co powoduje myasthenia gravis?
miastenia nie jest dziedziczona i nie jest zaraźliwa. Zwykle rozwija się później w życiu, gdy przeciwciała w organizmie atakują normalne receptory na mięśnie. Blokuje to chemikalia potrzebne do stymulowania skurczu mięśni.
tymczasowa postać miastenii może rozwinąć się u płodu, gdy kobieta z miastenią przekazuje przeciwciała płodu. Zazwyczaj ustępuje w ciągu 2 do 3 miesięcy.
jakie są objawy miastenii?, są najczęstszymi objawami miastenii:
-
problemy ze wzrokiem, w tym opadające powieki (opadanie powiek) i podwójne widzenie (podwójne widzenie)
-
osłabienie i zmęczenie mięśni mogą zmieniać się gwałtownie w ciągu dni lub nawet godzin i nasilać się wraz z użyciem mięśni (wczesne zmęczenie)
-
zaangażowanie mięśni twarzy powodujące wygląd podobny do maski; uśmiech może wyglądać bardziej jak warczenie
-
problemy z połykaniem lub wymawianiem słów
-
osłabienie szyi lub kończyn
problemy ze wzrokiem, w tym opadające powieki (opadanie powiek) i podwójne widzenie (podwójne widzenie)
osłabienie i zmęczenie mięśni mogą zmieniać się gwałtownie w ciągu dni lub nawet godzin i nasilać się wraz z użyciem mięśni (wczesne zmęczenie)
zaangażowanie mięśni twarzy powodujące wygląd podobny do maski; uśmiech może wyglądać bardziej jak warczenie
problemy z połykaniem lub wymawianiem słów
osłabienie szyi lub kończyn
objawy miastenii mogą wyglądać jak inne stany., Zawsze należy skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania diagnozy.
w trakcie miastenii mogą wystąpić od czasu do czasu zaostrzenia i remisje (złagodzenie objawów). Remisy są jednak rzadko trwałe lub kompletne.
Jak diagnozuje się miastenię?
lekarz może zdiagnozować miastenię na podstawie objawów i niektórych badań. Podczas badania lekarskiego, lekarz zapyta o historii choroby i objawy.
częstym sposobem diagnozowania miastenii jest sprawdzenie odpowiedzi na niektóre leki., Osłabienie mięśni często dramatycznie poprawia się przez krótki czas, gdy pacjent otrzymuje lek przeciwcholinoesterazy. Jeśli pacjent zareaguje na lek, potwierdza on miastenię.
inne badania, które można wykonać to:
-
badania krwi. Badania te szukają przeciwciał, które mogą być obecne u osób z miastenią.
-
testy genetyczne. Testy te są wykonywane w celu sprawdzenia warunków, które działają w rodzinach.
-
badania przewodnictwa nerwowego. W diagnostyce miastenii stosuje się test zwany powtarzalną stymulacją nerwów.,
-
Elektromiogram (EMG). Test, który mierzy aktywność elektryczną mięśnia. EMG może wykryć nieprawidłową aktywność mięśni elektrycznych z powodu chorób i warunków nerwowo-mięśniowych.
Jak leczy się miastenię?,
specyficzne leczenie miastenii zostanie określone przez dostawcę opieki zdrowotnej na podstawie:
-
ile masz lat
-
twojego ogólnego stanu zdrowia i historii medycznej
-
jak bardzo jesteś chory
-
jak dobrze możesz obsługiwać określone leki, procedury lub terapie
-
jak długo jesteś chory oczekuje się, że potrwa
-
twoja opinia lub preferencje
nie ma lekarstwa na miastenię, ale objawy często można kontrolować. Miastenia jest chorobą trwającą całe życie., Wczesne wykrywanie jest kluczem do zarządzania warunek.
celem leczenia jest zwiększenie funkcji mięśni oraz zapobieganie problemom z połykaniem i oddychaniem. Większość ludzi z tym warunkiem może poprawić swoją siłę mięśni i prowadzić normalne lub prawie normalne życie. W cięższych przypadkach może być potrzebna pomoc w oddychaniu i jedzeniu.
leczenie może obejmować:
-
lek. Można stosować leki przeciwcholinoesterazy, steroidy lub leki hamujące odpowiedź układu odpornościowego (immunosupresyjne).
-
Tymektomia., To chirurgiczne usunięcie grasicy. Rola grasicy w miastenii nie jest w pełni poznana, a tymektomia może lub nie może złagodzić objawów. Jednak zmniejsza objawy u ponad 70% osób, które nie mają raka grasicy, prawdopodobnie poprzez zmianę odpowiedzi układu odpornościowego.
-
plazmafereza. Procedura, która usuwa nieprawidłowe przeciwciała z krwi i zastępuje krew normalnymi przeciwciałami z oddanej krwi.
-
immunoglobulina. Produkt krwi, który pomaga zmniejszyć atak układu odpornościowego na układ nerwowy., Podaje się go dożylnie (IV).
jakie są powikłania miastenii?
najpoważniejszym powikłaniem miastenii jest kryzys miastenii. Jest to stan skrajnego osłabienia mięśni, szczególnie przepony i mięśni klatki piersiowej, które wspomagają oddychanie. Oddychanie może stać się płytkie lub nieskuteczne. Drogi oddechowe mogą zostać zablokowane z powodu osłabionych mięśni gardła i gromadzenia się wydzieliny., Kryzys miastenii może być spowodowany brakiem leku lub innymi czynnikami, takimi jak infekcja dróg oddechowych, stres emocjonalny, operacja lub inny rodzaj stresu. W ciężkim kryzysie osoba może być umieszczona na respiratorze, aby pomóc w oddychaniu, dopóki siła mięśni nie powróci wraz z leczeniem.,
przyjmowanie leków przeciwcholinoesterazy dokładnie tak, jak zalecono w celu utrzymania siły mięśni oddechowych
unikanie tłumów i kontaktu z osobami z infekcjami układu oddechowego, takimi jak przeziębienie lub grypa
przyjmowanie prawidłowego odżywiania w celu utrzymania optymalnej masy ciała i siły mięśni
Równoważenie okresów aktywności fizycznej z okresami odpoczynku
emocjonalne skrajności
Poinformuj swoich pracowników służby zdrowia o swoim stanie, gdy jakiekolwiek leki są przepisywane., Niektóre leki mogą wpływać na chorobę lub działanie przyjmowanych leków na miastenię.
życie z miastenią
nie ma lekarstwa na miastenię, ale objawy można ogólnie kontrolować. Miastenia jest chorobą trwającą całe życie. Wczesne wykrywanie jest kluczem do zarządzania tym warunkiem.
celem leczenia jest zwiększenie ogólnej funkcji mięśni i zapobieganie problemom z połykaniem i oddychaniem. Większość osób z miastenią może poprawić siłę mięśni i prowadzić normalne lub prawie normalne życie., W cięższych przypadkach może być potrzebna pomoc w oddychaniu i jedzeniu.
Kiedy powinienem zadzwonić do lekarza?
należy skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów:
-
opadająca powieka
-
niewyraźne lub podwójne widzenie
-
niewyraźna mowa
-
problemy z żutem i połykaniem
-
osłabienie rąk i nóg
-
chroniczne zmęczenie
-
problemy z oddychaniem