korekcja Okularowaedytuj
w przypadku osób z dużymi stopniami anisometropii, korekcja okularowa może spowodować, że osoba doświadczy różnicy w powiększeniu obrazu między dwoma oczami (aniseikonia), która może również zapobiec rozwojowi dobrego widzenia obuocznego. Może to bardzo utrudnić noszenie okularów bez objawów, takich jak bóle głowy i zmęczenie oczu. Jednak im wcześniej warunek jest traktowany, tym łatwiej jest dostosować się do okularów.,
możliwe jest wykonanie soczewek okularowych, które mogą dopasować rozmiary obrazu przedstawianego do oka, aby były w przybliżeniu równe. Są to tzw. soczewki iseikoniczne. W praktyce jednak rzadko się to zdarza.
wzór dla obiektywów iseikonicznych (bez cylindra) wynosi:
powiększenie = 1 ( 1 − ( t n ) P ) ⋅ 1 ( 1 − h F) {\displaystyle {\textrm {powiększenie}}={\frac {1}{(1-({\frac {t} {n}}) P)}} \ cdot {\frac {1} {(1-hF)}}}
jeśli różnica między oczami wynosi do 3 dioptrii, soczewki iseikoniczne mogą kompensować., Przy różnicy 3 dioptrii obiektywy byłyby jednak bardzo wyraźnie różne – jeden obiektyw musiałby być co najmniej 3 mm grubszy i mieć krzywiznę podstawy zwiększoną o 7,5 sfery.
soczewki Kontaktoweedytuj
zwyczajową rekomendacją dla osób wymagających korekcji iseikonicznej jest noszenie soczewek kontaktowych. Efekt odległości wierzchołków jest usuwany, a efekt grubości środka jest również prawie usuwany, co oznacza, że istnieje minimalna i prawdopodobnie niezauważalna różnica wielkości obrazu. Jest to dobre rozwiązanie dla tych, którzy tolerują soczewki kontaktowe.,
chirurgia Refrakcyjnaedytuj
chirurgia refrakcyjna powoduje jedynie minimalne różnice wielkości, podobne do soczewek kontaktowych. W badaniu przeprowadzonym na 53 dzieciach z niedowidzeniem spowodowanym anizometropią, chirurgiczna korekcja anizometropii, a następnie operacja zeza w razie potrzeby, doprowadziła do poprawy ostrości wzroku, a nawet stereopsis u wielu dzieci (patrz: Chirurgia refrakcyjna#Children).