w filmie i telewizji, ilekroć pojawia się perspektywa psa, scena jest zwykle edytowana w kolorze czarnym, białym i szarym—jaskrawoczerwone róże wyglądają matowo i ciemno, a świeżo ścięta trawa wydaje się bardziej sztuczna niż naturalna. Ale czy to powszechne ujęcie psiego oka jest zgodne z rzeczywistością? Czy najlepszy przyjaciel człowieka jest naprawdę ślepy na wszystkie kolory?
cóż, może warto zadzwonić do Hollywood, żeby się poskarżyć, bo filmowcy się mylą., Psy nie widzą w czerni i bieli, ale są to, co nazywamy „daltonistą”, co oznacza, że mają tylko dwa receptory kolorów (zwane stożkami) w oczach, podczas gdy większość ludzi ma trzy. Dla ludzi, aby być uważane daltonistą, muszą mieć niedobór w ich kolorowe widzenie, zwykle w wyniku wady w produkcji stożków w oku. Daltonizm u ludzi może oznaczać, że jeden z trzech ludzkich receptorów kolorów nie działa prawidłowo, pozostawiając niektóre tylko dwa stożki robocze., Ten rodzaj ślepoty kolorów jest znany jako dichromacy-alternatywa dla wspólnego ludzkiego trichromacy-i podobne do postrzegania kolorów psa. Technicznie rzecz biorąc, psy są daltonistami (w najbardziej ludzkim tego słowa znaczeniu).
ale jeśli psy są daltonistami, to jakie kolory widzą, a które nie? Receptory barwne w oku działają poprzez postrzeganie tylko pewnych długości fal światła. U ludzi każdy stożek postrzega, mniej więcej, długości fal światła, które odpowiadają czerwonemu, zielonemu i niebiesko-fioletowemu., Poprzez nakładanie się i mieszanie spektrum kolorów, które postrzegają trzy ludzkie stożki, jesteśmy w stanie zobaczyć szeroką gamę kolorów. U psów, jednak, dwa receptory kolorów w oczach postrzegają długości fal światła, które odpowiadają niebieski i żółty, co oznacza, że psy zobaczyć tylko w kombinacjach niebieski i żółty. Więc zamiast jasnych czerwonych róż, psy prawdopodobnie zobaczyć żółtobrązowe płatki, a żywa zielona trawa wygląda bardziej odwodnione i martwe.