chrząstka stawowa

chrząstka stawowa wyjaśniona

rola chrząstki stawowej jest często lepiej poznana u pacjentów, u których uległa ona degeneracji (zwykle z powodu procesu starzenia lub intensywnego uprawiania sportu)., Zapalenie i tarcie, gdzie powierzchnie dwóch kości ocierają się o siebie powodują ból i ograniczoną ruchomość. W kończynach dolnych właściwości obciążające chrząstki stawowej nie są w stanie prawidłowo rozprowadzić ciężaru i tracą właściwości amortyzujące chrząstki. Każdy ból nie jest spowodowany uszkodzeniem samej chrząstki, ponieważ chrząstkowe tkanki łączne są bezotworowe (bez sieci nerwowej). Jest to spowodowane przez nerwy otaczające warstwy kostne, które nie są już chronione przez działanie amortyzujące chrząstki.,

chrząstka stawowa występuje zwykle w warstwach o grubości od 2 do 4 mm. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów chrząstki, brak naczyń krwionośnych i naczyń limfatycznych tworzy bardzo powolne środowisko metaboliczne. Proliferacja chondrocytów i apoptoza (śmierć) występują w znacznie mniejszym tempie niż w tkance łącznej niecząsteczkowej. Niski poziom tlenu oznacza, że chondrocyty zależą głównie od metabolizmu beztlenowego. Składniki odżywcze są dostarczane bezpośrednio z płynu maziowego, a nie z perichondrium, które jest nieobecne w chrząstce stawowej.,

funkcja chrząstki stawowej

funkcja chrząstki stawowej opiera się na jej składzie chrząstki szklistej, która jest praktycznie bez tarcia ze względu na szklaną powierzchnię i zdolność do samosmarowania poprzez smarowanie glikoprotein w matrycy pozakomórkowej. Gdy artykulacja jest gładka, mniej naprężeń wykonuje się na powierzchni chrząstki, a tkanka jest bardziej odporna na Zużycie, w ten sam sposób olej dodany do skrzypiącego zawiasu drzwi zapobiega erozji dotykających powierzchni.,

struktura chrząstki stawowej na trzy strefy o różnej charakterystyce pozwala na efektywną, nośną powierzchnię, która rozkłada siły ściskające generowane podczas obciążenia stawów dwuartroidalnych i ruchu stawów dwuartroidalnych. Nieprawidłowy ruch chrząstki nośnej, na przykład w stawie między kośćmi długimi, jest powodem, dla którego kolano (między udem a piszczelą) jest miejscem częstego uszkodzenia chrząstki stawowej. Staw kolanowy może ulec uszkodzeniu w wyniku nadmiernej rotacji; częstym urazem piłkarskim jest straszna łza łąkotki.,

kolejną funkcją chrząstki stawowej jest zdolność tej części anatomii do poruszania się w jednej lub kilku płaszczyznach. Zakres ruchu stawów zależy od konkretnego typu stawu diartroidalnego.

gdzie znajduje się chrząstka stawowa

lokalizacje chrząstki stawowej znajdują się w całym ciele. Określenie „chrząstka stawowa” nie odnosi się do rodzaju struktury chrząstki, ale do jej położenia. Stawy chrzęstne (płytki wzrostowe, spojenie, kręgosłup i żebra) mają bardzo mały ruch i brak błony maziowej., Włókniste stawy (szwy czaszki, gniazda zębowe i inne nieruchome stawy) nie mają ruchu i podobnie brak błony maziowej i płynu. Dlatego prawidłowe jest stwierdzenie, że chrząstka stawowa występuje tylko w obecności błony maziowej.

wszystkie stawy dwartroidalne, w których znajduje się chrząstka stawowa, mają pewne cechy. Stawy te są punktami stycznymi dwóch kości. Pozwalają one na ruch w co najmniej jednej osi. Aby chronić gładką powierzchnię hialiny, wszystkie stawy diartroidalne są pokryte błoną maziową wypełnioną płynem maziowym., Są one podzielone według struktury i rodzaju ruchu. Istnieje sześć rodzajów stawów maziowych.

stawy planarne (ślizgowe)

stawy planarne nie obracają się, ale umożliwiają ślizganie się dwóch, względnie płaskich powierzchni kości. Przykłady stawów płaskich są cieśni nadgarstka i tarsals stopy, a w stawie skroniowo-żuchwowym, jak pokazano poniżej.,

Przeguby zawiasowe

obie powierzchnie kości mają różne kształty. Jeden jest zaokrąglony, drugi wydrążony. Podczas ruchu jedna kość pozostaje na miejscu, a druga porusza się. Ten rodzaj połączenia ma bardzo ograniczony zakres ruchu. Łokieć jest najlepszym przykładem prostego stawu zawiasowego. Kolano, o szerszym zakresie ruchu, jest uważane za zmodyfikowany staw zawiasowy.,

zwróć uwagę na błyszczącą warstwę szklistą w stawie ramienno-łokciowym poniżej.

Przeguby obrotowe

zwane również stawami obrotowymi lub trochoidowymi, przeguby obrotowe mają okrągły zakres ruchu na pojedynczym kolanie.oś ze względu na jedną powierzchnię kości o kształcie pierścieniowatym. Przykładami są staw promieniowy proksymalny oraz staw między pierwszym i drugim kręgiem szyjnym., Ten ostatni jest na zdjęciu poniżej, pokazując rzut dens z drugiego kręgu szyjnego (C2), lub oś, do łuku pierwszego kręgu szyjnego (C1), lub atlas.

staw Kłykciowy (elipsoidalny)

z możliwością poruszania się wzdłuż dwóch osi (góra i dół, z boku na bok), elipsoidalne powierzchnie kostne-jedna wklęsła i jedna wypukła – znajdują się głównie w dłoni i nadgarstku oraz stopie., Rotacja nie jest możliwa w połączeniach kłykciowych.

staw siodłowy

staw siodłowy ma nieco wyższy zakres ruchu bez ruchu niż kłykciny kończyste stawy. Najbardziej znanym przykładem stawu siodłowego jest pierwszy staw śródręcza między kciukiem a nadgarstkiem. Mniej znanym przykładem jest staw mostkowo-obojczykowy., Zdjęcie rentgenowskie przedstawione poniżej pokazuje zdrowy, nieuszkodzony staw mostkowo-obojczykowy młodego mężczyzny po lewej stronie i ten sam staw po urazie i późniejszej chorobie zwyrodnieniowej stawów po prawej stronie.,

stawy kulkowe i oczkowe

w stawach kulkowych i oczkowych jedna powierzchnia kości jest kształt prawie kulisty, a drugi wyraźnie i głęboko wklęsły, zapewniający połączenie zapewniające maksymalny zakres ruchu przy mniejszym ryzyku dyslokacji. Stawy kulkowe i gniazdowe znajdują się w biodrach i ramionach.,

jedna z najczęstszych operacji ortopedycznych w starszych populacjach, całkowita wymiana stawu biodrowego zastępuje stawy biodrowe, w których artretyzm zużył chrząstkę stawową, prowadząc do utraty ruchu i bólu. Poniższy obraz pokazuje charakterystyczny kształt kuli i oczodołu protezy stawu biodrowego po lewej stronie, a artretycznego stawu biodrowego po prawej.,

różnice w chrząstce stawowej w porównaniu z innymi rodzajami chrząstki

chrząstka stawowa nie ma perichondrium i składa się z czterech różnych warstw: powierzchownych, przejściowych (środkowych), głębokich (promieniowych) i zwapnionych warstw lub stref. „Tidemark” rozróżnia warstwy nie zwapnione i zwapnione., Macierz pozakomórkowa tych czterech warstw jest dalej podzielona na trzy regiony zwane regionem perykomórkowym (bezpośrednio otaczającym chondrocyt), region terytorialny (obszar ochronny, bogaty w kolagen) i region międzyterytorialny (największy region z dużymi ilościami kolagenu i proteoglikanów i strukturalnie ważny).

warstwa powierzchowna lub styczna

w warstwie powierzchownej – górnej warstwie chrząstki stawowej – chondrocyty mają dość płaski kształt. Na tym poziomie jest mniej proteoglikanów i większa liczba zorganizowanych włókien kolagenowych., Warstwa ta chroni głębsze warstwy przed naprężeniami, ale jest bardzo cienka. Jest również w bezpośrednim kontakcie z płynem maziowym torebki stawowej.

warstwa przejściowa lub Środkowa

chondrocyty są okrągłe w tej drugiej warstwie. Tutaj proteoglikany są bardziej rozpowszechnione niż w którejkolwiek z innych warstw, podczas gdy włókna kolagenowe są stosunkowo niezorganizowane w porównaniu do warstwy powyżej. Warstwa ta działa jako pomost między strefami powierzchownymi i głębokimi i jest najgrubszą warstwą. Może absorbować siły ściskające, ale nie w takim samym stopniu, jak podstawowa Strefa promieniowa.,

warstwa głęboka lub promieniowa

tutaj chondrocyty zaczynają tworzyć kolumny wzdłuż osi włókien kolagenowych. Ta struktura jest pod kątem prostym do leżącej kości – układ, który zapewnia największą odporność na siły ściskające. Pierwsze trzy warstwy chrząstki stawowej przedstawiono na prostym diagramie poniżej.,

warstwa Zwapniona

wyróżniona przez „tidemark” między warstwami głębokimi i zwapnionymi, warstwa ta zapewnia połączenie między kością a tkanką kostną.chrząstki poprzez częściową mineralizację. Działa jako przejście między chrząstką a leżącą podchrzęstną kością, umożliwiając silne przyleganie dwóch różnych typów tkanek. W warstwie tej znajduje się niewiele chondrocytów.,

gdyby część „mokrej” chrząstki stawowej ze wszystkimi jej warstwami została rozdzielona na najważniejsze poszczególne elementy, woda dostarczyłaby 65-80% jej masy, włókna kolagenowe typu II stanowiłyby 10-20% (wraz z bardzo małym odsetkiem innych typów kolagenu), a 10-15% składałoby się głównie z Aggrecan, ale także innych proteoglikanów. Chondrocyty dostarczają tylko około 5% mokrej masy chrząstki stawowej, a glikoproteiny smarujące (takie jak trafnie nazwana smaryna) i białka pozakolagenowe są reprezentowane w jeszcze mniejszych ilościach.,

Chondrony

inną różnicą w chrząstce stawowej jest chondron – zbiorcza nazwa jednego lub więcej chondrocytów i bezpośrednio otaczającej macierzy znanej jako macierz pericellularna lub PCM. Uważa się, chociaż badania są jeszcze w powijakach, że PCM umożliwia sygnalizację komórkową, z homeostazą chrząstki w wyniku.