Bushidō, (Japoński: „Droga Wojownika”) Kodeks postępowania samurajów, lub bushi (wojownik), Klasa przednowoczesnej Japonii. Jednak w połowie XIX wieku zasady Bushidō stały się podstawą etycznego szkolenia całego społeczeństwa, a cesarz zastąpił feudalnego pana, czyli daimyō, jako cel lojalności i poświęcenia., Jako taki przyczynił się do wzrostu japońskiego nacjonalizmu po Restauracji Meiji (1868) i do wzmocnienia morale cywilów podczas wojny chińsko-japońskiej (1937-45) I II Wojny Światowej. Instrukcja w Kodeksie została oficjalnie porzucona wraz z klęską Japonii w 1945 roku. Elementy Kodeksu pozostają jednak w praktyce japońskich sztuk walki oraz w sporcie zapaśniczym sumo.
© Photos.com/Thinkstock
Nazwa Bushidō była używana dopiero w XVI wieku, ale idea Kodeksu rozwinęła się w okresie Kamakury (1192-1333), podobnie jak praktyka seppuku (rytualnego wypatroszenia). W tym czasie rodzina Minamoto ustanowiła pierwszy rząd wojskowy Japonii (bakufu), na czele którego stanął dziedziczny przywódca zwany siogunem., Dokładna treść Kodeksu Bushidō zmieniała się historycznie, ponieważ Klasa samurajów znalazła się pod wpływem buddyjskiej i konfucjańskiej myśli Zen, ale jej niezmiennym ideałem był duch walki, w tym umiejętności sportowe i wojskowe, a także nieustraszoność wobec wroga w walce. Oszczędne życie, życzliwość, uczciwość i osobisty Honor były również wysoko cenione, podobnie jak pobożność synowska. Jednak najwyższym obowiązkiem samuraja było wobec jego Pana, nawet jeśli mogłoby to spowodować cierpienie jego rodziców.,
w okresie Edo (Tokugawa) (1603-1867) myśl Bushidō była nasycona etyką konfucjańską i przekształcona w kompleksowy system, który podkreślał obowiązek lub obowiązek. Samuraj był utożsamiany z konfucjańskim „doskonałym dżentelmenem” i nauczano go, że jego podstawową funkcją jest przykładanie cnoty do niższych klas., Podkreślano posłuszeństwo władzy, ale obowiązek był na pierwszym miejscu, nawet jeśli wiązał się z naruszeniem prawa ustawowego. O stopniu, w jakim obowiązek zastąpił Wszystko inne, najlepiej świadczy historia 47 rōninów z początku XVIII wieku. Samuraj, który stał się rōninem po zdradzieckim zamordowaniu swego pana, pomścił śmierć swego pana, a następnie wszystkim nakazano popełnić seppuku.,
Los Angeles County Museum of Art, Herbert R. Cole Collection (M. 84. 31. 332), www.lacma.org