to prawdopodobnie najbardziej ikoniczna Fotografia XX wieku: ziemia wschodząca ponad bielonym i opustoszałym horyzontem Księżyca, zapierająca dech w piersiach klejnot kolorów i życia odległy o ponad 230 000 mil. W grudniu 1968 roku Astronauci Apollo 8 Frank Borman, Jim Lovell i Bill Anders powrócili z pierwszej w historii podróży dookoła Księżyca z tym oszałamiającym obrazem., W kolejnych tygodniach, na pierwszych stronach gazet i okładkach magazynów na całym świecie, nagle zobaczyliśmy siebie jako mieszkańców pięknej i pozornie spokojnej planety na powierzchni w niekończącej się pustce kosmosu.
w dzisiejszym wizualnie bombardowanym świecie trudno sobie wyobrazić natychmiastowy, globalny wpływ tego pojedynczego obrazu. Obraz, który stał się znany jako „Earthrise”, zaoferował cenny moment transcendencji po roku przemocy i zamieszania. W następnym roku został wydany w Stanach Zjednoczonych jako znaczek pocztowy i zdobił okładkę całego katalogu Ziemi., Walter Cronkite wykorzystał ją jako tło w ” CBS Evening News.”Fotograf dzikiej przyrody Galen Rowell nazwał to” najbardziej wpływową fotografią środowiskową, jaką kiedykolwiek zrobiono ” i nie jest przypadkiem, że 16 miesięcy po tym, jak zobaczyliśmy siebie z Księżyca, odbył się Pierwszy Dzień Ziemi.
ale jedno pytanie o Zdjęcie Earthrise od prawie pół wieku dręczy historyków: kto je zrobił?
nie mogę przestać brać tego pytania do siebie. Odkryłem odpowiedź 30 lat temu, kiedy badałem moją książkę o astronautach Apollo, człowieku na Księżycu., Okazało się, że zakwestionowałem oficjalną wersję wydarzenia NASA i wylądowałem w środku sporu między samymi astronautami. Nawet po opublikowaniu mojej książki, kontrowersje trwały jeszcze przez kolejne dwie dekady, aż czarodziej komputerowy NASA potwierdził moje wnioski ponad wszelką wątpliwość. Z 50. rocznicą Apollo 8 zbliża, nie mogę wymyślić lepszego czasu, aby podzielić się całą historię, która jest opowiedziana na tych stronach po raz pierwszy.,
**********
24 grudnia 1968 roku byłem 12-letnim fanatykiem kosmosu, przyklejonym do telewizji, gdy Borman, Lovell i Anders wysyłali NA ŻYWO zdjęcia telewizyjne z orbity Księżyca. Miałem własną „kontrolę misji” w norze, z modelami statku kosmicznego, mapami Księżyca i artykułami o locie z Time i Newsweek. Zrobiłem wszystko, co mogłem, aby poczuć się jak część tego niesamowitego marzenia science-fiction, które się spełnia. Prawie dwie dekady później siedziałem z bohaterami z dzieciństwa, ludźmi, którzy udali się na Księżyc, aby usłyszeć ich księżycowe doświadczenia z pierwszej ręki., Latem 1987 roku, przygotowując się do moich wywiadów z załogą Apollo 8, przeglądałem stosy dokumentów NASA, w tym niedawno odtajniony oficjalny zapis prywatnych rozmów astronautów przechwycony przez pokładowy rejestrator głosu. Nie mogłem sobie wyobrazić tego, co zobaczyłem na tych stronach—nie tylko fajnego profesjonalizmu, którego się spodziewałem, ale chwil podziwu, napięcia, humoru szubienicy i w pewnym momencie, co brzmiało jak zirytowany ojciec, nakazujący swoim dzieciom spać. To były słowa trzech mężczyzn na bardzo długiej kończynie.,
zafascynował mnie widok trzech różnych osobowości wyłaniających się z tych stron. Borman był bezsensownym i czasami szorstkim dowódcą misji, którego nadrzędnym zmartwieniem było upewnienie się, że kiedy nadejdzie czas wystrzelenia rakiet na śmierć i życie, jego załoga będzie wypoczęta i gotowa. Jim Lovell, Nawigator lotu, uderzył mnie jako pewnego rodzaju everyman; gdy widział na Księżycu punkty orientacyjne, wyraził zdumienie doświadczeniem bycia jednym z pierwszych ludzi, którzy widzieli daleką stronę księżyca na własne oczy., I wreszcie był Bill Anders, poważny, zorientowany na szczegóły nowicjusz, skupiony na swoim obszernym programie fotografowania rysów Księżyca.,8a”>
pokładowy rejestrator głosu nie zawsze był włączony, ale na szczęście zapis NASA zawierał moment, w którym astronauci po raz pierwszy zobaczyli Earthrise:
Borman: Oh, my Boże! Spójrz na to zdjęcie!, Ziemia się zbliża. Wow, czy to jest piękne!Anders: Hej, nie bierz tego, nie jest zaplanowane.
te linie zdawały się wyraźnie potwierdzać historię Bormana po raz pierwszy opowiedzianą na łamach Life magazine na początku 1969 roku: jego początkujący załogant Anders tak bardzo chciał trzymać się swojego programu fotografii księżycowej, napisał Borman: „kiedy chciałem zrobić zdjęcie Ziemi, która pojawiła się na horyzoncie, sprzeciwił się. – Gee Frank-powiedział-tego nie ma w naszym planie zdjęciowym.,’W końcu udało mi się namówić go, żeby dał mi aparat, żebym mógł robić zdjęcia ziemi nad księżycowym krajobrazem.”
ale kiedy przeprowadziłem wywiad z Billem Andersem latem i jesienią 1987 roku, usłyszałem inną historię. Odległa strona Księżyca okazała się mniej dramatyczna, niż się spodziewał, ale kiedy opisał Earthrise, Anders wpadł w zachwyt, który nie został złagodzony przez upływ prawie dwóch dekad.
„Zupełnie nieoczekiwane. Bo byliśmy szkoleni, by polecieć na Księżyc…, To nie było polecieć na Księżyc i spojrzeć wstecz na Ziemię. Nigdy o tym nie myślałem!”Widząc Earthrise, powiedział mi Anders, zmienił swój pogląd na misję w czasie rzeczywistym. „Na księżycowej orbicie przyszło mi do głowy, że jesteśmy tutaj, aż na Księżycu, i badamy tę rzecz, i to naprawdę Ziemia widziana z księżyca jest najbardziej interesującym aspektem tego lotu.,”
słynne zdjęcie Earthrise było jednak źródłem długotrwałej frustracji dla Andersa: był prawie pewien, że je zrobił, ale historia Bormana o odebraniu mu aparatu była zaakceptowana. Borman został nawet wymieniony jako fotograf w National Geographic. Jim Lovell zaczął mówić, że zrobił to zdjęcie, jako żart. To tak zirytowało Andersa, że napisał do eksperta od fotografii astronautów NASA, Dicka Underwooda, o potwierdzenie. Odpowiedź Underwooda, jak przypomniał to Anders: „myślę, że ją wziąłeś.,”
po przesłuchaniu Andersa zastanawiałem się, czy dialog Earthrise w transkrypcji NASA nie został przypisany niewłaściwemu astronaucie. Był tylko jeden sposób, aby się dowiedzieć i jesienią 1987 roku otrzymałem od NASA kopie oryginalnych taśm pokładowych. Kiedy dotarłem do taśmy Earthrise, nie miałem żadnych problemów z rozpoznaniem głosów. Wyraźnie słyszałem, że to Anders pierwszy zobaczył zbliżającą się ziemię, a nie Borman., To Borman powiedział:” nie rób tego, to nie jest zaplanowane „i zdałem sobie sprawę, że drażnił się z Andersem o jego ścisłym przestrzeganiu planu zdjęciowego (ponieważ, jak ujawniły również taśmy, kiedy Borman chciał zrobić” zdjęcie turystyczne ” krateru kilka godzin wcześniej, Anders zabronił mu tego). Słuchałem, jak Anders pilnie poprosił Lovell o rolkę kolorowego filmu. Wtedy Lovell stał przy swoim oknie i dwaj mężczyźni kłócili się o to, kto ma lepszy widok. Lovell zażądał od Andersa oddania kamery; Anders kazał Lovellowi się uspokoić. W końcu Anders zrobił dwa kolorowe zdjęcia., Hearing this historic moment unfold I felt like a stowaway aboard Apollo 8.
Kiedy zagłębiłem się głębiej w archiwa zdjęć z Apollo 8, czekała mnie jeszcze jedna zmarszczka: kultowy kolorowy obraz nie był pierwszym zdjęciem Earthrise, jak zakładała większość ludzi. Tuż przed tym, jak zobaczył zbliżającą się Ziemię, Anders fotografował Księżyc czarno-białym filmem, powiększając kratery poniżej za pomocą 250-milimetrowego teleobiektywu., Widząc Earthrise, wystrzelił czarno-białe zdjęcie, zanim poprosił Lovella o kolorowy magazyn filmowy. Wszystkie trzy zdjęcia Earthrise-czarno-białe i dwa kolorowe-zostały wykonane tym samym obiektywem 250 milimetrów. W naszych wywiadach Anders powiedział, że Borman nie lubił obiektywu 250 milimetrów i sprzeciwił się włączeniu go do misji—szczegół, który był spójny, powiedział, ze swoją pamięcią, że on, a nie Borman, zrobił kultowe zdjęcie. Teraz byłem w stanie powiedzieć mu, że taśmy dowiodły, że miał rację.
byłem dumny z mojego odkrycia., Udało mi się wejść w jeden z najbardziej fascynujących momentów eksploracji kosmosu i przedstawić go z nową jasnością, coś, dla czego żyje historyk. Była jeszcze jedna osoba, którą musiałem powiedzieć: Frank Borman.
przygotowując się do wywiadu z Bormanem w marcu 1988 roku, nie wiedziałem, czego się spodziewać. Czy okazałby się tak szorstki, jak czasami wydawał się na pokładzie Apollo 8? Byłem szczęśliwie zaskoczony, że Borman nie jest trudny. Śmiał się łatwo. Odpowiedział na moje pytania dotyczące Apollo 8 i jego członków załogi z całkowitą szczerością., Podczas kolacji z żoną, Susan, Borman poruszył temat, którego unikałem. „Czy Anders powiedział ci, skąd mamy zdjęcie, które stało się znaczkiem?”
Dlaczego nie powiesz?”Odpowiedziałem.
„Ten sukinsyn nie chciał zrobić zdjęcia!”Borman zaczął, wyraźnie rozkoszując się kolejną szansą, aby opowiedzieć tę historię dla protokołu. „Patrzę przez horyzont księżyca, a tam ziemia się zbliża. A ja mówię: „Bill, zrób to zdjęcie! Weź to! A on na to: „nie mogę”. Nie mam wystarczająco dużo filmu., Cały mój film jest przeznaczony na naukowe ” – ” powiedziałem, Bill, jesteś pełen bzdur; to jedyne zdjęcie, które ktoś zapamiętał z tego cholernego lotu! Żaden z Twoich wulkanów i kraterów-zrób to zdjęcie! Powiedział: „Nie. Więc wziąłem aparat i zrobiłem to cholerne zdjęcie. Taka jest prawda. I pewnie jest też na transkrypcjach. Przeczytałeś?,”
Apollo 8: porywająca historia pierwszej misji na Księżyc
pełna historia Apollo 8 nigdy nie została opowiedziana, a tylko Jeffrey Kluger―współautor Jim Lovell w ich bestsellerowej książce o Apollo 13-może zrobić to sprawiedliwie.
kup
nadszedł moment. Powiedziałem Bormanowi, że taśmy pokazały, że przez te wszystkie lata źle zapamiętał to wydarzenie, myląc je z jego spotkaniem z Andersem w sprawie jego „turystycznego ujęcia” krateru kilka godzin wcześniej., (Znalazłem też dowody na to, że Borman zrobił kilka zdjęć Ziemi później w locie, z szerszym obiektywem.- Musisz przeprosić-powiedziała Susan, ale Borman upierał się, że nie zmieni swojej historii, bo obrazowała to sztywne przywiązanie Andersa do jego planu zdjęciowego. Rozmowa zakończyła się śmiechem. Ulżyło mi, że Borman tak dobrze to przyjął.
w październiku znów dogoniłem Bormana, który promował swoją świeżo wydaną autobiografię. Powiedział mi, że próbował zmienić sformułowanie o obrazie Earthrise przed ukazaniem się książki, ale nie udało mu się., Jednak miesiąc później, gdy załoga Apollo 8 zebrała się w San Diego na 20-letnim zjeździe, Borman publicznie przyznał, że mylił się co do tego, kto zrobił zdjęcie, że to był Anders.
problem został rozwiązany-tak mi się wydawało.
w ciągu następnych 20 lat kontrowersje pojawiły się ponownie., Byłem zirytowany, widząc książki wychodzące ze starą wersją historii-lub, w jednym przypadku, nową wersję, w której Anders robił dwa kolorowe zdjęcia Earthrise, ale Borman pstrykał pierwszy, czarno-biały strzał (ponieważ, jak twierdził autor, Borman nie skłamałby o zrobieniu zdjęcia pierwszego Earthrise). Byłem jeszcze bardziej zdenerwowany widząc Andersa, w wywiadach, idącego z tą wersją. Zacząłem się zastanawiać, czy jest jakiś sposób na ostateczne potwierdzenie mojego odkrycia. W 2012 roku poznałem człowieka, który by to zrobił.,
**********
w Goddard Space Flight Center NASA w Greenbelt, Maryland, Ernie Wright, jeden z czarodziejów z naukowego studia wizualizacji, produkował animacje komputerowe, wykorzystując nowe, wysokiej rozdzielczości obrazy i dane topograficzne z Lunar Reconnaissance Orbiter, czyli LRO, który krąży wokół Księżyca od 2009 roku., Na początku 2012 roku, korzystając z oryginalnych danych NASA dotyczących orbity Apollo 8, Wright był w stanie zrekonstruować drogę astronautów nad księżycem, gdy po raz pierwszy zobaczyli ziemię, nawet wskazując miejsca, w których wykonano trzy zdjęcia Ziemi. Kiedy pokazał go naukowcowi z LRO i geekowi Apollo Noahowi Petro, postanowili wydać wideo na czas Dnia Ziemi.
około tydzień po premierze filmu Bill Anders przybył do Goddard na zaproszenie naukowca LRO Jima Rice ' a. Wright już słyszał, że Anders był sceptyczny, że może dokładnie odtworzyć Earthrise, ale w swoim komputerze, Wright pokazał Andersowi, jak może poruszać się wirtualną kamerą po orbicie Apollo 8 i zobaczyć, jak Ziemia rośnie. Dane LRO sprawiły, że odtworzenie terenu księżycowego przez Wrighta było tak dokładne, że można było nałożyć prawdziwe zdjęcie Ziemi na symulację i prawie nie zauważyć żadnej różnicy., Anders zwrócił się do Wrighta i powiedział: „Twoje zdjęcie jest lepsze niż moje.”
Po wizycie Andersa Wright poczuł się zmuszony przenieść swoją rekonstrukcję Earthrise na wyższy poziom. „Teraz też trzymałem w ręku kawałek spuścizny Billa Andersa” – wspomina. Postanowił wykonać pełną rekonstrukcję, która pokazałaby nie tylko tor lotu Apollo 8, ale także to, które z pięciu okien statku zostało zwrócone w kierunku wschodzącej ziemi, a w konsekwencji, kto zrobił zdjęcia.,
**********
jeszcze przed pierwszym spotkaniem Wrighta w maju 2012 roku, zbliżył się do mojego punktu widzenia. Odsłuchał cyfrowo wyczyszczoną kopię pokładowej taśmy głosowej i rzeczywiście usłyszał dźwięki aparatu Hasselblad pstrykającego każde z trzech zdjęć Earthrise—w tym czasie, który pasowałby, gdyby Anders był fotografem na wszystkich trzech zdjęciach. „Po wysłuchaniu tego,” Wright napisał do Jima Rice 'a,” skłaniam się ku interpretacji Chaikina, czyli Bill zrobił wszystkie trzy zdjęcia.,”Spotykając go, zauważyłem również, że mniej niż minutę przed pojawieniem się ziemi na horyzoncie, Frank Borman był zajęty sterowaniem statkiem kosmicznym przez obrót o 180 stopni.
minął rok z niewielkim postępem, ale w maju 2013 Wright napisał do mnie e-mail: „myślę, że mam nowe dowody na to, że Bill Anders zrobił wszystkie trzy zdjęcia Earthrise.”Na stronie internetowej o nazwie Apollo Flight Journal, stworzonej przez historyków Davida Woodsa i Franka O' Briena, znalazł zestaw zdjęć wykonanych przez inną kamerę, działającą na czasomierzu, podczas pierwszego Earthrise., Kiedy Wright użył swojego oprogramowania do animacji, aby dopasować orientację Apollo 8 do każdego zdjęcia, zdał sobie sprawę z czegoś niezwykłego: statek kosmiczny był skierowany nosem w dół na Księżyc i nadal obracał się pod dowództwem Bormana, gdy pojawiła się ziemia. W danym momencie tylko jedna strona obracającego się statku kosmicznego była zwrócona w stronę Ziemi.
ale po której stronie? Wright obliczył kąty kamery i pole widzenia okna, a następnie symulował widok przez każde okno obracającego się statku kosmicznego, gdy poruszał się po swojej orbicie., Nagle, miał klincz: kiedy po raz pierwszy pojawił się, ziemia była widoczna tylko przez boczną szybę Andersa—i trzeba było mieć nos prawie do szyby, aby ją zobaczyć.
jesienią 2013 Wright i kolega Dan Gallagher wyprodukowali nowy film, zsynchronizowany z pokładową taśmą głosową. Zrekonstruował historyczny moment w sposób, którego nikt poza astronautami wcześniej nie doświadczył., Ale Wright dostał e-mail od urzędnika w siedzibie NASA, mówiąc: „zanim nazwiesz Franka Bormana kłamcą (co dokładnie będziesz robił), mam nadzieję, że będziesz miał żelazne dowody, aby udowodnić swoją rację.”Wright odpowiedział pełnym opisem swoich ustaleń i tego, co miały one na myśli. „Nie sądzę, żeby astronauci kłamali” – napisał. „Myślę, że byli trzema przepracowanymi, pozbawionymi snu facetami w niebezpiecznej i całkowicie bezprecedensowej podróży. Nie powinno nikogo dziwić, że mogą źle zapamiętać szczegóły o rzeczach, które nie były istotne dla misji.,”
Kiedy nowy film został opublikowany w czasie 45. rocznicy Earthrise w grudniu 2013 roku, z moją narracją, poczułem poczucie ukończenia i podziw dla pracy, którą Wright wykonał. Cieszę się, że astronauci też to lubią, ale muszę przyznać, że dowcip jest żywy i zdrowy. Kilka miesięcy temu, kiedy moja żona przesłała Bormanowi zdjęcie, które zrobiłem z całkowitego zaćmienia Słońca zeszłego lata, Borman odpisał: „świetne zdjęcie, ale Anders właśnie zadzwonił i powiedział, że je zrobił!,”
Zapisz się do Smithsonian magazine teraz za jedyne $12
Ten artykuł jest wyborem ze styczniowego/lutowego numeru Smithsonian magazine
kup