ludy plemienne Indii Wschodnich populacja plemienna Indii, około 83,6 mln, stanowi 8 procent całkowitej populacji kraju. Populacja ta obejmuje około 461 odrębnych społeczności plemiennych. Ponad 90 procent tribali żyje w plemiennych państwach mniejszościowych. Plemienne Państwa mniejszościowe rozciągały się na szerokim pasie w środkowych Indiach od Gudźaratu do Bengalu Zachodniego. Większość plemiennych stanów, takich jak Arunachal Pradesh, Meghalaya, Mizoram i Nagaland, znajduje się w północno-wschodniej części kraju., Ale mieszka tam mniej niż 10 procent całkowitej populacji plemiennej.
etnicznie plemiona we wschodnich Indiach należą do dwóch ras: Proto-Austroloidalnej i mongoloidalnej. Grupa Proto-Austroloidalna występuje w Jharkhand, Orissie i południowych dystryktach Bengalu Zachodniego, podczas gdy grupa Mongoloidalna obejmuje inne plemiona w Bengalu i na północnym wschodzie.,
najważniejsze społeczności plemienne to: Santhal, Munda, Oraon i Ho w Jharkhand; Bhumij, Bhuiya, Gond, Kandha i Saora w Orissie; Bhumij, Santhal, Kora, Lepcha, Bhutia, Munda i Oraon w Bengalu Zachodnim; Kachari, Miri i Rabha w Assam; Adi, Nyishi, Apatani, Monpa i Wancho w Arunachal Pradesh; Naga w Bengalu Zachodnim Nagaland; Garo i Khasi w Meghalaya; Mizo w Mizoram; niektóre plemiona Naga, Mac i paite w Manipurze; oraz Tripuri, Riang i Czakma w Tripurze.,
wszystkie te plemiona różnią się pod względem liczby ludności, poziomu rozwoju społeczno-kulturowego i ekonomicznego, środków utrzymania, religii i języka. Jednak 90% ludności plemiennej mieszka w wioskach. Istnieje wiele plemion rozsianych po więcej niż jednym stanie, takich jak Santal, Munda, Oraon, Naga i Gond. Wszystkie te plemienia są znane jako zaplanowane plemiona (STs). Status ten daje im pewne gwarancje, a także pewne prawa i przywileje, a także uprawnia ich do dodatkowych funduszy na rozwój od rządu centralnego., Zapewnia również rezerwację w legislaturach, usługach i instytucjach edukacyjnych. Niektóre z tych społeczności plemiennych zostały zidentyfikowane jako „prymitywne grupy plemienne”, charakteryzujące się zamieszkaniem terenów przedrolnych i bardzo niskim poziomem umiejętności czytania i pisania. Niektóre z nich znajdują się w Jharkhand i Orissie. Rząd Indii zwraca szczególną uwagę na przyspieszenie ich rozwoju i uratowanie ich przed wyginięciem.
procent umiejętności czytania i pisania wśród STs we wschodnich Indiach waha się między 82 procent w Mizoram i 23 procent w Orissie., Odsetek umiejętności czytania i pisania w Stanach środkowych Indii jest znacznie niższy niż na północnym wschodzie. Wśród kobiet wskaźnik umiejętności czytania i pisania w populacji kasty planowej (SC) jest najniższy w Jharkhand i Orissie.
wskaźnik udziału w pracy ludności plemiennej wynosi około 50 procent, co jest znacznie wyższe niż w populacji ogólnej, głównie ze względu na bardzo wysoki wskaźnik udziału w pracy wśród kobiet plemiennych. Ludność plemienna koncentruje się głównie na obszarach wiejskich, które mają wyższy wskaźnik udziału kobiet niż obszary miejskie., Ponadto kobiety są zatrudniane w leśnictwie, które w dużej mierze są zorientowane na kobiety. Ponieważ bardzo niewiele plemiennych dziewcząt chodzi do szkoły, są one dostępne do podjęcia zarobkowej działalności gospodarczej. Dziewięćdziesiąt procent pracowników jest zaangażowanych w sektorze pierwotnym, około 4 procent w sektorze wtórnym, a 6 procent w sektorze trzeciorzędnym.
struktura społeczna
każda grupa plemienna jest znana pod odrębną nazwą. Niektóre z nich są podzielone na podtypy. Podwójna organizacja występuje również wśród niektórych plemion w Orissie. Prawie wszystkie plemiona składają się z klanów, które są egzogamiczne., Oczywiście istnieją pewne wyjątki, takie jak Maler i Parahiya w Jharkhand i Saora w Orissie. W północno-wschodnich Indiach stratyfikacja społeczna występuje wśród niektórych plemion, takich jak Monpa i Apatani w Arunachal Pradesh.
ogólnie rzecz biorąc, większość plemion jest patriarchalna i patrylokalna. Sukcesja jest z ojca na syna. Istnieją tylko dwa plemiona, które są matriarchalne i matrylokalne: Khasi i Garo z Meghalaya. Nie ma poliandrii wśród plemion Indian wschodnich, ale poligonia jest dozwolona i praktykowana wśród wielu plemion.
podstawową jednostką społeczeństwa plemiennego jest rodzina., Wspólne lub rozszerzone rodziny są bardzo rzadkie; w większości miejsc rodzina jest jądrowa. Po ślubie zarówno syn jak i córka opuszczają dom rodziców. Syn zakłada nowe gospodarstwo domowe, podczas gdy zamężne dziewczyny mieszkają ze swoimi mężami, w większości małżeństw istnieje praktyka płacenia ceny panny młodej, gotówką lub w naturze, lub w obu. W niektórych społecznościach na północnym wschodzie Cena panny młodej składa się z bydła. Większość małżeństw jest negocjowana przez rodziców, ale istnieją również inne metody wyboru partnera., Większość małżeństw to małżeństwa dorosłych, a w niektórych przypadkach są małżeństwa miłosne, które są później zatwierdzane przez rodziców. W tych społecznościach plemiennych małżeństwa są długim procesem, przerywanym różnymi rytuałami. Jednak w przeciwieństwie do małżeństwa hinduskiego, małżeństwo plemienne nie jest sakramentem religijnym i żaden kapłan nie jest zaangażowany na żadnym etapie całego procesu. Zasady małżeństwa zabraniają małżeństwa wewnątrz klanu i poza plemieniem. Każdy, kto łamie te zasady, zachęca do społecznego ostracyzmu, oprócz wywoływania boskiego niezadowolenia., Rozwód jest dozwolony pod pewnymi warunkami, ale musi być zatwierdzony przez Radę wsi, która przewiduje odszkodowanie dla poszkodowanego. Małżeństwo wdowy jest dozwolone. Poligynia jest w dużej mierze ograniczona do zamożnych części społeczeństwa plemiennego. Jest to również symbol statusu. Najstarsza żona cieszy się uprzywilejowaną pozycją w wielodzietnej rodzinie.
w społeczeństwach matriarchalnych, wśród Khasi i Garo, rodzina jest kierowana przez kobietę, która ma pełną kontrolę nad zasobami rodziny i podejmuje wszystkie ważne decyzje dotyczące spraw rodzinnych. Po jej śmierci stanowisko odziedziczyła jej córka., Po ślubie mężczyzna musi przenieść się do rodziny żony. Osoba dziedziczy tytuł klanu swojej matki. W takim społeczeństwie mężczyźni odgrywają drugorzędną rolę.
w wielu społecznościach plemiennych w Indiach Wschodnich akademiki młodzieżowe odgrywały ważną rolę w socjalizacji dzieci. Była efektywną organizacją ekonomiczną dla gości, użytecznym seminarium szkoleniowym dla młodych mężczyzn w obowiązkach społecznych i kulturalnych, a także instytucją magiczno-religijnych obliczonych na zapewnienie sukcesu w łowiectwie. Było to także miejsce szkolenia w zakresie muzyki i Tańca., Organizacja była w całości zarządzana przez młodzież, pomagając im zdobyć umiejętności organizacyjne i przywódcze. Było to rzeczywiście ” Królestwo młodych.”W Jharkhand, wśród Oraon, był znany jako dhumkuria. Chociaż budynki dhumkurii znajdują się w niektórych wioskach, utraciły one swoje funkcje. Podobna organizacja znana jako ghotul działa na tradycyjnych liniach wśród Muria Gond w dzielnicy Bastar w Chhatisgarh.
wśród północno-wschodnich plemion, takich jak Naga, istnieje organizacja tego rodzaju, zwana morung., Funkcjonuje również jako Dom Kultury, w którym umieszczane są wszystkie bronie wojenne i trofea myśliwskie, przypominające czasy, w których powszechne były napady na wioskę. Naga morung wzmacnia poczucie jedności społecznej, rozwija u chłopców silny esprit de corps, a jednocześnie zachęca do rywalizacji między morungami, stymulując w ten sposób działalność całej wioski.
odsetek ludności plemiennej w stanach Indii Wschodnich
| Arunachal Pradesh | 63.,7 |
| Assam | 12.8 |
| Jharkhand | 26.9 | 26.9 | Manipur | 34.4 |
| Meghalaya | 85.5 | Mizoram | Mizoram | 94.8 |
| Nagaland | 87.,7 |
| Orissa | 22.2 |
| Bengal Zachodni | 5.6 |
| 5.6 | Tripura | 30.95 |
pozycja kobiet w społeczeństwach plemiennych w Indiach Wschodnich jest znacznie lepsza niż w innych społeczeństwach, ponieważ są one niezależne i nie cierpią odosobnienia. Poruszają się swobodnie po lasach, gospodarstwach rolnych i polach uprawnych., Pracują ramię w ramię z mężczyznami. Na północnym wschodzie angażują się również w małe firmy i zarządzają sprzedażą w małych sklepach.
jednak zwyczaj plemienny zabrania dawania córkom udziału w majątku ich ojców pod zarzutem, że po ślubie stają się członkami innego klanu. Ma prawo do udziału w majątku męża po jego śmierci. W innych sprawach kobiety nie cierpią z powodu nierówności. W społeczeństwie matriarchalnym status kobiet jest wyższy niż w społeczeństwie patriarchalnym, ponieważ cała władza jest powierzana głowie rodziny, która jest kobietą.,
Gospodarka plemienna
tribale we wschodnich Indiach zarabiają na życie różnymi środkami. Istnieją społeczności, które nadal są w fazie polowań i gromadzenia. Birhor w Jharkhand są klasycznym przykładem takiej egzystencji. Obecnie część tego plemienia zajmuje się osiadłą uprawą. Niektóre społeczności są pastorami, zajmującymi się hodowlą owiec lub bydła, takimi jak Sulung z Arunachal Pradesh. Liczba osób zajmujących się polowaniami, zbieraniem żywności i pasterstwem jest bardzo mała. Ponad 90% mieszkańców wsi utrzymuje się z rolnictwa, zarówno w rolnictwie, jak i w rolnictwie., Uprawa przenoszona jest zazwyczaj na obszarach, gdzie płaski grunt nie jest dostępny do uprawy pługów. W Jharkhand, Maler z Santal Pargana są nadal zaangażowani w zmianę uprawy. Wiele społeczności plemiennych w Orissie, szczególnie w regionach pagórkowatych, zajmuje się zmienną uprawą. W tym procesie Działka, na której rosła roślinność, jest podpalana, a następnie popioły są rozrzucane po całym. Nasiona wysiewa się za pomocą patyczków do kopania. Nie używa się pługa. Jedna działka jest uprawiana przez rok lub dwa. Następnie pozostaje odłogiem na kilka lat, aby umożliwić roślinność ponownie rosnąć., Rolnicy i leśnicy traktowani są jako marnotrawstwo. Podejmowane są wysiłki na rzecz wprowadzenia ogrodnictwa naukowego. W wielu obszarach Arunachal Pradesh, jabłka, pomarańcze, ananasy i ziemniaki są uprawiane na zmieniających się miejscach uprawy.
większość plemion na innych obszarach zajmuje się uprawą osiadłą i uprawia dużą liczbę roślin spożywczych, ale technologia rolnicza nadal jest tradycyjna. Podejmowane są wysiłki w celu poprawy sytuacji poprzez zapewnienie nawadniania, ulepszonych nasion, nawozów i środków owadobójczych., Jest to niezwykle ważne, ponieważ żyzność gleby jest dość niska na płaskowyżach i obszarach górskich w porównaniu do dolin rzecznych, wiosek i równin.
wraz z rozwojem edukacji i otwarciem komunikacji na obszarach plemiennych, zarówno w środkowych Indiach, jak i na północnym wschodzie, część plemion przeniosła się do drugorzędnych i trzeciorzędnych sektorów zatrudnienia. W Jharkhand i Orissie rozwój przemysłu przyciągnął ludność plemienną, która dołączyła głównie jako niewykwalifikowani robotnicy w Jharkhand i Orissie oraz jako wykonawcy i Mali biznesmeni na północnym wschodzie.,
wierzenia i praktyki religijne
większość religii plemiennych jest Animistyczna. Ich bóstwa są związane lub nazwane po naturalnych obiektach, takich jak słońce, księżyc, wzgórza, las, rzeki i tak dalej. Większość z nich posiada Panteon na czele z wysokim Bogiem (Bogiem bogów), takim jak Singbonga wśród Mundy z Chotanagpur. Jest życzliwy, wszechwiedzący i wszechobecny. Poniżej Boga wysokiego znajdują się bogowie klanu i wioski. Istnieje wiele bóstw związanych ze wzgórzami, lasami i rzekami. W Chotanagpur znane są jako Bonga., Istnieją również duchy przodków w domu, którym oddawano cześć przy pewnych okazjach. W Jharkhand większość wiosek ma wspólne miejsce kultu-znane jako sarna-gdzie wielu wiejskich bogów jest przebłaganych przez wiejskiego kapłana, znanego różnie wśród różnych plemion. W ostatnich czasach sarnaizm jest terminem, który został użyty do religii plemiennej w Jharkhand. Jednak w raportach spisowych większość tribali została sklasyfikowana jako hinduiści.
w Arunachal Pradesh większość plemion, z wyjątkiem chrześcijan i buddystów, jest wyznawcami popularnego bóstwa plemiennego Donyi Polo., W wielu religiach plemiennych istnieją zarówno duchy dobroczynne, jak i złe. Te ostatnie muszą być przebłagane, aby nie wyrządziły żadnej szkody człowiekowi ani bydłu. Społeczeństwo plemienne charakteryzuje się również silną wiarą w totem i tabu. W rzeczywistości każdy klan ma totem ukształtowany po naturalnym obiekcie, ożywionym lub nieożywionym. Obiekt ten jest obdarzany całym szacunkiem i uważany jest za obrońcę tej grupy totemicznej. Tabu obserwuje się w odniesieniu do pewnych elementów zachowania i praktyk rytualnych. Każde naruszenie tabu pociąga za sobą boską karę.,
wszystkie społeczności plemienne w Indiach obserwują wiele targów i festiwali. Są one w dużej mierze związane z rolnictwem, takimi jak siew nasion, rytuały pierwszych owoców i zbiory. Festiwale te są rozłożone w ciągu roku i są obchodzone przez kilka dni. Wszystkie festiwale są naznaczone tańcami, muzyką i kultem społeczności bóstw. Zapał, z jakim obchodzone są te święta, jest potwierdzeniem tożsamości plemiennej.
w Jharkhand, Orissie i Bengalu Zachodnim duża liczba plemion obserwuje Hinduskie święta i czci hinduskich bogów i boginie podczas festiwali., Takie praktyki nie kolidują z wiarą w plemiennych bogów i bogiń. Ten duch zakwaterowania nie jest widoczny, gdy wchodzą w kontakt z Chrześcijańskimi misjonarzami.
misjonarze Chrześcijańscy w różnych okresach wchodzili na tereny plemienne w Chotanagpur i na północny wschód, pod patronatem władców brytyjskich. Misjonarze chrześcijańscy z różnych wyznań wkroczyli na wewnętrzne obszary plemienne i zaczęli tam nawracać ludzi. Największe sukcesy odnosili na Północnym Wschodzie, szczególnie w Nagaland, Meghalaya i Mizoram, gdzie nawrócili dużą liczbę plemion na chrześcijaństwo., Nawróceni Ci porzucili swoje dawne wierzenia i praktyki religijne i powoli przyjęli normy i wzorce zachowań misjonarzy. Proces ten został przyspieszony przez upowszechnienie edukacji poprzez medium Kościoła, które stało się przewodnią rolą w ich życiu społeczno-kulturalnym.
niektóre plemiona w Arunachal są buddyjskie. Monpa podąża za buddyzmem mahajany, zaś Singpho należy do sekty hinajany. Tawang, który znajduje się w pobliżu chińskiej granicy w Arunachal Pradesh, ma bardzo duży klasztor z trzystu mnichów., Niektóre plemiona wyznają religię Bon, która jest mieszanką buddyzmu i wierzeń i praktyk plemiennych.
kolonialne spotkania ze społecznościami plemiennymi
badania starożytnej i średniowiecznej historii Indii ujawniły kilka przypadków ciągłych interakcji między lokalną ludnością a rdzennymi (plemiennymi) grupami w różnych częściach Indii. Nazwy takich grup (Bhil, Kol, Kirat, Kinar, Nishad, Asur itp.) znajdują się w literaturze historycznej. Władcy indyjscy byli zadowoleni, jeśli wodzowie plemienni uznali swoją suwerenność i nigdy nie ingerowali w plemienne zwyczaje lub narzucali daniny., Podczas panowania Mogołów niektóre dochody zostały zrealizowane, ale prawa plemienne w lasach i produkcji leśnej nie zostały naruszone. Wraz z ustanowieniem brytyjskich rządów kolonialnych w Indiach Wschodnich, wiele się zmieniło. Rząd nabywał ziemie plemienne i nakładano na nie różnego rodzaju podatki. Ziemie plemienne zostały nabyte do budowy linii kolejowych i dróg, utworzenia miast z urzędami administracyjnymi, posterunkami policji, instytucjami edukacyjnymi i szpitalami. Na obszarach, gdzie dominował system zamindari, byli oni umieszczeni pod kontrolą zamindarów., Wyzysk i opresyjne zachowanie urzędników administracyjnych i zamindarów zmusiło tribale do rozpoczęcia agitacji w celu usunięcia ich skarg. Takie zamieszki na terenach plemiennych czasami przerodziły się w gwałtowne bunty.
w wyniku klęski głodu w 1770 roku, Pahariya z Rajmahal hills w Santal Pargana wzniósł się w bunt przeciwko rządowi. Zmuszeni głodem do zejścia ze wzgórz, zajmowali się kradzieżami i morderstwami. Rząd próbował stłumić powstanie, ale nie mógł., Ostatecznie był to oświecony Urzędnik, Agustus Cleveland, który rozwiązał problem wprowadzając pewne reformy w celu zapewnienia lepszej administracji. Była to pierwsza próba panowania pośredniego. W 1821 roku Ho z Singhbhum wzniósł bunt przeciwko wtargnięciu wojsk brytyjskich na ich obszar. Aby rozwiązać ten problem, Thomas Wilkinson, agent gubernatora generalnego, wprowadził szereg zasad, według których drugi przykład pośredniej reguły został wprowadzony w życie., Ponownie w 1831 r. bunt Kol zmusił administrację do podjęcia kroków w celu ograniczenia wyzysku i ucisku ze strony urzędników i innych osób spoza obszaru. Powstanie Santal w 1855 roku było skierowane głównie przeciwko outsiderom Z up-country, którzy przybyli do Santal Pragana jako sklepikarze i złodzieje pieniędzy. Wyzysk tych elementów doprowadził do gwałtownej rewolty, która trwała ponad rok., Po stłumieniu buntu uchwalono pewne reformy, z których najważniejsze to rozgraniczenie zdominowanych przez Santal obszarów znanych jako Damin-e-Koh, które zostały usunięte z administracji generalnej i podporządkowane specjalnym regulacjom. Oczywiste jest, że wszystkie te ruchy wywodziły się z wyzysku gospodarczego, ingerencji w grunty plemienne, naruszania praw plemiennych w gruntach i lasach oraz ingerencji w odwieczne zwyczaje.,
przetrwanie i tożsamość
tribale borykają się z dużą liczbą problemów wynikających z alienacji gruntów, która trwa pomimo przepisów rządowych: chroniczny deficyt budżetu rodziny plemiennej (co prowadzi do zadłużenia i pracy związanej), niska wydajność gleby, tradycyjne praktyki rolnicze, słabe zaplecze marketingowe z powodu braku komunikacji, niska umiejętność czytania i pisania oraz bezrobocie. Problemy te są spotęgowane przez poważne niedożywienie, zły stan zdrowia i brak warunków sanitarnych., W ostatnich czasach wiele projektów rozwojowych na obszarach plemiennych spowodowało wysiedlenia na dużą skalę; budowa dużych zakładów przemysłowych spowodowała wypieranie plemion z ich domów. Projekty irygacyjne na obszarach zdominowanych przez plemionach zatopiły dużą liczbę wiosek poprzez budowę zbiorników wodnych. Sprawozdania komisarza ds. SCs i STs są pełne przykładów zniszczeń takich projektów. Tribale zostali wyparci z tradycyjnych źródeł utrzymania i miejsc zamieszkania., Fundusze, które otrzymali jako „rekompensatę” za swoją ziemię, wkrótce zostały rozproszone i dołączyli do szeregów bezrolnych robotników. Utworzenie rozległych przedsiębiorstw przemysłowych w strefach plemiennych doprowadziło do poświęcenia interesów plemiennych na ołtarzu modernizacji Indii.
w sytuacji kontaktów kulturowych istnieje większe prawdopodobieństwo, że mniejsza grupa utraci swój język i przyjmie język silniejszego gospodarczo, bardziej zaawansowanego kulturowo sąsiada. W ciągu ostatnich dwóch stuleci Kultury plemienne stały się celem ataków z dwóch stron., Interakcja ze społeczeństwem hinduskim doprowadziła do przyjęcia wielu norm i wartości, które były obce trybalom. Proces ten nie tylko stworzył uprzedzenia wobec zawodów, takich jak obróbka skór i rzeźnictwo, ale wprowadził tabu żywieniowe, małżeństwa dzieci i ograniczenia dotyczące ponownego małżeństwa wdów związanych zinduizmem. Jest to część procesu Sanskrytyzacji, w którym normy i wartości społeczeństwa hinduskiego stały się wzorcem odniesienia i głównymi kryteriami odpowiedzialności społecznej.,
Hinduizm nie jest jedyną siłą ideologiczną, która stanowi kulturowy atak na obyczaje plemienne. Wraz z pojawieniem się chrześcijaństwa wiele plemion w Indiach Wschodnich zostało nawróconych. Wpływy misyjne zniszczyły znaczną część ich dziedzictwa kulturowego, w tym mity, wierzenia i rytuały. Nawrócenie części jakiejkolwiek społeczności plemiennej ma tendencję do niszczenia jej społecznej jedności.,
ogólnie widać, że nie tylko przetrwanie fizyczne, ale znaczna część plemiennej organizacji społecznej i jej kultury skupia się wokół dostępu do Ziemi oraz kontroli i zarządzania zasobami naturalnymi, które są podstawą ich systemu podtrzymywania życia. Stałe pozbawienie tych zasobów i tradycyjnego prawa do zarządzania i kontroli tego samego znajduje odzwierciedlenie w procesie pauperyzacji. Problemy potęguje brak dywersyfikacji zawodów. W tych okolicznościach niektóre tribale w środkowych i wschodnich Indiach zaczęły cierpieć z powodu zagrożeń dla swojej tożsamości., Jest to wynik rozprzestrzeniania się edukacji, narażenia na wpływy miejskie i wejścia do służby rządowej poprzez zastrzeżenia zatrudnienia. Odrodzenie się tradycyjnej tożsamości religijnej, tworzenie nowej literatury i wynalezienie skryptów świadczą o rosnącej tożsamości plemiennej.
misjonarze Chrześcijańscy, organizacje pozarządowe i stowarzyszenia plemienne są katalizatorami zmian społecznych w tym zakresie. Stowarzyszenia plemienne inicjują reformy społeczne w sprawach zwyczajowych, jak np. obniżenie lub zniesienie ceny panny młodej., Ruch kulturowy zapoczątkowany przez Ragunatha Murmu wśród Santalów, skupiający się na edukacji ze skryptem powiatowym i zorientowanym na kulturę programem nauczania, a także reformie społecznej, był kontynuowany przez wiele dziesięcioleci. Ruch Manki-Munda zapoczątkowany przez tradycyjnego przywódcę Singhbhum w Jharkhand wywodził się z ingerencji w tradycyjne prawa ziemskie, ale później przybrał wydźwięk polityczny., Zagrożenia dla tradycyjnych systemów kontroli i zarządzania zasobami oraz poszukiwanie bardziej satysfakcjonującego systemu organizacji władzy wspólnotowej prowadzą do tworzenia platform politycznych, uruchamiania ruchów, które czasami reagują przemocą.
twierdzenie o tożsamości plemiennej jest bardziej widoczne w plemiennych państwach mniejszościowych. Tribale uważali, że zmiany zainicjowane przez państwo lub przez siły rynkowe mają tendencję do erozji ich tożsamości. W plemiennych państwach większości nie ma takiego problemu, ponieważ tribale mogą przekształcić swoją przyszłość poprzez proces demokratyczny i prawne środki konstytucyjne., Nigdy nie doświadczyli wyzysku lub dyskryminacji ze strony osób niebędących przestępcami. W rzeczywistości, w wyniku dyspensacji regulacji „linii wewnętrznej”, tribale są chronione przed wtargnięciami przez elementy nietrybne. Stwarza to sytuację wyzysku w odwrotnym kierunku, co skutkuje wyzyskiem nietryb, którzy udają się do państw plemiennych w poszukiwaniu miejsc pracy dla małych przedsiębiorstw.
niektóre stany na północnym wschodzie są w uścisku ciągłej gwałtownej rebelii., Korzenie tej rebelii mogą wynikać z nadziei, jakie żywili niektórzy przywódcy plemienni, że wraz z końcem rządów brytyjskich w 1947 r. obszary plemienne na północnym wschodzie powrócą do niezależnego statusu. Dlatego rebelia jest walką nie tyle o autonomię, co o secesję od Indii. W niektórych częściach północnego wschodu, takich jak Arunachal Pradesh, Meghalaya i Mizoram, panuje całkowity pokój, a ludzie zbierają owoce pokoju poprzez stały rozwój i wzrost poziomu życia.
w Indiach tribale nie borykają się z żadnym problemem fizycznego przetrwania., Nastąpił stały wzrost populacji plemiennej, z 30 milionów w 1961 do 67,8 milionów w 1991. Procent alfabetyzacji wzrósł z 8,5 procent w 1961 roku do 30 procent w 1991 roku. Dziewięćdziesiąt dwa procent plemion w kraju żyje na obszarach wiejskich, a odsetek osób poniżej granicy ubóstwa na obszarach wiejskich wynosi nieco ponad 50 procent, podczas gdy ogólna populacja wynosi 37 procent. Mają one odpowiednią reprezentację w służbie rządowej, w Indyjskim parlamencie i w instytucjach panchayati raj., W plemiennych państwach mniejszościowych, w których obowiązuje piąty harmonogram Konstytucji, podjęto odpowiednie środki w celu ochrony ich interesów we wszystkich dziedzinach życia. Ilekroć trzeba przeznaczyć pieniądze na promowanie „Total literacy” lub zintegrowanych projektów na Rzecz Rozwoju Dzieci, pierwszeństwo przyznaje się obszarom plemiennym. Podjęto również kroki w celu promowania kultury plemiennej poprzez pieśni, tańce, marketing rękodzieła i promowanie języków plemiennych.,
tribale w Indiach, zarówno w plemiennej większości, jak i plemiennych państwach mniejszościowych, zachowali swoją tożsamość i są dumni ze swojego dziedzictwa kulturowego. Głównym zmartwieniem ich przywódców jest zadbanie o to, aby ich prawa jako obywateli w indyjskiej demokracji były dobrze chronione. Dążą, przy pomocy państwa i społeczeństwa, do osiągnięcia lepszej jakości życia, powoli zmierzając w kierunku integracji społecznej z innymi społecznościami swojego regionu.
Sachchidananda
Zobacz też: plemiona słowiańskie
Bibliografia
Furer-Haimendorf, C. von. Górale w Arunachal Pradesh., New Delhi: Vikas, 1982.