Schrader opisał film jako historię „człowiek i jego pokój”, podobnie jak amerykański żigolo i jego najsłynniejszy scenariusz, Taksówkarz Martin Scorsese. W tym filmie jego postać w radzeniu sobie z lękiem nad swoim życiem i zagrożonymi mu siłami zewnętrznymi. Light Sleeper dzieli również z amerykańskim żigolakiem zakończenie przypominające kieszonkowca Roberta Bressona, w którym uwięziony bohater jest pokazany kontemplując nową i miejmy nadzieję lepszą egzystencję.,
film był jeszcze w trakcie zbierania funduszy, kiedy nadeszła Data rozpoczęcia produkcji, którą Schrader dał gwiazdom Willemowi Dafoe i Susan Sarandon, więc Schrader sfinansował pierwsze trzy tygodnie przedprodukcji z własnych pieniędzy. Light Sleeper to pierwsza współpraca artystyczna Willema Dafoe i Paula Schradera, którzy poznali się podczas kręcenia filmu Ostatnie kuszenie Chrystusa Martina Scorsese. Dafoe i Schrader współpracowali później w Affliction( 1997), Auto Focus (2002), The Walker (2007), Adam Resurrected (2008) i Dog Eat Dog (2016).,
Schrader pierwotnie zamierzał użyć piosenek z albumu Boba Dylana Empire Burlesque, ale nie mogli się zgodzić, które piosenki mają być użyte i Schrader zdecydował się użyć piosenek Michaela Beena.
Light Sleeper miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w lutym 1992 roku, a w Stanach Zjednoczonych został wydany 21 sierpnia tego samego roku, zarabiając milion dolarów w box office. Zyskał głównie pozytywne recenzje i otrzymał różne nominacje, w tym Independent Spirit Award. Willem Dafoe otrzymał Nagrodę Sant Jordi jako najlepszy aktor., W telegramie Niemiecki filmowiec Wim Wenders pogratulował Schraderowi, stwierdzając, że jego reżyseria jest w zmowie z japońskim reżyserem Yasujirō Ozu, którego podziwiają zarówno Wenders, jak i Schrader. W wywiadzie z 2005 roku Schrader nazwał Light Sleeper swoim najbardziej osobistym filmem i umieścił go na 11. miejscu listy ulubionych filmów lat 90.