Historia języka migowego

języki migowe istnieją znacznie dłużej niż większość ludzi myśli. Czy wiesz, że istniały one w starożytnej Grecji? A nawet przed zapisem historii? Aby dać ci trochę perspektywy na to, jak niesamowity i płodny język migowy jest naprawdę, przyjrzyjmy się długiej i barwnej historii tego, jak znaki—a w szczególności ASL—powstały.,

najwcześniejsze języki migowe

nikt nie wie dokładnie, kiedy język migowy pojawił się po raz pierwszy, ale wiele źródeł zgadza się, że używanie rąk do komunikowania się było tak długo, jak język mówiony. I te wczesne systemy podpisywania były bezpośrednim wynikiem ludzi potrzebujących nowego sposobu interakcji. Naukowcy uważają, że myśliwi na otwartych równinach używali znaków, aby komunikować się ze sobą z dużych odległości. Ze względu na brak utrudnień wzrokowych w środowisku równinnym, znak był najbardziej oczywistym sposobem komunikowania się bez odstraszania zwierząt, na które polowali.,

starożytni Indianie Wielkich Równin również opracowali złożony system podpisywania. Nie jest jasne, do czego dokładnie był ten system, ale istnieje wiele różnych teorii. Popularne jest to, że znak umożliwił handel międzybranżowy. Aby przezwyciężyć bariery językowe, tubylcy opracowali ustandaryzowany system gestów dłoni, aby negocjować z plemionami, które nie mówią swoim językiem—w tym europejskimi ekspedycjami. Wiele relacji z lądowania Kolumba w Ameryce twierdzi, że tubylcy komunikowali się z jego załogą poprzez znak.,

greccy filozofowie

nie można dokładnie wiedzieć, kiedy i gdzie pierwszy głuchy wypróbował znak, ale wiemy, że pierwszy pisemny zapis języka migowego pochodził ze starożytnej Grecji. W V wieku p. n. e.filozof Platon napisał dialog Cratylus. W nim zapisał Sokrates, mówiąc: „gdybyśmy nie mieli ani głosu, ani języka, a mimo to pragnęlibyśmy objawiać sobie nawzajem rzeczy, czy nie powinniśmy, podobnie jak te, które są obecnie nieme, starać się oznaczać nasze znaczenie rękami, głową i innymi częściami ciała?,”Najwyraźniej starożytni Grecy, którzy nie potrafili mówić, rzeczywiście mieli podstawowy język migowy, aby poruszać się po codziennym życiu.

później uczeń Platona Arystoteles stał się pierwszą osobą, która odnotowała twierdzenie o głuchych—i niestety nie było to dobre. Uważał, że słyszenie mowy jest jedynym sposobem, w jaki ludzie mogą się uczyć., Według Arystotelesa kształcenie głuchych było więc zupełnie niemożliwe. Mimo, że nie było strzęp faktów dowodów na poparcie jego twierdzenia, teoria Arystotelesa chwycił i był powszechnie uważany przez następne 2000 lat na całym świecie.

a wyniki nie były ładne. W tej epoce historii, osoby głuche były postrzegane jako mniejsi ludzie, którzy nie mogli legalnie posiadać własności. Nie mogli się pobrać, ponieważ społeczeństwo obawiało się, że głuchota jest dziedziczną cechą, która zostanie przekazana przyszłym pokoleniom., Głuchym często odmawiano obywatelstwa, a nawet praw religijnych. I chociaż głuchota była uważana za haniebną niepełnosprawność, wszelkie formy znaków były odrzucane i zniechęcane, co prawie uniemożliwiało tym ludziom swobodną komunikację.

uczeni tego okresu naprawdę wierzyli, że osoby głuche nie mogą się uczyć, ale niektórzy nauczyciele nadal próbowali. W 685 r.n. e. arcybiskup Yorku, John Beverly, słynnie nauczył głuchego chłopca mówić. Ale zamiast widzieć to osiągnięcie jako dowód, że Arystoteles się mylił, myśliciele epoki uznali ten czyn za boski., Arcybiskup został później kanonizowany za dokonanie cudu, ale ludzie nadal wierzyli, że jedynym sposobem na „przezwyciężenie” głuchoty jest mówienie tym samym językiem, co ogólna ludność.

nauczyciele we Włoszech i Hiszpanii

w XVI wieku filozofowie i nauczyciele w końcu zaczęli kwestionować twierdzenie Arystotelesa, że ludzie, którzy nie słyszeli, nie mogą być wykształceni. Włoski lekarz i matematyk Girolamo Cardano (znany również jako Gerolamo lub Geronimo) był pierwszym głosem, który zakwestionował długotrwałe założenie Arystotelesa.,

Cardano twierdził, że słuch nie jest konieczny do zrozumienia idei, a nawet zaczął opracowywać własny kod gestów dłoni. Uważał, że można użyć pisanych słów dopasowanych do symboli tego, co reprezentują, aby komunikować się z głuchymi uczniami. Chociaż jego Kodeks nigdy nie został powszechnie przyjęty, używał swoich metod do nauczania własnego głuchego syna., Teorie Cardano wywarły duży wpływ na innych ówczesnych przywódców i myślicieli.

mniej więcej w tym samym czasie, co Cardano (około 1570), Hiszpański mnich Pedro Ponce de Leon rozpoczął edukację swoich głuchych uczniów—synów Hiszpańskiej szlachty. Ponieważ byli głusi, ci młodzi mężczyźni nie mogli dziedziczyć majątku. Leon nauczył ich czytać, pisać i mówić, aby mogli rościć sobie prawo do rodzinnego majątku, który słusznie do nich należał. Jego wysiłki zakończyły się sukcesem.,

zarówno Cardano, jak i Leon zainspirowali innego hiszpańskiego mnicha o imieniu Juan Pablo de Bonet do zrobienia największego kroku w historii wczesnego języka migowego. Po opracowaniu własnych metod kształcenia niesłyszących uczniów, Bonet opublikował pierwszą książkę o języku migowym w 1620 roku. Zawarł w nim własny manualny alfabet handshapów reprezentujących Dźwięki. Był to pierwszy w historii System fingerspellingu.,

mimo że te wczesne systemy zostały zaprojektowane, aby uczyć głuchych, jak mówić innymi językami, Książka Boneta nadal była rewolucyjnym punktem zwrotnym w rozwoju języka migowego jako oficjalnie uznanej formy komunikacji. Jego książka wzbudziła zainteresowanie w całej Europie edukacją niesłyszących studentów, ale dopiero w połowie XVII wieku miało miejsce kolejne przełomowe osiągnięcie w rozwoju języka migowego.

rewolucja francuskiego języka migowego

Abbe Charles Michel de l ' Eppe był francuskim księdzem katolickim, który studiował teologię i prawo., Po święceniach l ' Eppe poświęcił swoje życie opiece nad zubożałymi Francuzami i właśnie podczas tej służby w slumsach Paryża poznał dwie siostry bliźniaczki-obie głuche. Inny duchowny udzielał korepetycji dziewczętom, ale zmarł nagle. L ' Eppe wkroczył jako ich nowy nauczyciel, decyzja, która rozpoczęła jego życiową misję służenia i edukacji głuchej ludności Francji.

Francuska społeczność Głuchych używała już w Paryżu wspólnego języka migowego, który rozwinął się organicznie na przestrzeni wieków. L ' Eppe dodał do tego starego francuskiego systemu języka migowego, tworząc serię sygnałów ręcznych, aby zastąpić dźwięki alfabetu. Nauczając bliźniaków, l ' Eppe odkrył przełom w edukacji niesłyszących: głuche osoby uczą się wizualnie tych samych rzeczy, których inni uczą się słysząc., Ludzie niesłyszący i niemy mieli już język, który był tak potężny i ekspresyjny, jak mówiony francuski, a kluczem do ich edukacji było wyszkolenie ich do komunikowania się rękami zamiast głosami.

w 1760 roku l ' Eppe założył pierwszą na świecie bezpłatną publiczną Szkołę Języka Migowego, finansowaną z własnego dziedzictwa. Szkoła nosiła nazwę Institution Nationale des Sourds-Muets à Paris (Królewska instytucja Głuchoniemych). W miarę rozwoju francuskiego systemu migowego i metod nauczania l 'Eppe' a, do jego szkoły przybywali niesłyszący ludzie z całej Francji., Nawet urzędnicy z innych krajów zaczęli zwracać uwagę. Cesarz Austrii i cesarzowa Rosji wysłali nauczycieli, aby poznali styl nauczania L 'Eppe' A, a jego wpływ ostatecznie doprowadził do powstania dwudziestu jeden szkół we Francji i wielu innych krajach.

oczywiście l ' Eppe nie był jedynym wpływowym nauczycielem języka migowego w tym okresie. W Anglii Thomas Braidwood założył Braidwood 's Academy for the Deaf and Dumb mniej więcej w tym samym czasie, gdy szkoła L 'Eppe' a została otwarta we Francji., Braidwood uczył swoich uczniów przy użyciu unikalnej dwuręcznej metody języka migowego, a on był kluczowy w rozwoju tego samego brytyjskiego języka migowego używanego dziś w Wielkiej Brytanii.

ale nie wszyscy nauczyciele tamtych czasów akceptowali znak. Samuel Heinicke założył pierwszą niemiecką szkołę dla Głuchych w 1778 roku, ale w przeciwieństwie do L ' Eppe, Heinicke był zagorzałym oralistą. Fałszywie uważał, że podstawową funkcją edukacji dzieci niesłyszących powinno być rozwijanie umiejętności mówienia, aby mogły w pełni zintegrować się ze społeczeństwem słyszącym., Jest to jedyny obszar, w którym wpływy L ' Eppe wyróżniały się wśród innych europejskich nauczycieli.

l ' Eppe był naprawdę pierwszym nauczycielem „manualistą”, pierwszym liderem edukacji głuchych, który zdał sobie sprawę, że język migowy jest sposobem, w jaki osoby głuche powinny się komunikować, a nie tylko jako narzędzie pomagające im w mówieniu ustnymi językami. Oprócz utrwalania znaczenia znaku, wyjątkowe doświadczenie l ' Eppe w teologii i prawie uczyniło go cennym sprzymierzeńcem dla praw głuchych zarówno w religii, jak i sali sądowej., Był jednym z pierwszych ludzi w historii, którzy publicznie twierdzili, że osoby głuche zasługują na traktowanie jako w pełni funkcjonujące istoty ludzkie z czymś znaczącym dla społeczeństwa, nawet jeśli mówią innym językiem. Nic dziwnego, że dziś L 'Eppe jest znany jako” ojciec Głuchych.”

Sign Blossoming in the New World

w 1620 roku, dokładnie w tym samym roku, w którym Bonet wydał pierwszą książkę na temat języka migowego, Mayflower wylądował na Cape Cod w stanie Massachusetts. Była to pierwsza z wielu fal kolonistów płynących do Nowego Świata w poszukiwaniu lepszego życia., Wśród wielu imigrantów, którzy wskoczyli na statki płynące do Ameryki, była grupa osadników wywodzących się z hrabstwa Kent w Anglii. Przybyli do Massachusetts w 1690 roku, przynosząc ze sobą unikalne genetyki, które powodują dziedziczną głuchotę. Rezultatem był język migowy Marthy ' s Vineyard.

Martha ' s Vineyard jest wyspą u południowo-wschodnich wybrzeży Massachusetts i jest historycznie znaczącym miejscem dla rozwoju znaku. Dzięki unikalnej budowie genetycznej przodków Wyspy, Martha ' s Vineyard była domem dla największej głuchej populacji na kontynencie., Ci niesłyszący wyspiarze stworzyli jeden z najbardziej rozwiniętych systemów migowych w historii, być może oparty na języku używanym w Kencie. Wszyscy na Martha ' s Vineyard znali znaki i używali ich regularnie, aby komunikować się z przyjaciółmi, rodziną i sąsiadami. Ponieważ nawet słyszący członkowie tej społeczności używali języka migowego, Martha ' s Vineyard była jednym z niewielu społeczeństw na świecie, w których osoby głuche i słyszące były w pełni zintegrowane we wszystkich działaniach społecznych, obywatelskich i religijnych w połowie 1700 roku.,

oprócz słynnego znaku Martha ' s Vineyard, w Ameryce zaczęły pojawiać się inne wersje języka migowego, wszędzie tam, gdzie istniała ludność głucha. Do XIX wieku według danych church census w Stanach Zjednoczonych mieszkało około 800 głuchych dzieci. Ale język migowy był wciąż daleki od standaryzacji i nie był nawet bliski uznania za język urzędowy. Dopiero kilkadziesiąt lat później Amerykańska Edukacja niesłyszących uczyniła duży i decydujący krok naprzód.,

Wielki Gallaudet

Thomas Hopkins Gallaudet był absolwentem Yale i wyświęconym Duchownym w Hartford, Connecticut. Marzył o zostaniu zawodowym pastorem, ale jego droga przybrała inny obrót w 1814 roku, kiedy poznał dziewięcioletnią Alice Cogswell.

była głuchą córką sąsiada Gallaudeta, doktora Masona Fitcha Cogswella., Gallaudet zaprzyjaźnił się z Alice, gdy zobaczył, że inne dzieci nie bawią się z nią i zaczął uczyć ją nazw przedmiotów, rysując obrazy i słowa w ziemi. Od początku ich przyjaźni Gallaudet był zdumiony inteligencją, osobowością i entuzjazmem Alice do nauki. Wtedy nie zdawał sobie z tego sprawy, ale ten związek z tą małą dziewczynką miał zmienić na zawsze życie Gallaudeta—i życie milionów przyszłych głuchych Amerykanów.

Dr., Cogswell był zachwycony, widząc postępy córki i przekonał Gallaudeta, że powinien dowiedzieć się więcej o edukacji głuchych dzieci. Może nawet założyć szkołę. Jako wybitny członek Connecticut society, Dr Cogswell wykorzystał swoje powiązania, aby zebrać wystarczającą ilość pieniędzy, aby wysłać Gallaudet do Europy, aby studiować ustalone metody edukacji głuchych. Fundusze zostały zebrane w zaledwie jedno popołudnie i wkrótce Gallaudet znalazł się na statku płynącym do Anglii.

miał nadzieję, że zostanie przeszkolony w jednej ze szkół Braidwood dla Niesłyszących w Anglii i Szkocji, ale Braidwoods okazał się daleki od gościnności., Nie spieszyli się z rezygnacją z rodzinnych metod znakowania i czytania z ust Bez odszkodowania. A Gallaudet nie był przekonany, że ich metody nauczania są najlepszą opcją do edukacji głuchych dzieci.

zniechęcony Gallaudet rozstał się z Braidwoodami, ale wkrótce potem poznał Abbe Roch-Ambroise Curcurron Sicard, następcę L ' Eppe w paryskiej szkole dla niesłyszących. Sicard akurat odwiedził Anglię podczas podróży Gallaudeta i prowadził wykłady na temat edukacji niesłyszących wraz z dwoma jego głuchymi asystentami, Jeanem Massieu i Laurentem Clercem., Kiedy Gallaudet przedstawił się i wyjaśnił swoją wizję założenia szkoły dla Niesłyszących w Ameryce, Sicard chętnie zaprosił go do Paryża, aby nauczył się Francuskiej metody edukacji niesłyszących.

Gallaudetowi spodobało się to, co zobaczył w Paryżu. Uczył się języka francuskiego z wielkim entuzjazmem, ale szybko zabrakło mu pieniędzy i musiał wrócić do domu. Nie będąc pewnym, czy naprawdę mógłby samodzielnie założyć amerykańską szkołę, Gallaudet przekonał młodego Laurenta Clerca, aby wrócił z nim do Hartford, aby mogli razem rozpocząć szkołę., Podczas długiej morskiej podróży przez Atlantyk, Gallaudet uczył Clerca angielskiego, a Clerc nauczył Gallaudeta migać. (Powiązany artykuł: świętowanie 200 lat amerykańskiego języka migowego)

rozprzestrzenianie znaku w Ameryce Północnej

z Pomocą doktora Cogswella, Gallaudet i Clerc otworzyli pierwszą amerykańską szkołę publiczną dla Głuchych 15 kwietnia 1817 roku w Hartford 's Bennett' s City Hotel. Pierwsza klasa Gallaudeta i Clerca miała w niej tylko dziewięciu uczniów—wśród nich Alice Cogswell – ale wkrótce ich liczba wzrosła.,

wraz ze wzrostem reputacji szkoły, młodzi niesłyszący uczniowie z całego kraju udali się do Hartford, aby nauczyć się wyjątkowej mieszanki znaków Clerc i Gallaudet. Ostatecznie ich miganie rozwinęło się w amerykański język migowy (ASL), którego używa dziś społeczność Głuchych. Do 1863 roku w USA działały 22 szkoły dla głuchoniemych.,, większość założona i prowadzona przez uczniów Clerca i Gallaudeta.

najmłodszy syn Gallaudeta, Edward Miner Gallaudet, kontynuował spuściznę ojca w edukacji głuchych. Po kilku latach nauki w Hartford school, Edward Gallaudet odegrał kluczową rolę w utworzeniu pierwszego kolegium dla Głuchych w 1864, Columbia Institution for the Deaf w Waszyngtonie (później przemianowanego Gallaudet College w 1893).,

wzrost Oralistów

pomimo tego, że znak pędu nabrał w Ameryce, wciąż było wielu, którzy nie postrzegali tej powszechnej akceptacji nauczania języka migowego jako pozytywnego rozwoju. Podobnie jak oraliści w Europie, wielu amerykańskich przywódców i nauczycieli fałszywie uważało, że znak powstrzymuje głuchych uczniów. Uważali, że to tylko utrudnia ich rozwój i zachęca głuchych do izolacji od reszty społeczeństwa słyszącego. Dla oralistów jedynym sposobem, aby naprawdę uczyć niesłyszących uczniów, było wymaganie od nich mówienia po angielsku i całkowitego porzucenia znaku.,

w 1867 roku główne szkoły w Ameryce zaczęły stosować ustne metody nauczania bez języka migowego. Błędni zwolennicy, tacy jak Alexander Graham Bell—ten sam dzwon, który wynalazł telefon – byli przekonani, że edukacja ustna jest najlepszym i jedynym sposobem nauki dla głuchych dzieci. Coraz więcej szkół zaczęło uczyć uczniów niesłyszących ustnie lub wypróbowywać metody kombinowane, które nadal używały języka migowego, ale głównie koncentrowały się na czytaniu z ust i nauce mowy.,

ten trwający konflikt między edukacją ustną i manualną zakończył się niesławną konferencją mediolańską w 1880 roku. Nauczyciele głuchych z siedmiu różnych krajów zebrali się w Mediolanie we Włoszech, aby podjąć decyzje dotyczące przyszłości edukacji głuchych. Większość delegatów mocno wierzyła, że metody ustne są lepsze od języka migowego. Edward Miner Gallaudet należał do mniejszości, która bez wątpienia wiedziała, że język migowy jest podstawowym sposobem komunikacji dla osób niesłyszących i powinien być podstawowym środkiem ich nauczania., Niestety ustni delegaci wygrali głosowanie, a Konferencja w Mediolanie zdecydowała, że język migowy zostanie zakazany we wszystkich szkołach.

Ta decyzja wstrząsnęła światem edukacji niesłyszących. W ciągu następnych dziesięciu lat język migowy drastycznie zmalał, a do 1920 roku prawie 80% wszystkich programów głuchych używało metod ustnych. W niektórych klasach zakaz podpisywania był egzekwowany za pomocą okrutnych metod, takich jak Wiązanie rąk głuchych uczniów za plecami, aby zmusić ich do mówienia., Być może najbardziej godną pożałowania konsekwencją konferencji w Mediolanie był spadek liczby głuchych instruktorów w salach dla Głuchych, który spadł z 40% do zaledwie 15%.

ale mimo zakazu, język migowy nadal żył. Osoby niesłyszące nadal podpisywały się poza szkołą lub pod stołami, a język nadal się rozwijał,rozwijał i budował relacje. Na bardziej oficjalnym poziomie, W odpowiedzi na konferencję w Mediolanie, powstało Amerykańskie National Association of the Deaf., Stowarzyszenie stało się strażnikiem amerykańskiego języka migowego, aby zapewnić ochronę i zachowanie kultury Migowej i głuchych dla przyszłych pokoleń. Walczyli bezlitośnie o przywrócenie języka migowego w klasie, ale minęło prawie sto lat, zanim znak powrócił.

prawda w badaniach

przywrócenie języka migowego nastąpiło dzięki Williamowi Stokoe, uczonemu i profesorowi słuchu na Uniwersytecie Gallaudet. Stokoe przybył do Gallaudet, aby uczyć uczniów angielskiego, ale obserwując ASL z bliska, zrobił szokującą realizację.,

w tej epoce język migowy był postrzegany jako tania mimika języków mówionych, prymitywny i niewystarczający środek komunikacji dla tych, którzy nie słyszeli. Ale tło językowe Stokoe ujawniło mu o wiele więcej. Obserwując ASL zauważył, że w ogóle nie była to mimika. W rzeczywistości zawierała wszystkie znaczniki unikalnego języka z własną składnią i gramatyką., Oznaczało to, że język migowy był w pełni ukształtowanym językiem, tak jak każdy mówiony.

Stokoe opublikował swoje odkrycia w 1960 roku i opracował pierwszy słownik języka migowego. Jego praca została przyjęta z wielkim entuzjazmem w środowisku lingwistycznym i ostatecznie weszła również w społeczność głuchych. Badania Stokoe stały się trampoliną do powszechnych pozytywnych zmian w salach dla Głuchych, ponieważ nauczyciele ostatecznie zaakceptowali język migowy z otwartymi ramionami i uznali ASL za język urzędowy dla Głuchych Amerykanów.,

ostatecznie Kongres wydał w 1965 r.raport Babbidge ' a, uznając niepowodzenia oralizmu-tylko w zakresie edukacji głuchych i w końcu opowiadając się za decyzjami podjętymi na konferencji w Mediolanie. Teraz z oficjalną pieczęcią zatwierdzenia, Amerykański język migowy rozprzestrzenił się swobodnie w całym kraju i stał się integralną częścią edukacji głuchych dzieci.

język migowy dziś

język migowy jest obecnie uznawany za rodzimą metodę komunikacji i edukacji osób niesłyszących., Nikt nie wie dokładnie, ile języków migowych istnieje obecnie na całym świecie, ale istnieją unikalne metody podpisywania w prawie każdym kraju na świecie.

wiele, wiele krajów nadal nie ma silnego poparcia dla edukacji głuchych, a wiele krajów nadal nie uznaje języka migowego za język urzędowy., Ale nie ma wątpliwości, że znak rozwinął się w pełnoprawny i piękny język, który połączył głuchych na całym świecie i wpłynął na życie jednostek na całym świecie.

chcesz przeczytać więcej takich niesamowitych treści? Zapisz się do naszego newslettera ASL, The Shroom.