nie będę miał miejsca w sercu, aby kochać dziecko tak bardzo, jak kochałem moją pierwszą córkę, Ryana, ale szybko zdałem sobie sprawę, że moja nieskończona zdolność do miłości w chwili, gdy na nią spojrzałem. Augusta jest doskonała i niezaprzeczalnie wyjątkowa. Jest głęboko kochająca, niezwykle uczuciowa—jest łatwiejszym dzieckiem niż jej siostra.,

Jej wzrost i rozwój wydaje się być prawie identyczny z Ryanem, a ja zrobiłem wszystko to samo, wychowując je.

ale Augusta wydaje się większa. A przynajmniej świat mi tak mówi.

jako kliniczny terapeuta zaburzeń jedzenia, który wyzdrowiał po zaburzeniu jedzenia, jestem szczególnie wrażliwy i świadomy komentarzy ludzi związanych z ciałem i rozmiarem. Zadaję sobie pytanie, czy zrobiłam coś złego: czy jest jakiś problem z mlekiem matki? Coś nie tak z moim dzieckiem?, Co ja zrobiłam mojemu dziecku? Przekonałam siebie, że głód lub pełnia Augusty nie rozwija się prawidłowo, lub że ludzie komentujący jej rozmiar pośrednio komentują, jak zawiodłam ją jako matkę. Czułem się bezradny i niekompetentny, niepewny i głęboko smutny.

Kocham Augustę bardziej, niż kiedykolwiek potrafiłem wyrazić. Kiedy ludzie mówią mi, jaka jest „ogromna”, ” gruba „lub” taka duża”, zawsze jestem zaskoczona. Nigdy nie wiem, co powiedzieć, więc nic nie mówię. Początkowo mogłem odpuścić, ale ciągłe sprzężenie zwrotne mnie zmiażdżyło., Porównuję się bez końca-patrząc na inne dzieci, próbując określić, ile jest większa. Spędziłem zbyt dużo czasu martwiąc się o to, co ludzie mówią lub myślą o niej, a nie tylko być z nią obecnym. Patrzyłem na nią ze strachem i troską, a nie tylko dumą i miłością. Wstydzę się, że pozwoliłam, by ta informacja przysłoniła mi postrzeganie mojej córki. Czuję się winny, że nie protestowałem przeciwko komentarzom i nie chroniłem jej.,

ludzie piszący te komentarze prawdopodobnie nie mają zamiaru szkodzić, ale są realne implikacje w tym, co mówią—do mojego dziecka i do mnie. Choć mogą wydawać się łagodne, te komentarze są początkiem wieloletnich obserwacji na temat wyglądu kobiet, które sprawiają, że jesteśmy świadomi siebie, samokrytyczni i nienawidzący siebie. I choć dzieci mogą nie zrozumieć, dla rodziców, którzy kochają i dbają o swoje dzieci, wkładając tyle energii w zapewnienie, że są zdrowe i dobrze pod opieką, uwagi uderzają mocno.

i nie tylko Uwagi o ciężarze bolą., Byłam kiedyś w parku, popychając Augustę, podczas gdy inna mama popychała roczne dziecko na huśtawce obok nas. Wymieniliśmy uprzejmości na temat naszych dziewczynek i – choć nigdy nie podnosiłem rozmiaru-natychmiast broniła bardzo małej postury córki. Zapewniła mnie, że „nie jest w żadnym niebezpieczeństwie” i „ona sama była taka mała jak dziecko”, a kiedy szła dalej, widziałem jej ból. Rozpoznałem inną matkę, która została zmiażdżona przez informacje zwrotne o swoim dziecku i poczułem potrzebę obrony przed córką., Powiedziałem jej, że jej córka jest „absolutnie idealna” i widziałem łzy w jej oczach.

Ostatnio wzięłam Augustę na 9-miesięczne badanie kontrolne. Mój pediatra zmierzył i zważył ją. Jak się okazało, jest w 50.percentylu wagi. Byłem zaskoczony. A potem byłem zły na siebie. Spędziłem 15 lat pomagając ludziom odzyskać siły po najbardziej rozdzierającym cierpieniu z ich ciałami. Wiem lepiej. Dawałem tak wiele wartości postrzeganiu innych ludzi, że nie widywałem się z moją córką., Czy Augusta jest w 100 percentylu, 20 percentylu, czy 50 percentylu, będzie oceniana. Żyjemy w społeczeństwie pochłoniętym wagą, wielkością i kształtem. Moim obowiązkiem jako jej matki jest chronić ją, uczyć o świecie i pomagać jej wiedzieć, że bez względu na jej rozmiar, jest wystarczająca.

Kyla Fox jest założycielem Kyla Fox Centre, Centrum Leczenia Zaburzeń Odżywiania w Toronto., Jest terapeutką kliniczną w dziedzinie zaburzeń jedzenia od ponad 10 lat, a także prelegentką, pisarką i orędowniczką świadomości zaburzeń jedzenia i zapobiegania im. Kyla jest najbardziej dumną matką swoich dwóch córek, Ryana Belle i Augusty Grey.

przewodnik wiekowy po nawykach żywieniowych Twojego dziecka
3 znaki Twoje dziecko przechodzi przez wyrzut wzrostu