spotkanie porucznika Johna F. Kennedy ' ego z japońskim niszczycielem w nocy 1 sierpnia 1943 roku, może być najsłynniejszym starciem małych jednostek w historii marynarki wojennej, i to była całkowita katastrofa.
w późniejszym terminie, zapytany o wyjaśnienie, w jaki sposób stał się bohaterem, Kennedy odpowiedział lakonicznie: „to było mimowolne. Zatopili moją łódź.”
w Cieśninie Blackett, na południe od Kolombangary na Wyspach Salomona, bezgwiezdna, bez księżyca noc 1 sierpnia 1943 roku była głęboko ciemna., Taka czerń może mieć dezorientujący wpływ, nawet na doświadczonych żeglarzy.
PT-109 stał na swoim stanowisku, jeden z piętnastu kutrów typu PT („Patrol Torpedo”), które wyruszyły do ataku, uszkodziły, a może nawet zawróciły znany „Tokyo Express”.”Siły amerykańskie nadały tę nazwę mniej lub bardziej regularnemu konwojowi zaopatrzeniowemu Japońskiej Marynarki Wojennej dla żołnierzy walczących z natarciem sił amerykańskich na wyspy dalej na południe.,
Kiedy patrol faktycznie wszedł w kontakt z Tokyo Express—trzema japońskimi niszczycielami pełniącymi rolę transportowców, a czwartym służącym jako eskorta—spotkanie nie poszło dobrze. Wystrzelono trzydzieści torped, nie uszkadzając japońskich okrętów. Żadne amerykańskie okręty nie doznały trafień ani ofiar. Łodzie, które zużyły swój zestaw torped, zostały zamówione do domu. Nieliczni, którzy nadal mieli torpedy, pozostali w Cieśninie na kolejną próbę.
kolizja!
PT 109 był jednym z pozostawionych łodzi., Porucznik Kennedy spotkał się ze swoją łodzią z dwoma innymi, PT 162 I PT 169. Trzy łodzie rozeszły się, aby wykonać linię pikiety przez Cieśninę. Około 2:30 nad ranem z ciemności wyłonił się kształt 300 jardów od sterburtowego dziobu PT 109. Młody porucznik i jego załoga początkowo wierzyli, że jest to kolejna Łódź PT. Gdy okazało się, że jest to jeden z japońskich niszczycieli, Kennedy próbował obrócić się na prawą burtę, aby zabrać torpedy. Ale nie było wystarczająco dużo czasu.,
niszczyciel, później zidentyfikowany jako „Amagiri”, uderzył w PT 109 tuż przed dziobową wyrzutnią torpedową, rozrywając rufową burtę okrętu. Uderzenie rzuciło Kennedy ' ego wokół kokpitu. Większość załogi wpadła do wody. Jedyny człowiek pod pokładem, inżynier Patrick McMahon, cudem uciekł, chociaż został poważnie poparzony przez eksplodujące paliwo.
obawa, że PT 109 stanie w płomieniach skłoniła Kennedy ' ego do rozkazania ludziom, którzy pozostali na wraku, aby opuścili statek., Ale stypa niszczyciela rozproszyła płonące paliwo, a gdy ogień zaczął ustępować, Kennedy wysłał swoich ludzi z powrotem na to, co pozostało z Łodzi. Z wraku Kennedy rozkazał towarzyszącym mu ludziom, Edgarowi Mauerowi i Johnowi E. Maguire ' owi, zidentyfikować miejsca pobytu ich kolegów z załogi znajdujących się jeszcze w wodzie. Leonard Thom, Gerard Zinser, George Ross i Raymond Albert byli w stanie samodzielnie pływać.
Kennedy popłynął do McMahona i Charlesa Harrisa., Kennedy odholował rannego McMahona za pas kamizelki ratunkowej i na przemian zaklinał wyczerpanego Harrisa, aby mógł przejść przez trudne Pływanie. Tymczasem Thom wciągnął Williama Johnstona, który został osłabiony przez benzynę, którą przypadkowo połknął i ciężkie opary, które leżały na wodzie. W końcu Raymond Starkey przypłynął, skąd został wyrzucony przez szok. Unosząc się na Hulku i wokół niego, załoga dokonała inwentaryzacji.
Harold Marney i Andrew Jackson Kirksey zniknęli w kolizji, najprawdopodobniej zginęli przy zderzeniu., Wszyscy mężczyźni byli wyczerpani, a kilku zostało rannych, a kilku zachorowało od oparów paliwa. Nie było śladu innych łodzi lub statków w okolicy; mężczyźni bali się wystrzelić swoje flary z obawy przed przyciągnięciem uwagi Japończyków, którzy byli na wyspach ze wszystkich stron. Mimo że wrak wciąż był na powierzchni, nabrał wody i przewrócił się rankiem 2 sierpnia.
Po dyskusji nad opcjami, mężczyźni porzucili szczątki PT 109 i uderzyli na oddaloną o 3,5 km wysepkę.,
szukając Ziemi
Kennedy był w drużynie pływackiej na Harvardzie; nawet holując McMahona za pomocą pasa zaciskanego w zębach, był Niezrażony odległością. Niektórzy z pozostałych mężczyzn byli również dobrymi pływakami, ale kilku nie było; dwóch, Johnston i Mauer, nie potrafiło pływać w ogóle. Ci dwaj ostatni zostali przywiązani do deski, którą pozostałych siedmiu mężczyzn ciągnęło i pchało, jak tylko mogli.
Kennedy przybył pierwszy na wyspę. Nazwano ją puddingiem śliwkowym, ale ludzie nazywali ją” ptasią ” Wyspą ze względu na guano, które pokrywało Krzaki. Wyczerpany, Kennedy musiał być wspomagany przez człowieka, którego odholował na plażę., Zemdlał i czekał na resztę załogi. Ale pływanie Kennedy ' ego się nie skończyło.
zaalarmowany japońską barką, która minęła w pobliżu, Kennedy zdecydował się przepłynąć do Ferguson Passage, przez które przepłynęły Amerykańskie łodzie PT podczas operacji w Cieśninie Blackett. Skacząc po wyspie i trzymając się RAF, Kennedy udał się do przejścia, gdzie przez godzinę deptał po wodzie, zanim zdecydował, że łodzie PT były w akcji gdzie indziej tej nocy.,
podróż powrotna prawie go zabiła, gdy silne prądy wyrzuciły go do Cieśniny Blackett, a następnie z powrotem do Ferguson Passage. Wracając do zmęczonej podróży, Kennedy zatrzymał się na Leorava Island, na południowy wschód od Bird Island, gdzie spał wystarczająco długo, aby odzyskać siły na ostatnią część podróży. Wracając na Bird Island, Kennedy przespał dzień, ale także kazał Rossowi obiecać, że wyjedzie w tę samą podróż tej nocy. Ale Ross, niestety, nie widział też żadnych oznak łodzi PT.,
szukając drogi do domu
4 sierpnia Kennedy wyprowadził ludzi z powrotem do oceanu, uderzając na wyspę Olasana w nadziei znalezienia jedzenia i świeżej wody, ale także próbując zbliżyć się do Ferguson Passage. Kennedy ponownie chwycił McMahona za pasek kamizelki ratunkowej, podczas gdy reszta załogi gromadziła się wokół deski i rozbijała drogę.
Wyspa Olasana okazała się czymś w rodzaju rozczarowania. Kokosy były bardziej obfite, ale miały obrzydliwy wpływ na niektórych mężczyzn., Ludzie nie znaleźli słodkiej wody i byli zbyt zdenerwowani japońskimi patrolami, aby zbadać więcej niż mały zakątek tej większej Wyspy.
Kiedy noc 4 sierpnia stała się mokra i zimna, Kennedy postanowił spróbować następnej wyspy następnego dnia. Wyspa Naru jest ostatnią w łańcuchu, a jej wschodnie brzegi wychodzą na Ferguson Passage. Kennedy i Ross wspięli się na plażę po południu 5 sierpnia.
obawiając się patroli wroga, dwaj mężczyźni ostrożnie przeszli przez szczotkę, ale zobaczyli tylko wrak małego japońskiego statku na rafie., Na plaży zauważyli małe pudełko z japońskimi etykietami. Kiedy go otworzyli, byli zachwyceni odkryciem, że zawiera Japońskie cukierki. Jeszcze lepiej, nieco dalej na wyspie odkryli puszkę wody i jednoosobowy Kajak ukryty w krzakach.
po wypiciu drinka Kennedy i Ross wracali na plażę, gdy zobaczyli dwóch mężczyzn przy japońskim wraku. Mężczyźni, wyraźnie wyspiarze, przestraszyli się i wypłynęli z wraku kajakiem, pomimo wezwań Kennedy ' ego. Tej nocy Kennedy zabrał kajak do Ferguson Passage po raz kolejny, nie zauważając żadnych amerykańskich statków.,
Kennedy postanowił zabrać kajak z powrotem do Olasany; zatrzymał się na tyle długo, aby zebrać słodycze i wodę, aby przynieść innym mężczyznom, pozostawiając Rossa na odpoczynek do następnego ranka. Po przybyciu do Olasany Kennedy odkrył, że dwaj ludzie, których widział i Ross w Naru, nawiązali kontakt z resztą załogi. Dwaj mężczyźni, Biuku Gasa i Eroni Kumana, byli wyspiarskimi zwiadowcami dla aliantów., Ich pośpieszny wyjazd z Naru sprawił, że byli zmęczeni i spragnieni, a oni zatrzymali się na kokosy w Olasanie, gdzie Thom był
następnego ranka, 6 sierpnia, Kennedy wrócił z Gasą i Kumaną do Naru, przechwytując Rossa po drodze, gdy wracał. Wyspiarze pokazali dwóm Amerykanom, gdzie ukryta była łódź na Naru. Kennedy nie wiedział, jak wysłać wiadomość, ale Gasa pokazał mu, jak podrapać kilka słów w łuskę zielonego kokosa.
Gasa i Kumana odeszli z wiadomością—
NAURO ISL
dowódca . ., . NATIVE KNOWS
POS ' it . . . POTRAFI PILOTOWAĆ . . . 11 ALIVE
NEED SMALL BOAT . . . KENNEDY
Kiedy czekali na ratunek, Kennedy nalegał na wyjście z Rossem do przejścia Ferguson w dwuosobowym kajaku. Ciężkie morza zalały kajak i tak pobiły ludzi, że ledwo zdążyli wrócić do Naru. Ale następnego ranka, 7 sierpnia, ośmiu wyspiarzy pojawiło się w Naru krótko po przebudzeniu Kennedy ' ego i Rossa. Przywieźli żywność i instrukcje od lokalnego Allied coastwatcher, por. A. Reginalda Evansa, który polecił Kennedy ' emu przyjść na stanowisko Evansa.,
zatrzymując się wystarczająco długo na Olasanie, aby nakarmić załogę, wyspiarze ukryli Kennedy ' ego pod stosem liści palmowych i zaprowadzili go na wyspę Gomu w Cieśninie Blackett. Wczesnym wieczorem 7 sierpnia, nieco ponad sześć dni po zatonięciu PT-109, Kennedy wkroczył do Gomu. Z Evansem trzeba było jeszcze zaplanować akcję ratunkową na wodach opanowanych przez nieprzyjaciela, ale najgorsze próby PT 109 dobiegły końca.
Ratownictwo
Evans powiadomił już swojego dowódcę o odkryciu rozbitków PT-109, a dowódca bazy zaproponował wysłanie misji ratunkowej bezpośrednio do Olasany., Kennedy nalegał, aby został zabrany jako pierwszy, aby mógł kierować łodziami ratowniczymi PT 157 I PT 171, wśród raf i płycizn łańcucha wysp.
późną nocą 7 sierpnia łodzie spotkały Kennedy ' ego w miejscu spotkania, wymieniając wcześniej ustalony sygnał czterech strzałów. Rewolwer Kennedy ' ego miał tylko trzy naboje, więc pożyczył Karabin od Evansa na 4. Stojąc w kajaku, aby dać sygnał, Kennedy nie przewidział odrzutu karabinu, który wyrzucił go z równowagi i wrzucił do wody., Na pokład PT 157 wdarł się przemoczony i całkowicie zirytowany porucznik marynarki.
łodzie PT przekroczyły Cieśninę Blackett pod kierunkiem Kennedy ' ego i dotarły do Wyspy Olasana wczesnym rankiem 8 sierpnia. Wyczerpani mężczyźni z PT 109 wszyscy spali. Kennedy zaczął krzyczeć na nich, ku niezadowoleniu jego ratowników, którzy byli zdenerwowani bliskością Japończyków. Jednak akcja ratunkowa przebiegła bez incydentów, a ludzie z PT 109 dotarli do amerykańskiej bazy w Rendovie o 5:30 rano 8 sierpnia.,
za odwagę i przywództwo Kennedy został odznaczony Navy and Marine Corps Medal, a obrażenia odniesione podczas incydentu również zakwalifikowały go do purpurowego serca. Chorąży Leonard Thom otrzymał również medal Navy and Marine Corps. Ale dla Johna F. Kennedy ' ego konsekwencje tego wydarzenia były bardziej dalekosiężne niż proste dekoracje.
historia została podchwycona przez pisarza Johna Hersey 'a, który opowiedział ją czytelnikom The New Yorker i Reader' s Digest. To podążało za Kennedym w polityce i stanowiło silny fundament dla jego odwołania jako lidera.