Lennel Auxiliary Hospital, prywatny dom rekonwalescencyjny dla oficerów, był wiejską posiadłością należącą do majora Waltera i Lady Clementine Waring, która została przekształcona, podobnie jak wiele prywatnych domów w całej Wielkiej Brytanii, w centrum leczenia. Posiadłość obejmowała dom wiejski, kilka gospodarstw i lasy; przed wojną lennel był celebrowany za posiadanie najlepszych włoskich ogrodów w Wielkiej Brytanii., Lennel House jest dziś interesujący, jednak nie ze względu na swoje ogrody, ale dlatego, że zachował mały schowek notatek medycznych dotyczących wstrząsu muszli z Pierwszej Wojny Światowej. Przez dziki zwrot losu, szacowany 60 procent brytyjskich rekordów wojskowych z I wojny światowej zostały zniszczone w Blitz II Wojny Światowej. podobnie, 80 procent rekordów wojskowych US army z 1912 do 1960 zostały utracone w pożarze w National Personnel Records Office w St. Louis, Missouri, w 1973 roku., Tak więc, chociaż Shell shock miał być sygnałowym urazem otwierającej się wojny współczesności, i chociaż jego irytujący status diagnostyczny ma konsekwencje dla ofiar w Iraku i Afganistanie dzisiaj, stosunkowo niewiele osobistych danych medycznych z czasów Wielkiej Wojny przetrwało. Akta Lennel Auxiliary Hospital, jednak obecnie przechowywane w National Archives of Scotland, zostały zabezpieczone wśród innych domowych bałaganu w dziesięcioleciach po dwóch wojnach światowych w metalowym pudełku w piwnicy Lennel House.
w 1901 r., maj., Walter Waring, wybitny oficer i weteran wojny burskiej i liberalny poseł, poślubił Lady Susan Elizabeth Clementine Hay i sprowadził ją do Lennel House. Major był w mundurze przez większość wojny, pełnił służbę we Francji, Salonikach i Maroku, dlatego to Lady Clementine nadzorowała przekształcenie domu Lennela w dom rekonwalescencyjny dla neurastenicznych żołnierzy. Córka 10. markiza Tweeddale, „Clemmie”, jak znana była jej przyjaciołom, miała 35 lat w 1914 roku., Jest czule wspominana przez swojego wnuka Sir Ilay 'a Campbella z Succoth i jego żonę Lady Campbell, którzy mieszkają w Argyll, jako „obecność” i świetna zabawa—Wesoła, zabawna i urocza. Katalog korespondencji Lady Clementine, znajdujący się w National Archives w Szkocji, daje wymowne dowody jej uroku, odwołując się do imponującej liczby listów od pełnych nadziei zalotników, zazwyczaj młodych kapitanów, „dotyczących ich związku i możliwego zaręczyn.”
, Piękne dębowe schody zdominowały halę wejściową Lennela i prowadziły pod ozdobną szklaną kopułą na wyższe piętro, gdzie każdy oficer znalazł własną przyjemną sypialnię, z oknami otwierającymi się na ogród lub z widokiem na lasy i wzgórza Cheviot; wydaje się, że w tym samym czasie było tylko tuzin mieszkańców., Na dole prywatne studium majora Waringa zostało zaadaptowane podczas jego nieobecności na wojnę jako bagno oficerskie, a jego Panelowa biblioteka była dostępna dla księgarni: Siegfried Sassoon, który miał wyłonić się jako jeden z wybitnych poetów kronikarzy wojny, znalazł tu „przystojne wydanie octavo” powieści Thomasa Hardy ' ego i spędził deszczowy dzień starannie przycinając jej źle pocięte strony. Posiłkom przewodniczyła Oficerska gospodyni, piękna, drobna Lady Clementine.
pomimo ich wspólnego statusu oficerów, mężczyźni pochodzili z wielu środowisk. Por. R. C., Gull kształcił się w Eton, Oksfordzie i Sandhurst, zanim otrzymał swoją Komisję w listopadzie 1914 roku, na przykład podczas gdy porucznik Hayes, z 3 Pułku Royal Sussex, urodził się w Londynie, kształcił się w Anglii i Szwajcarii, a następnie wyemigrował do Kanady, gdzie przed wojną zajmował się „biznesem & rolnictwem. Funkcjonariusze byli australijskimi kierownikami stacji, biegłymi księgowymi, partnerami w firmach bankowych i, co ciekawe, ” handlowcem i odkrywcą w Afryce Środkowej.,”Ludzie widzieli działania w wielu kampaniach, na wielu frontach, w tym w wojnie burskiej. Wielu służyło pod Gallipoli, a wielu zostało rannych na Froncie Zachodnim.
życie w Lennel odbywało się w znanej i subtelnie surowej rutynie dobrze prowadzonego wiejskiego domu, z posiłkami o ustalonych porach, spokojnymi zajęciami i herbatą na tarasie. Rodzina Lady Clementine swobodnie mieszała się z Gośćmi oficerskimi, jej najmłodsza córka, „Kitty”, która miała zaledwie 1 rok, gdy wybuchła wojna, była wyjątkową ulubienicą., Był zajęty przez cały dzień wiejskimi spacerami, przyjacielskimi rozmowami, grą na pianinie, tenisem stołowym, wędkarstwem, golfem i rowerem oraz półprofesjonalnymi posiłkami, każdy oficer jednak przeszedł na emeryturę w nocy do swojego prywatnego pokoju i tutaj skonfrontował się, ostro i sam, ze stanem, który przyniósł mu to spokojne interludium w pierwszej kolejności.
„ma żywe sny o epizodach wojennych—czuje się jakby tonął w łóżku”; „śpi dobrze, ale chodzi we śnie: nigdy wcześniej tego nie robił: marzenia o Francji”; „bezsenność z żywymi marzeniami o walce”; i „sny głównie o martwych Niemcach…,Mam wyrzuty sumienia z powodu zabicia Hunów.”
zwięzłe notatki Medyczne, średnio trzy strony na pacjenta, przedstawiają każdego oficera według imienia i wieku, przytaczają jego cywilny adres, a także szczegóły pułku i służby, a także zawierają krótką sekcję” historii rodziny”, która zazwyczaj zaznacza, czy jego rodzice nadal żyją, jakąkolwiek rodzinną historię zaburzeń nerwowych i czy brat został zabity na wojnie. Wykształcenie, życie zawodowe i ocena temperamentu oficera przed jego rozpadem były również należycie kronikowane., Kapitan Kyle, na przykład, lat 23 i w służbie przez trzy lata i trzy miesiące w momencie przyjęcia do Lennel wcześniej był ” zapalonym sportowcem, cieszył się życiem dokładnie, bez nerwów.”Generał brygady McLaren był również” chętny do uprawiania sportów na świeżym powietrzu— – zawsze punkt odniesienia dla brytyjskiego zdrowia psychicznego-ale miał ” niewielu przyjaciół.”
wiele zabiegów dla neurastenicznego żołnierza. Najbardziej znany był bez wątpienia Dr., Terapie szokowe Lewisa Yeallanda, przeprowadzone w National Hospital for Paralysed and Epileptic, na Queen Square w Londynie, gdzie twierdził, że jego lek „został zastosowany do ponad 250 przypadków” (nieznana liczba z nich była cywilna). Yealland zapewnił, że jego leczenie wyleczyło wszystkie najczęstsze „zaburzenia histeryczne wojny”—drżenie i drżenie i jąkanie, paraliż i zaburzenia mowy—czasami w jednej podejrzanej półgodzinnej sesji., Elektryczne kąpiele cieplne, dieta mleczna, hipnoza, zaciski i maszyny, które mechanicznie wypychały uparte kończyny z zamrożonej pozycji, były innymi strategiami. W miarę jak wojna się rozpętała, A shell shock—zarówno wzruszający, jak i emocjonalny-został uznany za jedną z głównych dolegliwości, leczenie stało się bardziej współczujące. Odpoczynek, cisza i spokój oraz skromne działania rehabilitacyjne stały się ustalonym schematem opieki, czasami połączonym z sesjami psychoterapii, której umiejętne administrowanie różniło się od instytucji do instytucji i praktykującego do praktykującego.,
podczas gdy funkcjonariusze w Lennel byli wyraźnie pod nadzorem medycznym, nie jest oczywiste, jakie konkretne zabiegi otrzymali. Podejście Lady Clementine było praktyczne i powszechne. Była, według jej wnuka Sir Ilay, wczesnym orędownikiem terapii zajęciowej—zajmowania się pracą. Obraz, w szczególności, wydaje się być zachęcany, a zachowana fotografia w rodzinnym albumie pokazuje jadalnię Lennela otoczoną tarczami heraldycznymi, każdy oficer został poinstruowany przez Lady Clementine, aby namalować swój herb rodzinny. (A gdyby nie mieli?, – Spodziewam się, że zmyślili jednego-wspominał Sir Ilay, rozbawiony.), Ale poza naturą leczenia mężczyzn, oczywiście, było większe, Centralne, palące pytanie o to, co tak naprawdę było.
objawy zapisane w notatkach przypadków, znane z ówczesnej literatury, są wystarczająco jasne: „kołatanie serca—strach przed omdleniem…,uczucie uduszenia, zwężenia w gardle”; ” teraz czuje się zużyty & ma ból w okolicy serca”; „depresja-nadmierna reakcja-bezsenność-bóle głowy—; „nerwowość, lassitude, jest zdenerwowany nagłym hałasem”; „pacjent obawia się strzałów, śmierci i dark…In okresy czuwania wizualizuje okaleczenia, które widział i czuje przerażenie ciężkiego ognia”; ” przygnębiony z powodu niezdolności do radzenia sobie z łatwymi przedmiotami & cierpiał na ból oczu.,”I jest przypadek podporucznika Bertwistle' a, z dwuletnią służbą w 27 australijskiej piechocie, choć tylko 20 lat, którego twarz nosi ” zdziwiony wyraz twarzy „i który wykazuje” wyraźną wadę niedawnej i odległej pamięci.””Jego mentalne treści wydają się być dziecinne. Jest posłuszny”, zgodnie z zapisami, które towarzyszyły mu ze Szpitala Wojskowego Royal Victoria w Netley, na południowym wybrzeżu Anglii.,
oficjalny raport Komisji dochodzeniowej biura wojny w sprawie „Shell-Shock” sporządzony pod koniec wojny poważnie stwierdził, że „shell-shock dzieli się na dwie kategorie: (1) wstrząs mózgu lub wstrząs komotacyjny; i (2) wstrząs emocjonalny” i z nich „zostało podane jako dowód, że ofiary wstrząsu mózgu, po wybuchu skorupy, stanowiły stosunkowo niewielki odsetek (5 do 10 procent).,”Dowody na uszkodzenia spowodowane” wstrząsem wstrząsowym „były w dużej mierze anegdotyczne, oparte w dużej mierze na obserwacjach wyższych oficerów w tej dziedzinie, z których wielu, weteranów wcześniejszych wojen, było wyraźnie sceptycznych wobec wszelkich nowomodnych prób wyjaśnienia, co, ich zdaniem, było prostą utratą nerwów:” nowe dywizje często dostały „szoku skorupowego”, ponieważ wyobrażały sobie, że jest to właściwa rzecz w europejskiej wojnie”, zauważył Major Pritchard Taylor, wielokrotnie odznaczony oficer., Z drugiej strony, konsultant w Neuropsychiatrii z American Expeditionary Force poinformował o znacznie wyższym odsetku wstrząsu mózgu: 50% do 60% przypadków wstrząsu shell w jego podstawowym szpitalu stwierdziło, że ” stracili przytomność lub pamięć po tym, jak zostali wysadzeni przez skorupę.”Niestety informacje o okolicznościach takich obrażeń były bardzo przypadkowe., W teorii, oficerowie medyczni zostali poinstruowani, aby stwierdzić na formularzu ofiary pacjenta, czy był on blisko wybuchającego pocisku, ale w brudnej, szalonej praktyce przetwarzania wielu ofiar w trudnych stacjach polowych, ten najważniejszy szczegół był zwykle pomijany.
zapiski ze sprawy Lennela odnotowują jednak, że niezwykła liczba „neurastenicznych” oficerów była ofiarami bezpośredniej, dzikiej siły uderzeniowej: „doskonale, dopóki nie przewrócił się pod Varennes…,po tym nie mógł spać tygodniami”; ” był wysadzony kilka razy—a ostatnio odkrył, że jego nerwy były wstrząśnięte.”W każdym przypadku oficer jest zakopywany, wyrzucany, oszołomiony, wstrząśnięty przez wybuchające pociski. Porucznik Graves udał się prosto z Gallipoli „do linii & przez Sommę.”W walkach koło Beaumont Hamel we Francji pocisk wylądował” dość blisko & wysadził go w powietrze.,”Oszołomiony, został pomocnikiem Kompanii, po czym „udało mu się przez kilka dni kontynuować”, chociaż Złowroga ” słabość strony R rozwijała się systematycznie.”Jak na ironię, to właśnie zdolność żołnierza „do kontynuowania” wzbudziła sceptycyzm wobec prawdziwej natury jego choroby.
zakres, w jakim siła wybuchu była odpowiedzialna za wstrząs pocisku, jest bardziej niż historyczny. Według badania Rand Corporation, 19 procent amerykańskich, żołnierze wysłani do Iraku i Afganistanu, około 380 000, mogli doznać obrażeń mózgu od ładunków wybuchowych—fakt ten skłonił do porównania z brytyjskimi doświadczeniami nad Sommą w 1916 roku. W 2009 roku Amerykańska Agencja Advanced Research Projects (DARPA) upubliczniła wyniki dwuletniego, wartego 10 milionów dolarów badania wpływu siły wybuchu na ludzki mózg—i czyniąc to, nie tylko rozwinęła perspektywę nowoczesnego leczenia, ale rzuciła nowe światło na starą zagadkę wstrząsu powłoki.,
badanie wykazało, że ograniczone traumatyczne uszkodzenie mózgu (TBI) może nie wykazywać jawnych dowodów urazu—pacjent może nawet nie być świadomy urazu został poniesiony. Diagnoza TBI jest dodatkowo rozdrażniona przez cechy kliniczne-trudności w koncentracji, zaburzenia snu, zmienione nastroje – które dzieli z zespołem stresu pourazowego (PTSD), zespołem psychiatrycznym spowodowanym ekspozycją na traumatyczne wydarzenia. „Ktoś może mieć uraz mózgu i wyglądać, jakby to był PTSD”, mówi płk Geoffrey Ling, dyrektor badania DARPA.,
rozróżnienie między dwoma warunkami-PTSD i TBI, lub „emocjonalne” kontra „commotional” puzzle z I wojny światowej – zostanie wzmocnione przez najważniejsze odkrycie badania: że na niskim poziomie Blast-narażony mózg pozostaje strukturalnie nienaruszony, ale jest uszkodzony przez zapalenie. Ta ekscytująca perspektywa diagnozy klinicznej została zapowiedziana przez obserwację podczas I Wojny Światowej, że płyn rdzeniowy pobrany od mężczyzn, którzy zostali „wysadzeni”, ujawnił zmiany w komórkach białkowych. „Byli naprawdę bardzo wnikliwi”, mówi Ling o wczesnych medykach., „Twoje białka, ogólnie rzecz biorąc, są immunoglobulinami, które w zasadzie są zapalne. Więc wyprzedzali swój czas.”
” nigdy nie można powiedzieć, jak człowiek ma zamiar zrobić w akcji, ” starszy oficer zauważył w raporcie Komitetu War Office z 1922 roku, i to była ta paląca prawda samopoznania, że pacjenci w Lennel obawiali się. Zostali zdradzeni przez jąkanie i drżenie, których nie mogli kontrolować, niepokojący brak skupienia, ich niemęska depresja i niedolę., Żadna lista objawów klinicznych, taka jak zachowane zapisy pisemne, nie może wymierzyć sprawiedliwości przypadłości chorego z muszelką. Jest to skuteczniej przywołane w przerażających medycznych filmach szkoleniowych z wojny, które uchwyciły niezgodny drżenie, niekontrolowane drżenie i nawiedzające puste spojrzenia. —Z pewnością spotkano ludzi, którzy byli-inni-wspominał delikatnie Sir Ilay, mówiąc o uszkodzonych weteranach, których widział jako chłopiec – i wyjaśniono ich udział w wojnie. Ale wszyscy byliśmy wychowani po to, by pokazać dobre maniery, a nie po to, by się denerwować.,”
prawdopodobnie to szkolenie społeczne, a nie Medyczne, umożliwiło Lady Clementine pomoc i pocieszenie uszkodzonych mężczyzn, którzy udali się do Lennel. Jeśli była zaniepokojona widokami i dźwiękami, które wypełniały jej dom, nie wydaje się, aby pozwoliła. To, że ona i jej instynktowne leczenie były korzystne, jest oczywiste z tego, co jest chyba najbardziej niezwykłą cechą Archiwum Lennela—listów, które oficerowie pisali do gospodyni po opuszczeniu.,
„nie jestem w stanie wyrazić mojej wdzięczności za życzliwość i gościnność dla mnie” – napisał porucznik Craven, jakby dziękując za miły weekend na wsi. Większość listów biegnie jednak na kilka stron, ich gorliwe anegdoty oraz wyrażanie niepokojów i wątpliwości świadczą o szczerości uczuć pisarza., „Dostałem taki głęboki oddech 'Lennela', kiedy czytałem twój list”, napisał jeden oficer z Sommy w grudniu 1916 roku „& założę się, że miałeś swoje tenisówki, & bez kapelusza, & Krótka spódnica, & prawdopodobnie właśnie przyszedł ze spaceru po mokrych polach”; „czy naprawdę i naprawdę miałeś na myśli, że będę mile widziany w lennel, jeśli kiedykolwiek będę miał okazję do kolejnej wizyty?”jeden z oficerów zapytał tęsknie.,
Najbardziej oczekiwano lekkiego obowiązku-godności dalszej służby, ale bez strasznych zobowiązań. „Komisja Lekarska przysłała mnie tu na dwa miesiące lekkiego dyżuru, po którym muszę wrócić do walki!”pisze porucznik Jacob, i, jako wistful postscriptum;” czy kiedykolwiek skończyłeś ten wesoły Japoński obrazek logiczny?!,”Dla niektórych pośpiech świata zewnętrznego przyszedł do nich zbyt szybko:” byłem bardzo zirytowany małymi rzeczami & mój jąkacz wrócił” – zwierzył się jeden z oficerów. Kilka piszą z innych szpitali; „nie miałem pojęcia jak & kiedy tu przybyłem” – napisał porucznik Spencer do Lady Clementine. „Nie wiem, co naprawdę się stało, gdy zachorowałem, ale mam szczerą nadzieję, że wybaczycie mi, jeśli byłem przyczyną jakiejkolwiek nieprzyjemnej sytuacji lub niedogodności.,”
pod koniec wojny legiony weteranów shellshocked rozproszyły się w mgle historii. Można je jednak dostrzec za pomocą różnych skośnych soczewek. Pojawiają się w różnych fikcjach epoki, halucynując na ulicach Londynu lub sprzedając Pończochy od drzwi do drzwi w prowincjonalnych miastach, ich przypadkowe przywołanie wskazujące na ich znajomość dla współczesnego czytelnika.,
oficjalnie najlepiej je oglądać w aktach Ministerstwa emerytur, które pozostawało pod opieką 63 296 przypadków neurologicznych; złowieszczo liczba ta rosła, a nie spadała z biegiem lat, a do 1929 roku—ponad dekadę po zakończeniu wojny-było 74 867 takich przypadków, a ministerstwo nadal płaciło za takie zajęcia rehabilitacyjne, jak robienie koszyków i naprawa butów., Szacuje się, że 10 procent z 1.663.435 rannych wojskowych w czasie wojny byłoby przypisane wstrząsowi skorupowemu; a jednak badania tego charakterystycznego stanu—emocjonalnego, komfortu lub obu—nie były kontynuowane w latach powojennych.
po Wielkiej Wojnie Major Waring był parlamentarnym prywatnym sekretarzem Winstona Churchilla. Za pracę w Lennel House, Lady Clementine została mianowana Komandorem Imperium Brytyjskiego., Zmarła w 1962 roku, w tym czasie listy i dokumenty jej służby wojennej były przechowywane w piwnicy Lennel House; mogą być inne wiejskie domy w całej Wielkiej Brytanii z podobnymi repozytoriami. Sam dom lennela, który rodzina sprzedała w latach 90., jest obecnie domem opieki.
o losach niektórych oficerów świadczy korespondencja Pani Klementyny: „Droga Pani Waring…my śmierć biednych chłopców to straszny cios i nie zdaję sobie sprawy, że odszedł na zawsze….To zbyt okrutne, po trzech długich, zmęczonych latach oczekiwania na powrót do domu.,”Bardzo sporadycznie możliwe jest również wyśledzenie oficera przez niepowiązane źródło. Zdjęcie, które było w posiadaniu kapitana Williama McDonalda przed jego śmiercią we Francji, w 1916 roku, i które jest obecnie archiwizowane w Australian War Memorial, pokazuje go zebranego wraz z innymi oficerami na schodach Lennel House, Z Lady Clementine., Niektóre późniejsze strony zidentyfikowały wśród innych ludzi „kapitana Fredericka Harolda Tubb VC, 7th Battalion of Longwood” i odnotowały, że zginął w akcji 20 września 1917 roku; jest to ten sam „Tubby”, który napisał do Lady Clementine miesiąc wcześniej, po zakończeniu 11-godzinnego marszu, kierując swój list po prostu „w polu”: „samolot próbował strzelać do nas ostatniej nocy z pistoletu m, oprócz zrzucania różnych bomb wokół. Zeszłej nocy padał silny sztorm. Dziś pada deszcz. Ale pogoda jest ciepła., Słowo daję, że tutejszy kraj jest wspaniały, zbierane są wspaniałe plony pszenicy….”
najnowsza Książka Caroline Alexander to wojna, która zabiła Achillesa.prawdziwa historia Iliady Homera i wojny trojańskiej.,08c45f”>
