Figure-ground perception (Polski)

dla dwóch sąsiadujących ze sobą regionów pola widzenia, wspólny wynik percepcji polega na tym, że krawędź między nimi wydaje się być granicą tylko dla jednego z nich, a ten region—figura—wydaje się mieć określony kształt. Przylegający do siebie obszar—ziemia—wydaje się bezkształtna w pobliżu krawędzi, którą dzieli z figurą i jest postrzegana jako ciągła za nią. Tak więc, poza kształtem, postać wydaje się bliższa niż część naziemna, włączając w to percepcję głębi, a ziemia wydaje się być zablokowana przez figurę. To doświadczenie percepcyjne jest oznaczone jako percepcja figury-ziemi., Przykład pokazano na rysunku 1, gdzie krawędź dzielona przez Czarne i białe regiony wydaje się otaczać czarny region, a biały region wydaje się kontynuować za ukształtowanym czarnym regionem. Figury stanowią przedmioty, które postrzegamy i z którymi wchodzimy w interakcje. Dlatego też przypisywanie figur-określenie, które części danych wejściowych odpowiadają figurom – jest krytycznym składnikiem percepcji. (Podłoże jest często kształtowane przez krawędzie w pewnej odległości od figury., Na przykład, chociaż biały region na rysunku 1 jest nieoszlifowany w pobliżu granicy, którą dzieli z mniejszym czarnym regionem, jest kształtowany przez obrys granicy, którą dzieli z większym otaczającym białym regionem. Jak wyjaśnia ten przykład, region może być podłożem wzdłuż pewnej części krawędzi obwiedni, a figura wzdłuż innych części.)

przypisanie figury nie jest po prostu podane na wejściu; wynika z procesów organizacji percepcyjnej., Wiele czynników wpływa na przypisanie postaci; niektóre z tych czynników są znane od początku XX wieku, podczas gdy inne zostały zidentyfikowane na początku XXI wieku. Percepcja figura-ziemia była badana najobszerniej w widzeniu, chociaż istnieją pewne badania dotykowe (Kennedy 1993) i słuchowe (Bregman 1990) percepcja figura-Ziemia.

• 1 czynniki wpływające na przypisanie figury
  • 1.1 Klasyczne wskazówki konfiguracyjne
  • 1.,2 nieklasyczne geometryczne właściwości konfiguracyjne
• 2 sygnały głębokości
• 3 Czynniki Nieheteetyczne
  • 3.1 czynniki subiektywne
  • 3.2 częstotliwość przestrzenna
  • 3.3 skrajne krawędzie
  • 3.4 złudzenie akwarelowe
• 4 niejednoznaczna percepcja figury-podłoża
• 5 Jak zachodzi percepcja figury-podłoża?,
• 6 pytań otwartych
• 7 zalecanych lektur
• 8 referencji
• 9 patrz również

czynniki wpływające na przypisanie figury

Edgar Rubin i psycholodzy Gestalt, którzy po raz pierwszy zwrócili uwagę psychologów percepcji na początku XX wieku, zidentyfikowali niektóre z wizualnych właściwości związanych z figurami, a nie z podstawami; właściwości te są obecnie znane jako „klasyczne wskazówki konfiguracyjne.”Termin” configural ” ma zastosowanie, ponieważ sygnały te przewidują, który z dwóch sąsiadujących ze sobą regionów w polu widzenia będzie wyglądał na skonfigurowany lub ukształtowany (w porównaniu z nieuszkodzonym).,

Klasyczne sygnały konfiguracyjne

regiony wypukłe, symetryczne, mniejsze w obszarze, zamknięte lub otoczone są częściej postrzegane jako figura niż sąsiadujące regiony wklęsłe, asymetryczne, większe w obszarze lub otaczające. Te właściwości konfiguracyjne (lub” sygnały konfiguracyjne”) są zilustrowane na rysunkach 2A-2D. na rysunku 2A Czarne regiony mają wypukłe części, podczas gdy białe regiony mają wklęsłe części. Na rysunku 2b Czarne regiony są mniejsze niż białe regiony., Na rysunku 2c Czarne regiony są symetryczne wokół osi pionowej, podczas gdy białe regiony są asymetryczne. Na rysunku 2d czarny obszar jest zamknięty i otoczony białym obszarem. Na wyświetlaczach takich jak te, obserwatorzy są bardziej skłonni postrzegać Czarne regiony jako ukształtowane figury, a postrzegać białe regiony jako tło. Zauważ, że gdyby białe, a nie Czarne, regiony były wypukłe, symetryczne, mniejsze lub zamknięte, byłyby postrzegane jako liczby; efekty te nie zależą od polaryzacji kontrastowej regionów w stosunku do ogólnego tła., Kontrast z tłem jest jednak sygnałem do percepcji głębi, ponieważ obiekty o niższym kontraście wydają się bardziej odległe niż obiekty o wyższym kontraście (O ' Shea et al. 1994). Tak więc, podczas testowania skuteczności potencjalnych sygnałów konfiguracyjnych, ważne jest, aby sąsiadujące ze sobą regiony miały równy kontrast z ogólnym tłem. Osiągnęliśmy to dzięki wykorzystaniu czarno-białych obszarów na średnio szarym tle na rysunku 2a-Rysunek 2d.

znaczenie tych klasycznych właściwości konfiguracyjnych dla percepcji figury-ziemi zostało pierwotnie ujawnione poprzez demonstracje (np.,, Koffka 1935; Kohler 1929/1947; Rubin 1915/1958). Badania empiryczne popierały te demonstracje (np. Kanisza & Gerbino 1976), chociaż obowiązują pewne zastrzeżenia. Na przykład eksperymenty oceniające skuteczność symetrii jako sygnału konfiguracyjnego przyniosły niejednoznaczne wyniki (np. Pomerantz & Kubovy 1986). Ponadto ostatnio wykazano, że skuteczność wypukłości jako cue konfiguracyjnego różni się w zależności od kontekstu (Peterson & Salvagio 2008).,

Klasyczne sygnały konfiguracyjne były wszystkimi właściwościami, które można było zmierzyć na obrazie; były geometryczne, ponieważ były właściwościami prostych prostoliniowych lub krzywoliniowych linii lub kształtów na wyświetlaczach. Psychologowie Gestalt utrzymywali, że te wskazówki były w dużej mierze wrodzone i nie zależały zasadniczo od przeszłych doświadczeń jednostki (Wertheimer, 1923). Na poparcie tego twierdzenia,

• pokazali, że nowe regiony posiadające właściwości konfiguracyjne były postrzegane jako liczby (patrz rysunek 1 i rysunek 2D, na przykład)., Dowody na to, że percepcja figure-ground może przebiegać bez wkładu przeszłego doświadczenia w przypadku nowych kształtów nie eliminują możliwości, że przeszłe doświadczenie wywiera również wpływ, gdy kształty są znane.
• wykazali powszechne stosowanie klasycznych sygnałów konfiguracyjnych przez dorosłych, przynajmniej wtedy, gdy wyświetlacze były eksponowane przez długi czas. Takie ustalenia nie mogą jednak wykazywać intymności, ponieważ wysoka zgoda między dorosłymi może wynikać z uczenia się.,

dlatego nie jest jasne, czy odpowiedzi na te właściwości konfiguracyjne per se są wrodzone, czy też wyrafinowany mechanizm uczenia się ewoluował, który pozwala ludziom wyodrębnić właściwości statystyczne środowiska, w którym żyją (a sygnały konfiguracyjne są wśród tych właściwości). Zobacz również Grossberg & Swaminathan (2004) dla modelu, który wykorzystuje uczenie statystyczne do uwzględnienia niektórych efektów percepcyjnych.,

nieklasyczne geometryczne właściwości konfiguracyjne

Ostatnie eksperymenty testowane bezpośrednio, czy wcześniejsze doświadczenia mogą wpływać na przypisanie figury, i okazało się, że może, w przeciwieństwie do twierdzenia Gestalt (np Peterson et al. 1991; Peterson & Gibson 1994). Na wyświetlaczach używanych w tych eksperymentach sugerowano tylko część znanego, nazwanego obiektu po jednej stronie krawędzi; stąd kształty potencjalnie postrzegane po przeciwnych stronach krawędzi różniły się znajomością., Obserwatorzy częściej dostrzegają postać z boku krawędzi, gdzie leży znany obiekt, gdy wyświetlacz jest przedstawiony ze znanym obiektem w jego typowej pionowej orientacji (patrz rysunek 3a), a nie w orientacji odwróconej (patrz rysunek 3b). (Do przeglądu Patrz Peterson 1994). Zależność od orientacji była krytyczna dla przypisania tych efektów przeszłym doświadczeniom, a nie tylko geometrycznym właściwościom, ponieważ te pierwsze, ale nie te drugie, zmieniałyby się wraz ze zmianą z pionowej na odwróconą.,

eksperymenty wykazały również, że efekty znajomości były obserwowane tylko wtedy, gdy części znanego obiektu zostały pokazane we właściwych relacjach przestrzennych (np. gdy części przedstawiające stojącą kobietę ułożono od góry do dołu tak, jak są spotykane na świecie: Głowa, ramiona, tułów, spódnica, nogi). Nie zaobserwowano efektów znajomości podczas przestawiania części (np. patrz rysunek 3c, gdzie część przedstawiająca spódnicę znajduje się na górze, część przedstawiająca głowę znajduje się na dole, a tułów i nogi znajdują się pomiędzy nimi)., Efekty te muszą zależeć od przeszłego doświadczenia i jako takie mogą się różnić od efektów przypisanych klasycznym konfiguracyjnym wskazówkom, ponieważ przeszłe doświadczenie nie zawsze jest instancjonowane jako relacje geometryczne, podczas gdy sygnały konfiguracyjne są. Zauważamy jednak, że w eksperymentach, które opisaliśmy, przeszłe doświadczenie jest operacjonalizowane jako znana konfiguracja części, które można określić geometrycznie. Nie może być tak, że wszystkie formy przeszłych doświadczeń wpływają na przypisanie figury, ale tylko te, które są ucieleśnione geometrycznie.,

Peterson i Gibson (1994) wykazali, że znajoma konfiguracja może wpływać na przypisanie figury nawet wtedy, gdy jest sprzeczna z klasycznymi wskazówkami konfiguracyjnymi Gestalt. Rozważ wyświetlacze takie jak rysunek 3d, gdzie asymetryczny czarny obszar przedstawia znajomy obiekt (konika morskiego), podczas gdy symetryczny biały obszar przedstawia nowy kształt. Tutaj, sygnały znanej konfiguracji i symetrii konkurują ze sobą., Gdy pionowa wersja tego wyświetlacza jest na krótko odsłonięta, znana konfiguracja jest nieco silniejsza niż symetria, ale oba sygnały wydają się ze sobą konkurować, tak że kształtowana postać jest czasami widoczna po nieznanej symetrycznej (białej) stronie środkowej krawędzi. Wyniki te wykazały, że znana konfiguracja nie zawsze dominuje w innych sygnałach. Zamiast tego jest to jedna z wielu właściwości wizualnych używanych do przypisywania figur (Peterson 1994).

współcześni psycholodzy zidentyfikowali inne właściwości geometryczne, które określają, które regiony pola widzenia będą postrzegane jako figury. Na przykład

• regiony o szerokiej podstawie są bardziej prawdopodobne niż regiony o wąskiej podstawie, aby być postrzegane jako liczby(patrz rysunek 4a; Hulleman & Humphreys 2004).,
• dolny z dwóch regionów oddzielonych poziomą granicą jest bardziej prawdopodobne niż górny region być postrzegane jako rysunek (patrz rysunek 4b; Vecera et al. 2002).
• region, który wystaje do sąsiadującego regionu, może być postrzegany jako rysunek (patrz rysunek 4c; Hoffman &).

sygnały konfiguracyjne to sygnały kształtu; określają one, gdzie leży kształt względem krawędzi. Ale przypomnijmy, że region komplementarny do liczby jest często postrzegany jako kompletny za nim., Percepcyjne Ukończenie ziemi nie spotkało się z dużą uwagą w badaniu percepcji figury-ziemi. Możliwe jest, że przynajmniej niektóre właściwości konfiguracyjne mogą przekazywać informacje o głębokości, a także informacje o kształcie (Burge et al. 2005; Grossberg, 1994; Kanizsa, 1985; Nakayama, Shimojo, & Silverman, 1989), i że percepcyjne zakończenie może być najbardziej przekonujące, gdy te sygnały są obecne (patrz na przykład Peterson & Salvagio 2008).,

region, który wydaje się kształtowany, również wydaje się bliższy (choć związek ten nie zawsze utrzymuje się, np. Palmer 1999; Peterson 2003). Sygnały głębi określają, który z dwóch sąsiadujących ze sobą regionów jest bliżej widza, nawet przy braku klasycznych sygnałów konfiguracyjnych. Bliższe regiony wydają się być kształtowane przez krawędzie, które dzielą z sąsiadującymi regionami w wejściu wizualnym, a te ostatnie zazwyczaj wydają się kontynuować jako tło., Istnieje wiele empirycznych badań sygnałów głębokości: na przykład badania badają zakresy, w których różne sygnały głębokości są najbardziej skuteczne (np. cięcie & Vishton 1995) i zasady, według których sygnały głębokości łączą się (np. Landy et al. 1995). Bardzo niewiele badań bada, jak sygnały konfiguracyjne i sygnały głębokości współdziałają (ale patrz Bertamini, Martinovic, &Wuerger, 2008; Burge et al. 2005; Dresp et al. 2000; Peterson & Gibson 1993)., Takie badania są potrzebne do pełnego zrozumienia percepcji figury-ziemi.

czynniki Pozageometryczne

czynniki subiektywne

czynniki subiektywne mogą również wpływać na przypisanie figury. Na przykład, intencja widza, aby postrzegać jeden z dwóch sąsiadujących ze sobą regionów jako postać wpływa na percepcję figury-ziemi (np Peterson et al. 1991). I regiony, na które widz patrzy (regiony fiksowane) są bardziej prawdopodobne, aby być postrzegane jako liczby niż sąsiednie regiony nie fiksowane (Peterson & Gibson 1994)., Podobnie, region z udziałem jest bardziej prawdopodobne, aby być postrzegane jako rysunek niż uzupełniający nienadzorowany region, nawet bez utrwalenia (Baylis & Driver 1995; vecera et al. 2002). Czynniki subiektywne mogą zmienić prawdopodobieństwo zobaczenia postaci po jednej stronie krawędzi, ale zazwyczaj mają tendencję do nie przekraczania wskazań konfiguracyjnych.

Częstotliwość przestrzenna

region wypełniony wzorzec wysokiej częstotliwości przestrzennej jest bardziej prawdopodobne, aby być postrzegane jako postać w kształcie niż sąsiadujący region wypełniony wzorzec niskiej częstotliwości przestrzennej (patrz rysunek 5a; Klymenko& Weisstein 1986).

krawędzie krańcowe

krawędź krańcowa (EE) jest krawędzią samookreślającą się. Gdy cieniowanie i gradienty tekstur są używane do przedstawiania skrajnej krawędzi wzdłuż jednej strony granicy, ale nie drugiej, obserwatorzy wykazują silne nastawienie, aby zgłosić, że strona EE jest bliżej niż strona nie-EE (Palmer & Ghose 2008)., Próbka jest pokazana na rysunku 5b, gdzie skrajna krawędź leży po lewej stronie środkowej granicy. Potrzebne są badania, aby określić, czy skrajne krawędzie są wskazówkami głębokości, wskazówkami figuralnymi, czy obiema.

Iluzja akwarelowa

rozważ obszar ograniczony dwoma cienkimi kolorowymi liniami, które są równoległe do siebie i stykają się ze sobą. Jedna z kolorowych linii kontrastuje mniej z tłem niż druga., Pinna, Werner& Spillmann (2003) wykazał, że w tych warunkach kolor o niskim kontraście rozprzestrzenia się prostopadle od linii i wypełnia ograniczony obszar; nazwali to zjawisko ” iluzją akwarelową.”Pokazali, że region, przez który rozprzestrzenia się kolor, jest bardziej widoczny jako Liczba, niż bez koloru. Niewiele wiadomo o iluzji akwarelowej jako figuralnej; w przeciwieństwie do innych figuralnych wskazówek, nie była ona badana w odosobnieniu, zawsze oddziaływała z jednym lub kilkoma innymi figuralnymi wskazówkami.,

Rysunek 6:

rysunek-percepcja podłoża może być niejednoznaczna. Najbardziej znanym przykładem niejednoznacznego przedstawienia postaci-ziemi jest motyw wazon-twarze Rubina; adaptacja oryginalnego obrazu pokazana jest na rysunku 6. Na tym wyświetlaczu widzowie mogą postrzegać centralny biały region lub otaczający czarny region jako postać w dowolnym momencie., Kiedy Biały region wydaje się być figurą, ma określony kształt, taki, który przypomina białą wazę lub kielich. Czynniki, które sprzyjają postrzeganiu białego obszaru jako rysunku, obejmują częściową symetrię, mały obszar, zamknięcie i obudowę. Gdy zewnętrzne czarne obszary wydają się być postaciami, mają określone kształty, które przypominają dwa profile ludzi stojących naprzeciw siebie. Czynnik znajomości sprzyja postrzeganiu czarnych regionów jako Liczb. (Globalna symetria czarnych regionów również odgrywa rolę.,)

obserwuj, jak czarne obszary na rysunku 6 wydają się bezkształtne, gdy są postrzegane jako podstawa do białej wazony, ale wyglądają jak profile twarzy, gdy są postrzegane jako figury. Podobnie, obserwuj, jak biały obszar wydaje się bezkształtny, gdy jest postrzegany jako ziemia do czarnych twarzy profilu, ale wydaje się być w kształcie wazonu, gdy jest postrzegany jako postać. Tak więc regiony wydają się bezkształtne (przynajmniej w pobliżu krawędzi, którą dzielą z figurami), gdy są postrzegane jako podstawy, chociaż te same regiony wydają się kształtowane, gdy są postrzegane jako figury.,

jak przebiega percepcja figury-ziemi?

pozorna bezkształtność regionów sąsiadujących z figurami doprowadziła do wniosku, że percepcja figury-ziemi wynika z konkursu „zwycięzca bierze wszystko”. Ostatnie dowody behawioralne pokazują, że konkurencja ma miejsce (np. Peterson & Lampignano 2003; Peterson & Enns 2005). Ale co to jest konkurowanie? Niektóre modele sugerują, że konkurencja zachodzi między jednostkami krawędziowymi skierowanymi w przeciwnych kierunkach, które istnieją wszędzie w polu widzenia (Kienker et al., 1986; O 'Reilly & Vecera 1998; Vecera et al. 2000). Jednostki brzegowe, które wygrywają konkurs, są postrzegane jako granice figur, podczas gdy te, które przegrywają konkurencję, są tłumione. Inni teoretycy twierdzą, że kształty kandydata – czyli kształty, które mogą być postrzegane po przeciwnych stronach krawędzi-konkurują ze sobą bezpośrednio. Zwycięski kształt jest postrzegany jako postać, podczas gdy losujący kształt jest tłumiony (Peterson & Gibson 1994)., Zgodnie z hipotezą konkurencji kształtu, najnowsze dowody wskazują, że kształty, które są sugerowane, ale nie postrzegane, po stronie Ziemi krawędzi są tłumione (Peterson & Skow 2008). Wiele percepcji figure-ground można modelować w kategoriach interakcji między reprezentacjami granicznymi i powierzchniowymi 3D, które przestrzegają komplementarnych reguł obliczeniowych (Grossberg, 1994, 1997; Kelly & Grossberg, 2000), które obejmują zarówno interakcje kooperacyjne, jak i konkurencyjne.

, Konieczne są dalsze badania mające na celu odkrycie charakteru konkursu. Na przykład, eksperymenty badające, w jaki sposób sygnały głębokości zmieniają konkurencję między kształtami są potrzebne do wyjaśnienia mechanizmów percepcji figura-Ziemia.

pytania otwarte

1. Kiedy dwa regiony dzielą granicę, percepcje inne niż percepcja figure-ground mogą i mogą wystąpić (Kennedy 1974). Na przykład wspólna granica może wydawać się krawędzią trójwymiarowego obiektu, a dwa regiony mogą być postrzegane jako różne twarze lub powierzchnie tego obiektu., Alternatywnie, oba regiony mogą być postrzegane jako figury, jak w przypadku wydruków Eschera i powtarzających się wzorów płytek lub wzorów w paski. Lub, można zauważyć kształt otworu w tym powierzchni, w której otwór został wycięty wydaje się być blisko powierzchni, ale otwór wydaje się mieć kształt. Rozważ na przykład otwór w kształcie dłoni wycięty na kawałku metalu. Jak zmienią się teorie na temat percepcji, gdy weźmiemy pod uwagę te inne możliwe wyniki?

2. Krawędzie oddzielają powierzchnie zarówno w dotyku, jak i w widzeniu, a percepcja figury-ziemi występuje (Kennedy 1993)., Istnieją analogiczne postrzeganie w słuchu, smaku i zapachu, jak również. Czy te same mechanizmy wytwarzają percepcję figure-ground przez zmysły?

3. Istnieje wiele innych rodzajów wieloznacznych postaci, w tym obuoczne bodźce rywalizacji i bodźce odwracalne, takie jak kaczka / królik i Kostka szyi. Zaproponowano, aby interakcje między mechanizmami współpracy i konkurencji odegrały kluczową rolę w wyjaśnieniu wielu z tych odwróceń. Czy porównania różnych rodzajów niejednoznacznych bodźców mogą rzucić światło na to, gdzie i jak działają mechanizmy konkurencji w mózgu?

4., Wiele wiadomo o rozwoju percepcji głębi, ale niewiele jest prac empirycznych nad rozwojem sygnałów konfiguracyjnych, być może dlatego, że psychologowie Gestalt ustalali, że są wrodzeni. Jaka jest trajektoria rozwojowa percepcji figury-ziemi?

Polecane Lektury

Koffka, K., 1935. Zasady psychologii Gestalt. Oxford, Anglia: Harcourt, Brace.

Vision science: Photons to phenomenology.

Kimchi, R., Behrmann, M. & , Organizacja percepcyjna w wizji: perspektywy behawioralne i neuronowe.

• Lawrence M. Ward (2008) Scholarpedia, 3(10): 1538.

• Naotsugu Tsuchiya i Christof Koch (2008) Uwaga i świadomość. Scholarpedia, 3 (5): 4173.

• Randolph Blake i Frank Tong (2008) Scholarpedia, 3(12): 1578.

• Valentino Braitenberg (2007) Scholarpedia, 2(11): 2918.

• Zhong-Lin Lu i Barbara Anne Dosher (2007) psychologia poznawcza. Scholarpedia, 2 (8): 2769.,

• James Meiss (2007) Scholarpedia, 2(2): 1629.

• Dejan Todorovic (2008) Scholarpedia, 3(12): 5345.

• Howard Eichenbaum (2008) pamięć. Scholarpedia, 3 (3): 1747.

• Rodolfo Llinas (2008) Scholarpedia, 3 (8): 1490.

• Hermann Haken (2008) samoorganizacja funkcji mózgu. Scholarpedia, 3 (4): 2555.

• Dale Purves, William T. Wojtach, Catherine Howe (2008) Visual illusions: An Empirical Explanation. Scholarpedia, 3 (6): 3706.,

• baingio Pinna (2008) akwarela iluzja. Scholarpedia, 3 (1): 5352.

Bregman, A. S., 1990. Analiza sceny słuchowej: percepcyjna Organizacja dźwięku.

Widzenie 3D i percepcja figury-ziemi przez korę wzrokową. Percepcja & Psychofizyka, 55, s. 48-120.

Grossberg, S.,& Swaminathan, G, 2004. Laminarny model korowy do percepcji 3D skośnych i zakrzywionych powierzchni oraz obrazów 2D: rozwój, uwaga i bistabilność., Badania nad wizją, 44, s. 1147-1187.

& Salience części wizualnych. Poznań, 63, s. 29-78.

Hulleman, J. & Nowy sygnał do rysowania-kodowanie uziemienia: polaryzacja góra-dół. Vision Research, 44, PP. 2779-2791.

Kanizsa, G., 1985. Organizacja w wizji: eseje w percepcji Gestalt. Nowy Jork: Praeger.

Psychologia percepcji obrazu. Jossey-Bass.

Rysunek i ślepy. New Haven, CT: Yale University Press.,

Koffka, K., 1935. Zasady psychologii Gestalt. Oxford, Anglia: Harcourt, Brace.

Köhler W., 1929/1947. Psychologia Gestalt. NY: New American Library.

Kienker, P. K., Sejnowski, T. J., & . 1986. Oddzielenie figury od ziemi siecią równoległą. Percepcja, 15, S. 197-216.

O ' Shea, R. P., Blackburn, S. G., & Ono, H., 1994. Kontrast jako sygnał głębi. 34, s. 1595-1604.

Vision science: Photons to phenomenology. ,

Procesy rozpoznawania obiektów mogą i działają przed organizacją figure-ground. Current Directions in Psychological Science, 3, PP. 105-111.

& Pamięć ukryta dla nowatorskich pokazów figur-Ziemi zawiera historię konkurencji granicznej. 2008-08-22 12: 00: 00

Rubin 1958. Rysunek-percepcja w: odczyty w percepcji. Tłumaczenie z niemieckiego M. Wertheimer. Princeton, NJ: Van Nostrand. (Oryginalna praca opublikowana w 1915 roku.,)

Wertheimer, M., 1923. Prawa organizacji w formach percepcyjnych. Psycologische Forschung, 4, pp. 301-350.

patrz również

Uwaga i świadomość, samoorganizacja funkcji mózgu, iluzje wizualne: empiryczne Wyjaśnienie