Streszczenie
jest to wstępne podsumowanie nadchodzącego artykułu w Oxford Research Encyclopedia of Linguistics. Sprawdź później pełny artykuł.
Francuskie języki kreolskie (FBCLs) mogą być scharakteryzowane jako grupa przez jedną historyczną i dwie właściwości językowe., Ich wspólną cechą historyczną jest to, że powstały między 16 i 19 wieku jako pojazdów (stąd ustne) języki w koloniach francuskich, poprzez kontakt językowy między ustnych odmian języka francuskiego używany przez kolonistów, a typologicznie i genetycznie różnych języków używanych przez importowanych niewolników – lub importowanych pracowników lub miejscowej ludności w przypadku Tayo, które pojawiły się w 19 wieku po zniesieniu niewolnictwa i których status FBCL jest kontrowersyjny., Cechy językowe charakteryzujące FBCLs są (1), że ich leksykon pochodzi z języka francuskiego, podczas gdy ich gramatyka (fonologia i morphosyntax) jest zarówno przypomina, i różni się od, że znanych odmian mówionego, niestandardowe, dialekt francuski; i (2), że stoją jako pierwsze języki (L1s), a mianowicie, są one nabywane przez dzieci w naturalnym procesie przyswajania języka i są używane do komunikacji uniwersalnej-w przeciwieństwie do pidgins, rodzaj języków kontaktowych używanych tylko jako wehikuł L2s do celów specyficznych interakcji (np. np. handel).,Karaiby: Ayisyen/Haitański (w niepodległej Republice Haiti); Senlisyen/Saint-Lucian (w stanie Sainte-Lucie) oraz Kreole używane na kontrolowanych przez Francję terytoriach Martyniki, Gwadelupy, Dominiki, Saint-Barthélémy i północnej części Saint-Martin; na Oceanie Indyjskim, u wybrzeży Afryki Wschodniej: Morisyen/Mauritius (na Mauritiusie), Seselwa/Seszele (na Seszelach), Rodrigé/Rodriguais (na Seszelach) Wyspy Rodrigues, kontrolowane przez Mauritius), Réyinyoné/réunionnais (na wyspie Reunion, terytorium kontrolowane przez Francję) oraz w południowej Nowej Kaledonii: Tayo.,
oprócz wspólnych cech definiujących zaproponowanych powyżej, istnieje wiele różnic między Fbcl w odniesieniu do miejsc, okresów i historycznych warunków ich powstawania; odpowiednich języków kontaktowych zaangażowanych w ich rozwój; i wynikających z nich właściwości gramatycznych.