więcej biuletynów
„około kwadrans przed dziewiątą, kiedy opisywał zmianę, którą Bóg działa w sercu poprzez wiarę w Chrystusa, czułem, że moje serce dziwnie się rozgrzewa.”
pod koniec 1735 roku statek dotarł z Anglii do Nowego Świata., Na pokładzie był młody anglikański minister, John Wesley, który został zaproszony do służby jako pastor dla brytyjskich kolonistów w Savannah w stanie Georgia. Gdy pogoda się pogorszyła, statek znalazł się w poważnych tarapatach. Wesley, również kapelan statku, bał się o swoje życie.
ale zauważył, że grupa niemieckich Morawian, którzy byli w drodze do głoszenia kazań amerykańskim Indianom, wcale się nie bała. Podczas burzy śpiewali spokojnie., Kiedy Podróż się skończyła, zapytał Morawskiego przywódcę o jego spokój, a Morawski odpowiedział pytaniem: Czy on, Wesley, miał wiarę w Chrystusa? Wesley powiedział, że tak, ale później zastanowił się: „obawiam się, że były to próżne słowa.”
w rzeczywistości Wesley był zdezorientowany tym doświadczeniem, ale jego zakłopotanie miało doprowadzić do okresu poszukiwań duszy i ostatecznie do jednego z najbardziej znanych i następczych nawróceń w historii Kościoła.,
wychowanie religijne
Wesley urodził się w mocnym anglikańskim domu: jego ojciec, Samuel, był księdzem, a jego matka, Susanna, wiernie nauczała religii i moralności swoich 19 dzieci.
Wesley uczęszczał do Oksfordu, okazał się znakomitym uczonym i wkrótce został wyświęcony na anglikanina. W Oksfordzie wstąpił do towarzystwa (założonego przez jego brata Karola), którego członkowie złożyli śluby wieczyste, przyjmowali Komunię raz w tygodniu, modlili się codziennie i regularnie odwiedzali więzienia. Ponadto każdego popołudnia spędzili trzy godziny studiując Biblię i inne materiały dewocyjne.,
Timeline
John Bunyan pisze the Pilgrim ' s Progress
Toleration Act in England
John Wesley Born
William Carey Sails for India
z tego „świętego klubu” (jak żartobliwie nazywali go koledzy studenci) Wesley popłynął do Gruzji, aby pastor., Jego doświadczenie okazało się porażką. Kobieta, którą zabiegał w Savannah poślubiła innego mężczyznę. Kiedy próbował wyegzekwować dyscyplinę „Świętego klubu” na swoim kościele, Kongregacja zbuntowała się. Zgorzkniały Wesley powrócił do Anglii.
Serce dziwnie rozgrzane
Po rozmowie z innym Morawskim, Peterem Boehlerem, Wesley doszedł do wniosku, że brakuje mu zbawczej wiary. Choć nadal starał się być dobry, pozostał sfrustrowany. „Rzeczywiście walczyłem nieustannie, ale nie podbijałem. … Upadłem i wstałem, i upadłem ponownie.,”
24 maja 1738 roku miał doświadczenie, które zmieniło wszystko. Opisał to wydarzenie w swoim dzienniku:
„wieczorem poszedłem bardzo niechętnie do towarzystwa na Aldersgate Street, gdzie czytano przedmowę Lutra do listu do Rzymian. Około kwadrans przed dziewiątą, kiedy opisywał przemianę, jaką Bóg dokonuje w sercu przez wiarę w Chrystusa, czułem, że moje serce dziwnie się rozgrzewa., Czułem, że ufam Chrystusowi, tylko Chrystusowi dla zbawienia, i dano mi zapewnienie, że on zabrał moje grzechy, nawet moje, i uratował mnie od prawa grzechu i śmierci.”
w międzyczasie inny były członek” Świętego klubu”, George Whitefield, odniósł niezwykły sukces jako kaznodzieja, szczególnie w przemysłowym mieście Bristol. Setki ubogich klasy robotniczej, uciskanych przez industrializację Anglii i zaniedbanych przez Kościół, przeżywało emocjonalne nawrócenia pod jego ognistym kazaniem. Tak wielu odpowiadało, że Whitefield desperacko potrzebował pomocy.,
Wesley z wahaniem przyjął apel Whitefielda. Nie ufał stylowi dramatycznemu Whitefielda; kwestionował zasadność głoszenia Na Zewnątrz whitefielda( radykalna innowacja na dzień); czuł się nieswojo z reakcjami emocjonalnymi, nawet jego własne głoszenie. Ale uporządkowany Wesley wkrótce rozgrzał się do nowej metody służby.
dzięki swoim umiejętnościom organizacyjnym Wesley szybko stał się nowym liderem ruchu. Ale Whitefield był stanowczym Kalwinistą, podczas gdy Wesley nie mógł przełknąć doktryny predestynacji., Co więcej, Wesley argumentował (przeciw reformowanej doktrynie), że chrześcijanie mogą cieszyć się całym uświęceniem w tym życiu: miłowaniem Boga i swoich bliźnich, cichością i pokorą serca, powstrzymywaniem się od wszelkiego pozoru zła i czynieniem wszystkiego dla chwały Bożej. W końcu obaj kaznodzieje rozstali się.
od „metodystów” do Metodyzmu
Wesley nie zamierzał zakładać nowej denominacji, ale okoliczności historyczne i jego geniusz organizacyjny spiskowały przeciwko jego chęci pozostania w Kościele Anglii.
zwolennicy Wesleya po raz pierwszy spotkali się w prywatnych domach”.,”Kiedy Towarzystwa te stały się zbyt duże dla członków, aby troszczyć się o siebie nawzajem, Wesley zorganizował” klasy”, każda z 11 członków i liderem. Klasy spotykały się co tydzień, aby modlić się, czytać Biblię, dyskutować o swoim życiu duchowym i zbierać pieniądze na cele charytatywne. Mężczyźni i kobiety spotykali się osobno, ale każdy mógł zostać liderem klasy.,
moralny i duchowy zapał spotkań wyraża się w jednym z najsłynniejszych aforyzmów Wesleya: „czyń wszystko, co możesz, wszelkimi sposobami, na wszystkie możliwe sposoby, we wszystkich miejscach, w każdym czasie, dla wszystkich ludzi, jak możesz, tak długo, jak tylko możesz.”
ruch rozwijał się szybko, podobnie jak jego krytycy, którzy nazywali Wesleya i jego zwolenników” metodystami”, etykietą, którą nosili dumnie. Bywało gorzej niż wyzwiska: metodyści często spotykali się z przemocą, gdy opłacani przestępcy zrywali spotkania i grozili Wesleyowi życiem.,
chociaż Wesley zaplanował swoje wędrowne kazania, aby nie zakłócić lokalnych nabożeństw anglikańskich, biskup Bristolu nadal sprzeciwiał się. Wesley odpowiedział: „świat jest moją parafią— – zdanie, które później stało się sloganem misjonarzy Metodystycznych. Wesley w rzeczywistości nigdy nie zwolnił i podczas swojej służby podróżował ponad 4000 mil rocznie, głosząc około 40 000 kazań w ciągu swojego życia.
kilku anglikańskich księży, takich jak jego brat Charles, piszący hymny, przyłączyło się do tych Metodystów, ale większość ciężaru głoszenia kazań spoczywała na Janie., Ostatecznie został zmuszony do zatrudniania świeckich kaznodziejów, którzy nie mogli służyć komunii, a jedynie służyli jako uzupełnienie wyświęconej posługi Kościoła Anglii.
następnie Wesley zorganizował swoich zwolenników w „związek”, a wiele społeczeństw w ” obwód „pod przewodnictwem „superintendenta”.”Okresowe spotkania duchownych metodystycznych i świeckich kaznodziejów ostatecznie przekształciły się w „doroczną konferencję”, na której powoływani byli ci, którzy mieli służyć każdemu obiegowi, zwykle na trzyletnie kadencje.
w 1787 roku Wesley został zobowiązany do rejestracji swoich świeckich kaznodziejów jako nie-anglikanów., Tymczasem po drugiej stronie Atlantyku rewolucja amerykańska odizolowała jankeskich metodystów od ich anglikańskich powiązań. Aby wesprzeć ruch Amerykański, Wesley niezależnie wyświęcił dwóch świeckich kaznodziejów i wyznaczył Thomasa Coke ' a na superintendenta. Wraz z tymi i innymi działaniami Metodyzm stopniowo wyparł się z Kościoła Anglii—choć sam Wesley pozostał Anglikaninem aż do śmierci.,
świadcząc o jego geniuszu organizacyjnym, wiemy dokładnie, ilu wyznawców Wesley miał w chwili śmierci: 294 kaznodziejów, 71 668 członków brytyjskich, 19 misjonarzy (5 na stanowiskach misyjnych) i 43 265 członków amerykańskich z 198 kaznodziejami. Obecnie metodyści liczą około 30 milionów na całym świecie.