Memphis (Starożytny Egipt)

Memphis było jednym z najstarszych i najważniejszych miast starożytnego Egiptu, położonym u wejścia do Doliny Nilu w pobliżu płaskowyżu Giza. Służył jako stolica starożytnego Egiptu i ważny ośrodek kultu religijnego. Pierwotna nazwa miasta brzmiała Hiku-Ptah (także Hut-Ka-Ptah), ale później było znane jako Inbu-Hedj, co oznacza „białe ściany”, ponieważ zostało zbudowane z cegieł błotnych, a następnie pomalowane na biało. Do czasów Starego Państwa (ok., 2613-2181 p. n. e.) znany był jako Men-nefer („trwały i piękny”), który został przetłumaczony przez Greków na ” Memfis.’Zostało rzekomo założone przez króla Menesa (ok.3150 p. n. e.), który zjednoczył obie krainy Egiptu w jedno państwo. Królowie wczesnego okresu dynastycznego w Egipcie (ok. 3150-2613 p. n. e.) i stare Królestwo (ok.2613-2181 p. n. e.) rządzili z Memfis, a nawet gdy nie było stolicą, pozostało ważnym ośrodkiem handlowym i kulturalnym.,

miasto jest widoczne w całej historii Egiptu od najwcześniejszych zapisów epoki dynastycznej do dynastii ptolemejskiej (323-30 p. n. e.), ale bez wątpienia istniało wcześniej w okresie Predynastycznym w Egipcie (ok. 6000-3150 p. n. e.). Położenie miasta u wejścia do Doliny Nilu uczyniło z niego naturalne miejsce dla wczesnego osadnictwa. Od czasów najdawniejszych do końca historii starożytnego Egiptu w okresie rzymskim Memfis odgrywało rolę w życiu ludu., Królowie tam rządzili, handel odbywał się na rynkach, wielkie świątynie religijne przyciągały pielgrzymów i turystów, a niektórzy z najsłynniejszych królów kraju budowali swoje wspaniałe zabytki w mieście lub w jego pobliżu. Aleksander Wielki sam koronował faraona w Memfis, a kamień z Rosetty, Stela, która odblokowała tajemnicę egipskich hieroglifów, został pierwotnie wydany z miasta.

Po anektowaniu Egiptu przez Rzymian Memfis zaczął podupadać., Przyspieszył to wzrost chrześcijaństwa w IV wieku n. e., Kiedy ludzie przestali odwiedzać stare świątynie i sanktuaria egipskich bogów. W VII wieku n. e., po inwazji arabskiej, Memfis było ruiną, której budynki zostały zbierane na kamień, aby położyć fundamenty pod Kair i inne projekty.

Name & Znaczenie

historyk z III wieku p. n. e.Manetho twierdzi, że pierwszy król Egiptu, Menes, zbudował miasto po zjednoczeniu Egiptu., W tym czasie miasto było znane jako Hiku-Ptah lub Hut-Ka-Ptah co oznacza ” Rezydencja duszy Ptah.”Ptah był prawdopodobnie wczesnym bogiem płodności w okresie Predynastycznym, ale został wyniesiony do pozycji „Pana prawdy” i „Stwórcy świata” na początku wczesnego okresu dynastycznego. Był bóstwem opiekuńczym obszaru wokół Memfis i stał się bóstwem patronalnym miasta po wybudowaniu go na jego cześć.,

inne napisy przypisują budowę Memfis następcy Menesa, hor-aha, który odwiedził to miejsce, a nie Miasto, i tak go podziwiał, że zmienił bieg rzeki Nilu, aby zrobić szeroką równinę do budowy., Hor-Aha było utożsamiane z Menesem z powodu różnych inskrypcji, ale „Menes” wydaje się być tytułem oznaczającym „ten, który trwa”, a nie imieniem osobistym i być może zostało przekazane od pierwszego króla. Pierwotnym budowniczym miasta był prawdopodobnie Narmer, król, który zjednoczył Egipt, znany jako Menes. Legenda o wizycie Hor-Aha i przemierzeniu rzeki jest najprawdopodobniej wersją wcześniejszej opowieści opowiadanej o Menesie (Narmerze), wokół którego powstało wiele cudownych Legend.

wczesna Nazwa Miasta Hut-Ka-Ptah dała Egiptowi grecką nazwę kraju., Sami Egipcjanie nazywali swój kraj Kemet, co oznacza „Czarny Ląd”, ze względu na bogatą, ciemną glebę. Nazwa Hut-Ka-Ptah została przetłumaczona przez Greków jako „Aegyptos”, co stało się ” Egiptem.”Jest to świadectwo potęgi i sławy wczesnego Memfis, że Grecy nazwali kraj od miasta.

Wczesna historia

we wczesnym okresie dynastycznym miasto było określane jako Inbu-Hedj („białe mury”), ponieważ mury z cegieł błotnych były pomalowane na biało i mówiono, że świecą w słońcu z daleka., Nie ma jednak dowodów na to, że faktyczna nazwa miasta uległa zmianie. Ten nowy epitet dla miasta powstał prawdopodobnie na początku trzeciej dynastii Egiptu (ok. 2670-ok.2613 p. n. e.), kiedy Dżoser doszedł do władzy. Wcześniej królowie byli pochowani w Abydos, ale pod koniec drugiej dynastii egipskiej (ok. 2890-ok.2670 p. n. e.) zostali pochowani w pobliżu Memfis, niedaleko Gizy.

podobno Dżoser podniósł status miasta, czyniąc go swoją stolicą, ale już przed jego panowaniem było ono siedzibą władzy w Egipcie., Jest bardziej prawdopodobne, że zwiększył prestiż miasta, wybierając pobliskie miejsce, Sakkarę, na swój kompleks grobowy i Grobowiec piramidowy. Białe mury miasta odzwierciedlały status tego króla i zwracały uwagę na jego odwieczny dom w pobliżu. Egiptolog Kathryn A. Bard pisze: „cmentarz w Północnej Sakkarze znajduje się na wybitnym wapiennym grzbiecie górującym nad doliną, a obecność dużych, misternie niszowych nadbudówek byłaby imponującym symbolem statusu” (Shaw, 72). Mury miejskie mogły być pomalowane na biało, aby jeszcze bardziej odzwierciedlić ten status., Według egiptologa Toby ' ego Wilkinsona, nie były to mury miasta, lecz te z centralnego pałacu, których mury zostały pomalowane na biało i nadały miastu jego epitet. Wilkinson pisze:

ze swoim bielonym wyglądem budynek znany jako Biała Ściana musiał być olśniewającym widokiem, porównywalnym w swej symbolice do Białego Domu nowoczesnego supermocarstwa. Inne budowle Królewskie w całym kraju były świadomie wzorowane na białym murze (31).,

nie ma jednak wątpliwości, że miasto było już stolicą zjednoczonego Egiptu przed Dżeserem i cieszyło się dużym szacunkiem, więc możliwe, że mury miasta lub pałacu zostały pomalowane na biało przed jego panowaniem. Bard zauważa, że ” Grobowce wysokich urzędników zostały znalezione w pobliskiej Północnej Sakkarze, a urzędnicy wszystkich szczebli zostali pochowani w innych miejscach w regionie Memfickim. Takie dowody pogrzebowe sugerują, że Memphis było centrum administracyjnym państwa ” (Shaw, 64)., Wykopaliska odkryły ceramikę i Grobowce datowane na pierwszą dynastię Egiptu, chociaż Manetho twierdzi, że Memfis nie stało się stolicą aż do trzeciej dynastii.

Stolica Starego Królestwa

w okresie Starego Królestwa miasto nadal było stolicą. Król Sneferu (ok. 2613-2589 p. n. e.) panował w mieście, gdy zlecił swoje wielkie piramidy. Sneferu doskonalił sztukę budowy piramid i prac w kamieniu, które zostały zainicjowane przez wezyra Dżosera i głównego architekta Imhotepa (ok. 2667-2600 pne) w Sakkarze., Następca Sneferu, Chufu (ok.2589-2566 p. n. e.), miał zbudować wielką piramidę w pobliskiej Gizie. Jego następcy, Khafre (ok. 2558-2532 p. n. e.) i Menkaure (ok. 2532-2503 p. n. e.) zbudowali po nim własne piramidy. Memfis, jako stolica, było siedzibą i źródłem zawiłej i dalekosiężnej biurokracji, która umożliwiła tym królom organizowanie siły roboczej i zasobów niezbędnych do budowy ich ogromnych kompleksów i piramid.

za czasów pierwszego króla z V dynastii, Userkafa (ok., 2498-2491 p. n. e.), Giza była kwitnącą nekropolią zarządzaną przez kapłanów bogów i obejmującą wszystkie aspekty małego miasta, w tym sklepy, fabryki, świątynie, ulice i prywatne domy. Memphis nadal rosło w tym czasie i odzwierciedlało rozwój wydarzeń w Gizie. Świątynia Ptah stała się ważnym ośrodkiem religijnym, a w całym mieście wznoszono pomniki ku czci tego boga. W tym samym czasie kult boga słońca Ra stawał się coraz bardziej popularny, a kapłani Ra, którzy zarządzali kompleksami w Gizie, stawali się coraz silniejsi., Userkaf, być może widząc, że w Gizie nie ma już miejsca na budowę, wybrał pobliskie Abusir jako miejsce dla swojego kompleksu grobowego i kazał zbudować świątynię Ra na jego cześć, pierwszą z wielu zbudowanych w V dynastii, kiedy Kult Ra wzrastał na popularności.

za panowania króla vi dynastii Pepi i (ok. 2332-2283 p. n. e.) miasto stało się znane jako Memfis., Historyk Margaret Bunson wyjaśnia:

Pepi zbudował swoją piękną piramidę w Sakkarze. Pomnik ten nazwano Men-Nefer-Mare, „ustanowioną i piękną piramidą Men-nefer-Mare”. Nazwa wkrótce pojawiła się na określenie okolic, w tym samego miasta. Nazywał się Men-nefer, a następnie Menfi., Grecy, odwiedzając stolicę wieki później, przetłumaczyli nazwę na Memfis (161).

królowie VI dynastii stopniowo tracili władzę nad krajem w miarę zmniejszania się zasobów, kapłani Ra i lokalni urzędnicy stawali się coraz bogatsi i potężniejsi, a władza Memfis zdegenerowała się. W okresie panowania Pepiego II (ok. 2278-2184 p. n. e.) władza króla stopniowo spadała. Susza przyniosła głód, który rząd w Memphis nie mógł nic zrobić, aby złagodzić, a struktura władzy Starego Królestwa upadła.,

powstanie Teb

Memfis nadal służyło jako stolica we wczesnej części ery znanej jako pierwszy okres pośredni (ok. 2181-2040 pne). Zapiski z tego okresu są często mylone lub zaginęły, ale wydaje się, że Memfis pozostawało stolicą przez 7 i 8 dynastii, a królowie domagali się dla siebie autorytetu i legitymizacji Władców Starego Królestwa. Ich siedziba władzy w tradycyjnej stolicy była jednak jedynym aspektem rządów, które mieli wspólnego z wcześniejszymi monarchami Egiptu., W czasie, gdy cieszyli się wiarą we własną władzę, lokalni urzędnicy (nomarchowie) okręgów zaczęli samodzielnie rządzić swoimi społecznościami. Nadal wydaje się, że Memphis jest stolicą, ale tak było tylko z nazwy.,

w pewnym momencie, pod koniec VIII dynastii lub na początku IX, królowie Memfis przenieśli stolicę do Herakleopolis, być może w celu ożywienia swojej władzy., Ich powody są niejasne, ale nie mieli większego znaczenia dla kraju w Herakleopolis niż w Memfis. Pierwszy okres pośredni tradycyjnie charakteryzowany był jako „ciemna Epoka” chaosu, ale w rzeczywistości był to tylko czas, w którym gubernatorzy regionalni posiadali większą władzę niż rząd centralny, A Egipt nie był już zjednoczony pod jednym silnym władcą., Nomarchowie z różnych dzielnic odnosili różne sukcesy w zależności od ich indywidualnych talentów i zasobów, ale jedno miasto zaczęło rosnąć potężniej niż inne dzięki przywództwu swoich nomarchów.

Teby były tylko kolejnym prowincjonalnym miastem w Górnym Egipcie, kiedy Urzędnik o imieniu Intef I (ok. 2125 pne) doszedł do władzy. Intef i pobudził Tebanów i zakwestionował autorytet królów w Herakleopolis. Jego następcy kontynuowali jego politykę, walcząc przeciwko słabemu rządowi centralnemu, aż do panowania Mentuhotepa II (ok., 2061-2010 p. n. e.), który obalił królów Herakleopolitańskich i zjednoczył Egipt pod panowaniem Tebańskim.

Teby stały się teraz stolicą Egiptu, a wielkie pomniki, które wcześniej były obsypane Memfis, teraz wznosiły się w tym mieście. Uważa się, że wczesny gubernator Wahankh Intef II (ok. 2112-2063 p. n. e.) jest pierwszym, który wzniósł pomnik w Karnaku, a Mentuhotep II dodał do wielkości Teb swój własny kompleks grobowy. Amenemhat I (ok. 1991-1962 p. n. e.), który przeniósł stolicę na północ do Iti-tawi w pobliżu Lisht., Memfis i Teby nadal były ważnymi ośrodkami religijnymi i kulturalnymi w całym Państwie Środka. Budowa Wielkiej Świątyni w Karnaku trwała w Tebach, podczas gdy w Memfis wzrosły sanktuaria i świątynie Boga Ptaha. Amenemhat i wzniósł świątynię Ptahowi w Memfis, a jego następcy również patronowali miastu dodając własne pomniki.

nawet podczas schyłku Państwa Środka w XIII dynastii, królowie nadal czcili Memfis świątyniami i pomnikami., Chociaż kult boga Amona stał się bardziej popularny, Ptah nadal był czczony w Memfis jako bóstwo patronalne miasta. Memphis było ważnym ośrodkiem kulturalnym i handlowym, handlującym z dzielnicami w całym Egipcie, jednocześnie przyciągając turystów do świątyń i sanktuariów.

Memfis w nowym królestwie

po królestwie środkowym nastała kolejna era niestabilności i rozłamu, znana jako drugi okres pośredni (ok. 1782-1570 p. n. e.) i charakteryzująca się głównie wzrostem władzy ludu znanego jako Hyksos, który rządził dolnym Egiptem od Avaris., Przejęli kontrolę nad egipskimi miastami z ich Północnej twierdzy i najechali Memphis, niosąc zabytki z powrotem do Avaris. Chociaż późniejsi pisarze egipscy twierdzili, że Hyksos zniszczyli egipską kulturę i uciskali ludzi, w rzeczywistości podziwiali tę kulturę i naśladowali ją w swojej sztuce, architekturze, modzie i obyczajach religijnych.,

Memphis pokazuje dowody poważnych uszkodzeń w tym okresie, jak hyksos usunął struktury do Avaris i zniszczył inne. Hyksosowie zostali wygnani z Egiptu przez Ahmose I (ok. 1570-1544 p. n. e.) z Teb, którzy zjednoczyli Egipt i zapoczątkowali okres zwany nowym Królestwem (ok.1570-1069 p. n. e.)., Teby ponownie stały się stolicą Egiptu, podczas gdy Memfis kontynuowało swoją tradycyjną rolę jako centrum religijne i handlowe. Wielcy królowie Nowego Królestwa budowali w Memfis, wznosząc świątynie i pomniki. Echnaton (1353-1336 p. n. e.) zbudował świątynię swego Boga Atena w Memfis w okresie Amarna, kiedy zamknął świątynie i wygnał Kult wszystkich innych bogów. Ramzes II (1279-1213 p. n. e.) przeniósł stolicę kraju do swojego nowego miasta Per-Ramzes (w miejscu Avaris), ale uhonorował Memfis wieloma ogromnymi zabytkami., Jego następcy kontynuowali szacunek dla Memfis, który był uważany za drugie miasto Egiptu po stolicy.

znaczenie religijne& późniejsze Znaczenie

Memfis zawsze cieszył się wysokim poziomem prestiżu od momentu założenia i nadal był nawet po upadku nowego Królestwa w trzecim okresie pośrednim (1069-525 pne). Podczas gdy wiele miast cierpiało z powodu zaniedbań w tym okresie, Status Memphis pozostał niezmieniony., W 671 r.p. n. e., kiedy asyryjski król Esarhaddon (681-669 p. n. e.) najechał Egipt, zajął Memfis i zabrał ważnych członków społeczności z powrotem do swojej stolicy w Niniwie.

religijne znaczenie miasta zapewniło jednak przetrwanie najazdu asyryjskiego i zostało odbudowane. Memfis stało się centrum oporu przeciwko asyryjskiej okupacji i zostało ponownie zniszczone przez Aszurbanipala (668-627 p. n. e.), który najechał w 666 p. n. e. Aszurbanipal złupił również Teby i inne ważne miasta i umieścił Asyryjczyków na kluczowych pozycjach w całym kraju, aby utrzymać kontrolę.,

Memfis ponownie ożywiło się jako centrum religijne, a za czasów faraonów Saitów z 26 dynastii (664-525 pne) miasto zostało odbudowane i ufortyfikowane. Bogowie egipscy, zwłaszcza Ptah, nadal byli tam czczeni, a kolejne kapliczki i pomniki były budowane na ich cześć.

w 525 p. n. e.perski generał cambysses II najechał Egipt, pokonując armię pod pelusium i maszerując na Memfis., Zajął miasto i ufortyfikował je, czyniąc z niego stolicę satrapii perskiego Egiptu. Kiedy Aleksander Wielki (356-323 p. n. e.) zajął Egipt w 331 p. n. e., sam koronował faraona w Memfis, łącząc się z wielkimi monarchami z przeszłości.

w okresie dynastii ptolemejskiej (323-30 p. n. e.), która nastąpiła po śmierci Aleksandra, greccy faraonowie utrzymali miasto na tradycyjnym poziomie prestiżu. Ptolemeusz I (323-283 p. n. e.) szanował miasto i kazał pochować tam ciało Aleksandra na początku jego panowania., Dodatkowo uhonorował Memfis, gdy ustanowił swój nowy kult Serapis w pobliskiej Sakkarze. Ptolemeusz II (283-246 pne) miał ciało Aleksandra przeniesione do Aleksandrii i zainicjował szereg projektów budowlanych tam, w tym Serapeum, wielka biblioteka, i Uniwersytet. Aleksandria stała się klejnotem Egiptu i Centrum Nauki i kultury, ale Memfis zaczęło podupadać.

miasto nadal było jednak uważane za ważny ośrodek religijny, a kapłani miasta byli na równi z władzami świeckimi we władzy., Świątynie i kapliczki bogów zostały odbudowane i odnowione pod panowaniem Ptolemeuszy oraz podniesiono nowe budynki. Egiptolog Alan B. Lloyd pisze:

kapłani przebywali w licznych świątyniach, które często były przebudowywane lub zdobione w czasach ptolemejskich i nadal stanowią jedne z najbardziej spektakularnych i kompletnych pozostałości kultury faraonów., (Shaw, 406)

te świątynie, w Memfis i gdzie indziej, nie były tylko domami bogów i ośrodkami kultu, ale fabrykami w rodzaju, które produkowały ubrania, artefakty i dzieła sztuki, takie jak obrazy. Świątynie w Memfis utrzymywały dobrą reputację miasta, ale wraz z kontynuacją dynastii ptolemejskiej utraciło ono swój status na rzecz Aleksandrii. Dekret Memfis (lepiej znany jako kamień z Rosetty) został wydany w 196 p. n. e.przez Ptolemeusza V, a następnie miasto stopniowo traci swój prestiż.,

upadek Memphis

dynastia ptolemejska zakończyła się śmiercią ostatniej królowej Kleopatry VII (69-30 p. n. e.), a Egipt został anektowany przez Rzym. Aleksandria, z jej wielkim portem i ośrodkami nauki, stała się centralnym punktem rzymskiej administracji Egiptu, a Memfis zostało zapomniane., Wraz z powstaniem chrześcijaństwa w IV wieku n. e., Memfis podupadło, ponieważ coraz mniej osób odwiedzało sanktuaria i świątynie, a w V wieku n. e., kiedy chrześcijaństwo było dominującą religią Cesarstwa Rzymskiego, Memfis popadło w ruinę.

do czasu najazdu arabskiego w VII wieku n. e.miasto było w ruinie. Świątynie, budynki, kapliczki i mury zostały rozebrane i wykorzystane do budowy miasta Fustat, pierwszej stolicy Muzułmańskiego Egiptu, a także późniejszego miasta Kair., W dzisiejszych czasach nic nie pozostało z miasta Memfis, ale pnie filarów, fundamentów, pozostałości murów, połamane posągi i bezpańskie kawałki kolumn w pobliżu wioski Mit Rahina.

obiekt został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1979 roku jako miejsce o szczególnym znaczeniu kulturowym i nadal jest popularną atrakcją turystyczną z Muzeum. Alabastrowy Sfinks i Kolos Ramzesa II są szczególnie imponujące, a miejsce to jest podziwiane przez odwiedzających w teraźniejszości tak samo, jak miasto Memfis było w starożytnej przeszłości.