Dzień Kanady

uchwalenie brytyjskiej Ustawy o Ameryce Północnej z 1867 roku (dziś zwanej Ustawą konstytucyjną z 1867 roku), która skonfederowana Kanada, została celebrowana 1 lipca 1867 roku, z biciem dzwonów w kościele katedralnym św. Jakuba w Toronto i „ogniskami, fajerwerkami i iluminacjami, wycieczkami, pokazami wojskowymi oraz muzycznymi i innymi rozrywkami”, jak opisano we współczesnych relacjach., 20 czerwca następnego roku gubernator generalny Wicehrabia Monck wydał proklamację królewską z prośbą o świętowanie rocznicy Konfederacji, jednak święto to nie zostało ustanowione ustawowo aż do 15 maja 1879 roku, kiedy zostało wyznaczone jako dzień Dominium, nawiązując do odniesienia w brytyjskiej ustawie o Ameryce Północnej do kraju jako Dominium. Święto początkowo nie było dominujące w kalendarzu Narodowym; wszelkie uroczystości były organizowane przez lokalne społeczności, a gubernator generalny zorganizował imprezę w Rideau Hall., Do 1917 r. nie odbyły się żadne większe uroczystości—a następnie przez kolejną dekadę-odpowiednio złote i diamentowe rocznice Konfederacji.

w 1946 roku Philéas Côté, członek Izby Gmin z Quebecu, wprowadził ustawę o zmianie nazwy Dominion Day NA Canada Day. Ustawa została szybko przyjęta przez niższą izbę, ale została wstrzymana przez Senat, który zwrócił ją do gmin z zaleceniem, aby święto przemianować na Święto Narodowe Kanady, poprawka, która skutecznie zabiła projekt ustawy.,

od 1958 roku rząd kanadyjski zaczął organizować obchody Dnia Dominium. W tym samym roku ówczesny premier John Diefenbaker zażądał od Sekretarza Stanu Ellen Fairclough zorganizowania odpowiednich wydarzeń z budżetem w wysokości 14 000 dolarów. Parlament tradycyjnie obradował 1 lipca, ale Fairclough przekonał Diefenbakera i resztę gabinetu federalnego do udziału w obradach., Oficjalne uroczystości składały się zazwyczaj z uroczystości kolorowych na Parliament Hill w godzinach popołudniowych i wieczornych, po których odbył się masowy koncert zespołu i pokaz sztucznych ogni. Fairclough, który został ministrem obywatelstwa i Imigracji, później rozszerzył ustawy o występy grup ludowych i etnicznych. Dzień stał się również bardziej swobodny i zorientowany na rodzinę., Stulecie Kanady w 1967 roku jest często postrzegane jako ważny kamień milowy w historii kanadyjskiego nacjonalizmu i dojrzewania Kanady jako odrębnego, niezależnego kraju, po którym dzień Dominium stał się bardziej popularny wśród przeciętnych Kanadyjczyków. Pod koniec lat 60-tych XX wieku w Ottawie pojawiły się multikulturowe koncerty transmitowane w kraju, a fête stało się znane jako Festival Canada. Po 1980 roku rząd kanadyjski zaczął promować obchody Dnia Dominium poza stolicą kraju, udzielając dotacji i pomocy miastom w całym kraju, aby pomóc w finansowaniu lokalnych działań.,

niektórzy Kanadyjczycy na początku lat 80. nieformalnie nazywali święto dniem Kanady, co wywołało pewne kontrowersje: zwolennicy twierdzili, że nazwa Dominion Day była utrzymaniem z epoki kolonialnej, argumentem nadanym pewnym impulsom przez Patrycję kanadyjskiej konstytucji w 1982 roku, a inni twierdzili, że potrzebna jest alternatywa, ponieważ termin ten nie tłumaczy się dobrze na Francuski., Z drugiej strony, wielu polityków, dziennikarzy i autorów, takich jak Robertson Davies, odrzuciło tę zmianę w tym czasie, a niektórzy nadal utrzymują, że była to bezprawna i niepotrzebna przerwa w tradycji. Inni twierdzili, że Dominion był powszechnie niezrozumiany, a konserwatywnie skłonni komentatorzy postrzegali tę zmianę jako część znacznie większej próby liberałów, aby „zmienić markę” lub ponownie zdefiniować historię Kanady., Publicysta Andrew Cohen nazwał Dzień Kanady terminem ” miażdżącej banalności „i skrytykował go jako”wyrzeczenie się przeszłości, błędne odczytanie historii, obciążone polityczną poprawnością i historyczną ignorancją”.

święto zostało oficjalnie przemianowane w wyniku ustawy prywatnego posła, która została przyjęta przez Izbę Gmin 9 lipca 1982, dwa lata po pierwszym czytaniu., Tylko 12 posłów było obecnych, gdy projekt ustawy został ponownie przyjęty, o osiem mniej niż konieczne kworum; jednak zgodnie z zasadami parlamentarnymi kworum jest wykonalne tylko na początku posiedzenia lub gdy poseł zwraca na to uwagę. Grupa przyjęła ustawę w ciągu pięciu minut, bez debaty, inspirując „narzekania na niedoskonałość procesu”. Spotkał się z większym oporem w Senacie., Ernest Manning argumentował, że uzasadnienie zmiany było oparte na błędnym rozumieniu nazwy, a George McIlraith nie zgadzał się ze sposobem uchwalenia ustawy, wzywając rząd do bardziej „godnego postępowania”. Ostatecznie jednak Senat uchwalił ustawę. Wraz z przyznaniem Królewskiej zgody, nazwa święta została oficjalnie zmieniona na Dzień Kanady 27 października 1982 roku.