Cheers – popularny amerykański serial komediowy, który przez 11 sezonów (1982-1993) pojawiał się w pierwszej dziesiątce rankingu Nielsena. Mieszanka komedii i romansu w operze mydlanej, śledziła życie pracowników i patronów Cheers, fikcyjnego baru w Bostonie.
Paramount Television
barman Cheers-właściciel sam Malone (grany przez Teda Dansona), dowcipny były miotacz Major League Baseball, był na zawsze. Absolwentka-kelnerka Diane Chambers (Shelley Long, 1982-87) była szczególnym obiektem jego uczucia, a ich sparingi, wypełnione seksualnym napięciem, dostarczyły dużo humoru w trakcie ich relacji on-again, off-again., Do sama za barem dołączyli nieobecny, ale kochany trener (Nicholas Colasanto, 1982-85), współpracownik sama z Red Sox, a później w serii, Woody Boyd (Woody Harrelson, 1985-93), naiwny, tępy Hoosier. Wśród obsady znaleźli się malutka kelnerka Carla (Rhea Perlman) i Rebecca Howe (Kirstie Alley, 1987-93). Kiedy Cheers został przejęty przez korporację, Howe został później zredukowany do bycia kelnerką, gdy Sam odkupił Cheers. Bywalcami baru „where everybody knows your name” byli Dr., Frasier Crane (Kelsey Grammer, 1984-93), wyniosły, niepewny psychiatra; Dr Lilith Sternin (Bebe Neuwirth, 1986-93), mroźna psycholog, która poślubiła, a następnie rozwiodła się z Crane ' em; okazjonalny księgowy Norm Petersen (George Wendt); i jego najlepszy przyjaciel, listonosz Cliff Clavin (John Ratzenberger).
© National Broadcasting Company
stworzony i wyprodukowany przez Jamesa Burrowsa, Glena Charlesa i Les Charlesa, którzy wcześniej współpracowali przy Taxi (1978-93), Cheers zdobył 26 nagród Emmy, sześć Złotych Globów i wiele innych wyróżnień. Jego ostatni serial był jednym z najchętniej oglądanych odcinków w historii telewizji., Wielu członków obsady Cheers osiągnęło kolejne sukcesy: Harrelson został aktorem filmowym, Danson nadal występował na małych i dużych ekranach, a Grammer powtórzył swoją postać Cheers w bardzo popularnym spin-offie, Frasier (1993-2004).