b) zbieżne granice płyt i subdukcji
w centrach rozprzestrzeniania, Nowa litosfera jest stale generowana. Ponieważ jednak całkowita powierzchnia ziemi pozostaje stała, litosfera musi również zostać zniszczona. Strefy zbieżności płyt to miejsca tego zniszczenia. W tych strefach gęstsza Płyta tonie poniżej mniej gęstszej płyty( z prędkością kilku cm na rok), która sama pozostaje unosząca się nad astenosferą., Ten proces geodynamiczny, zachodzący wzdłuż okopów głębinowych, nazywany jest subdukcją. Ogromne siły, które występują podczas tego procesu, powodują wielkie trzęsienia ziemi. Materiał zeskrobany z płyty opadającej jest włączany do sąsiednich gór w postaci mikropłytek lub akreowanych terran. Kiedy subdukcyjna Płyta oceaniczna osiąga głębokość około 100 kilometrów, następuje częściowe topnienie bogatej w wodę skorupy oceanicznej i niektórych warstw płaszcza., Powstająca w ten sposób nowo utworzona magma jest mniej gęsta niż otaczające ją skały płaszcza i w konsekwencji, gdy zgromadzą się wystarczające ilości, będą powoli rosnąć. Większość wschodzącej magmy zostanie umieszczona w pokrywającej się skorupie kontynentalnej, gdzie ochłodzi się i wykrystalizuje na głębokości kilku kilometrów. Pozostała magma ostatecznie migruje na powierzchnię, gdzie może spowodować liczne i czasami wybuchowe erupcje wulkaniczne wzdłuż łuku wulkanicznego.
łuk wulkaniczny jest zwykle tworzony przez łańcuch wulkanów. Znajduje się w odległości około 100 km w głąb lądu., Kiedy dwie płyty oceaniczne zderzają się ze sobą, starsza i tym samym cięższa z dwóch subduktów znajdujących się pod drugą, inicjując aktywność wulkaniczną w sposób podobny do tej, która występuje na granicy oceaniczno-kontynentalnej płyty zbieżnej i tworząc wulkaniczny łuk wyspowy.
tam, gdzie dwa kontynenty zbliżają się do siebie, dno morskie ulega subdukcji, powodując wulkanizm typu łukowego. Przy zderzeniu dwóch płyt kontynentalnych subdukcja ustaje, ponieważ żadna z płyt kontynentalnych nie ulegnie pod sobą. Rezultatem jest kolizja dwóch bloków kontynentalnych., Podczas tej kolizji skorupa kontynentalna jest składana, układana i zagęszczana, a na ogół skracana. Na tej granicy rozwija się szeroka Strefa intensywnego odkształcenia. Granicę tę wyznacza pasmo górskie, które często występuje jako pas magmowy wzdłuż szwu. Cały proces formowania się gór, w którym skorupa kontynentalna może zagęścić się nawet do 70 km (np. Himalaje) nazywa się orogenezą.