Amdt1.4. 1 wolność zgromadzeń i Petycji: przegląd

Pierwsza Poprawka:

Kongres nie może ustanawiać prawa dotyczącego ustanowienia religii, zakazującego jej swobodnego wykonywania, ograniczającego wolność słowa lub prasy, ani prawa ludu do pokojowego zgromadzania się i składania petycji do rządu o naprawienie skarg.

prawo petycji wzięło swój początek ze skromnego przepisu zawartego w rozdziale 61 Magna Carta (1215).,1Footnote
C. Stephenson & F. Marcham, Sources of English Constitutional History 125 (1937). Do tego skromnego początku można prześledzić, w pewnym sensie, Sam Parlament i jego procedury uchwalania prawodawstwa, sprawiedliwości jurysdykcji Lorda Kanclerza i postępowania przeciwko Koronie przez petycję prawa., Tak więc, podczas gdy król zwołał Parlament w celu zaopatrzenia, ten ostatni—a zwłaszcza Izba Gmin—zwrócił się do króla o naprawienie skarg jako cenę za zaspokajanie potrzeb finansowych monarchy, a wraz ze wzrostem jego znaczenia, zaczęło rościć sobie prawo do dyktowania formy odpowiedzi Króla, dopóki w 1414 r. Commons zadeklarował się jako równie akceptujący jak petycje., Dwieście pięćdziesiąt lat później, w 1669 roku, Commons zdecydowało, że każdy obywatel w Anglii ma wrodzone prawo do przygotowywania i przedstawiania petycji do niego w przypadku żalu, oraz Commons do otrzymywania tych samych i oceniania, czy są one odpowiednie do przyjęcia. Wreszcie Rozdział 5 Karty Praw z 1689 roku twierdził, że prawo poddanych do petycji do króla i wszystkie zobowiązania i oskarżenia o takie petycje są nielegalne.2Footnote
12 Encyclopedia of the Social Sciences 98 (1934).,

dlatego historycznie prawo do petycji jest prawem pierwotnym, prawem Pokojowym do Zgromadzenia podrzędnego i instrumentalnego prawa, tak jakby Pierwsza Poprawka brzmiała: prawo ludzi pokojowo do Zgromadzenia się w celu złożenia petycji do rządu.3Footnote
United States v.Cruikshank, 92 U. S. 542, 552 (1876), Dziś jednak prawo do pokojowego zgromadzeń jest w języku Sądu utożsamiane z prawem wolności słowa i wolnej prasy i jest równie fundamentalne. . . ., nie można temu zaprzeczyć, nie naruszając tych podstawowych zasad wolności i Sprawiedliwości, które leżą u podstaw wszystkich instytucji cywilnych i politycznych—zasad, które czternasta poprawka zawiera w Ogólnych Warunkach klauzuli słuszności procesu. . . . Nie można zakazać organizowania posiedzeń w celu prowadzenia pokojowych działań politycznych. Ci, którzy pomagają w prowadzeniu takich spotkań, nie mogą być naznaczeni jako przestępcy w tym zakresie. Pytanie . . ., nie chodzi o patronat, pod którym odbywa się spotkanie, ale o jego cel; nie o relacje mówców, ale o to, czy ich wypowiedzi wykraczają poza granice wolności słowa, którą chroni Konstytucja.4Footnote
DeJonge V. Oregon, 299 U. S. 353, 364, 365 (1937). Zobacz też Herndon V. Lowry, 301 U. S. 242 (1937). Ponadto rozszerzyło się prawo do składania petycji., Nie ogranicza się już do żądań naprawienia zażaleń, w jakimkolwiek trafnym znaczeniu tych słów, ale obejmuje żądania wykonania przez rząd swoich uprawnień w celu wspierania interesów i dobrobytu wnoszących petycje oraz ich poglądów na kwestie polityczne sporne.5Footnote
Patrz Eastern R. R. Presidents Conf. v. Noerr Motor Freight, 365 U. S. 127 (1961). Prawo rozciąga się na podejście obywateli lub ich grup do organów administracyjnych (które są zarówno organami władzy ustawodawczej, jak i wykonawczej) oraz do sądów, trzeciej gałęzi rządu., Z pewnością prawo do petycji obejmuje wszystkie departamenty rządu. Prawo dostępu do sądów jest w istocie tylko jednym z aspektów prawa do składania petycji.6Footnote
California Motor Transport Co. v. Trucking Unlimited, 404 U. S. 508, 510 (1972). Zob. również NAACP V. Claiborne Hardware Co., 458 U. S. 886, 913-15 (1982); Missouri V. NOW, 620 F. 2d 1301 (8th Cir. 1980), cert. negated, 449 U. S. 842 (1980) (ze względu na swój polityczny charakter, bojkot państw, które nie ratyfikowały poprawki o równouprawnieniu, nie może być przedmiotem pozwów antymonopolowych).,

prawo do petycji uznane przez Pierwszą Poprawkę po raz pierwszy zyskało na znaczeniu na początku lat 30., kiedy petycje przeciwko niewolnictwu w Dystrykcie Kolumbii zaczęły napływać do Kongresu stale rosnącym strumieniem, który osiągnął swój punkt kulminacyjny zimą 1835 roku., W końcu 28 stycznia 1840 roku Izba przyjęła stałą zasadę: Żadna petycja, Memoriał, rezolucja lub inny papier modlący się o zniesienie niewolnictwa w Dystrykcie Kolumbii, lub jakimkolwiek stanie lub terytoriach Stanów Zjednoczonych, w których obecnie istnieje, nie będzie przyjmowana przez tę Izbę, ani nie będzie w jakikolwiek sposób rozrywana. Z powodu starań Johna Quincy ' ego Adamsa reguła ta została uchylona pięć lat później.7Footnote
relacja jest opowiadana w wielu źródłach. Np. Samuel flagg Bemis, John Quincy Adams and the Union, chs. 17, 18 I S., 446-47 (1956); William Lee Miller, Argumenting About Slavery: the Great Battle in the United States Congress (1996), 465-487; David P. Currie, the Constitution in Congress: Descent into the Maelstrom, 1829-1861 (2005), 3-23., Od wielu lat Regulamin Izby Reprezentantów przewiduje, że Członkowie, którzy mają petycje do przedstawienia, mogą dostarczyć je urzędnikowi, a petycje, z wyjątkiem takich, które w ocenie mówcy mają charakter obsceniczny lub obraźliwy, są wprowadzane do dziennika, a Urzędnik dostarcza stenogram takiego zapisu oficjalnym dziennikarzom debat do publikacji w protokole.8Footnote
art. 22, ¶ 1, Rules of the House of Representatives, H. R. Doc. Nr 256, 101st Congress, 2D Sess. 571 (1991)., Mimo to petycje o uchylenie przepisów o szpiegostwie i buncie oraz przeciwko militarnym środkom rekrutacji doprowadziły do I wojny światowej do uwięzienia.9Footnote
1918 att ' y Gen. Ann. Odp. 48. Procesje do składania petycji w Stanach Zjednoczonych nie były szczególnie udane. W 1894 roku generał Coxey z Ohio zorganizował armie bezrobotnych, aby pomaszerować na Waszyngton i przedstawić petycje, tylko po to, aby ich przywódcy zostali aresztowani za bezprawne chodzenie po trawie Kapitolu., Marsz weteranów na Waszyngton w 1932 roku domagający się ustawy o premiach został obroniony jako ćwiczenie prawa petycji. Administracja uznała to jednak za zagrożenie dla Konstytucji i wezwała armię do wypędzenia marszandów bonusowych i spalenia ich obozów. Marsze i obozowiska stały się od tego czasu bardziej powszechne, ale wyniki były mieszane.

sprawa Cruikshank

prawo zgromadzeń zostało po raz pierwszy przedstawione przed Sądem Najwyższym w 1876 roku
Zobacz jednak Crandall przeciwko Nevadzie, 73 U. S. (6 Wall.,) 35 (1868), w którym Trybunał podał jako jedną z przyczyn obniżenia podatku od osób opuszczających Państwo naruszenie prawa każdego obywatela do przyjścia do siedziby rządu i do zawierania z nim jakiejkolwiek działalności gospodarczej. w słynnej sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Cruikshank.11Footnote
92 U. S. 542 (1876). The Enforcement Act of 187012Footnote
Act of May 31, 1870, ch. 114,16 141 (1870)., zabrania spiskowania lub wchodzenia na autostrady lub na teren innej osoby w celu zastraszenia jakiejkolwiek innej osoby od swobodnego korzystania i korzystania z jakichkolwiek praw lub przywilejów przyznanych lub zabezpieczonych przez Konstytucję Stanów Zjednoczonych. Oskarżeni zostali oskarżeni na mocy tej ustawy o pozbawieniu niektórych obywateli prawa do gromadzenia się razem w pokoju z innymi obywatelami w celu pokojowym i zgodnym z prawem., Chociaż sąd uznał akt oskarżenia za niewystarczający, ponieważ nie twierdził, że próba zgromadzenia miała cel związany z rządem federalnym, jego Dikta szeroko głosiła zarysy prawa do Zgromadzenia. Prawo obywateli do pokojowego zgromadzania się w celu zwrócenia się do Kongresu o zadośćuczynienie zażaleń lub czegokolwiek innego związanego z uprawnieniami lub obowiązkami Rządu Narodowego jest atrybutem obywatelstwa krajowego i jako takie jest pod ochroną i gwarantowane przez Stany Zjednoczone., Sama idea rządu, w formie Republikańskiej, zakłada prawo jego obywateli do pokojowego spotkania w celu konsultacji w sprawach publicznych i do ubiegania się o naprawienie skarg. Gdyby zarzucano w tych sprawach, że celem oskarżonych było uniemożliwienie spotkania w tym celu, sprawa byłaby w ramach statutu i w zakresie suwerenności Stanów Zjednoczonych.13Footnote
United States v.Cruikshank, 92 U. S. 542, 552-53 (1876)., Absorpcja klauzul zgromadzenia i petycji do wolności chronionej klauzulą należytego procesu czternastej poprawki oznacza oczywiście, że ograniczenie Cruikshank nie ma już zastosowania.14Footnote
DeJonge V.Oregon, 299 U. S. 353 (1937); Hague V. CIO, 307 U. S. 496 (1939); Bridges V. California, 314 U. S. 252 (1941); Thomas V. Collins, 323 U. S. 516 (1945).

The Hague Case

ilustracją tego rozszerzenia jest Hague V.CIO,15Footnote
307 U. S. 496 (1939)., w którym Sąd, choć rozczłonkowany w odniesieniu do rozumowania i uzasadnienia, wydał zarządzenie, które nadało urzędnikowi miasta niekontrolowaną swobodę uznania, aby zezwolić lub odmówić jakiejkolwiek grupie możliwość przeprowadzenia zgromadzenia publicznego w miejscu publicznym. Justice Roberts, w opinii, że dołączył Justice Black i z którym zgodził się prezes Hughes, znalazł ochronę przed abridgment państwa prawa do zgromadzeń i petycji w klauzuli przywilejów i Immunitetów czternastej poprawki., Przywilej obywatela Stanów Zjednoczonych do korzystania z ulic i parków w celu przekazywania poglądów na kwestie narodowe może być regulowany w interesie wszystkich; nie jest absolutny, ale względny i musi być wykonywany w podporządkowaniu ogólnemu komforcie i wygodzie oraz w zgodzie z pokojem i dobrym porządkiem; ale nie może być skrócony lub odrzucony pod postacią regulacji.16Footnote
307 U. S. at 515. Inne twierdzenie, że prawo do petycji nie jest bezwzględne, patrz McDonald V. Smith, 472 USA., 479 (1985) (fakt, że w ramach petycji do rządu padły oszczercze oświadczenia, nie zapewnia bezwzględnego immunitetu od zniesławienia). Sędziowie Stone i Reed powołali się na klauzulę należytego procesu czternastej poprawki, domagając się w ten sposób prawa do zgromadzeń i petycji zarówno dla cudzoziemców, jak i obywateli. Myślę, że prawo respondentów do jej utrzymania nie zależy od ich obywatelstwa i nie można słusznie włączyć się w istnienie lub nieistnienie celu rozpowszechniania informacji o Narodowej ustawy o stosunkach pracy., Wystarczy, że petenci uniemożliwili respondentom organizowanie spotkań i rozpowszechnianie informacji, czy to w celu organizacji związków zawodowych, czy w jakimkolwiek innym zgodnym z prawem celu.17Footnote
307 U. S. at 525. Ten słuszny pogląd na proces Sprawiedliwości Stone ' A wyniósł dzień ponad przywileje i immunitety.

późniejsze przypadki mają tendencję do łączenia praw zgromadzeń i petycji z klauzulami dotyczącymi mowy i prasy, a wszystkie cztery prawa można uznać za elementy prawa do wolności słowa., Chociaż niektóre zachowania mogą być nadal denominowane jako petycja18footnote
np. United States v. Harriss, 347 U. S. 612 (1954); Eastern R. R. Presidents Conf. v. Noerr Motor Freight, 365 U. S. 127 (1961); BE & K Construction Co. v. NLRB, 536 U. S. 516 (2002). or assembly19Footnote
np. Coates v. City Of Cincinnati, 402 U. S. 611 (1971). zamiast mowy, wydaje się niewiele wątpliwości, że podobne standardy będą stosowane w większości przypadków.2009-09-14 00: 00: 00
Zobacz, np., Borough of Duryea, Pennsylvania V.Guarnieri, 564 U. S. ___, No. 09-1476, slip op., na 7 (2011) (nie trzeba mówić, że klauzule są identyczne w swoim mandacie lub ich celu i skutku, aby uznać, że prawa do wypowiedzi i petycji mają wspólną wspólną płaszczyznę); ale patrz id. (Sądy nie powinny zakładać, że zawsze istnieje zasadnicza równoważność w klauzulach lub że klauzula wypowiedzenia precedens koniecznie i w każdym przypadku rozstrzygać roszczenia klauzuli petycji)., Na przykład, jak wspomniano wcześniej, gdy pracownik publiczny pozywa rządowego pracodawcę zgodnie z klauzulą przemówienia Pierwszej Poprawki, pracownik musi wykazać, że przemawiał jako obywatel w sprawie publicznej.21Footnote
Connick V.Myers, 461 U. S. 138 (1983). In Borough of Duryea, Pennsylvania V. Guarnieri, 22footnote
564 U. S.___, No. 09-1476, slip op. (2011)., sąd uznał również, że szef policji, który zarzucił mu odwet za złożenie skargi związkowej kwestionującej jego wypowiedzenie, nie był chroniony prawem do składania petycji, ponieważ jego skargi nie trafiały do Spraw Publicznych.23Footnote
Justice Scalia, w rozterce, zakwestionował sugestię większości, że petycja powinna być przedmiotem publicznej troski, aby być chroniona, zauważając, że klauzula petycji była historycznie drogą do uzyskania ulgi w prywatnych sprawach. Slip op. at 5-7 (2011) (Scalia, J., dissenting)., Sędzia Scalia zasugerował również, że klauzula powinna ograniczać się do petycji kierowanych do organu wykonawczego lub ustawodawczego, a skargi składane do organu wspomagającego nie są tak chronione. Dowód osobisty. na 1-3.