dla świadczeniodawców

wirus

świnka jest chorobą wirusową wywoływaną przez paramyksowirusa, członka rodziny Rubulawirusów., Średni okres inkubacji świnki wynosi od 16 do 18 dni, z przedziałem od 12 do 25 dni.

cechy kliniczne

Świnka zwykle wiąże się z bólem, tkliwością i obrzękiem w jednym lub obu śliniankach przyusznych (okolicy policzka i szczęki). Obrzęk zwykle osiąga szczyt w ciągu 1 do 3 dni, a następnie ustępuje w ciągu następnego tygodnia. Opuchnięta tkanka popycha kąt ucha do góry i na zewnątrz. W miarę nasilania się obrzęku kąt żuchwy poniżej ucha nie jest już widoczny. Często kość szczękowa nie może być odczuwalna z powodu obrzęku przyusznej., Jedna przyuszna może pęcznieć przed drugą, a u 25% pacjentów tylko jedna strona pęcznieje. Inne gruczoły ślinowe (podżuchwowe i podjęzykowe) pod podłogą jamy ustnej również mogą puchnąć, ale robią to rzadziej (10%).

niespecyficzne objawy prodromalne mogą poprzedzać zapalenie przyuszne o kilka dni, w tym gorączkę niskiego stopnia, która może trwać 3 do 4 dni, bóle mięśni, jadłowstręt, złe samopoczucie i ból głowy. Zapalenie przyusznika zwykle trwa co najmniej 2 dni, ale może utrzymywać się dłużej niż 10 dni. Zakażenie świnką może również występować tylko z niespecyficznymi lub głównie objawami ze strony układu oddechowego, lub może być bezobjawowe., Nawracające zapalenie przyuszne, gdy zapalenie przyuszne po jednej stronie ustąpi, ale następuje kilka dni do tygodni później przez zapalenie przyuszne po drugiej stronie, może również wystąpić u pacjentów z świnką. Przypadki zaszczepione są mniej narażone na wystąpienie ciężkich objawów lub powikłań niż przypadki niedoszczepione lub nieszczepione.

zakażenie świnką jest najczęściej mylone z obrzękiem węzłów chłonnych szyi., Obrzęk węzłów chłonnych można różnicować przez dobrze określone granice węzłów chłonnych, ich położenie za kątem kości szczęki oraz brak występu ucha lub zaciemnienie kąta szczęki, które są cechami świnki.

Tło

przed U.,Program szczepień S. świnki rozpoczął się w 1967 roku, około 186,000 przypadków zgłaszano każdego roku, a wiele więcej nie zgłoszonych przypadków miało miejsce. Choroba powodowała powikłania, takie jak trwała głuchota u dzieci, a czasami zapalenie mózgu, które rzadko może prowadzić do śmierci. Od czasów sprzed szczepienia w Stanach Zjednoczonych odnotowano ponad 99% spadek zachorowań na świnkę. Z roku na rok liczba przypadków świnki może wynosić od około kilkuset do kilku tysięcy. Jednak ogniska nadal występują, nawet wśród wysoce zaszczepionych populacji.,

przenoszenie

wirus świnki replikuje się w górnych drogach oddechowych i jest przenoszony na osobę poprzez bezpośredni kontakt ze śliną lub kroplami oddechowymi osoby zakażonej świnką. Ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa wzrasta im dłużej i im bliższy jest kontakt osoby z osobą chorą na świnkę. Za okres zakaźny uważa się okres od 2 dni przed do 5 dni po wystąpieniu zapalenia przyusznego, chociaż wirus został wyizolowany ze śliny już 7 dni przed wystąpieniem i do 9 dni po wystąpieniu zapalenia przyusznego., Wirus świnki wyizolowano również do 14 dni w moczu i nasieniu.

gdy osoba choruje na świnkę, powinna unikać kontaktu z innymi od momentu diagnozy do 5 dni po wystąpieniu zapalenia przyusznego, pozostając w domu z pracy lub szkoły i przebywając w oddzielnym pokoju, jeśli to możliwe.

do góry strony

powikłania

powikłania świnki obejmują zapalenie jąder, zapalenie jajnika, zapalenie sutka, zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu, zapalenie trzustki i ubytek słuchu. Powikłania mogą wystąpić przy braku zapalenia przyusznego i występują rzadziej u zaszczepionych pacjentów., Niektóre powikłania świnki występują częściej u dorosłych niż u dzieci.

zapalenie jąder występuje u około 20-30% nieszczepionych i 6-7% zaszczepionych poubertalnych mężczyzn chorych na świnkę. U 60% do 83% mężczyzn z zapaleniem jąder świnki, tylko jedno jądro jest dotknięte. Zapalenie jąder świnki nie jest związane z niepłodnością, ale może prowadzić do zaniku jąder i niedowładu. Wśród młodzieży i dorosłych kobiet chorych na świnkę w Stanach Zjednoczonych odsetek zachorowań na zapalenie jajnika i zapalenie sutka wynosi ≤1%., Jednak te powikłania mogą być trudniejsze do rozpoznania i są prawdopodobnie niedokonane. Zapalenie trzustki, głuchota, zapalenie opon mózgowych i zapalenie mózgu odnotowano w mniej niż 1% przypadków w ostatnich Stanach Zjednoczonych ognisk. Zgłaszano przypadki zapalenia nerek i zapalenia mięśnia sercowego oraz inne następstwa, w tym paraliż, drgawki, porażenie nerwów czaszkowych i wodogłowie u pacjentów ze świnką, ale są one bardzo rzadkie. Śmierć ze świnki jest niezwykle rzadka. Nie odnotowano zgonów związanych ze świnką w Stanach Zjednoczonych podczas ostatnich ognisk świnki.,

Świnka w czasie ciąży

Świnka występująca u kobiet w ciąży jest na ogół łagodna i nie jest cięższa niż u kobiet nie będących w ciąży. Podobnie jak inne infekcje, istnieje teoretyczne ryzyko, że świnka we wczesnych miesiącach ciąży może powodować powikłania. Większość badań nad wpływem świnki ciążowej na płód przeprowadzono w latach 50. -60., kiedy choroba występowała częściej, zanim szczepionka przeciw śwince była dostępna., W jednym z badań z 1966 r. stwierdzono związek między zakażeniem świnką w pierwszym trymestrze ciąży a wzrostem częstości samoistnego poronienia lub wewnątrzmacicznej śmierci płodu 1, ale wynik ten nie został zaobserwowany w innych badaniach2. Jedno z badań dotyczących niskiej masy urodzeniowej w stosunku do świnki w okresie ciąży nie wykazało istotnego powiązania1., Chociaż istnieją doniesienia o przypadkach wrodzonych wad rozwojowych u niemowląt urodzonych przez matki, które miały świnkę w czasie ciąży, w jedynym prospektywnym, kontrolowanym badaniu stwierdzono, że odsetek wad rozwojowych był podobny u matek, które miały świnkę, i tych, które nie miały świnki w czasie ciąży3.

Dowiedz się więcej o zapobieganiu infekcjom w czasie ciąży.

Świnka u zaszczepionych osób

osoby, które wcześniej otrzymały jedną lub dwie dawki szczepionki MMR mogą nadal zachorować na świnkę i przenieść chorobę., Podczas epidemii świnki w społecznościach wysoce zaszczepionych odsetek przypadków, które występują wśród osób, które zostały zaszczepione, może być wysoki. Nie oznacza to, że szczepionka jest nieskuteczna. Skuteczność szczepionki ocenia się poprzez porównanie częstości napadów u osób zaszczepionych z częstością napadów u osób, które nie zostały zaszczepione. W przypadku ognisk wysoce zaszczepionych populacji osoby, które nie zostały zaszczepione przeciwko śwince, zwykle mają znacznie większy wskaźnik ataku świnki niż osoby, które zostały w pełni zaszczepione., Objawy choroby są na ogół łagodniejsze, a powikłania są rzadsze u osób zaszczepionych.

szczepienie

szczepienie jest najlepszym sposobem zapobiegania śwince i jej powikłaniom. Szczepionka ta wchodzi w skład złożonych szczepionek przeciw odrze-śwince-różyczce (MMR) i odrze-śwince-różyczce-ospie wietrznej (MMRV). Dwie dawki szczepionki przeciw śwince są skuteczne w zapobieganiu chorobie w 88% (zakres od 31% do 95%); jedna dawka jest skuteczna w 78% (zakres od 49% do 91%).,

w październiku 2017 r.Komitet Doradczy ds. praktyk Immunizacyjnych (ACIP) zalecił, aby osoby zidentyfikowane przez organy zdrowia publicznego jako należące do grupy zwiększonego ryzyka zachorowania na świnkę z powodu wybuchu świnki otrzymały trzecią dawkę szczepionki MMR. Celem zalecenia jest poprawa ochrony osób znajdujących się w ognisku choroby świnki i powikłań związanych ze świnką.

• Twój dział zdrowia udzieli informacji na temat grup podwyższonego ryzyka, które powinny otrzymać dawkę., Jeśli podejrzewasz epidemię lub nie masz pewności, czy twój pacjent należy do grupy podwyższonego ryzyka, skontaktuj się z lokalnym Departamentem Zdrowia, aby uzyskać więcej informacji.
• nie należy podawać trzeciej dawki, chyba że pacjent należy do grupy podwyższonego ryzyka określonej przez lokalne organy zdrowia publicznego.
• nie wykazano, aby szczepionka MMR zapobiegała chorobom u osób już zakażonych świnką i nie powinna być stosowana jako profilaktyka po ekspozycji w bezpośrednich bliskich kontaktach.

Patrz zalecenia szczepienia świnki.,

do góry strony

Klasyfikacja przypadków

aby uzyskać informacje na temat klasyfikacji przypadków świnki, odwiedź Stronę Krajowego Systemu Nadzoru chorób podlegających obowiązkowi zgłoszenia (Nndss) dotyczącą świnki lub sekcję badań laboratoryjnych podręcznika nadzoru chorób, którym można zapobiec szczepionkom (2018), Rozdział 9: Świnka.

badania laboratoryjne w diagnostyce świnki

RT-PCR i hodowla wirusowa służą do potwierdzenia zakażenia świnką. Wymazy z policzka są najczęściej używane do badania RT-PCR, ale mocz i płyn mózgowo-rdzeniowy mogą być również używane w szczególnych sytuacjach., Serologia IgM może być również stosowana w diagnostyce zakażenia świnką. Status szczepienia pacjenta i czas pobierania próbek są ważne dla interpretacji wyników badań laboratoryjnych. Negatywny wynik testu nie wyklucza zakażenia świnką.

zgłaszanie przypadków świnki

świnka jest chorobą podlegającą zgłoszeniu na szczeblu krajowym, a wszystkie przypadki należy zgłaszać do państwowego lub lokalnego departamentu zdrowia. Skontaktuj się ze swoim państwowym Departamentem Zdrowia, aby uzyskać więcej informacji na temat zgłaszania świnki w swoim stanie.,

zapobieganie i kontrola świnki w placówkach opieki zdrowotnej

przenoszenie świnki w placówkach opieki zdrowotnej, choć nie jest częste, miało miejsce w przeszłości, w przypadku szpitali i zakładów opieki długoterminowej, w których przebywają młodzież i dorośli. Informacje o tym, jakie środki należy podjąć, aby zapobiegać i zwalczać świnkę w placówkach opieki zdrowotnej, można znaleźć w sekcji poświęconej opiece zdrowotnej podręcznika nadzoru nad chorobami, którym można zapobiec szczepionkom (2018), Rozdział 9: Świnka

Góra strony

Przypisy

1. Siegel m, Fuerst HT, Peress NS., Porównawcza śmiertelność płodu w chorobach wirusowych matki. Prospektywne badania nad różyczką, odrą, świnką, ospą wietrzną i zapaleniem wątroby. N Engl J Med 1966;274(14): 768-71.
2. Wilson CB, Nizet V, Maldonado YA, Remington JS, Klein JO. Choroby zakaźne płodu i noworodka Remingtona i Kleina. 8. Wydanie, Elsevier Health Sciences, 2016.
3. Siegel M. wady wrodzone po ospie wietrznej, odrze, śwince i zapaleniu wątroby. Wyniki badania kohortowego. JAMA 1973;226(13):1521-4.