negocjacje Strukturyzowaneedit
negocjacje strukturyzowane to rodzaj opartego na współpracy i rozwiązaniach alternatywnego rozstrzygania sporów, który różni się od tradycyjnych opcji ADR tym, że nie opiera się na mediatorze strony trzeciej i nie jest inicjowany przez skargę prawną. Proces ten jest często realizowany w przypadkach, w których strona lub strony ubiegają się o nakaz sądowy. Ustrukturyzowane negocjacje zostały wykorzystane do umów, które zazwyczaj wynikają z niedoszłych skarg prawnych ustawy o niepełnosprawnościach Amerykanów (ADA)., Technika ta może być skontrastowana z pewnymi rodzajami pozwów sądowych, często określanych jako „drive-by processes”, gdzie długie ciągi pozwów o ADA są składane publicznie przez jednego prawnika i rozstrzygane szybko i poufnie, praktyka, która może podważyć walkę o przyjęcie bardziej integracyjnych praktyk dostępności.,
negocjacje ustrukturyzowane zostały po raz pierwszy wykorzystane w 1999 r. do rozliczenia pierwszej umowy prawnej w Stanach Zjednoczonych, w której Citibank zgodził się zainstalować Talking Bankomaty, a wkrótce potem podobne umowy z kilkoma innymi instytucjami finansowymi, w tym Bank of America i Wells Fargo. Umowa Banku Ameryki w 2000 roku była pierwszą ugodą w Stanach Zjednoczonych, która odwoływała się do wytycznych WCAG (Web Content Accessibility Guidelines)., Następnie usystematyzowane negocjacje zostały wykorzystane do rozstrzygania różnych umów dotyczących dostępu do Internetu i praw osób niepełnosprawnych z różnymi amerykańskimi firmami, uniwersytetami i samorządami lokalnymi. Ustrukturyzowane negocjacje zostały również wykorzystane w innych rezolucjach dotyczących praw obywatelskich w celu zmiany praktyk biznesowych, w tym polityki Lyft ride-sharing service dotyczącej akceptacji pasażerów LGBTQ.