- Facebook Share
- Twitter Share
adaptacja bardzo starożytnego sportu, jeu de paume, skodyfikowany w Anglii w 1870 roku, tenis stał się głównym sportem, a następnie przez cały rok miliony fanów. Obecny na igrzyskach w latach 1896-1924, oficjalnie powrócił do programu w 1988 roku, a wielki etap Olimpijski stał się kluczowym punktem w karierze najlepszych tenisistów świata.,
spektakularny, grany dziś na różnego rodzaju nawierzchniach przez dziesiątki milionów ludzi, dla zabawy lub rywalizacji, tenis rozprzestrzenił się na cały świat. Zaprojektowany i skodyfikowany w Anglii w 1870 roku, jest bezpośrednim potomkiem jeu de paume, wynalezionego we Francji w XI wieku. Rozwój tego średniowiecznego sportu, pierwotnie uprawianego gołymi rękami, jak wynalezienie rakiety w XVI wieku i specjalny system punktacji (15, 30, 40, gra), doprowadził bezpośrednio do tenisa, w tym jego nazwę, od francuskiego słowa ” tenez!”(w znaczeniu ” here it comes!,”), co powiedziałeś przeciwnikowi, gdy miałeś służyć.
popularność tenisa w Anglii szybko wyprzedziła krokieta. W rzeczywistości, zaledwie trzy lata upłynęły między opublikowaniem przenośnego Sądu gry w tenisa przez walijskiego majora Waltera Cloptona Wingfielda w 1874 roku, pracami definiującymi pod względem kodyfikacji tenisa ziemnego, a zorganizowaniem pierwszego turnieju wimbledońskiego w 1877 roku. Decydującym elementem wprowadzonym przez Wingfielda było zastosowanie gumowej piłki, która mogła odbijać się na trawie.
ale szybko wprowadzono inne powierzchnie., Po trawie pod koniec XIX wieku wprowadzono glinę, następnie drewnianą podłogę, a znacznie później” twarde ” korty z betonowymi lub akrylowymi powierzchniami. Udział kobiet w rywalizacji tenisowej również przyszedł szybko: rywalizowały już na Wimbledonie w 1884 roku. W tym czasie grali w sukienkach z długimi rękawami, z gorsetami i czapkami. Tak ubrała się Charlotte Cooper, gdy w 1895 roku, w wieku 23 lat, zdobyła swój pierwszy tytuł Wimbledonu.,
chociaż tenis był w programie pierwszych Igrzysk ery nowożytnej w Atenach w 1896 roku, gdzie Brytyjczyk John Pius Boland wygrał w singlu mężczyzn, aby stać się pierwszym złotym medalistą w swoim sporcie, a następnie wygrał w deblu z Niemcem Friedrichem Traunem, kobiety musiały poczekać do turnieju na igrzyskach w 1900 roku w Paryżu, rozgrywanego na glinie w bukolicznym otoczeniu Ile de Puteaux w środku Sekwany.,
Charlotte Cooper, pierwsza w historii Kobieca mistrzyni olimpijska
Charlotte Cooper była jedną z niewielu zawodniczek, które służyły rzucając piłkę przed jej uderzeniem, podczas gdy większość jej przeciwników nadal służyła pod ręką. Znakomita wolleyerka, była zawodniczką atakującą, szybko podbiegała do siatki, gdy tylko miała okazję. 10 lipca wygrała w finale debla mieszanego z Reginaldem Frankiem Doherty, pokonując parę w składzie: Hélène Prévost i Harolda Mahony 6: 2, 6: 4., 11 lipca 1900 roku, pokonując w finale Francuzkę Hélène Prevost 6: 1, 6: 4, stała się pierwszą kobietą, która zapisała swoje nazwisko w historii Igrzysk Olimpijskich w indywidualnym turnieju.
ze swojej strony Doherty, z trzema medalami w Paryżu i podwójnym złotym medalem w Londynie w 1908 roku, pozostaje najbardziej utytułowanym tenisistą męskim w historii Igrzysk.
Getty Images w 1913 roku tenis zyskał popularność na całym świecie., Krajowe związki tenisowe postanowiły więc połączyć siły i ujednolicić swoje struktury. W Paryżu odbyła się międzynarodowa konferencja, w której uczestniczyło 12 państw. Z tej okazji powstała Międzynarodowa Federacja tenisa ziemnego (ILTF). Tenis pozostał w programie olimpijskim do 1924 roku, a następnie zniknął po sporze między coraz silniejszym ILTF, który bronił swoich interesów, a Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim, który stanowczo odmówił kompromisu.,
ewolucja tenisa w XX wieku
podczas nieobecności w programie olimpijskim tenis przeszedł kilka istotnych zmian, w tym koncepcję „Wielkiego Szlema” w latach 30., co oznacza wygranie czterech „głównych” turniejów, a mianowicie Australian Open, French Open, Wimbledon i US Open. A przede wszystkim koniec amatorstwa w 1968 roku, początek ery Open, kiedy sport stał się profesjonalny. W 1973 roku rozpoczął się światowy i tygodniowy ranking ATP i WTA. Rakiety też się znacznie zmieniły.,
początkowo były one wykonane z drewna, które było używane do lat 80. XX wieku.następnie przejęły nowe materiały, oferując mniejszą wagę, ale większą moc, jak grafit, Tytan, węgiel, stal itp. W latach 70. wprowadzono również tzw. tie break, który uniemożliwiał rozgrywanie setów w nieskończoność. Jeśli wynik wynosi 6, pierwszy gracz, który wygra 7 punktów, bierze set. Tylko Wimbledon zachowuje „decydujący set” (tj., piąty set) bez tie breaka, co zaowocowało rekordowym wynikiem 70 meczów do 68, przez co Amerykanin John Isner pokonał Francuza Nicolasa Mahuta po 11 godzinach i 5 minutach gry, a sam piąty set trwał 8 godzin i 11 minut, w pierwszej rundzie w 2010 roku!
Złoty Szlem-najwyższa bramka!
tenis powrócił na Igrzyska Olimpijskie w 1968 roku w mieście Meksyk, ale tylko jako sport pokazowy; a następnie ponownie w 1984 roku w Los Angeles, gdzie wygrała 15-letnia niemiecka zawodniczka Steffi Graf. Jego prawdziwy powrót do oficjalnego programu miał miejsce na igrzyskach w 1988 w Seulu., Steffi Graf zwyciężyła w singlu kobiet w tym samym roku, wygrywając cztery turnieje wielkoszlemowe. Tym samym stała się jedyną osobą, mężczyzną lub kobietą, która kiedykolwiek zdobyła „Złotego Slama”w jednym sezonie.
udział w Igrzyskach Olimpijskich stał się ważnym elementem kariery najlepszych zawodników świata. Niektórzy, podobnie jak Chilijczyk Nicolas Massu, osiągnęli szczyt swojej kariery na Igrzyskach. Po zdobyciu dwóch złotych medali w Atenach w 2004 roku (w singlu i deblu mężczyzn), posunął się aż do stwierdzenia: „byłem taki szczęśliwy, bo to moje najlepsze wspomnienie w mojej sportowej karierze., Jeśli spojrzę wstecz za 10 lat, spojrzę wstecz na to, będę taka szczęśliwa. Teraz mogę umrzeć szczęśliwy.”
inni, jak Brytyjski Andy Murray, widzieli, jak ich kariery naprawdę startują po zwycięstwie Olimpijskim: złoty medalista olimpijski w Londynie, w 2012 roku, był numerem jeden na świecie pięć lat później, z trzema Grand slamami i zwycięstwem w Pucharze Davisa. Ale przede wszystkim jest jedyną osobą w 120-letniej historii olimpijskiej, która skutecznie obroniła tytuł, w 2016 roku w Rio.
inni, jak Roger Federer, jeden z najlepszych graczy wszech czasów, uczynili gry priorytetem., Jego radość z wywalczenia złotego medalu w grze podwójnej ze Stanem Wawrinką w Pekinie w 2008 roku i srebrnego medalu w grze pojedynczej w Londynie w 2012 roku kontrastuje z ogromnym rozczarowaniem z powodu „nie bycia w stanie reprezentować Szwajcarii w Rio w 2016 roku” z powodu kontuzji.
osiągnięcie złotego Wielkiego Szlema, nawet jeśli w ciągu kariery, a nie jednego roku, stało się szczególnie cenionym osiągnięciem dla najlepszych graczy., Dokonał tego Amerykanin Andre Agassi, mistrz olimpijski z Atlanty w 1996 roku, Hiszpan Rafael Nadal, złoty medalista z Pekinu w 2008 roku oraz Amerykanka Serena Williams, mistrzyni olimpijska w grze pojedynczej kobiet w Londynie w 2012 roku. Wraz ze swoją siostrą Venus, Sereną Williams zdobyła łącznie cztery złote medale olimpijskie, natomiast jej starsza siostra poprawiła się, zdobywając srebrny medal w grze mieszanej w Rio w 2016 roku, co czyni ją tenisistką z największą liczbą medali olimpijskich: pięcioma. Tenis nadal pisać kilka wspaniałych stron w historii olimpijskiej, z bardziej spektakularne konkursy niewątpliwie jeszcze przed nami!,
- Facebook Share
- twitter Share