Tło: Staphylococcus aureus jest często izolowany z próbek moczu uzyskanych od pacjentów z długotrwałą opieką. Znaczenie bakteriurii gronkowcowej jest niepewne. Założyliśmy, że S., aureus jest patogenem układu moczowego, a skolonizowany mocz może być źródłem przyszłej infekcji gronkowcowej.
metody: przeprowadziliśmy badanie kohortowe na 102 pacjentach w zakładzie opieki długoterminowej, dla których S. aureus został wyizolowany z klinicznej hodowli moczu. Pacjenci byli obserwowani przez Posiew moczu i posiew nosa, który wykonywano co 2 miesiące. Określiliśmy występowanie (1) objawowej infekcji dróg moczowych w połączeniu z izolacją S. aureus (według z góry określonych kryteriów), (2) bakteriemii gronkowcowej w połączeniu z izolacją S., aureus z moczu, oraz (3) kolejne epizody zakażenia gronkowcem.
wyniki: spośród 102 pacjentów 82% poddano niedawno cewnikowaniu moczu. 33% pacjentów miało objawowe zakażenie dróg moczowych w momencie początkowej izolacji S. aureus, a 13% było bakteriemicznych. Osiem-sześć procent początkowych izolatów moczu było opornych na metycylinę S. aureus. 71 pacjentów uzyskało dane z hodowli kontrolnej; 58% hodowli było dodatnich dla S. aureus po > lub =2 miesiące (mediana czasu trwania bakteriurii gronkowcowej, 4,3 miesiąca)., U szesnastu pacjentów wystąpiły kolejne zakażenia gronkowcowe, które wystąpiły do 12 miesięcy po początkowej izolacji S. aureus; u ośmiu zakażenia o późnym początku miały charakter bakteriemiczny. U 5 z 8 pacjentów stwierdzono, że późny izolat krwi odpowiada początkowemu izolatowi moczu za pomocą elektroforezy w polu pulsacyjnym.
wnioski: S. aureus jest przyczyną zakażenia układu moczowego u chorych z cewnikowaniem układu moczowego. Większość izolatów to oporne na metycylinę S. aureus. Bakteriuria S. aureus może prowadzić do późniejszej infekcji inwazyjnej., Skuteczność leczenia gronkowcowego w zapobieganiu późnemu wystąpieniu zakażenia gronkowcowego u pacjentów z uporczywą bakteriurią gronkowcową należy badać w kontrolowanych badaniach klinicznych.