redukcja podatkówedytuj
W roku po przyjęciu propozycji 13 dochody z podatku od nieruchomości dla samorządów lokalnych spadły o około 60% w całym stanie. Jednak do 2003 r. skorygowany o inflację podatek od nieruchomości pobrany przez samorządy terytorialne przekroczył poziomy sprzed 1978 r. i nadal rośnie.
w 2009 roku oryginalna grupa adwokatów i lobbystów Prop 13 Howard Jarvis podatników Association oszacowała, że propozycja 13 zmniejszyła podatki płacone przez podatników z Kalifornii o łącznie 528 miliardów dolarów.,
The Think tank Tax Foundation donosiło, że w 1978 roku, Kalifornijczycy mieli trzecie największe obciążenie podatkowe w stosunku do dochodu stanu (podatek na mieszkańca podzielony przez dochód na mieszkańca) w wysokości 12,4% (3300 USD podatku na mieszkańca, skorygowana inflacja). W 2012 r. spadła nieznacznie do szóstego najwyższego poziomu, 10,9% (4100 USD podatku na mieszkańca, skorygowana inflacja).,
Kalifornia ma najwyższą krańcową stawkę podatku od dochodów i zysków kapitałowych i znajduje się w pierwszej dziesiątce najwyższych stawek podatku od osób prawnych i podatku od sprzedaży w kraju. W 2016, Kalifornia miała 17th najwyższy per capita (na osobę) dochody z podatku od nieruchomości w kraju w $1,559, w porównaniu z 31st w 1996. W 2019 roku WalletHub zastosował efektywną stawkę podatku od nieruchomości w stanie Kalifornia w wysokości 0,77% do mediany wartości rynkowej domu w stanie $443,400; roczne podatki od nieruchomości w wysokości $3,414 od mediany wartości domu były 9. najwyższą w Stanach Zjednoczonych.,
podatek od nieruchomości equityEdit
propozycja 13 określa oszacowaną wartość nieruchomości w momencie zakupu (znany jako system wartości nabycia), z ewentualnym 2% rocznym wzrostem wyceny. W rezultacie właściwości o równej wartości mogą mieć dużą zmienność w ich ocenianej wartości, nawet jeśli znajdują się obok siebie. Różnica rośnie, gdy ceny nieruchomości rosną o ponad 2% rocznie., Case-Shiller housing index pokazuje ceny w Los Angeles, San Diego i San Francisco docenione 170% od 1987 (początek dostępnych danych) do 2012, podczas gdy 2% ograniczenie tylko dozwolone 67% wzrost podatków od domów, które nie zostały sprzedane w tym 26-letnim okresie.,
raport z 1993 roku z programu badawczego Uniwersytetu Kalifornijskiego i stanu Kalifornia, California Policy Seminar (obecnie California Policy Research Center), powiedział, że system podatku od nieruchomości oparty na wartości nabycia łączy odpowiedzialność za podatek od nieruchomości ze zdolnością i chęcią zapłaty i ma progresywny wpływ na strukturę podatkową, opartą na dochodach. Powiedział, że neutralna pod względem dochodów Reforma Hrabstwa Los Angeles, która podnosi wszystkie oceny do rzeczywistej wartości rynkowej i obniża stawkę podatku od nieruchomości, zaszkodzi starszym i niskopoziomowym gospodarstwom domowym.,
The Think tank Institute on Taxation and Economic Policy (ITEP) uważa pułapy podatku od nieruchomości, takie jak propozycja 13, za słabo ukierunkowane i zamiast tego opowiada się za pułapami „wyłącznika” lub zwolnieniami homestead do nakładania podatków od nieruchomości w oparciu o zdolność do płacenia; jeszcze w 2018 roku ITEP uznał Kalifornijski kodeks podatkowy za najbardziej progresywny w Stanach Zjednoczonych, częściowo ze względu na marginalne stopy dochodów i zysków kapitałowych., Ponieważ bogaci zwykle posiadają więcej „niematerialnych” aktywów, takich jak akcje, obligacje lub kapitał biznesowy, które są zwolnione z podatków od nieruchomości, ITEP mówi regresywne rozkłady podatków państwowych, które opierają się na podatkach od nieruchomości, mogą pogorszyć nierówność. Według ITEP, ze wszystkich stanów USA w 2018 roku, Kodeks Podatkowy Kalifornii zmniejszył nierówności najbardziej.,
etat domówedytuj
porównując Kalifornię w latach 1970-2000 z innymi stanami (korzystając z danych US Census Bureau, a nie stanowych lub powiatowych rejestrów nieruchomości):9wasi i White (2005) oszacowali, że propozycja 13 spowodowała wydłużenie czasu spędzonego w danym domu o 9% (1,04 roku), a najemcy zwiększyli swój etat o 18% (0,79 roku).: 4 oszacowali również, że efekt ten był bardziej wyraźny w nadmorskich miastach, przy czym wzrost najmu przez właścicieli-najemców w rejonie Zatoki przewidywany jest na 28% (3 .,0 lat), Los Angeles 21% (2,3 roku) i Fresno 7% (0,77 roku).:20,38: 21
fundusze inwestycyjne
, Podczas gdy propozycja 13 ustabilizowała podstawę, rządy dostosowywały stopę rocznie, aby przeciwdziałać zmianom podstawy przed propozycją 13.:19
wpływ fiskalny na budowę nowego domu edytuj
według California Building Industry Association, budowa domu o średniej cenie powoduje niewielki pozytywny wpływ fiskalny, w przeciwieństwie do stanowiska, że mieszkania nie „płacą po swojemu”. Stowarzyszenie handlowe twierdzi, że dzieje się tak dlatego, że nowe domy są oceniane według wartości przy pierwszej sprzedaży., Dodatkowo, ze względu na wyższe koszty nowych domów, Stowarzyszenie handlowe twierdzi, że nowi mieszkańcy są bardziej zamożni i mogą zapewnić większe dochody z podatku od sprzedaży i korzystać z mniej usług społecznych społeczności przyjmującej.
podatki ukierunkowane na usługi
inni twierdzą, że prawdziwym powodem deklarowanych negatywnych skutków jest brak zaufania urzędników do mądrego wydawania pieniędzy publicznych. Dzielnice poprawy biznesu są jednym ze środków, za pomocą których właściciele nieruchomości zdecydowali się opodatkować siebie za dodatkowe usługi rządowe., Właściciele nieruchomości uważają, że te ukierunkowane opłaty są bardziej korzystne niż podatki ogólne.
czynniki zniechęcające do sprzedaży, wyższe koszty mieszkaniaedytuj
propozycja 13 zmienia równowagę na rynku mieszkaniowym, ponieważ zapewnia czynniki zniechęcające do sprzedaży nieruchomości, na rzecz pozostania w obecnej nieruchomości i modyfikowania lub przekazywania członkom rodziny, aby uniknąć nowego, wyższego wymiaru podatku od nieruchomości.
propozycja 13 zmniejsza dochody z podatku od nieruchomości dla gmin w Kalifornii. Są one zmuszone bardziej polegać na finansowaniu państwa, a tym samym mogą stracić autonomię i kontrolę., Wysokość podatków przysługujących gminie w danym roku w dużej mierze zależy od liczby dokonywanych transferów nieruchomości. Ponieważ jednak obecni właściciele nieruchomości mają motywację do pozostania w swojej nieruchomości i nie sprzedawania, w tego typu systemie podatku od nieruchomości jest mniej transferów nieruchomości.
, Odmienne traktowanie podatkowe może sprawić, że nieruchomości staną się bardziej wartościowe dla obecnego właściciela niż dla potencjalnego nabywcy, więc ich sprzedaż często nie ma sensu ekonomicznego.
właściciele nieruchomości Komercyjnychedytuj
właściciele nieruchomości komercyjnych skorzystali na pierwotnych zasadach propozycji 13: jeśli korporacja posiadająca nieruchomość komercyjną (taką jak Centrum handlowe) została sprzedana lub połączona, ale nieruchomość pozostała formalnie oddana korporacji, własność nieruchomości mogła faktycznie ulec zmianie bez wywoływania przepisów dotyczących ponownej oceny propozycji 13., Zasady te zostały następnie zmienione; zgodnie z obowiązującym prawem zmiana kontroli lub własności podmiotu prawnego powoduje ponowną ocenę jego nieruchomości, a także nieruchomości podmiotów, które kontroluje.
zastosowanie do nieruchomości komercyjnych i najmu może prowadzić do korzyści i marży zysku dla zasiedziałych osób fizycznych lub korporacji, które zakupiły nieruchomość w czasie, gdy ceny były niskie.,
luka w przeniesieniu Własnościedytuj
niektóre firmy wykorzystały lukę w przeniesieniu własności nieruchomości w propozycji 13 Ustaw wykonawczych utworzonych przez ustawodawcę Kalifornii, które określają, co stanowi zmianę własności nieruchomości. Aby skorzystać z tej luki, przedsiębiorstwa muszą tylko upewnić się, że żadne partnerstwo nie przekracza 50% kontroli, aby uniknąć ponownej oceny. Ustawodawca mógłby zamknąć tę lukę głosowaniem 2/3.,:5 W 2018 roku California Board of Equalization oszacowało, że zamknięcie tej luki podniesie do 269 milionów dolarów rocznie w nowych przychodach podatkowych.
było kilka prób zamknięcia luki, z których żadna nie powiodła się. Istnieją również środki głosowania, które zamknęłyby lukę (w połączeniu z innymi zmianami w propozycji 13), ale od 2019 r. żadna z nich nie przeszła.,
zwolennicy podzielonej rolki powiedzieli, że intencją propozycji 13 była ochrona podatków od nieruchomości mieszkalnych przed skokiem i mówią, że szerokie zastosowanie propozycji 13 do nieruchomości komercyjnych jest luką, podczas gdy przeciwnicy twierdzą, że wyborcy celowo starali się rozszerzyć propozycję 13 ochrony nieruchomości komercyjnych, odrzucając podzieloną rolkę promowaną przez Jerry ' ego Browna w 1978 roku (propozycja 8 w tej samej głosowaniu), z głosowaniem 53-47%, a zamiast tego głosowali za propozycją 13 z prawie 65% głosów., Artykuł prasowy opublikowany wkrótce po fragmencie propozycji 13 potwierdza tę ostatnią interpretację.
artykuł Los Angeles Times z 11 czerwca 1978 roku, stwierdził, co następuje: „nie ma wątpliwości, że wyborcy wiedzieli dokładnie, co robią. Rzeczywiście, ankieta Los Angeles Times-Channel 2 News, w której prawie 2500 wyborców wypełniło kwestionariusze po wyjściu z sondaży we wtorek, ujawniła, że propozycje 8 i 13 były postrzegane przez większość wyborców jako wzajemnie wykluczające się alternatywy, nawet jeśli wyborcy mogli grać bezpiecznie, głosując za obiema środkami., Wśród tych, którzy głosowali za propozycją 13, tylko jeden na pięciu głosowało również za propozycją 8, podczas gdy propozycja 8 została poparta przez 91% tych, którzy głosowali na” nie ” na propozycję 13. Propozycja 13 była reklamowana jako silniejszy środek ulgi podatkowej niż propozycja 8. Tak właśnie postrzegali to wyborcy i dokładnie tego chcieli.,”
sprzedaż i inne podatkiedytuj
inne podatki utworzone lub zwiększoneedytuj
samorządy w Kalifornii wykorzystują teraz pomysłowe strategie utrzymania lub zwiększenia przychodów z powodu propozycji 13 i związanej z tym utraty dochodów z podatku od nieruchomości (które wcześniej trafiały do miast, powiatów i innych lokalnych agencji). Na przykład wiele kalifornijskich samorządów lokalnych ubiegało się ostatnio o zgodę wyborców na specjalne podatki, takie jak podatki od paczek za usługi publiczne, które były opłacane w całości lub częściowo z podatków od nieruchomości nałożonych przed wprowadzeniem propozycji 13., Przepisy dotyczące takich podatków zostały wprowadzone w 1982 Community Facilities Act (bardziej znany jako Mello-Roos). Stawki podatku od sprzedaży również wzrosły z 6% (poziom przed propozycją 13) do 7,25% i wyższe w niektórych jurysdykcjach lokalnych.
w 1991 roku Sąd Najwyższy Kalifornii orzekł w sprawie Rider v. County of San Diego, że podatek od sprzedaży hrabstwa San Diego przeznaczony na sfinansowanie budowy więzienia i gmachu sądu jest niezgodny z konstytucją., Trybunał orzekł, że ponieważ pieniądze podatkowe były ukierunkowane na konkretne programy, a nie ogólne wydatki, liczyły się jako „specjalny podatek” zgodnie z propozycją 13 i wymagały zgody wyborców dwóch trzecich; podatek przeszedł zwykłą większością głosów.
nałożenie tych specjalnych podatków i opłat było celem kalifornijskiej propozycji 218 („Right to Vote on Taxes Act”), która została uchwalona w 1996 roku. Konstytucyjnie wymaga zgody wyborców na podatki samorządowe i niektóre inne opłaty, takie jak oceny korzyści z nieruchomości oraz niektóre opłaty i należności związane z nieruchomościami.,
miasta i miejscowościedytuj
większy wpływ na nadmorskie obszary metropolitalne niż na resztę stanudytuj
propozycja 13 nieproporcjonalnie wpływa na nadmorskie obszary metropolitalne, takie jak San Francisco i Los Angeles, gdzie ceny mieszkań są wyższe, w porównaniu do społeczności śródlądowych o niższych cenach mieszkań. Według National Bureau of Economic Research, więcej badań pokazałoby, czy korzyści z propozycji 13 przewyższają redystrybucję podstawy opodatkowania i całkowity koszt utraconych dochodów podatkowych.,
utrata władzy samorządowej na rzecz władz państwowych
samorządy stały się bardziej zależne od funduszy państwowych, co zwiększyło władzę państwa nad społecznościami lokalnymi. Państwo zapewnia” dotacje blokowe ” miastom w celu świadczenia usług i wykupiło niektóre obiekty, które lokalnie administrują programami zleconymi przez państwo. The Economist argumentował w 2011 roku, że ” ze wszystkich swoich małych pretensji rządowych, propozycja 13 zakończyła się centralizacją finansów Kalifornii, przenosząc je z lokalnego do stanowego rządu.,”
zmiany w planowaniu, koszty lub degradacja usług, nowe opłatyedytuj
w związku z obniżeniem przychodów z podatku od nieruchomości, samorządy stały się bardziej zależne od podatków od sprzedaży dla funduszy dochodów ogólnych. Niektórzy twierdzą, że tendencja ta doprowadziła do „fiskalizacji użytkowania gruntów”, co oznacza, że na decyzje dotyczące użytkowania gruntów ma wpływ zdolność nowej inwestycji do generowania dochodów., Propozycja 13 zwiększyła motywację dla samorządów lokalnych do przyciągania nowych inwestycji komercyjnych, takich jak duże sklepy detaliczne i salony samochodowe zamiast inwestycji mieszkaniowych, ze względu na zdolność rozwoju komercyjnego do generowania przychodów poprzez podatek od sprzedaży i podatek od licencji biznesowych. Może to zniechęcić do rozwoju innych sektorów i rodzajów miejsc pracy, które mogą zapewnić lepsze możliwości dla mieszkańców. Jeśli chodzi o usługi publiczne, rozwój biur i handlu detalicznego jest dodatkowo zachęcany, ponieważ nie kosztują one samorządów tak dużo, jak inwestycje mieszkaniowe., Ponadto miasta zmniejszyły usługi i zwiększyły opłaty, aby zrekompensować niedobór, ze szczególnie wysokimi opłatami wpływowymi nakładanymi na deweloperów w celu nałożenia kosztów dodatkowych usług i infrastruktury, których będą wymagać nowe inwestycje. Koszty te są zazwyczaj przenoszone na nabywcę budynku, który może być nieświadomy tysięcy opłat zawartych w kosztach budynku.,
Edukacja i usługi publiczneedytuj
wpływ na szkoły publiczneedytuj
kalifornijskie szkoły publiczne K-12, które w latach 60.zaliczano do najlepszych w kraju, znacznie pogorszyły się w wielu badaniach osiągnięć uczniów.,Niektórzy kwestionowali przypisanie odrzucenia roli propozycji 13 W zmianie finansowania szkół publicznych przez państwo, ponieważ szkoły finansowane głównie z podatków od nieruchomości zostały uznane za niekonstytucyjne (różnice w finansowaniu między obszarami o niższych i wyższych dochodach zostały uznane za naruszające klauzulę równej ochrony czternastej poprawki do Konstytucji) w sprawie Serrano vs. Priest, a propozycja 13 została następnie częściowo przyjęta w wyniku tej sprawy., Kalifornijskie wydatki na ucznia były takie same jak średnia krajowa aż do około 1985 roku, kiedy zaczęła się zmniejszać, co spowodowało kolejne referendum, propozycja 98, które wymaga pewnego procentu budżetu państwa, aby być skierowane na edukację publiczną.
przed wdrożeniem propozycji 13, Stan Kalifornia odnotował znaczny wzrost przychodów z podatku od nieruchomości ” z udziałem dochodów stanu i Lokalnych pochodzących z podatków od nieruchomości wzrosła z 34% na przełomie dekady do 44% w 1978 (Schwartz 1998).,”Propozycja 13 spowodowała gwałtowny spadek poboru podatków państwowych i lokalnych w pierwszym roku.
jedną z miar wydatków publicznych szkół K-12 jest procent dochodów osobistych, które państwo wydaje na edukację. Od szczytu około 4,5% dla całego narodu i 4,0% dla Kalifornii, zarówno szczyt we wczesnych latach 1970, naród ogółem, jak i Kalifornia spędził malejące procenty na Edukacji Publicznej w dekadzie od 1975-1985.:1: 2W dłuższym okresie 1970-2008 Kalifornia zawsze wydawała niższy procent niż reszta narodu na edukację.,:1: 2
profesor ekonomii UCSD Julian Betts stwierdza: „co to wszystko oznacza dla wydatków jest to, że począwszy od około 1978-1979 widzieliśmy gwałtowną redukcję wydatków na szkoły. Spadliśmy w porównaniu do innych państw dramatycznie, i nadal nie dogoniliśmy innych państw.”Od 1977 roku w Kalifornii nastąpił stały wzrost wielkości klas w porównaniu do średniej krajowej, która malała od 1970 roku.”Niedobór funduszy przełożył się na zmniejszenie wydatków na jednego ucznia w latach następujących po przejściu propozycji 13., W latach 70. wydatki na szkołę przypadające na jednego ucznia były prawie równe średniej krajowej. Używając stopy dyskontowej”, mierzonej w dolarach w latach 1997-1998, Kalifornia wydała około 100 dolarów więcej na mieszkańca w swoich szkołach publicznych w latach 1969-1970 niż reszta kraju.”W latach 1981-1982 Kalifornia konsekwentnie wydawała mniej na ucznia niż reszta Stanów Zjednoczonych, czego dowodem są dane zebrane przez US Bureau of Economic Analysis oraz przez Public Policy Institute of California, co spowodowało wzrost stosunku uczniów do nauczycieli w szkołach publicznych K-12 w Kalifornii., Profesor Betts zauważa, że ” stosunek uczeń-nauczyciel zaczyna gwałtownie wzrastać w latach bezpośrednio po 1978 r. i otwiera się ogromna przepaść między wskaźnikami uczeń-nauczyciel tutaj i w pozostałej części kraju, a my nadal nie odzyskaliśmy tego.,”
wyborcy Kalifornii zatwierdzili wyższe stawki podatku od dochodów i zysków kapitałowych dla najbogatszych mieszkańców stanu, aby zwiększyć finansowanie szkół K-12: propozycja 30 przeszła w 2012 (i została przedłużona w 2016 z propozycją 55), która podniosła stawki podatku od dochodów i zysków kapitałowych ponad $250,000 dla pojedynczych filerów i $500,000 dla wspólnych filerów, przy czym większość wynikowych przychodów trafia do szkół. Środki te znacznie zamknęły lukę wydatków K-12 pomiędzy Kalifornią a średnią krajową. Stosunek uczniów do nauczycieli zmniejszył się od czasu przejścia propozycji 30., California K-12 public school teachers zdobył drugie najwyższe średnie wynagrodzenie wśród nauczycieli wszystkich stanów w 2019 roku.
oprócz decyzji Serrano V. Priest, w 2013 roku, prawodawcy Kalifornii stworzyli formułę Local Control Funding Formula (LCFF), która zapewnia większe zasoby okręgom szkolnym z populacją uczniów o wyższych potrzebach, określaną przez wskaźnik dzieci w ubóstwie lub pieczy zastępczej oraz wskaźnik uczących się języka angielskiego w okręgu., LCFF zapewniło dodatkowe 20% lub więcej w „uzupełniającym finansowaniu” dla mniej uprzywilejowanych okręgów szkolnych i może sprawić, że będą one lepiej finansowane niż okręgi szkolne otrzymujące wymagane przez państwo Minimalne finansowanie „podstawowej pomocy”.
Kalifornia przodowała w szkolnictwie wyższym od czasu przejścia propozycji 13 przez niektóre środki; w 2019, było pięć uniwersytetów kalifornijskich w USA News& World Report Best Colleges ranking top 25 i dziesięć w top 50; większość z tych dziesięciu uniwersytetów są publiczne.