1860s w zachodniej mody

ponieważ spódnice stały się węższe i bardziej płaskie z przodu, większy nacisk położono na talię i biodra. Gorset został więc użyty, aby pomóc uformować ciało do pożądanego kształtu. Udało się to osiągnąć poprzez wydłużenie gorsetów niż wcześniej i zbudowanie ich z osobnych, ukształtowanych kawałków tkaniny. Aby zwiększyć sztywność, wzmocniono je wieloma paskami wieloryba, kordingu lub kawałkami skóry., Tak jak gorsety bardziej zwężające się, ta ciężka struktura zapobiegała ich ujeżdżaniu lub marszczeniu w talii. Formowanie parowe pomogło również stworzyć Krzywy kontur. Opracowany przez Edwina Izoda pod koniec lat 60. zabieg polegał na umieszczeniu gorsetu, mokrego skrobią, na podgrzewanej parą miedzianej formie tułowia, aż wyschnie do kształtu. Podczas gdy ciasne sznurowanie nadal było gorącym tematem dyskusji wśród moralistów i lekarzy, najbardziej ekstremalne opisy pochodziły z męskich fantazji seksualnych.

halka krynolinowa lub obręczowa urosła do maksymalnych wymiarów do 1860 roku., Gdy ogromne spódnice zaczęły spadać z łaski, około 1864 r. kształt krynoliny zaczął się zmieniać. Zamiast być w kształcie kopuły, przód i boki zaczęły się kurczyć, pozostawiając objętość tylko z tyłu. „Amerykańska” Klatka, halka z obręczą częściowo pokryta tkaniną, była w jasnych kolorach, które były możliwe dzięki nowym barwnikom anilinowym. Po tym nastąpiła hybryda gwaru i krynoliny czasami nazywana „krynolettą”. Struktura klatki była nadal przymocowana wokół talii i rozciągnięta w dół do ziemi, ale tylko rozciągnięta w dół z tyłu nóg użytkownika., Sama krynoletta została szybko zastąpiona prawdziwym zgiełkiem, który wystarczył do podtrzymania draperii i pociągu z tyłu spódnicy. Pod gorsetem noszono koszulkę. Koszula jest zazwyczaj krótki rękaw i długość do kolan wykonane z lnu lub bawełny. Noszone koszulki i pończochy miały na celu wchłonięcie potu i ochronę zewnętrznej odzieży. Ze względu na wiele warstw ubioru kobiety z południowej elity miały krótkie drzemki, aby odpocząć od noszenia swojej dużej sukienki i uciec przed surowym południowym upałem i ograniczającymi gorsetami wielorybów.,

wpływy militarne i polityczneedytuj

koszula Garibaldiego lub „kurtka Garibaldiego” została spopularyzowana przez cesarzową Eugenię z Francji w 1860 roku. Te jasne czerwone wełniane ubrania zawierały czarny haft lub plecionkę i wojskowe szczegóły. Po wizycie włoskiego rewolucjonisty Giuseppe Garibaldiego w Anglii w 1863 roku, koszula stała się tam wściekła. W Ameryce wczesne lata wojny secesyjnej również odnotowały wzrost popularności stylów wojskowych, takich jak Kurtki Zouave., Te nowe style były noszone na talii (bluzka) lub chemisette i spódnicy z paskiem w naturalnej talii. Moda damska ogólnie była pod dużym wpływem panującej Królowej Wiktorii Wielkiej Brytanii.

Rise of haute coutureedytuj

Anglik Charles Frederick Worth założył swój pierwszy dom mody w Paryżu w 1858 roku. Był pierwszym couturierem, krawcem uważanym za artystę, a jego umiejętność dyktowania Wzornictwa w latach 60. doprowadziła do dominacji paryskiego haute couture na następne sto lat.,

Artistic dressEdit

wyznawcy Bractwa Prerafaelitów i inni reformatorzy sztuki sprzeciwiali się misternie przyciętym konfekcjom wysokiej mody, kładąc nacisk na sztywne Gorsety i obręcze jako brzydkie i nieuczciwe. XX wieku w kręgach literackich i artystycznych rozpowszechniła się” anty-moda ” na ubiór artystyczny i pozostała pod prąd do końca wieku. Styl charakteryzował się” średniowiecznymi ” wpływami, takimi jak rękawy juliette, delikatna kolorystyka barwników roślinnych, wąskie spódnice i proste zdobienia haftem ręcznym., Materiałem używanym w południowoamerykańskiej elicie był jedwab, aksamit, muślin i drobny trawnik.

fryzury i fryzury na głowę

włosy były noszone na środku i wygładzane, wymachiwane lub pufowane nad uszami, następnie plecione lub „podkręcane” i przypinane w rolkę lub niski kok z tyłu szyi. Taka stylizacja była zazwyczaj utrzymywana przez stosowanie olejków do włosów i pomad.

stylizowane włosy były często dodatkowo zamykane w ozdobnych siateczkach do włosów, zwłaszcza przez młodsze kobiety., (Uwaga: chociaż wielu współczesnych rekonstrukcjonistów odnosi się do tej odzieży jako „snood”, nie jest to termin okresowy dla tego artykułu odzieży; Snood było czymś zupełnie innym.) Te siatki do włosów były często wykonane z bardzo drobnego materiału, aby dopasować się do naturalnego koloru włosów użytkownika, ale czasami bardziej wyszukane wersje były wykonane z cienkich pasków aksamitu lub chenille (czasami ozdobione koralikami). Zarówno gładkie, jak i błyszczące, wiele siatek do włosów było obramowanych ruchingami wstążki, które służyły do ozdabiania korony głowy noszącego.,

modne czepki do noszenia na zewnątrz miały małe ronda, które odsłaniały twarz. Wcześniej czepki dekady miały niższe brzegi. Jednak w połowie wieku czepki łyżki, które cechowały się coraz wyższymi brzegami i bardziej wyszukanymi wykończeniami, stały się modne. Czepki zostały wykonane specjalnie do akcesoriów sukienki. Inne mniej popularne warianty, takie jak maska Marie Stuart z rondem w kształcie serca i maska fanchon z bardzo krótkim rondem i tylną zasłoną, pojawiły się w sferze modnych nakryć głowy.,