Fracture stress Fracture

definicja/opis

kość udowa, jako największa kość w ciele, ma dziesiątki początków i wstawek mięśniowych, dzięki czemu jest podatny na obrażenia stresowe w kilku miejscach. Uraz stresowy oznacza stopniowy kompromis strukturalny spowodowany przeciążeniem treningowym., Złamania naprężeniowe mogą być niekompletne lub kompletne, a także nie przemieszczone lub przemieszczone. Złamania naprężeniowe szyjki kości udowej są uważane za wysokie ryzyko powikłań, w szczególności przesunięcia; natomiast złamania naprężeniowe wału kości udowej są niskie ryzyko.

złamania naprężeniowe występują w kościach poddawanych zmęczeniu mechanicznemu. Są one konsekwencją przekraczania powtarzalnych obciążeń submaksymalnych, co powoduje nierównowagę między resorpcją kości a tworzeniem kości.Złamania zwykle zaczynają się w miejscach dużego stresu; nazywa się to”inicjacją pęknięcia”., Jeśli to mikroskopijne pęknięcie nie jest w stanie wyleczyć i zostanie poddane dalszemu obciążeniu, mikrodamage wzrośnie, a pęknięcie powiększy się. Ten wzrost uszkodzeń może spowodować złamanie kości na poziomie makroskopowym.

poniższy film przedstawia dobre podsumowanie diagnozy i leczenia złamań udowych.

złamania naprężeniowe zostały po raz pierwszy opisane u żołnierzy pruskich przez Breithaupta w 1855 roku. Nazwano je „March fractions”, a ich cechy potwierdzono 40 lat później wraz z pojawieniem się radiografii.,W 1958 roku Devas sporządził pierwszy raport na temat złamań stres u sportowców.

złamania naprężeniowe są urazami, które występują, gdy powtarzające się i nadmierne obciążenie kości jest połączone z ograniczonym odpoczynkiem. Prowadzi to do osłabienia mięśni i niższej zdolności pochłaniania wstrząsów nogi.

Epidemiologia

złamania szyjki kości udowej stanowią około 11% urazów stresowych u sportowców. Pacjent skarży się na ból biodra lub pachwiny, który jest gorszy z obciążeniem i zakresem ruchu, zwłaszcza rotacji wewnętrznej., Istnieją 2 rodzaje złamań naprężeniowych szyjki kości udowej: złamania typu naprężeniowego (lub rozproszenia) i złamania typu kompresyjnego. Złamania naprężeniowe szyjki kości udowej typu naprężeniowego obejmują górny-boczny aspekt szyi i są najbardziej narażone na całkowite złamanie; dlatego należy je wcześnie wykryć. Złamania typu kompresyjnego są widoczne u młodszych sportowców i dotyczą dolnej przyśrodkowej szyjki kości udowej. Próba niechirurgicznego postępowania może być próbowana u pacjentów bez widocznej linii złamania na zdjęciach radiologicznych w urazach typu uciskowego. Ta kontuzja jest powszechna u biegaczy.,

złamania naprężeniowe wału kości udowej są dobrze udokumentowane w literaturze, a w jednym z badań wśród rekrutów wojskowych stanowiły 22,5% wszystkich złamań naprężeniowych. Pacjenci zazwyczaj skarżą się na słabo zlokalizowany, podstępny ból nóg, często mylony z uszkodzeniem mięśni. Badanie jest często bezogniskowe, chociaż test” fulcrum test ” może być używany przez dostawców do lokalizowania dotkniętego bólu i sugerować diagnozę. Jeśli nie ma dowodów na pęknięcie korowe w obrazowaniu, można spróbować podejścia niechirurgicznego.,

Anatomia istotna klinicznie

złamania naprężeniowe kości udowej mogą wystąpić w całej kości, jak szyja, trzon i kłykcie.Złamania naprężeniowe kości udowej rozwijają się głównie po stronie uciskowej przyśrodkowej trzonu kości udowej, w proksymalnej i środkowej części kości. Największą częstość występowania obserwuje się w szyjce kości udowej.

gdy pacjent nie dostosuje swojego treningu, pewne złamania stresowe mogą prowadzić do powikłań, nawet do punktu całkowitego złamania kości udowej głowy lub trzonu .,

objawy przedmiotowe i podmiotowe

• miejscowy ból i obrzęk
• tkliwość punktowa w badaniu palpacyjnym
• miejscowy obrzęk
• chód przedni
• bolesne i ograniczone bierne i aktywne ROM biodra i/lub kolana (zgięcie, rotacja wewnętrzna, wyprostowanie)
• ból wzrasta podczas aktywności
• ból w pachwinie
• obrzęk szpiku kostnego

miary wyników

test hop i test strojenia widelca mogą być stosowane jako test diagnostyczny, ale nie ma najnowszych dowodów na ich ważność., Innym testem jest test „pięści”, terapeuta tworzy obustronny nacisk na przednią stronę kości udowej, zaczynając od dystalnej części i przechodząc do proksymalnej. Najbardziej poprawnym testem do diagnozy jest fulcrum-test, podczas gdy terapeuta pcha się do grzbietu kolana .

diagnostyka różnicowa

• naprężenie mięśni (czworogłowy)
• tendinopatia ścięgien illiopsoasa, patrz odpowiedni rozdział w linku .,

procedury diagnostyczne

możemy korzystać z 4 metod, techniki te mogą być stosowane w różnych fazach diagnostyki i leczenia

• zwykła radiografia,
• skanowanie kości
• MRI (ma najwyższą czułość i swoistość
• ultrasonografia

Zarządzanie fizykoterapią

leczenie zachowawcze (złamanie naprężeniowe NOF)

w przypadku wyboru leczenia zachowawczego pacjent powinien być ograniczony ciężarami kulami, dopóki nie będzie całkowicie wolny od Bólu., Zwykle trwa to od 6 do 8 tygodni, ale może trwać do 14 tygodni. W tym czasie, obciążenie przez ranną stronę może być stopniowo zwiększane od nie obciążającego do dotykania palców do częściowego obciążania, jak pozwala na to ból.

można rozpocząć kondycjonowanie kończyny górnej. Hydroterapię można podjąć, nosząc nadmuchiwaną kurtkę do wsparcia. Aktywność sportowa kończyn dolnych powinna być rozpoczęta tylko wtedy, gdy istnieją wyraźne dowody połączenia złamań, zarówno radiologicznie, jak i klinicznie ., Aktywność jest zwykle rozpoczynana w sposób stopniowany, około 12 tygodni, szczególnie koncentrując się na ćwiczeniach wzmacniających i zakres ruchu wokół biodra. Pacjent powinien rozpocząć od łagodnego programu biegowego, który powinien być zwiększony w ciągu 6 do 8 tygodni, zapewniając pacjentowi pozostanie bezbolesny przez cały czas. Powrót do pełnego sportu można osiągnąć zwykle od 3 do 6 miesięcy po urazie, choć może to wymagać do roku, jeśli nie dłużej.,

interwencja chirurgiczna

Jeśli operacja NOF była konieczna pooperacyjnie, pacjent powinien pozostać bez dotykania palców kulami przez 6 tygodni, a następnie częściowym obciążeniem kulami przez kolejne 6 tygodni . Po tym, nośność jest dozwolona jako tolerowane. Rehabilitacja może następnie postępować zgodnie z powyższymi wytycznymi dla konserwatywnego zarządzania.

Ivkovic i in. zaprojektowano nowy algorytm leczenia urazów stresowych wału kości udowej. Aby rozpocząć normalny trening, muszą zostać spełnione cztery fazy, a każda faza jest oceniana za pomocą testu hop lub fulcrum., Pierwsza faza nazywa się objawową, w której pacjent musi chodzić o kulach. Druga faza jest bezobjawowa, w której pacjent może normalnie chodzić i zacząć pływać i ćwiczyć kończynę górną. W trzeciej fazie „podstawowej” pacjent może wykonywać ćwiczenia kończyn dolnych i górnych. Podczas ostatniej „fazy wznowienia” sportowiec może stopniowo rozpocząć normalny trening . Brak ponownego wystąpienia urazu po leczeniu i obserwacji przez 48-96 miesięcy .Algorytm leczenia jest bezpłatny dostępny w artykule z Ivkovic et al.,: „Złamania naprężeniowe wału kości udowej u sportowców: nowy algorytm leczenia.”

do wczesnej diagnozy zaleca się trójfazowe badanie kości. Bardzo ważne jest, aby przeprowadzić odpowiednią ocenę, historię pacjenta i mieć wysoki wskaźnik podejrzeń. Pozwoli to praktykowi uzasadnić przeprowadzenie badania kości, a tym samym zmniejszyć częstość nierozpoznanych bezobjawowych złamań naprężeniowych wału kości udowej.

potrzebna jest wczesna diagnoza. Często promienie rentgenowskie nie będą wykrywać tych urazów., Dlatego musimy przejść przez odpowiednie kanały skierowania, aby zamówić trójfazowy skan kości. Trzeba utrzymać wysoki poziom podejrzenia, zwłaszcza jeśli sportowiec doświadcza uporczywego bólu, który nie wykazuje poprawy w leczeniu.

profilaktyka

aby zapobiec złamaniom stresowym kości udowej, ludzie mogli modyfikować swoje plany treningowe i nosić amortyzujące wkładki do butów. Wkładki zmniejszają częstość występowania, ponieważ poprawiają biomechanikę, zmniejszają zmęczenie i ograniczają wpływ na podłoże., Rozmiar tych wkładek może się wahać w różnych typach, aby wspierać przodostopie i / lub palce . Również suplementacja wapnia i witaminy D może odgrywać rolę w zapobieganiu, ale ich dane są kontrowersyjne . Rozciąganie mięśni nóg podczas rozgrzewki nie ma istotnego wpływu na zapobieganie złamaniom stresowym kości udowej.