Columbia Icefield powstało w okresie Wielkiego zlodowacenia lub Illinoisan (238,000 do 126,000 PCE). Pierwszy rozwój pola lodowego zakończył się w ostatnich tysiącleciach wczesnego okresu Wisconsin (73 000 do 62 000 lat p. n. e.), mniej więcej w czasie, gdy Homo sapiens zaczął pojawiać się na ziemi. W latach 1800-900 p. n. e. nastąpił kolejny wielki postęp lodowego pola, który oznaczał koniec głównych międzykontynentalnych mostów lądowych., W czasie ekspansji lodowca Crowfoot (9000-7000 lat p. n. e.) ludzie zaczęli uczyć się rolnictwa wzdłuż rzek Tygrysu, Eufratu i Nilu. Ostatni większy okres rozwoju nastąpił podczas małej epoki lodowcowej, która trwała od około 1200 do 1900 r.n. e. Około 1800 lodowiec Athabasca osiągnął szczyt, następnie przeszedł okres recesji, a następnie ponownie rozwinął się do 1840, kiedy zaczął cofać się do dnia dzisiejszego.,
pole lodowe Kolumbii było jednym z ostatnich dużych obiektów geologicznych w zachodniej Kanadzie, które były odwiedzane i rejestrowane przez Europejczyków, ze względu na jego izolację i trudne warunki pogodowe. W kwietniu 1827 roku szkocki botanik David Douglas przekroczył Athabasca Pass-główną drogę handlową położoną na północ od pola Lodowego – kiedy wspiął się na jeden z sąsiednich szczytów górskich. Opisał swoje pierwsze wejście w swoim dzienniku, opisując go jako 6000 metrów (20 000 stóp) wysokości., Latem 1884 roku profesor geologii Arthur Philemon Coleman zbadał wielką przepaść od Banff do Jasper w poszukiwaniu gigantycznego szczytu Douglasa. Mimo niepowodzenia odkrył trasę, która stała się Icefield Parkway. W lipcu 1898 roku brytyjski odkrywca J. Norman Collie wraz z przyjaciółmi Hugh Stutfieldem i Hermanem Wooleyem wyruszyli w poszukiwaniu gigantów Douglasa, wyposażonych w sprzęt słynnego banffa Billa Peyto., Rankiem 18 sierpnia Collie i Wooley wspięli się na wschodnią stronę Góry Athabasca, weszli w górę lodowca, gdy grzbiet ustąpił miejsca rozpadającej się skale i dotarli na szczyt, gdzie odkryli pole lodowe, które rozciągało się prawie na każdy horyzont. Collie napisał (a):
Zamek po lewej
widok, który leżał przed nami w wieczornym świetle, był taki, który nie często przypadał do gustu współczesnym alpinistom., U naszych stóp rozpościerał się nowy świat: na zachód rozciągało się ogromne pole lodowe, prawdopodobnie nigdy wcześniej nie widziane ludzkim okiem, i otoczone zupełnie nieznanymi, nienazwanymi i niezaklimatyzowanymi szczytami.
w 1900 roku były brytyjski duchowny James Outram przybył do Canadian Rockies, aby odzyskać zdrowie po załamaniu nerwowym. W następnym roku dokonał pierwszego wejścia na górę Assiniboine (3618 m n. p. m.), uważaną wówczas za „Matterhorn Gór Skalistych”., W 1902 roku Outram dokonał dziesięciu pierwszych wejść na szczyty przekraczające 3050 metrów i odkrył cztery nowe przełęcze w rejonie Columbia Icefield. Dwa jego pierwsze wejścia w 1902 to Mount Columbia (3747 m, 12 293 ft) i Mount Bryce (3507 m, 11 506 ft), jeden z najbardziej niebezpiecznych i trudnych szczytów w Górach Skalistych.
Po I Wojnie Światowej pojawiły się kolejne alpinistyczne W 1923 roku amerykańscy wspinacze James Munroe Thorington i W. S., Ladd wraz z austriackim przewodnikiem Conradem Kainem zdobył szczyt North Twin Peak (3731 m n. p. m.), Mount Columbia i Mount Saskatchewan (3342 m n. p. m.) w ciągu pięciu dni. W następnym roku kolejna Amerykańska ekspedycja pod przewodnictwem Williama O. Fielda i przewodnika Edwarda Feuza wspięła się zarówno na północny Twin Peak, jak i Południowy Twin Peak (3566 m n. p. m.) w ciągu dwudziestu czterech godzin-łączny dystans około 60 kilometrów. W 1927 A. J., Ostheimer odkrył nową drogę na szczyt North Peak, dokonał pierwszych wejść na Stutfield Peak (3450 m, 11 320 m) i Mount Kitchener (3505 m, 11 499 m) i został pierwszym wspinaczem, który pokonał śnieżną kopułę (3456 m, 11 339 ft) w ciągu 36 godzin. Podczas swojej 63-dniowej wizyty w Columbia Icefield, Ostheimer i jego dwaj towarzysze przeszli ponad 1000 kilometrów (620 mil) i wspięli się na trzydzieści szczytów—z których dwadzieścia pięć było pierwszymi.
w marcu 1932 roku trzej mężczyźni odbyli niezwykłą podróż narciarską z Jasper do Banff, która obejmowała około 500 kilometrów., Kiedy Cliff White, Joe Weiss i Russell Bennet dotarli do Columbia Icefield, wspięli się na szczyt Snow Dome, a następnie wykonali zjazd na prawie 3000 metrów (9800 stóp), który trwał 50 kilometrów (31 mil)—najdłuższy nieprzerwany bieg narciarski w historii Kanady do tego momentu. Ich osiągnięcie odegrało dużą rolę w wzbudzeniu światowego zainteresowania kanadyjskimi Rockies. Dziś alpiniści i narciarze z całego świata przyjeżdżają na pole lodowe Columbia, aby zbadać niektóre z klasycznych tras odkrytych przez tych wczesnych pionierów alpinizmu.