niektórzy uczeni sugerują, że iluzja ta rezonuje filozoficznie i politycznie. Wittgenstein, jak wyjaśnia Le Penne, wykorzystuje iluzję królika-kaczki, aby odróżnić percepcję od interpretacji. Gdybyście tylko widzieli królika, powiedzielibyście: „to jest królik”, ale gdy uświadomicie sobie dwoistość, powiedzielibyście: „teraz widzę go jako królika.”Można też powiedzieć” to królik-kaczka”, co dla Wittgensteina jest raportem percepcyjnym., Le Penne sugeruje jednak, że może to być również interpretacja, ilustrująca punkt poprzez marksistowską krytykę burżuazji „naturalną skłonność do syntezy-znaczenie, żyjąc poza niepokojącą walką między tezami a siłami antytezowymi”, widząc jednocześnie kaczkę i królika.
Abulof rozwija punkt wyjaśniający, w jaki sposób iluzja krystalizuje wzajemne oddziaływanie między wolnością (wyborem) a faktycznością (wymuszoną rzeczywistością)., Jeśli widzisz tylko kaczkę, być może będziesz musiał aktywnie zdecydować się na zobaczenie królika, a gdy już to zrobisz, wybierz, który widzisz w danym momencie. Pisząc, że” gdy zobaczysz kaczkę, nie możesz jej cofnąć”, Abulof twierdzi, że ” próba odrzucenia tego, co już zrobiliśmy, może być mniej o wyborze jednej perspektywy nad inną, ale o negowaniu jednej, abyśmy nie musieli wybierać.”