imipramina
tabletki
forma uwalniania i rozwoju:
każda tabletka zawiera:
chlorowodorek imipraminy…………………………….. 10, 25 i 50 mg
wypełniacza, C.b. P.1 tabletki.
właściwości terapeutyczne: lek przeciwdepresyjny, skuteczny pierwszego wyboru w leczeniu depresji endogennej, a nie endogennej, depresji dystrofii mioclónica, depresji, neurotycznej i jako terapia skojarzona z neuroleptykiem do depresji dilusional., Ma wpływ na dystymię melancholijną; zwiększa pęd i inicjatywę, dlatego jest przydatny w depresji tłumionej i inwolucyjnej; poprawia wyobrażenia o winie, współczuciu, drażliwości, hamowaniu psychoruchowym, trudnościach z koncentracją, hipochondriazie i histerycznych obrazach. Zespoły depresyjne z powodu klimakterium, inwolucji, obecności i starzenia się. Obrazy depresyjne spowodowane miażdżycą, udarem mózgu, hipochondriazą lub przewlekłymi chorobami somatycznymi.,
jest stosowany jako leczenie pierwszego wyboru u pacjentów pediatrycznych w przypadku moczenia nocnego, nocnych lęków oraz u dorosłych pacjentów w przypadku nietrzymania moczu i nietrzymania moczu.
jest również przydatny dla pacjentów cierpiących na narkolepsję. Jest z powodzeniem stosowany w zaburzeniach lękowych, takich jak atak paniki, oraz u pacjentów pediatrycznych z problemami behawioralnymi, takimi jak deficyt uwagi.
był stosowany jako środek zapobiegawczy w depresji jednobiegunowej, otrzymując efekty litowe., Chociaż prawdą jest, że prowadzi to do znacznej poprawy u pacjentów z kryzysami nieobecności i mioklonicznymi opornymi na konwencjonalne leki, wciąż brakuje doświadczenia klinicznego, aby potwierdzić te wyniki.
jest również stosowany u pacjentów z nadmierną potliwością rąk, uzyskując regularne wyniki. Był stosowany w niektórych przypadkach bólu pourazowego związanego z depresją, uzyskując skromne wyniki.
przeciwwskazania: tego leku nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (tymoanaleptyki)., Przerost gruczołu krokowego, jaskra z zamkniętym kątem przesączania.
tego leku nie należy również stosować w okresie rekonwalescencji zawału mięśnia sercowego, w zaburzeniach przewodzenia serca, hepatopatii lub nefropatii, cukrzycy i innych ciężkich zaburzeniach endokrynologicznych lub metabolicznych.
w słabo kontrolowanej padaczce, gdy pacjent jest leczony inichibatorami monoaminooksydazy (IMAOs). Należy zachować ostrożność w przypadku aktywnego alkoholizmu, astmy, depresji dwubiegunowej, chorób sercowo-naczyniowych i schizofrenii.,
ogólne środki ostrożności: ponieważ imipramina może powodować uspokojenie w różnym stopniu, ważne jest, aby zalecić pacjentom, aby nie prowadzili samochodów ani nie obsługiwali sprzętu podczas leczenia, dopóki nie będzie znana ich podatność na lek.
ograniczenia stosowania w czasie ciąży i karmienia piersią: tego leku nie należy podawać w pierwszym trymestrze ciąży, a jego stosowanie w tym stanie zależy od lekarza.,
u dzieci matek leczonych w ostatnich miesiącach ciąży terapią imipraminą po urodzeniu można było zaobserwować tachypnea, tachykardię, sinicę, niedociśnienie, mioklonię, skurcz krtani i zatrzymanie moczu. Objawy te ustępują w ciągu kilku dni bez leczenia.,
ponieważ wydalanie imipraminy z mlekiem matki jest niskie, nie obserwuje się większych zmian u niemowląt karmionych piersią matek leczonych lekami przeciwdepresyjnymi; jednak biorąc pod uwagę, że noworodek ma większą przepuszczalność przewodu pokarmowego niż dorosły, a także niedojrzałość jego układu enzymatycznego i metabolicznego, rozsądne jest, aby matka nie karmiła piersią dziecka z powodu możliwej akumulacji leku w ciele dziecka.,
działania niepożądane i działania niepożądane: najczęstszymi działaniami niepożądanymi są nudności, ból głowy, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, pocenie się, zaparcia, niedociśnienie postawy, tachykardia, bolesne oddawanie moczu, nieprzyjemny smak w jamie ustnej, podjęzykowe zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie jamy ustnej, suchość jamy ustnej, która w bardzo ciężkim stopniu może powodować małe owrzodzenia języka, a także skumulowaną moniliazę.,
podczas długotrwałego leczenia często występują również stany zapalne mięśni przyusznych, czarniawe zabarwienie języka, utrata apetytu, achalazja przełyku, zmniejszone wydzielanie kwasu solnego w żołądku, zmniejszona ruchliwość jelit i skurcze; obrzęk, drżenie i zmęczenie mięśni, hipomania i pobudzenie maniakalne u osób starszych; zaburzenia rytmu serca, zawał serca, zastoinowa niewydolność serca, problemy ze snem, leukopenia, agranulocytoza, małopłytkowość i cholestatyczna żółtaczka.,
interakcje między lekami i innymi płciami: oddziałuje ze stymulantami i depresantami ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Acetazolamid i wodorowęglan sodu zwiększają efekt terapeutyczny, ponieważ zwiększają resorpcję w kanalikach nerkowych. Wraz z alkoholem dodaje się zaburzenia żołądkowo-jelitowe, a także sedację.
chlorek amonu i kwas askorbinowy zmniejszają efekt terapeutyczny, ponieważ zmniejszają wchłanianie zwrotne nerek. Leki przeciwcholinergiczne, fenotiacyny i leki przeciwhistaminowe zwiększają działanie antycholinergiczne trójpierścieni.,
zwiększają hipoprotrombinemię doustnych antykoagulantów, ponieważ zmniejszają ich degradację wątroby. Zmniejszają działanie przeciwdrgawkowe, ponieważ obniżają próg rozładowania.
barbiturany obniżają poziom w osoczu, ponieważ zwiększają katabolizm wątroby.
z benzodiazepinami i innymi środkami depresyjnymi OUN dodaje sedacji. W furazolidonie pojawiły się toksyczne psychozy.
trójpierścienie zmniejszają działanie guanetydyny, ponieważ blokują jej miejsce działania.,
nasilają depresję oddechową wywołaną przez leki, blokują hipotensyjne działanie metyldopy i rezerpiny.
metylofenidat zwiększa poziom w osoczu, ponieważ hamuje jego zniszczenie.
w przypadku inhibitorów monoaminooksydazy (IMAOs) może wystąpić pobudzenie psychomotoryczne, hipertermia, stan urojeniowy i napady padaczkowe.
zmniejszają działanie fenylobutazonu, ponieważ zmniejszają jego wchłanianie do żołądka.
sympatykomimetyki zwiększają ryzyko wysokiego ciśnienia krwi i arytmii serca., Wzajemne wzmocnienie tarczycy wzmacniają hipotensyjne działanie środków rozszerzających naczynia krwionośne.
zmiany w wynikach badań laboratoryjnych: w testach laboratoryjnych można zaobserwować wzrost fosfatazy alkalicznej, bilirubiny, aminotransferaz, a zatem symulowany jest wzór niedrożności wątroby, retencji bromosulftaleiny i obniżenia poziomu cholesterolu.
w obrazie hematologicznym: depresja szpiku kostnego z leukopenią i aplastyczną agranulocytozą i plamicą małopłytkową.,
środki ostrożności dotyczące narażenia na rakotwórczość, mutagenezę, teratogenezę i płodność: należy do kategorii D.
chociaż nie zidentyfikowano nieprawidłowości chromosomalnych u osób leczonych imipraminą, istnieją prace wykazujące działanie teratogenne u różnych gatunków zwierząt, ale nie potwierdzone bardziej kompleksowymi badaniami u pacjentów leczonych tym lekiem w czasie ciąży. Dlatego kobieta powinna powstrzymać się od używania tego środka, jeśli jest w tym stanie.,
dawka i droga podawania: doustnie.
dorośli:
depresja endogenna: 25-50 mg trzy do czterech razy dziennie; dostosuj dawkę zgodnie z odpowiedzią i potrzebami. Początkowa dawka doustna wynosi od 50 do 100 mg / dobę w dawkach pojedynczych lub podzielonych, ze stopniowym wzrostem do 250-300 mg/dobę.
u pacjentów w podeszłym wieku dawkę należy zmniejszyć o połowę.
dzieci:
depresja endogenna: powyżej 6 lat, 10 mg dwa do trzech razy dziennie. Dostosuj dawki zgodnie z potrzebami i tolerancją.,
moczenie nocne: 25-75 mg raz dziennie przed snem; maksymalnie do 2,5 mg / kg / dzień.
objawy i leczenie przedawkowania lub przypadkowego spożycia: toksyczność przedawkowania imipraminy charakteryzuje się dwiema dużymi grupami objawów zagrażających życiu pacjentów: tymi, które występują w ośrodkowym układzie nerwowym, takimi jak kryzysy napadowe, urojenia i śpiączka, oraz tymi, które wpływają na funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego i wyrażają się głównie w zmianach elektrokardiograficzne.,
przy dawkach większych niż jeden gram wystarcza na śmierć, chociaż średnią śmiertelną dawkę amitryptyliny oszacowano na 2,2. g. spośród 126 przypadków zatrucia amitryptyliną zgłoszono tylko 6 zgonów, a spośród 66 przypadków zatrucia imipraminą śmiertelność wyniosła 14, a średnia dawka śmiertelna dla tego leku wynosiła 3,6. g.,
z tych przedawkowania przedstawiony anuria, rozszerzenie źrenic, mioclonías, utrata przytomności, zespół neuron powyżej), wyraźny odruch Babiński, gorączka, drgawki, sinica, niedociśnienie lub nadciśnienie z zapaść naczyniowa, halucynacje, ruch coreatetósicos, zaburzenia rytmu i indukcji serca, śpiączka i śmierć.
leczenie kryzysu pacjent powinien być przeprowadzany od razu, ponieważ może być skomplikowane, jak sinica, jak zmiany serca., Zaleca się tutaj diazepam w dawkach od 5 do 10 mg dożylnie. W przypadku wysokiego ciśnienia krwi fentolaminę stosowano z dobrym skutkiem w dawkach 5 mg dożylnie.
w przypadku niedociśnienia tętniczego i wstrząsu potrzebne są płyny dożylne, a także leki depresyjne, duże ilości płynów mogą przyspieszyć niewydolność serca z powodu upośledzenia imipraminy w mięśniu sercowym. Substancje takie jak izoproterenol i adrenalina są przeciwwskazane ze względu na ich działanie na serce., Badanie pęcherza jest zalecane ze względu na atonię reprezentowaną przez ten narząd, a także możliwość oceny wydalania płynu. Monitorowanie elektrokardiograficzne wydaje się być najbardziej odpowiednią procedurą do oceny nasilenia zatrucia, ponieważ oznaczanie poziomów w osoczu nie odzwierciedla dokładnie stanu pacjenta; sytuacja, która, jeśli tak się stanie, przy określaniu barbituranów, etanolu lub salicylanów.,
ponieważ główne objawy zatrucia imipraminą są spowodowane działaniem antycholinergicznym, leczenie jest podobne do leczenia leków takich jak leki przeciw parkinsonom, niektóre leki przeciwhistaminowe (difenhydramina i orfenadryna) oraz atropina i skopolamina (w Meksyku toloas).
płukanie żołądka ma ogromne znaczenie, ponieważ rurka trawienna ma niską ruchliwość z powodu muskarynowych efektów antycholinergicznych, a tabletki mogą pozostawać w żołądku przez wiele godzin. Dializa nie jest przydatna, ponieważ imipramina silnie wiąże się z białkami.,
niektóre badania wykazały, że leczenie fizostygminą (antagonistą cholinoesterazy) było dobrym wynikiem; ale inni uważają terapię każdego konkretnego objawu, a także specjalną opiekę wymagającą innego zatrucia, za terapię z wyboru.
zalecenia dotyczące przechowywania: Przechowywać w temperaturze pokojowej nie większej niż 30ºC w suchym miejscu. Chroń się przed światłem.
legendy ochrony:
produkt należący do grupy III.
do jego sprzedaży wymagana jest recepta lekarska, która będzie przechowywana w aptece., Długotrwałe stosowanie nawet w dawkach terapeutycznych może powodować uzależnienie.
stosowanie tego leku w czasie ciąży podlega odpowiedzialności lekarza.
nie zostawiaj się w zasięgu dzieci. Ekskluzywna Literatura dla lekarzy.
nazwa i adres Laboratorium: Zobacz prezentację lub prezentacje.
prezentacja lub prezentacje:
źródło: S. S. A. katalog zamiennych leków generycznych dla aptek i ogółu społeczeństwa na dzień 3 sierpnia 2007 r.,demonstrować zamienność, o której mowa w artykule 75 do rozporządzenia o wprowadzanych zasobów dla zdrowia, leki wchodzące w katalogu wymiennych leków generycznych, korelowali zgodnie z wytycznymi, określonymi w NOM-177SSA1-1998, z innowacyjnymi lub benchmarku produktów wymienionych na stronach Od 11 do 22, gdzie można skonsultować.