jak sam Chrystus daje jasno, nikt z nas nie będzie żonaty w niebie (Mt 22,23-30). Pozostając niezamężnymi w tym życiu, kapłani są bardziej skonfigurowani do ostatecznego, eschatologicznego stanu, który będzie wszystkim naszym.
Paweł wyraźnie zaznacza, że pozostawanie samotnym pozwala na niepodzielną uwagę w służbie Panu (1 Kor 7,32-35). Zaleca celibat wszystkim (1 Kor 7,7), ale przede wszystkim sługom, którzy jako żołnierze Chrystusa apelują, by powstrzymywali się od „spraw cywilnych” (2 Tm 2,3-4).,
kanonicznie księża nie mogą się żenić z wielu powodów. Najpierw kapłani należący do zakonów składają śluby celibatu. Po drugie, podczas gdy księża diecezjalni nie składają ślubów, składają obietnicę celibatu.
Po Trzecie, Kościół ustanowił przeszkody, które blokują Ważność małżeństw usiłowanych przez tych, którzy zostali wyświęceni. Kanon 1087 stwierdza: „osoby, które są w zakonach świętych, unieważniają małżeństwo.,”
ta przeszkoda pozostaje tak długo, jak kapłan nie został z niej zwolniony, nawet jeśli miał próbować małżeństwa cywilnego, nawet jeśli opuścił Kościół i wstąpił do niekatolickiej sekty, nawet jeśli całkowicie odstąpił od wiary chrześcijańskiej. Nie może być prawomocnie żonaty po święceniach, chyba że otrzyma dyspensę od Stolicy Apostolskiej(CIC 1078 §2, 1).